ปรึกษาค่ะ ไม่รู้เพราะกรรมหรืออะไร ตอนนี้ท้องได้2เดือน

ดิฉันตั้งท้องได้2เดือนแล้วค่ะ งงมากว่าจะท้องได้ไง ยาก็กินแต่ก็ท้องแล้ว
เมื่ออาทิตย์ที่แล้วพึ่งบอกพ่อฝ่ายชายไป พ่อฝ่ายชายบอกว่า ตอนนี้แค่ก้อนเลือด ให้ไปเอาออก ดิฉันหูชาไปหมด ไม่คิดว่าคนดีๆแบบพ่อเขาที่ชอบทำบุญจะพูดคำนี้ออกมาได้ เขาบอกว่าถ้ามีแขนมีขาค่อยมาคุยกัน ตอนนี้ให้ไปเอาออก เพื่ออนาคตทั้งสองฝ่าย ดิฉันมองว่า เราก็อายุ27กันแล้ว เราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยมต้นค่ะ เรียนห้องด้วยกัน เป็นเพื่อนธรรมดากันทั่วไป จนจบม.3 พอม.ปลายได้แยกห้องกันอยู่ ต่างคนก็ต่างมีชีวิตของตัวเอง ไม่เคยให้ความสำคัญกันและกันเลย จนเมื่อสงกรานต์ของปีนี้(12ปีผ่านไป) เพื่อนๆม.ต้น นัดเจอกัน ดิฉันก็ไป จากนั้นเราได้พบกันอีกครั้ง ไปเที่ยวกันพักนึง เพราะความไว้ใจว่าเป็นเพื่อนกันมานาน ไม่มีอะไรอยู่แล้ว ปรากฎว่าดื่มหนักจนพลาดพลั้งมีอะไรกันแล้วท้อง ฝ่ายชายก็บอกแล้วแต่ ดิฉันเลยเก็บ เขาบอกให้ดิฉันกลับไปอยู่ตจว.(ดิฉันมาอยู่ กทม 9ปีแล้วค่ะ) ดิฉันเลยกลับไป (เขาบอกว่าถ้ายังไม่ได้รักดิฉันแต่มั่นใจว่าวันข้างหน้ารักได้ เขาบอกตั้งแต่เกิดมาไม่เคยรักใคร ดิฉันเชื่อค่ะ เพราะเขากับดิฉันนิสัยคล้ายกัน รักคนยากมาก)
เขาบอกเป็นห่วงลูกให้ฉันกลับไปอยู่กับเขา ดิฉันเลยบอกว่า งั้นก็ต้องแต่งงานซิ เขาบอกว่า ยัง แค่บอกทั้งสองฝ่าย (ดิฉัน งงมาก จะให้อยู่ในฐานะอะไร ดิฉันเลยบอกไม่กลับ ถ้าคิดจะให้เอาออก ก็ต่างคนต่างอยู่ ดิฉันจะไม่ยุ่ง จะเลี้ยงเอง ไม่เรียกร้องอะไรเลย เขาก็หายไปวันสองวัน แล้วมาบอกว่า ตัดสินใจแล้วว่าจะแต่งงานเพราะเขาเป็นห่วงลูก ดิฉันเลยกลับ)
พอดิฉันกลับไปเจอพ่อเขา (แม่เขายังไม่รู้) ตอนแรกดิฉันคิดว่าพ่อเขาไม่น่าจะมีปัญหาอะไร เพราะฝ่ายชายก็บอกเอง พ่อเขาใจดี ลูกรักใครก็รัก แต่ติดที่แม่เขา ชอบใจร้อน ชอบโวยวาย แต่ผลตรงกันข้ามเลยค่ะ พ่อเขาบอกให้ไปเอาออก แถมพ่อเขาไม่ปรึกษาคนอื่นเลย รู้กันแค่สองคนพ่อลูก ดิฉันเครียดจนเข้า รพ เลือดออกมา (คิดในใจ ถ้าเด็กไม่อยู่ก็ถือว่าบุญของเขาที่ไม่ต้องเกิดมาไม่มีพ่อและแม่ครบ)แต่ปรากฎว่าเด็กยังอยู่ ปาฎิหาริย์มาก ดิฉันจึงพยายามไม่เครียดรักษาเขาอย่างดี จนล่าสุด4วันก่อนผู้ชายโทรมาบอกดิฉันว่า ทางบ้านเขาบอกว่าถ้าจะเก็บไว้ ทางบ้านเขาจะถือว่าไม่เคยมีหลาน พ่อเขาให้เขาเลือก ถ้ามาอยู่กับดิฉัน เขาจะโดนตัดออกจากบ้านเลย เขาบอกเขาทิ้งทางบ้านไม่ได้ ดิฉันเลยบอกว่า ไม่เคยให้เลือก แต่มีคำสุดท้ายจะบอกคือ"วันนี้ฉันกับลูกต้องการคุณแต่คุณไม่อยู่ วันข้างหน้า อย่ามาทำอะไรให้ฉันกับลูกเดือดร้อนและไม่สบายใจอีก" เขาบอกจะไม่โทรมากวนอีกแล้ว (ปกติทะเลาะยังไงเขาก็จะโทรมา แต่ครั้งนี้ เขาไม่โทรมาจริงๆ) งานดิฉันก็ไม่ทำแล้ว เพราะกะจะกลับไปแอยู่ตจว. ตอนนี้เลยมืดแปดด้าน ไม่รู้จะทำยังไงดี ภาวนาแค่ว่าขอให้ลูกในครรภ์ปลอดภัยและแข็งแรง
ลืมบอกไปค่ะ อีกปัญหาก็คือ ก่อนจะรู้ว่าท้อง ดิฉันฝันว่ามีเด็กผู้หญิงผู้ชาย มาขออยู่ด้วย ในฝันดิฉันบอกว่าให้เขาไปถามพ่อเขานู้นไป ในฝันบอกว่าเขาไปบอกมาแล้ว แต่จริงๆแล้วเขาผู้ชายไม่ได้ฝัน แต่เด็กไปเข้าฝันแม่ฝ่ายชายแทนว่าได้อุ้มเด็ก (แต่ตอนนี้แม่ฝ่ายชายยังไม่รู้) ที่เครียดคือ ถ้าเป็นแฝดมา ดิฉันต้องดีใจมากๆแน่ แต่กลัวจะเลี้ยงเขายังไง ต้องใช้เงินเยอะแน่นอน และสงสารทั้งสองคนที่ไม่มีพ่อ
แค่นี้ละคะ ที่อยากระบาย ไม่รู้จะไปทางไหนเลย ><
ตอนแรกคิดว่าเรากับเขาคงเป็นเนื้อคุ่กัน ห่างกันไปตั้งนาน กลับมาเจอกันได้ไงแถมท้องทั้งๆป้องกันอีกต่างหาก แต่ผลตรงกันข้ามเลยค่ะ เหมือนเคยไปทำกรรมกับเขาไว้ ห่างไปแล้วยังต้องมาใช้กรรม

 

เป็นกำลังใจให้กับความเข้มแข็งของคุณนะครับ

 

เด็กคนนี้มีบุญครับ สู้ปัญหาต่าง ๆ ได้ด้วยตัวเค้าเองตั้งแต่อยู่ในท้องแม่ อย่างไรก็ขอให้เข้มแข็งไว้นะครับ อย่าคิดไปทำแท้งเด็ดขาด ไม่ว่าจะได้วยเหตุผลใดก็ตาม ออกมาแล้วต้องเลี้ยงเขาได้แน่นอน เพราะคุณเป็นคนจิตใจเข้มแข็งครับ ขอเป็นกำลังใจให้

 

เห็นด้วยครับ สู้ๆนะครับ

 

๑) อย่าไปสนใจเรื่องฝันครับ

๒) ตั้งสติดีๆ สวดมนต์เยอะๆ หลายๆบท บทที่น่าสวด คือ ธรรมจักรฯ การสวดมนต์ยาว จะทำให้ใจสบายขึ้น

๓) อย่าเอาเด็กออกด้วยประการทั้งปวง

๔) คิดแบบบวก กลับไปอยู่ต่าง จังหวัดก็แสดงว่าคุณกลับไปหาพ่อแม่คุณ ทุกอย่างฟังดูลำบากมืดมน เพราะยังไม่ถึงจุด แต่พอถึงจุดนั้นแล้ว ด้วยความมีสติ จะมองออกเองครับ

๕) มี พวกนักสังคมสงเคราะห์ โทรไปปรึกษาเขาได้ ได้พูดคุย เขามีประสบการณ์อาจจะแน่ะนำมุมที่เราไม่เคยคิด ลองหาดูตามเน็ตน่ะครับ

๖) พระรัตนตรัย พ่อ แม่ ครูบาอาจารย์ เป็นที่พึ่งได้เสมอครับ...ยืนยัน

โชคดีครับ

 

ขอส่งกำลังใจมาให้นะคะ
คุณเป็นคนดี และคิดถูกต้องแล้วที่จะเอาลูกไว้
เขาจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของคุณในอนาคต
ขอให้เลี้ยงลูกด้วยความรักความอบอุ่น
แม้จะยากลำบากอย่างไร ก็ขอให้อดทนและทนอดนะคะ
ลูกคือแก้วตาดวงใจของคุณ
รักเขามากๆนะคะ
(มีอะไร ก็มาระบายไว้ในกระทู้นี้นะคะ)

 

เป็นกำลังใจให้นะคะ
คุณเข้มแข็งมากค่ะ
เด็กเค้ามีบุญ ที่แม่อย่างคุณ
แต่กรรมมาเกย นิดนึง ที่มีพ่อซื่อบื้อ ไปหน่อย

ขอให้หนทางสว่างไสวนะคะ
บุญลูกคุณจะช่วยเกื้อหนุนคุณเอง

 

เป็นกำลังใจให้นะครับ
เลี้ยงเค้าให้ดีๆ พอเค้าโตขึ้นคุณจะรู้ว่าคุณทำถูกแล้ว

ขอให้โชคดีครับ

 

ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ
ทุกอย่างต้องมีการทดสอบ

 

เป็นกำลังใจให้เหมือนกันครับ ทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ครับ สู้ๆครับ คุณ Jane22 ผ่านไปได้แน่ๆครับ

 

ขอบคุณนะค่ะทุกคน คำพูดเพียงเล็กๆแต่เป็นกำลังใจที่ดีเลยคะ
หลังจากออกมาอยู่คนเดียว นอนไม่ค่อยหลับ อาการแพ้ท้องหายไป แทบจะไม่มีอาการแพ้เลย เรากังวลมาก เลยไปอัลต้าซาวเมื่อหลายวันก่อน หมอบอกไม่เห็นหัวใจเด็ก กลับบ้านมาด้วยอาการเศร้ามาก (คิดในใจเผื่ออะไรผิดพลาดได้ อายุครรภ์อาจน้ิอยแบบหมอบอก เลยคิดว่าจะไปลองดูใหม่)
พอเมื่อวานไปใหม่ ก่อนไปบอกลูกว่า ถ้าลูกยังอยู่จะเลี้ยงเขาดีๆ ขอให้ลูกอยู่กับแม่ก็พอ
ผลอัลต้าซาวเห็นหัวใจเด็กแล้วค่ะ ตอนนี้สบายใจไปเปราะนึง ชื่นใจมากๆ
พึ่งรู้ ว่าการเป็นแม่คน ยิ่งใหญ่จริงๆ เจอแบบนี้รู้สึกรักพ่อและแม่มากขึ้นทุกวันเลยค่ะ
อ่อ อีกเรื่องค่ะ วันนี้ตอนเย็นผู้ชายเขาก็ติดต่อมาบอกเป็นห่วงและคิดถึงทุกวันแต่ทำอะไรไม่ได้ เราได้ยินแบบนั้นรู้สึกเฉยๆ ตัดขาดกันเลยดีกว่าเพราะเราเชื่ออะไรเขาอีกไม่ได้เลย เราหวังว่าเราคงคิดถูก ที่จะได้ไม่ต้องมานั่งคิดแต่เรื่องเขาและเรื่องแต่งงาน ตอนนี้รู้สึกไม่มีทางแล้ว คิดว่าตายจากกันยังเสียดีกว่ามาเจอคำพูดแบบเป็นห่วงแต่ไม่ทำอะไรเลย(ระบายค่ะ)

 

อะทาสิ เม อะกาสิ เม ญาติมิตตา สะขา จะ เม
บุคคลมาระลึกถึงอุปการะอันท่านได้ทำแก่ตนในกาล-
ก่อนว่า, ผู้นี้ได้ให้สิ่งนี้แก่เรา ผู้นี้ได้ทำกิจนี้ของเรา
ผู้นี้เป็นญาติ เป็นมิตร เป็นเพื่อนของเรา ดังนี้
เปตานัง ทักขิณัง ทัชชา ปุพเพ กะตะมะนุสสะรัง
ก็ควรให้ทักษิณาทาน เพื่อผู้ที่ละโลกนี้ไปแล้ว
นะ หิ รุณณัง วา โสโก วา ยา วัญญา ปะริเทวะนา
การร้องไห้ก็ดี การเศร้าโศกก็ดี หรือการร่ำไรรำพัน
อย่างอื่นก็ดี, บุคคลไม่ควรทำทีเดียว
นะ ตัง เปตานะมัตถายะ เอวัง ติฏฐันติ ญาตะโย
เพราะว่าการร้องไห้เป็นต้นนั้น,ไม่เป็นประโยชน์แก่ญาติ
ทั้งหลายผู้ละโลกนี้ไปแล้ว ญาติทั้งหลายย่อมตั้งอยู่อย่างนั้น
อะยัญจะ โข ทักขิณา ทินนา สังฆัมหิ สุปะติฏฐิตา
ก็ทักษิณานุปทานนี้แล อันท่านให้แล้ว
ประดิษญานไว้ดีแล้วในสงฆ์
ทีฆะรัตตัง หิตายัสสะ ฐานะโส อุปะกัปปะติ
ย่อมสำเร็จประโยชน์เกื้อกูลแก่ผู้ที่ละโลกนี้
ไปแล้วนั้น, ตลอดกาลนาน ตามฐานะ
โส ญาติธัมโม จะ อะยัง นิทัสสิโต
ญาติธรรมนี้นั้น ท่านได้แสดงให้ปรากฏแล้ว
เปตานะ ปูชา จะ กะตา อุฬารา
แลบูชาอันยิ่ง ท่านก็ได้ทำแล้ว
แก่ญาติทั้งหลายที่ได้ละโลกนี้ไปแล้ว
พะลัญจะ ภิกขูนะมะนุปปะทินนัง
กำลังแห่งภิกษุทั้งหลายชื่อว่าท่านได้เพิ่มให้แล้วด้วย
ตุมเหหิ ปุญญัง ปะสุตัง อะนัปปะกันติ ฯ
บุญไม่น้อย ท่านได้ขวนขวายแล้ว ดังนี้แล.

ขออนุโมทนา สาธุ​

<!-- google_ad_section_end --><!-- / message -->

 

ยินดีกับเด็กน้อยด้วยนะครับที่มีแม่ดีๆ อย่างคุณ ผมคนนึงที่มีเรื่องติดค้างในใจมาจนทุกวันนี้ ตอนนี้ลูกน้อยของผม 1 ขวบ 3 เดือนกำลังซนเลยครับ ผมกล้าพูดได้เต็มปากเลยว่ามีอยู่แค่ 2 อย่างที่ผมทำให้ลูกไม่ได้ คือ ตั้งท้อง กับให้นมจากเต้า ที่เหลือผมทำได้ทุกอย่าง

การดูแลเด็กในครรถ์ช่วง เดือนที่ 1-3 และ 6-9 นั้นเค้าเรียกว่าระยะอันตราย คือมีความเสี่ยงที่สุดครับต่อการกระทบกระเทือนครับ กินอาหารที่มีประโยชน์นะครับ นมถ้าก่อนท้องไม่ค่อยได้กินก็อย่าไปหักโหมกินนะครับเดี๋ยวเด็กจะกลายเป็นโรคแพ้โปรตีนจากนมวัว หรือหันมากินนมถั่วเหลืองก็ได้ครับ แต่ยังไงก็ไม่แนะนำให้อยู่คนเดียวครับ เผื่อฉุกเฉินครับ อะไรก็เกิดขึ้นได้...เป็นกำลังใจให้ครับ

 

ยินดีด้วยจริงๆ สำหรับทุกๆเรื่อง
อานุภาพของความเป็นแม่นั้นยิ่งใหญ่นัก
สามารถเอาชนะทุกสิ่งได้ค่ะ

 

เพิ่งสังเกตว่าระบบของปุ่มอนุโมทนากลับมาแล้ว ดีจังค่ะ

 

เป็นกำลังใจให้ครับ
ผมว่าน่าจะคุยกับผู้ชายเค้าได้นะครับ
เรื่องพึ่งเริ่มเกิดอาจจะยังยอมรับอะไรไม่ได้
และไม่ได้บ่มเพาะมาจากความรัก
แต่ได้ก่อร่างสร้างโซ่ทองคล้องใจขึ้นมาด้วยกันแล้ว
ใจเย็นๆครับมีทั้งพ่อและแม่เลี้ยงดูด้วยกันย่อมจะดีกว่านะครับ
ให้เวลาเค้าหน่อยนะครับ

ด้วยความเคารพ

อ๋อง

 

เข้ามาอ่านครับ

 

เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ๆ ต่อไป ผมเชื่อ คิดดี ทำดี จะเจอสิ่งที่ดีครับ

 

ผมมาอ่านอีกมีหลายความรู้สึก ในฐานะ คนเห็นโลก เกิดก่อนกึ่งพุทธกาล...แหะๆ

ถ้าคุณยังกลับมาอ่าน ก็จะบอกว่าคุณคิดถูกน่ะครับ มีหมอที่ ร.พ. วิภาวดีท่านหนึ่ง เป็นหมอชาย เก่งมาเรื่องการฝากท้องครับ แต่ถ้าอยู่ ต่างจังหวัด ขอภาวนาให้ ได้หมอดีๆ มีฝีมือ และ คุณธรรม

เนื่องจากเป็นท้องแรก พ่อ ( ผมเอง ) และ แม่มีอายุแล้ว ตอนนั้น ผม ๔๑ แฟน ๓๖ ค่อนข้างมีอายุ กลัวลูกจะเอ๋อ เอาไปฝากท้องกับคุณหมอคนนี้ที่วิภาวดี คิวยาวเหยียดแต่คุ้มมากครับ

คุณหมอให้แม่เขากินนมวันล่ะ ๑ ลิตร พอสามเดือนก่อนคลอด กินวันล่ะ ลิตรครึ่ง แม่เขาอดทนมากครับ กินทุกวันไม่มีบ่น และได้ผลมากครับ ตอนนี้เด็กอายุ ๑๕ แล้ว แข็งแรง แทบไม่เคยป่วย และ ฉลาดครับ

อ่านเอาเป็นข้อมูลน่ะครับ ขอให้อดทนครับ