บารมีโพธิญาณ : อง์หลวงปู่น้อย ญาณวโร

#ผู้ที่สั่งสมอบรมบารมีมาเป็นโพธิญาณบุญก็จะไหลรวมลงได้อย่างรวดเร็ว

“...ครูบาอาจารย์เทศน์ให้ฟังสมัยที่พระองค์ในหลวง ร.๙ เสด็จไปกราบหลวงปู่ฝั้น อาจาโร ด้วยความเคารพ

พระองค์ในหลวง ร.๙ เนี่ยตรัสแก่หลวงปู่ฝั้นว่า : “พระองค์ไม่มีเวลาที่จะพักผ่อน ไม่มีเวลาที่จะภาวนา มีแต่ความยุ่งยากยุ่งเหยิงวุ่นวายไม่มีวันที่จะจบที่จะสิ้น” ทำงานเพื่อพสกนิกรของพระองค์ ยืนเดินนั่งนอนพูดคิดดื่มทำ มีแต่งานโดยถ่ายเดียว โดยถ่ายเดียว

หลวงปู่ฝั้น อาจาโร องค์ท่านก็ไม่ได้เทศน์อะไรมาก : “มหาบพิตร มหาบพิตรมีลมหายใจหรือไม่ ธรรมดาสัตว์โลกเวลาที่ยังมีชีวิตอยู่ย่อมที่จะมีลมหายใจ นั่นแหละคือการภาวนา กำหนดรู้ลมเข้าลมออก กำหนดรู้ลมเข้าลมออกอยู่เนืองๆ นั่นคือการภาวนา”

จากนั้นพระองค์ในหลวง ร.๙ ก็ภาวนาใหญ่เลย ไปเยี่ยมพสกนิกรของพระองค์ไปโน่นไปนี่ ไปทำกิจของพระองค์ทำโน่นทำนี่ โดยที่มีการภาวนาตลอดนั่น ผู้ที่สั่งสมอบรมบารมีมาเป็นโพธิญาณบุญก็จะไหลรวมลงได้อย่างรวดเร็ว เพราะบุญเก่ามีเยอะ พระองค์จึงทว่าดื่มด่ำในรสชาติของสมาธิคือพระองค์ในหลวง ร.๙ จิตรวมแล้วรวมเล่า รวมแล้วรวมเล่า

หมู่คณะคนหนึ่งพูดให้ฟังสมัยที่พระองค์ในหลวง ร.๙ ยังไม่สวรรคต วันพระ ๘ ค่ำ ๑๕ ค่ำ ทำเพียรไม่ออกจากห้อง ความมหัศจรรย์นะ นี่พูดถึงความมหัศจรรย์ของพระองค์ในหลวง ร.๙ คือพระองค์จะถือศีล ๘ ในวันพระ น้ำปานะในช่วงบ่ายที่ข้าทาสบริวารนำไปถวาย ห้ามเอาเข้าไปในห้อง เอาไว้ข้างนอก เอาไว้ข้างนอกปั๊ปนี่ ข้าทาสบริวารเนี่ยจะมีความห่วงพระองค์มาก จะมองเห็นน้ำนี่ค่อยยุบลง ยุบลง ยุบลง ยุบลง จนหมดแก้ว โดยที่แก้วก็ตั้งอยู่อย่างงั้น อันนี้ครูบาอาจารย์พูดให้ฟัง ลูกศิษย์ลูกหาของครูบาอาจารย์รูปนั้นก็มาเล่าให้ฟังอีกเป็นคำรบที่ ๒ ที่ ๓ เราก็ฟังด้วยความเคารพนะ นั่นแหละผู้มีบุญมาเกิด...”

พระธรรมเทศนา : อง์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
๑๐ มีนาคม ๒๕๖๕ (ตอนเช้า)