ประสบความคับแค้นในชีวิต?

ผู้ที่ประสบความคับแค้นในชีวิต เกิดความคิดวิปริตเห็นว่า โลกนี้ช่างร้ายเหลือทน ไม่อยากจะเป็นผู้เป็นคนอีกต่อไป จึงกระทำอัตวินิบาตกรรมฆ่าตัวตายโดยใช้มีดแทงตนเองบ้าง ใช้ปืนยิงตนเองบ้าง ดื่มยาพิษบ้าง ผูกคอตายบ้าง กระโดดภูเขาตายบ้าง กระโดดน้ำตายบ้าง ในกรณีนี้เขาผู้นั้นจักเป็นผู้ล่วงปาณาติบาตอกุศลกรรมบถหรือไม่

วิสัชนาว่า ผู้ที่ฆ่าตัวตายนั้น ย่อมไม่เป็นผู้ล่วงปาณาติบาตอกุศลกรรม ทั้งนี้ก็เพราะว่า การฆ่าตัวตายนั้นเป็นการกระทำที่ไม่ครบองค์ ๕ แห่ง ปาณาติบาต คือขาดองค์ที่ว่า "รู้ว่าสัตว์มีชีวิต" นั้น ท่านมิได้มุ่งหมายเอาแต่ตนเอง แต่มุ่งหมายเอาสัตว์อื่นๆ ซึ่งมิใช่ตน ดังนั้น การฆ่าตนเองจึงไม่สำเร็จเป็นปาณาติบาตอกุศลกรรมบถ แม้ว่าการฆ่าตัวเองตายจักไม่สำเร็จเป็นปาณาติบาตอกุศลกรรมบถก็ตาม ถึงกระนั้น การฆ่าตัวตายอันเป็นอัตวินิบาตกรรมนั้น ก็เป็นกรรมที่มีโทษหนัก สามารถที่จักชักนำให้ผู้กระทำไปปฏิสนธิในอบายภูมิคือภูมินรกเป็นต้นได้ สมกับคำที่พระโบราณาจารย์เจ้าทั้งหลายกล่าวไว้ว่า

"สัตว์ทั้งหลายอาศัยความโกรธเดือดดาลแห่งใจแล้ว สังหารตนเองให้ตายด้วยศาสตราวุธทั้งหลายก็ดี ด้วยการกลืนกินยาพิษก็ดี ด้วยการเอาเชือกผูกคอตายก็ดี ด้วยการกระโดดเหวตายก็ดี เช่นนี้เป็นต้น เมื่อตายลงด้วยการกระทำอัตวินิบาตกรรมดังกล่าวแล้ว ย่อมไม่แคล้วที่จักไปเกิดในอบายภูมิทั้งหลาย มีนรกเป็นต้น"

be happy1

คัดจาก: กรรมทีปนี เล่ม ๒, พระพรหมโมลี (วิลาศ ญาณวโร ป.ธ.๙) หน้า ๙๓ - ๙๔


​

​