ประสบการณ์ ทุกขเวทนาจากกรรมฐาน และอานิงสงฆ์จากการแผ่เมตตา (ของผม)

เรื่องนี้เกิดขึ้นจริงจากประสบการ์ของผมเอง และเพิ่งจะพบแนวทางการแก้ปัญหาเมื่อช่วงปีใหม่นั่นเอง จึงอยากจะขอแบ่งปันประสบการณ์ส่วนตัว เพราะเชื่อว่ามีอีกหลายคนที่ปฏิบัติกรรมฐานและยังไม่รู้สาเหตุว่าปัญหาบางอย่างที่เกิดในระหว่างกรรมฐานเช่น ทุกขเวทนาอย่างที่เกิดกับผมนั้นจะแก้อย่างไร

เรื่องมีอยู่ว่า ผมปฏิบัติกรรมฐานหนักไปทางนั่งสมาธิ ส่วนใหญ่จะทำทุกวันก่อนนอน เริ่มเอาจริงเอาจังเมื่อมกราคมปีที่แล้ว ซึ่งผมสังเกตุตัวเองตลอดเวลาว่าสมาธิของตนนั้นพัฒนาไปถึงขั้นไหนแล้ว ปรากฎว่าสมาธิของผมนั้นหลังจากที่ปฏิบัติมาได้ราว ๆ 1 ปี ก็ไม่ค่อยคืบหน้าเท่าใดนัก ในช่วงขั้นต้นก็เหมือนคนอื่นคือจิตแกว่งมาก แต่พอจิตเริ่มเข้าสู่อุปจารสมาธินั้นอาการที่เกิดในช่วงครึ่งปีที่แล้วนั้นคือ อาการที่มีความรู้สึกว่าลูกตากับจมูกมันไหลมารวมกันเป็นก้อน คือ อาการเกรงของกล้ามเนื้อโดยไม่ทราบสาเหตุ และมีอาการปวดและเจ็บ ซึ่งผมก็พยายามหาทางแก้ไขโดยนอนภาวนาพุทโธบ้าง เอาคาถามาภาวนาบ้าง ก็ช่วยได้นิดหน่อย เดินจงกลมก็ไม่ค่อยเจ็บเท่าไร ทำแทบจะทุกอย่างแล้วก็ยังแก้อาการทุกขเวทนานั้นไม่ได้ จนเมื่อเดือนธันวาคมที่ผ่านมาก็เริ่มเกิดอาการท้ออย่างเห็นได้ชัด และคิดว่าตัวเรามันคงเอาดีทางกรรมฐานกองนี้ไม่ได้ซะแล้ว ปฏิบัติมา 1 ปี ก็พัฒนาได้ช้ามาก
**** อยู่มาวันหนึ่ง ผมไปเดินที่ 7-11 ก็ไปยืนดูหนังสือ ก็มีอะไรดลใจให้หยิบหนังสื้อชื่อ เปิดกรรม (หรือเปล่าไม่แน่ใจ เล่นดีดำ ๆ มีผู้ชายใส่ชุดขาวนั่งอยู่น่ะ) ของผู้ที่ปฏิบัติกับแม่ชีทศพรแล้วเค้าเอาประสบการมาเล่านั้น ก็คงมีอะไรดลใจจริง ๆ แหล่ะให้เปิดมาครั้งแรกก็เจอหน้าที่เค้าบอกว่า พอนั่งสมาธิปั้บเมื่อเกิดสมาธิให้รีบแผ่เมตตาทันที เพราะเราไม่รู้ว่าอดีตเราทำอะไรมาบ้าง ไอ้ตัวผมบอกตรง ๆ คือไม่ค่อยเชื่อเรื่องการแผ่เมตตาด้วยวาจา เพราะไม่รู้ว่าใครจะได้รับจริง ๆ บ้าง (เคยนึกด่าเทวดาด้วยว่า แผ่เมตตาไปใครได้รับบ้าง แต่เวลาตูเดือดร้อนไม่เห็นมีเทวดาหน้าไหนเสนอหน้ามาช่วยตูบ้างเลยวะ) แต่ผมก็คิดว่า เอาวะ ลองมาทุกอย่างแล้วก็ไม่ช่วยอะไร ทุกขเวทนายังเกิด ลองแผ่เมตตาดู ****
**** เนื่องจากทุกขเวทนาเกิดทันทีที่ผมเริ่มจับลมหลายใจ ผมก็นั่งแล้วก็ภาวนาแผ่เมตตาทันทีโดยไม่ต้องรอให้เกิดสมาธิ เพราะอาการเจ็บมันจะมาทันที ผมก็เอาง่าย ๆ โดย จับลมเข้า - ออก ก็ภาวนา สัต - เพ สัต - ตา อะ - เว รา - โหน ฯลฯ แบบนี้เป็นคำ ๆ ไปเรื่อย ๆ เชื่อไหม ยังไม่ทันถึง 3 จบเลย อาการเกรงของกล้ามเนื้อจนเจ็บนั้นก็คลายตัวของมันเองจนผมตกใจว่า เห้ย เกิดอะไรขึ้น ไม่ใช่เพราะเราเกรงเกินไป เสียเวลามากว่า 6 เดือนเพราะนึกว่าเราทำผิดที่เกรงเกินไป แต่จริง ๆ แล้วเจ้ากรรมเค้าไม่ปล่อย ชาติที่แล้วผมคงทำเค้าไว้เยอะเหมือนกัน (เคยได้ยินมาว่าเจ้ากรรมเค้าจะมาขัดขวางเราตอนปฏิบัติก็ไม่เคยเชื่อเลย แต่ละคนคงเจอการขัดขวางแตกต่างกันไป) ****

ประสบการณ์ข้างบนนั้น คงจะมีประโยชน์กับบางท่านที่เกิดคล้าย ๆ กัน ลองเอาไปใช้ดูจะได้ไม่ต้องมาเสียเวลางมโข่งอยู่ 6 เดือน แบบผม

แล้วได้อะไรบ้างจากเหตุการณ์นี้ (ได้เยอะเลยละ คือ)
1.เชื่อแล้วว่าเจ้ากรรมนายเวรมีจริง ผมแอบหวังนิพนานอยู่ลึก ๆ เค้าคงรู้ก็เลยขัดขว้างไม่ให้เราสำเร็จ ก็หนี้เก่ายังไม่ได้ใช้เลยจะหนีไปนิพพานใครจะยอม (เมื่อวานก็ไปฝึกมโนมยิทธิที่วัดท่าซุงมา 3 วัน เห็นตัวเองเป็นแก้วใสเลย ถ้าไม่เจอแนวทางนี้ ก็หมดสิทธิเพราะทุกขเวทนาที่มันเกิดกับผมนั้นหนัก ไม่มีทางเกิดสมาธิได้เลย)
2.ถ้าเราปฏิบัติ พอใจที่จะปฏิบัติเทวดาที่คอยช่วยเราเค้าก็คงดูเราอยู่ ก็ถ้าไม่ดลใจผมให้หยิบหนังสือเล่นนั้นและดันเปิดมาเจอหน้านั้นพอดี วันนี้ก็ยังงมโข่งอยู่ เค้าคงจะรำคาญเหมือนกันว่าไอ้นี้ปฏิบัติมา 1 ปี ยังไม่ไปถึงไหนเลย ช่วยมันซะหน่อยวะเอาบุญ เดี่ยวมันจะหาว่าไม่ช่วยอีก
3.คำภาวนาอาจไม่สำคัญสำหรับบางคน แต่อาจสำคัญสำหรับบางคน เช่น ผมที่เจอโจทย์เก่า ผมก็ไม่ใช่คนที่เชื่ออะไรง่าย ๆ ซะด้วยสิ แต่จากวันนั้นมา ภาวนาสัตเพ สัตตานั้น ผมรู้สึกสบายกว่าพุทโธมาก หลังจากลองมาหลายอย่างแล้ว เชื่อไหม ผมภาวนา สัตเพ สัตตา ได้ถึงณาน 1 แล้วปัจจุบันก็ยังแค่นี้แหล่ะ อันนี้ไม่ได้โม้นะ วัดจากการจับลม 3 ฐาน มันรู้สึกสบายมาก จาก 4 วันที่ภาวนาแผ่เมตตาจนสมาธิจากอุปจาร จนถึงณาน 1 กับ 6 เดือนที่งมโข่งอยู่ เพียงเพราะคำภาวนาเท่านั้นเอง
4.เอาไปลองดูก็ไม่เสียหายอะไรนี่ ภาวนาแผ่เมตตาพออารมณ์สบายผมก็เปลี่ยนมา นะมะ พะทะ ก็ยังทำได้ ไม่หนักอะไร
5.ครูบาอาจารย์สอนนะไม่ผิดหรอก แต่สำคัญที่สุดคือ หาทางของตัวเองให้เจออ่ะ ถ้าผมหาไม่เจอนะสงสัย 6 เดือนข้างหน้าผมก็ยังไม่ไปไหนเลย ขอบคุณเจ้ากรรมนายเวรที่ยอมปล่อย ขอบคุณใครก็ตามที่ดลใจผมให้หยิบหนังสือเล่นนั้น ทุกวันนี้พอผมนั่งปุ้บแผ่เมตตาก่อนเลย สบายใจ ^^"

หวังว่าจะเป็นประโยชน์กับท่านบ้างละ - ธรรมใดที่ผมเห็นแล้วขอให้ท่านเห็นธรรมนั้นด้วยแล้วกัน ธรรมใดที่ท่านเห็นแล้วก็แบ่งให้ผมเห็นด้วยแล้วกันครับ -

 

ที่เกร็งส่วนหนึ่ง เกิดจากวางอารมณ์หนักไป อยากก้าวหน้ามากไป อยากสงบมากไปด้วย
แต่พอตั้งจิตแผ่เมตตา จิตมันจะคลาย มันจะแผ่ จิตจะเปิดออก
ทำให้อารมณ์ที่หนักนั้น เบาไป บรรเทาลงไปด้วย
แต่ตอนนี้ได้มโนมยิทธิแล้ว ปฏิบัติคงไม่สะดุดแล้วนะครับ
หวังพระนิพพานชาตินี้นะครับถึงแน่ครับ ตั้งใจทำดีต่อไปครับ

 

เออเรื่องคำภาวนานะค่ะ ของดิฉันเวลาสวดมนต์แล้วรู้สึกจิตสงบมากๆบางครั้ง รู้สึกสงบกว่า
ตอน นั่งสมาธิด้วยซ้ำ คือ บางครั้งถ้าสวดมนต์ จะสวด พาหุงมหากา แล้วก็อิติปิโส มากกว่าอายุ 1 จบ
แล้วก็ตามด้วยชินบัญชร พักนี้จะสวด3 จบ แต่บางทีขี้เกียจก็จบเดียว
บางครั้ง สวดมนต์แล้วจิตสงบมาก จนรู้สึกว่าร่างกายเบา เหลือแต่ศรีษะ ก็มีค่ะ
อย่างนี้ถือเป็นคำภาวนาด้วยหรือเปล่าค่ะเนี่ย .... หมายถึงการสวดมนต์น่ะค่ะ

 

อนุโมทนาด้วยครับ ส่วนตัวผมพบว่าถ้าแผ่เมตตา พิจารณาทุกขสัจจ์ แล้วภาวนาจะสงบเร็วครับ

 

สวดมนต์ ก็ถือว่าเป็นภาวนาครับ
เป็นธรรมานุสติกรรมฐาน
ระลึกนึกถึงพระธรรมเป็นอารมณ์

ทำอะไรที่เราถนัดที่สุด ดีที่สุดครับ
ถ้าทำที่เราไม่ถนัด บางครั้งมันก็ไม่ค่อยจะก้าวหน้า

 

ของผมมักจะติดตรงร่างกายขยายใหญ่ ขนลุก แล้วก็ทำให้เข้าไม่ได้ซกทีผมภาวนาพุทโธ ผมหาวิธีแก้อยู่ครับ เดี๋ยวจะลองแบที่คุณลอง ขอคุณครับ

 

สวดมนต์ก็เป็นการภาวนาด้วย ดีจังเลย แล้วคำอธิฐานละคะ อนุโมทนาต่ะ

 

สวดมนต์ก็เป็นการภาวนาด้วย ดีจังเลย แล้วคำอธิฐานละคะ อนุโมทนาค่ะ

ถ้าอธิษฐานขอให้เข้าพระนิพพานชาตินี้
หรือว่าขอให้บรรลุธรรม
หรือขอให้สันติสุขมีแก่โลก
ถ้าอธิษฐานเพื่อพระนิพพาน อธิษฐานเพื่อความสุขของผู้อื่น
ถือว่าเป็นการภาวนาหมดครับ
เพราะเป็นการทำจิตเราให้เกาะกุศล ความดี
<!-- / message -->

 

ถุๆๆๆๆๆๆ .... ถูกต้องน่ะคร้าบบบบ

 

ขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์ที่ดี และมีคุณค่ายิ่ง ขอ อนุโมทนา สาธุ ด้วยนะครับ สาธุ

 

ความจริงสิ่งที่ค้นหามีอยู่แล้วแต่หาทางไปไม่ถูก แตะอยู่ทุกวินาทีแล้ว ขออนุโมทนาสาธุ สาธุ สาธุ ครับ