บุญกับบาปมันคู่กัน (องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร)

“...ได้ลูกได้หลานดีก็ดีนะพ่อประกาย ได้ลูกได้หลานดีก็ดี ส่วนมากมันจะไม่เป็นเหมือนที่เราคิดสิ หาผู้มีบุญมาเกิดนี้หายากนะไม่ว่าจะเป็นหญิงเป็นชาย งมเข็มในท้องมหาสมุทรนี้ยังงมได้ แต่ว่าถ้างมหาคนดีที่มาเกิดนี้ยาก คนดีหนีเข้าป่าผีป่าเข้าเมือง คือคนดีไม่ค่อยมาเกิดในโลกมนุษย์ไง ผีป่าเข้าเมืองก็หมายถึงว่าคนชั่วมาเกิดเยอะ คนดีหนีเข้าป่าผีป่าเข้าเมือง ผู้ดีไม่อยากจะมายุ่งไปเกิดเป็นเทพเทวาดีกว่าไม่ยุ่งโลกมนุษย์ ยากนะพ่อประกาย

เราเห็นคนเกิดเราเป็นทุกข์แทนเขา เพราะต่อไปในภายภาคหน้าเขาจะเป็นยังไงใช่ไหม ถ้าเกิดผู้ที่มันเกิดนั้นเป็นผีป่าเข้าเมืองเราจะมีความรู้สึกยังไง ถ้าเป็นลูกเป็นหลานของเรา เรารับสภาพได้ไหมเมื่อลูกเราไม่ดี กินไม่ได้นอนไม่หลับแล้วเพราะว่าลูกเขาก็ยังเป็นอยู่ก็ใช่ลูกเขาเป็นอยู่ แต่ถ้ามาเจอกับลูกเราเราจะมีความรู้สึกยังไง เอ้า…เมียเขายังเป็นอยู่นี่ใช่ถ้ามาเจอกับเมียเราจะมีความรู้สึกยังไง ผัวเขาก็เป็นอยู่ถ้ามาเจอกับผัวเรา เราจะมีความรู้สึกยังไง มันก็ยากอยู่นะพ่อประกาย ยากอยู่ เมื่อมาเจอกับเราเหตุการณ์ที่ไม่ดีมาอยู่กับเรา เราจะทำใจได้ไหมเพราะเราเป็นคนดี เรื่องของเรื่องมัน แค่นี้หลวงปู่ก็ยังเบื่ออยู่ คือเราต้องการแต่คนดี ๆ เจอแต่คนดี ๆ เจอแต่สิ่งที่ดี ๆ เราก็ปรารถนาแห่งความสำเร็จมาแต่ทำไมเราจึงมาเจออย่างงี้

พระพุทธเจ้าปรารถนาแห่งความสำเร็จเหมือนกันเป็นโพธิญาณ แต่ว่าก็ไม่ได้ปรารถนาความสำเร็จเฉย ๆ ใช่ไหมล่ะก็ปรารถนาพระโพธิญาณอยู่ เราปรารถนาแห่งความสำเร็จนี่มันน่าจะสำเร็จไปหมดนะ เราน่าจะเจอคนดี ๆ หญิงดี ชายดี เด็กดี ทำนองนั้น ลูกศิษย์ดี ๆ พระดี โยมดี ทำนองนั้น แต่ว่าผลสุดท้ายมันก็ไม่ได้เจอ เราปรารถนามาแล้วอย่างสมบูรณ์บริบูรณ์ก็ไม่สำเร็จเหรอ โอ...อยู่ในกฎพระไตรลักษณ์ญาณ หากไม่มีอะไรที่เป็นไปตามที่เรานึกตรึกตรองได้ มีสถานที่เดียวที่เป็นไปตามความต้องการตลอดอนันตกาลก็คือเมืองนิพพาน โอ...นี่ พระพุทธเจ้านี่ตรัสไว้เป็นพระสัทธรรมนะทำไมว่าจึงเร่งรีบขวนขวายให้พวกเราเข้าสู่เมืองพระนิพพาน เพราะมันไม่สามารถจะเป็นไปตามที่เรานึกตรึกตรองและที่เราปรารถนาได้ เพราะบุญกับบาปมันคู่กัน

ปรารถนาดีขนาดไหนก็ตามมันก็ต้องตกระกำลำบากไม่ว่าชาติใดชาติหนึ่ง ถึงจะทรงฤทธิ์ทรงเดชทรงอนุภาพแต่ก็ต้องมีตราบาปติดในหัวใจถ้าเป็นพวกเราทนได้ไหม ก็เหมือนพระนางอุบลวรรณาถึงจะทรงฤทธิ์ทรงเดชทรงอานุภาพเป็นพระอรหันต์จิตอรหันต์และจิตไม่ยึดไม่ถือเรื่องขันธ์ แต่ขันธ์มันก็เป็นวิบาก เราทนได้ไหมล่ะ เป็นตราบาปอยู่อย่างงั้นถ้าเป็นเราเราทนได้ไหมนั่น พระนางอุบลวรรณาไม่เคยมีสามีมาก่อนยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ใช่ไหมล่ะ ไปเจอเข้าอย่างงั้น ถ้าเป็นเราเราจะมีความรู้สึกยังไง สู้ดีขวนขวายในปัจจุบันเข้าสู่มรรคเข้าสู่ผลดีกว่าที่จะปรารถนาในการเวียนว่ายตายเกิดต่อไป ๆ ก็วกเข้ามา ๆ เราน้อมเข้ามาสู่ใจของเรานี่เราทำได้ไหม เอ้า...กิริยาเรานี่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนไหม ตอนนี้เริ่มแล้ว พอมันวกเข้ามา ๆ ๆ ภายในขันธ์นี่ก็จะเอาตัวนี้เลยนะ
กิริยาท่าทางเรา คำพูดคำจาเรา ทำให้ตนและผู้อื่นเดือดร้อนไหมขึ้นเลยแล้วถ้าเราไม่ทำตัวของเราให้เป็นปกติอยู่ตามธรรมตามวินัย แล้วชาติต่อไปล่ะเราจะเดือดร้อนขนาดไหนทำให้เขาเดือดร้อนไม่พึงพอใจเพียงครั้งหนึ่งเราต้องรับวิบากกรรมนี้ ๕๐๐ ครั้ง โฮ...เราจะทนได้เหรอ

ดูนะ มันก็ต้องเพียรพยายามหาวิธีการหลุดพ้นอย่างเดียว ๆ เนี่ย แล้วก็ไม่มีใครที่ไม่เคยทำชั่วนั่น มันต้องทำชั่วทำดีคู่กันไป ๆ ปัจจุบันดีกว่าเอาชนิดที่โสสุดโสเป็นโสตายเพื่อมรรคเพื่อผลในปัจจุบันดีกว่า ดีกว่าที่จะกลับมาเวียนว่ายตายเกิดนะมันท้อนะ ถ้าจะพูดถึงผู้ที่หวังมรรคหวังผลหวังคุณงามความดีมันจะท้อ เห็นคนพลัดพรากน้อมเข้ามา เห็นคนถูกฆ่าถูกทำลายถูกทรมานทารุณกรรม มันน้อมเข้ามานี่ มันเป็นยังไงความรู้สึกเรา เราต้องเป็นอย่างงี้แน่นอนไม่สงสัย ผู้ชายคนนี้ถูกเขาตัดแขนตัดขา ผู้หญิงคนนั้นถูกเขาทารุณกรรมทางเพศ ผู้ชายเป็นร้อยเป็นพันทำทารุณกรรมจนตายคามือ ถ้าเราเกิดเป็นผู้หญิงคนนั้นเราจะมีความรู้สึกยังไงเนี่ย มันก็น้อมมา ๆ ๆ มันก็หาทางออกได้ ถ้าเราคิดที่จะสร้างจิตสร้างใจ พัฒนาจิตพัฒนาใจให้เป็นคนดีมันก็ได้นะลูกนะ ยกเว้นที่เราไม่ยอม กูก็อยากเห็นเหมือนกัน กูก็อยากลองเหมือนกัน ถ้าคิดอย่างงั้นมันก็ต้องต่อภพต่อชาติไปอีก เธอต้องเจออย่างงั้นแน่นอน จากชายก็ต้องเป็นหญิง จากหญิงก็ต้องเป็นชาย หมุนเวียนเปลี่ยนไป มันจะเป็นอันหนึ่งอันเดียวเที่ยงเลยไม่ได้ ใครจะบอกว่าเป็นหญิงไปเลยตลอดเป็นไปไม่ได้ แสดงว่าเที่ยงสินั่น จะเป็นชายก็เป็นชายตลอดไปเป็นไปไม่ได้แสดงว่าเที่ยง มันไม่มีในหลักคำสอนนี่ว่าสัตว์เดรัจฉานจะเป็นสัตว์เดรัจฉานอยู่อย่างงั้นก็แสดงว่าเที่ยงสิ พระพุทธเจ้าพูดถึงว่าไม่เที่ยง...”

พระธรรมเทศนา : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
๙ สิงหาคม ๒๕๖๕