"ธรรมที่ลึกลับ ไม่ควรพูดให้คนอื่นรู้" (หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต)

[๑๓๑] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุพวกที่แสดงอธรรมว่าธรรม ภิกษุเหล่านั้นชื่อว่าเป็นผู้
ปฏิบัติเพื่อไม่เป็นประโยชน์เกื้อกูล ไม่เป็นความสุขแก่ชนเป็นอันมาก เพื่ออนัตถะมิใช่ประโยชน์
เกื้อกูลแก่ชนเป็นอันมาก เพื่อทุกข์แก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ทั้งย่อมประสบบาปมิใช่บุญเป็น
อันมาก และย่อมจะยังสัทธรรม นี้ให้อันตรธาน ฯ
[๑๓๒] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุพวกที่แสดงธรรมว่า อธรรม ฯลฯที่แสดงสิ่งที่มิใช่
วินัยว่า วินัย ฯลฯ ที่แสดงวินัยว่า มิใช่วินัย ฯลฯ ที่แสดงพระดำรัสอันพระตถาคตมิได้ทรง
ภาษิต มิได้ตรัสไว้ว่า พระตถาคตทรงภาษิตไว้ตรัสไว้ ฯลฯ ที่แสดงพระดำรัสอันพระตถาคต
ได้ทรงภาษิตไว้ ตรัสไว้ว่า พระตถาคตมิได้ทรงภาษิต มิตรัสไว้ ฯลฯ ที่แสดงกรรมอัน
พระตถาคตมิได้ทรงสั่งสมว่า พระตถาคตทรงสั่งสม ฯลฯ ที่แสดงกรรมอันพระตถาคตมิได้ทรง
สั่งสม ไว้ว่า พระตถาคตมิได้ทรงสั่งสมไว้ ฯลฯ ที่แสดงสิ่งอันพระตถาคตมิได้ทรงบัญญัติไว้
ว่า พระตถาคตทรงบัญญัติไว้ ฯลฯ ที่แสดงสิ่งอันพระตถาคตทรงบัญญัติ ไว้ว่า พระตถาคตมิได้
ทรงบัญญัติไว้ ภิกษุเหล่านั้นชื่อว่าเป็นผู้ปฏิบัติเพื่อไม่เป็น ประโยชน์เกื้อกูล ไม่เป็นความสุขแก่
ชนเป็นอันมากเพื่ออนัตถะใช่ประโยชน์ เกื้อกูลแก่ชนเป็นอันมาก เพื่อทุกข์แก่เทวดาและมนุษย์
ทั้งหลาย ทั้งย่อมประสบ บาปใช่บุญเป็นอันมาก และย่อมยังสัทธรรมนี้ให้อันตรธาน ฯ
[๑๓๓] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุพวกที่แสดงอธรรมว่าอธรรม ภิกษุเหล่านั้นชื่อว่า เป็นผู้
ปฏิบัติเพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุขแก่ชนเป็นอันมากเพื่ออัตถะประโยชน์เกื้อกูลแก่ชน
เป็นอันมาก เพื่อความสุขแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ทั้งย่อมประสบบุญเป็นอันมาก และย่อม
ดำรงสัทธรรมนี้ไว้มั่น ฯ
[๑๓๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุพวกที่แสดงธรรมว่า ธรรม ฯลฯ ที่แสดงสิ่งที่มิใช่วินัยว่า
มิใช่วินัย ฯลฯ ที่แสดงวินัยว่า วินัย ฯลฯ ที่แสดงพระดำรัสอันพระตถาคตมิได้ทรงภาษิต มิได้
ตรัสไว้ว่า พระตถาคตมิได้ทรงภาษิตมิได้ตรัสไว้ ฯลฯ ที่แสดงพระดำรัสอันพระตถาคตได้ทรง
ภาษิต ได้ตรัสไว้ว่าพระตถาคตได้ทรงภาษิต ได้ตรัสไว้ ฯลฯ ที่แสดงกรรมที่พระตถาคตมิได้
ทรงสั่งสมว่า พระตถาคตมิได้ทรงสั่งสม ฯลฯ ที่แสดงกรรมอันพระตถาคตทรงสั่งสมว่า พระ
ตถาคตทรงสั่งสม ฯลฯ ที่แสดงสิ่งอันพระตถาคตมิได้ทรงบัญญัติว่า ตถาคตทรงบัญญัติ ภิกษุ
เหล่านั้นชื่อว่าเป็นผู้ปฏิบัติเพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุขแก่ชนเป็นอันมาก เพื่ออัตถะ
ประโยชน์เกื้อกูลแก่ชนเป็นอันมาก เพื่อความสุขแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ทั้งย่อมประสบ
บุญเป็นอันมาก และย่อมดำรงสัทธรรมนี้ไว้มั่น ฯ

พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๒ อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต

 

สาธุ สาธุ สาธุ เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงทีเดียว แต่คนสมัยนี้แปลก ชอบพูดเรื่องแบบนี้ในที่สาธารณะเหมือนเป็นเรื่องปกติ ทั้งๆที่บางทีไม่มีอยู่จริงในตัวตน หรือ ถูกอุปทานเข้าแทรก ในสมัยก่อนตอนที่พระอาจารย์ยังอยู่(ท่านเจ้าคุณพระราชพรหมยาน)ท่านมีสอนเรื่องกรรมฐานต่างๆ มีผู้ทำได้จริงๆอยู่มาก แต่ไม่เคยมีใครกล้าปริปากเล่าให้ผู้อื่นทราบ หรือถ้ามีใครถามก็จะแกล้งเปลื่ยนเรื่องคุย เว้นแต่ว่าถ้าอยู่กับท่านเจ้าคุณหลวงพ่อเราสงสัยข้อปฏิบัติส่วนไหนก็จะถามท่าน ท่านก็จะไห้คำชี้แนะ จะไม่เล่าให้ใครทราบเด็จขาด แม้แต่เพื่อนๆหรือคนใกล้ชิด เพราะสิ่งเหล่านี้เป็น(ญาณโลกีย์)มันเสื่อมได้ทุกเมื่อ สมัยนี้มีแต่เรื่องแปลกๆเต็มบ้านเต็มเมือง

 

คิดก่อนพูด แต่ไม่ต้องพูดทุกอย่างที่คิดก็ได้ กราบหลวงปู่ อนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ กับทุกท่าน ครับ

 

การพูดของผู้รู้ ควรตระหนักเรื่องนี้ให้มาก เพราะบางครั้งก็จะเปล่าประโยชน์
บางครั้งผู้ฟังมีหลายกลุ่มหลายคณะ ผู้รู้ที่พูดออกไปบางครั้งก็ต้องยอมเสียเพื่ออย่างน้อยยังมีผู้ฟังบางส่วน มีสัมมาทิฏฐิเปิดกว้างรับฟัง ถึงแม้จะน้อยแต่ก็คุ้มค่ายังดีเสียกว่าไม่พูดอะไรเลย

เพราะอย่าางน้อยก็ยังมีผู้ได้รับประโยชน์และเข้าถึงในธรรมที่ผู้รู้ได้แสดงก็ยังดีเสียกว่าไม่ได้อะไรเลยครับ สาธุ

 

เหนือ เปลือก แมงง่องแง็ง ยังมีแม่ยุง

 

ฮ้า..... อะไรนะ แม่ ยุ....ง เหรอ
แต่งเมื่อไหร่ ก็ หาทางหนี ทีไล่ ช่วยกัน ด้วยนะ หน่วย หนับหนุน
แค่นี้นะ.......สว่างละ