ทำไมนั่งสมาธิแล้วรู้สึกเวลาผ่านไปนานมากๆ แต่ที่จริงแค่สักครู่เอง

คือผมลองนั่งสมาธิแล้วจับเวลาดูน่ะครับ แต่ผมไม่ได้จดจ่อกับการจับเวลาสักเทาไรนะครับแค่อยากรู้ว่าตัวเองนั่งได้นานแค่ไหน แล้วก็ดูลมหายใจ พุทโธไป ฟุ้งซ่านบ้างก็คิดว่าฟุ้งซ่านหนอ แล้วก็กลับไปดูลมหายใจต่อไปเป็นอีกก็ทำอีก พอนั่งไปก็ออกจากสมาธิ(รู้สึกว่านานแล้วประมาณครึ่งชั่วโมง) แล้วก็มาดูที่มือถือที่จับเวลาไว้ก็ตะลึง! เพราะมันแค่ 12:43 นาทีเอง เลยอยากจะรู้ว่าทำไมถึงรู้สึกว่ามันนานนนนนนแต่ที่จริงมันแค่แปปเดียวเอง ขอคำอธิบายคำแนะนำแล้วก็วิธีแก้จากผู้รู้หน่อยครับ
แล้วก็เวลานั่งหลับตาไปแล้วมันเห็นก้อนพลังงานขยายไปๆเรื่อยๆแล้วก็หายไป ไม่ทราบว่าอย่างนี้คืออะไรครับ

 

นั่นแหละครับสวรรค์ ฯ
สวรรค์มีสุข ทำให้เทวดาเพลิดเพลิน ลืมการปฏิบัติธรรม
สวรรค์ มาจากคำว่า สัคคะ คือติดอยู่ ข้องอยู่ คล้องไว้ (คล้องใจไว้)

เมื่อเราไปเที่ยวสนุกสนานเพลิดเพลิน ทำให้เราลืมงานที่ต้องทำ
ลืมสติ ลืมพิจารณาให้เห้นความเป็นจริงของสิ่งต่าง ๆ ที่กระทบทางใจ
จึงไปไหนต่อไปไม่เป็น วนอยู่ตรงนั้น

เพราะความเพลิน ในสมาธิ ในฌาน จึงเป็นเหมือนกับเวลาผ่านไปเร็ว เพราะสนุก เพราะเพลิดเพลิน ฯ

ความเพลิดเพลิน ไม่ใช่ความสุข แต่ก็สามารถทำให้ลืมเวลาได้ ฯ
พระองค์ตรัสว่า ฌานทั้งสี่ ไม่ใช่การพ้นทุกข์ (ฌานสี่ หรือสมาบัติแปด เป็นผลพลอยได้ ที่เกิดจากการปฏิบัติตามสติปัฏฐานสี่)
แต่เป็นธรรมที่ทำให้เกิดสุขในทิฏฐธรรมในปัจจุบัน เท่านั้น ฯ
ครับผม

 

จิตมันยังโง่ เราเลยต้องฝึกมัน ไม่ใช่ให้มันมาฝึกเรา ที่เราคิดว่าตอนนั่งมันผ่านไปนานเพราะว่าจิตอยู่ในขั้นต้นๆ มันเป็นธรรมดา ทุกคนต้องผ่านจุดนี้ ค่อยๆทำมันไป แล้วทำบ่อยๆ มันจะทำได้นานขึ้นเรื่อยๆ อนุโมทนา สาธุ

 

ผู้ฝึกใหม่เวลาแป๊บเดียวบอกว่านาน ผู้ฝึกมานานเวลานานบอกว่าแป๊บเดียว....

เรื่องปกติครับ....ไม่ต้องไปสนใจอะไรมาก ทำต่อไปเรื่อยๆจนทรงตัว....

 

จริงๆแล้ว เวลาเกิดสมาธิ นั่งไปจะรู้สึกว่านั่งไปไม่นาน

แต่เวลาผ่านไปเป็นชั่วโมงแล้วครับ

ส่วนเวลาที่จิตไม่เป็นสมาธิ จิตรู้สึกไม่สบายกับการนั่งนานๆ จึงเหมือนเวลาผ่านไปเร็วมากๆ

เป็นเรื่องธรรมดาที่จะเกิดครับ

 

นี่แปลว่า น่าจะมีคนเตือนเรื่อง เวลาทำสมาธิ อย่าตั้งธง อย่าจับเวลา อย่า
มั่งนับคะแนน อย่าให้แต้ม ตัดแต้ม อย่าน้อยใจ อย่ามักมาก

เพราะ การตั้งธง การจับเวลา การนับคะแนน การให้แต้ม การตัดแต้ม
ล้วนแต่เป็น กับดักของนักภาวนาที่จะนำพาไปสู่ ความโง่ชนิดหนึ่งมี
อาการ น้อยใจ หรือ มักมาก กวัดแกว่งเป็นลักษณะ

ดังนั้น อย่าไปตั้งธง อย่านับเวลา อย่าตัดแต้ม ..... ถ้าห้ามไม่ได้ ก็ให้
รู้ไปตรงๆว่า เรายังห้าม "เหตุ" อันร้ายกาจที่กลุ่มรุมใจเราไม่ได้ ยังภาวนา
ได้อย่างไม่มีอิสระ

เมื่อนักภาวนา ไม่สามารถภาวนาได้อย่างห่างไกลข้าศึก ก็ให้ทำใจยอมรับ
ในภายภาคหน้าไปว่า เดี๋ยวจะต้องมีการ น้อยใจ หรือไม่ก็ ภูมิใจจนตัวเบ้อ
เร้อ จิตฟู กับ จิตแฟบ เพราะภาวนาอยู่ในแดนข้าศึก

***************

พ้นจากตรงนี้ไปได้ จะไปติดอีกอาการหนึ่งคือ รู้สึกว่า โลกช้าลง รู้สึก
ว่า จิตเราไวขึ้น ประมาณ แมททริกหลบกะสุน หยุดกะสุน ซึ่งเป็น
"อาการโง่ขั้นกว่า" ที่เป็นเรื่องจำพวกเดียวกันกับ การตั้งธง การตัดแต้ม
การนับเวลา การเอาผลงาน "ภาวนาแทบตาย เอาสัญญามาโกยใส่ตน"

ขั้นร้ายแรงที่สุด ละเอียดสุดของการภาวนามุ่งเอาผลงาน คือ การ "นั่งรอความตาย"

ทำไมรอความตาย เพราะ ผลงานทางกุศลของตนมันมาก จน ดำริไปว่า ขณะนี้
ในสวรรคิ์ หรือ ในเมืองนิพพาน ในยูโทเปีย ในดุสิตบุรี วิมานของตน มีกองกุศล
และบรรดาอาจารย์และเพื่อนฝูงรอช่วยเหลืออยู่ที่นั่น พวกนี้ โง่มาก

อีกพวกหนึ่ง ตรงข้ามกัน คือ เห็นว่าตนทำเท่าไหร่ก็ดีไม่ขึ้น ชะรอยจะมีอกุศล
มากมาย พวกนี้ก็จะขอรับโทษทัณฑ์จากกองอกุศลที่มีมาก เชื่อว่าไปรับแล้วจะทำ
ให้ถ่ายถอนได้ พวกนี้ โง่รองลงมา

ส่วนอีกพวกหนึ่ง รู้สึกว่า เวลาที่ตนมีแม้จะมี "น้อยนิด" แต่มัน "นานเหลือเกิน"
หรือ มีเวลานานเหลือเกิน แต่จริงๆมันน้อยนิด เหล่านี้ ยังถือว่า ยังพอแก้ได้
ไม่โง่เท่าไหร่ แต่ก็เริ่มจ่อปากเหวเหมือนกัน

 

ที่กล่าวมานี้บ่งบอกว่าเพิ่งเริ่มปฎิบัติครับ หากปฎิบัติจนสมาธิดีแล้ว

เวลาจะเดินเร็วมากครับ สิ่งที่จะบอกกล่าว คือ ความเคยชิน ครับ

หากสิ่งใดยังไม่เคยชิน ย่อมเป็นธรรมดาที่จะรู้สึกช้า นาน ไม่คงที่

สาธุครับ

 

พระพุทธเจ้าสอนให้นั่งสลับเดิน นั่งนานแค่ไหน เดินนานแค่ไหน คิดเอาครับ

 

มากคน มากตำรา

 

มนุษย์ทุกคนมีมาตรฐานเดียวกันที่เรียกว่าความเร็ว ซึ่งปกติความเร็วนั้นจะมีค่าคงที่ เราเรียกมันว่า ความเร็วแสง และเราใช้ความเร็วนี้ในการเป็นมาตรฐานต้นแบบในการกำหนดค่าเวลา(t) ของทุกสิ่งในจักรวาลนี้ แต่นั้นเป็นการคำนวนโดยที่เรายังมี สติ แบบคนธรรมดา จึงไม่สามารถเห็นความเร็วที่นอกเหนือ จากความเร็วแสงได้(และนี้ก็เป็นความเร็วของจิตปกติด้วย) แต่ถ้าเราทำสมาธิ ความเร็วของจิตจะเปลี่ยนไปคือ หากมันช้าลง เราจะรู้สึกว่าเวลาของนอกจิตเรานั้นเร็วมากกว่า และหากความเร็วของจิตเรามากกว่า เราจะพบว่าความเร็วของเวลาข้างนอกจิตนั้น ช้ามากกว่า และยิ่งจิตเร็วไปได้เร็วกว่ามากขึ้นเวลาข้างนอกนั้นก็ยิ่งช้าลงไปอีกเท่านั้น(แต่นี้เป็นแค่ความแตกต่างด้านเวลา ยังมีสิ่งอื่นๆ ที่แตกต่างและ น่าตื่นเต้นกว่านั้นเยอะเลย)

 

สติดับ ({) แตกต่างและน่าตื่นเต้นครับ

 

เวลามีความสุข หรือติดเพลิน เวลามันก็ผ่านไปเร็ว

ถ้าเป็นทุกข์ หรือตั้งใจรอเวลาให้ครบกำหนด หรือรอตามนัดใครสักคน เวลามันจะเดินช้ามาก

เวลามันก็เดินไปตามปกติของมัน มีแต่ใจเรามันคาดหวังกับบางสิ่งเลยเห็นว่าเวลามันยืดได้หดได้

ใจคนเปลี่ยน ก็เลยเห็นเวลามันเปลี่ยนแปลงได้มั้ง

ทั้งที่ความจริงเวลาไม่เคยเปลี่ยนแปลง ที่เปลี่ยนแปลงมีแต่ใจคน

 

ตามหลักสมถะกรรมฐาน ถือว่าเป็นเรื่องปรกติครับ

แต่ว่าตามหลักวิปัสสนากรรมฐานแล้วคือ สติหลง สติเผลอ สติตามไม่ทันจิต จิตไม่อยู่ในอารมณ์ปัจจุบัน จึงทำให้เวลาดูผ่านไปรวดเร็ว(จิตไม่มีสติรู้เท่านั้นใน กาย เวทนา จิต ธรรม ที่เกิดขึ้น)

 

ไม่เป็นไรหรอกครับ..สบายๆ..นั่งช่วงแรกๆ..อาจต้องกำหนดเวลาบ้าง.ต่อไปเวลาไม่ใช่ประเด็น..จะเป็นเรื่องอารมย์ที่เข้าถึง..ส่วนเรื่องก้อนพลังงานถ้าเป็นลักษณะที่ขยายมาคลุมเต็มศีรษะก็ถือว่าดีเป็น สีต่างๆ เช่น ขาว ชมพู หรือ น้ำเงิน..ไม่เป็นไรเป็นกิริยาที่เกิดขึ้นได้สำหรับอารมย์ที่ไม่ลึกเท่าไรแต่ก็สงบดี..ยกเว้นพวกที่เป็นสี ฟ้าๆ น้ำเงิน ลักษณะแตกๆ เนี่ยอย่าไปสนเป็นวิบากกรรมเก่าไปติดจุดนี้อาจเพี้ยนๆได้..โดยทั่วไปปกติครับ..
อนุโมทนาสาูธุครับ..

 

ไม่นึกถึงเรื่องของเวลา มันก็ ไม่มีขอบเขต ของคําว่าเวลา เข้ามาเกี่ยวข้อง

 

ความเข้าใจส่วนตัวครับ
นั่งไปเถอะครับ นั่งไปเรื่อยๆ จะเห็นจะรู้เอง ติดตรงไหนก็ภาวนาต่อไป ทำไปเรื่อยๆ ก็จะแก้ได้เอง ทำเองเห็นเองรู้เอง แต่ต้องใช้เวลา สู้ๆๆ ครับ