ทำอย่างไรถึงจะเชื่อมต่อกับธรรมชาติได้

พอดีผมเพิ่งได้ไปเรียนวิชาเรกิมานิดนึง

เกี่ยวกับการส่งผ่านพลังจากธรรมชาติไปยังคนที่เราต้องการรักษา

แต่ว่าอาจารย์บอกผมว่าผมไม่ยอมเชื่อมต่อกับธรรมชาติ ใช้พลังของตัวเองในการรักษา ซึ่งมันจะทำให้ผมเหนื่อย

แล้วมันก็เหนื่อยจริงๆ (แต่รักษาได้ผลนะ มีภาพถ่ายออร่าเป็นเครื่องพิสูจน์ ^^)

เลยอยากทราบว่าผมควรฝึกยังไงเพื่อให้เชื่อมต่อกับธรรมชาติได้ครับ

ความจริงผมก็พยายามแล้วนะครับ แต่มันไม่มาเอง -*-

อาจารย์บอกว่าให้ลดอีโก้ลง ก็ไม่รู้จะลดยังไง T^T

 

ผมก็ชอบนะครับ เวลาเอามือสัมผัสมือนุ่มๆ ของผู้หญิงสวยๆ มันมีความสุขใจอย่างบอกไม่ถูก

 

ลองปล่อยวาง ดูสิครับ

 

ค่อยๆ ลดการเชื่อมต่อกับเทคโนโลยีไฮเทคลง ทำจิตให้ว่างมากขึ้น แล้วคลื่นธรรมชาติจะเข้ามาเองนะ

 

อย่าฝืน อย่าลังเล อย่าแยกแยะแบ่งออก ไม่มีใครแยกออกจากธรรมชาติ ปล่อยให้โล่งๆสบายๆ

 

วิถีการเข้าถึงธรรมชาติคือการห่างไกลกิเลส ละวาง อัตตา ตัวตน และทิฏฐิของตนเอง
อีโก้ คือ อัตตา ตัวตน ทิฏฐิ ความคิด ความเห็น
ถ้ารู้จักทิฏฐิของตัวเอง ก็จะรู้วิธีปล่อยวางทิฏฐิลง
แล้วธรรมชาติของเราจะแสดงตัวออกมาเอง
ให้คุณสังเกตตัวเอง ว่าเวลาใช้พลังของตัวเองเป็นอย่างไร
แล้วถ้าปล่อยวางตัวเองใช้พลังจากธรรมชาติของตัวเองแท้ๆโดยเราไม่เจตนาไปดึงมัน
ออกมาจะทำได้ไหม ถ้าทำไม่ได้ ก็ต้องฝึกสังเกตตัวเองไปเรื่อยๆ สังเกตตอนที่เรา
ใช้ชีวิตแบบเป็นธรรมชาติ มันต่างกับตอนที่เราดัดจริตไหม ถ้าสังเกตตัวเองไม่ออก
ให้สังเกตคนอื่นๆเช่นเพื่อนๆ ญาติพี่น้อง หรือคนใกล้ชิด แล้วพิณาดูความแตกต่าง
บางคนเขาแสดงออกเป็นธรรมชาติของตัวเอง บางคนมีฟอร์ม บางคนดัดจริตได้งาม
บางคนดัดจริตแล้วไม่งาม แล้วดูข้อดีข้อเสียของการแสดงออกแบบธรรมชาติกับการ
ดัดแปลงธรรมชาติ จะเห็นว่าคนที่แสดงออกเป็นธรรมชาติเขาจะแสดงพรสวรรค์ของ
ตนเองได้เต็มที่ ไร้ขีดจำกัด พลังสร้างสรรค์ไร้ขีดจำกัด คาดหมายไม่ได้ แต่ถ้าใช้
งานส่วนนี้บ่อยๆ ก็จะชำนาญและใช้ได้ดังใจนึกเอง พวกที่เป็นนักกีฬา ดารา หรือ
จิตกร กวี ที่เก่งๆ เป็นอัจฉริยะ นั้น สังเกตพวกเขาดูสิ ถ้าเขายิ่งเป็นธรรมชาติมาก
เท่าไร ผลงานของของก็ยิ่งสวยงามเป็นเลิศในแบบของตัวเอง ไม่เหมือนใคร และไม่มี
ใครเหมือน แต่ถ้าเป็นพวกดัดแปลงเลียนแบบลอกแบบ ลอกวิธีการแต่ไม่เข้าใจเรื่องของ
ความลับในธรรมชาติของตัวเองมันก็เรียนรู้และทำได้ระดับหนึ่งแล้วจะตัน ไม่สร้างสรรค์
พรสวรรค์ไม่แสดงออกมา มันก็ต่างกันกับพวกที่เขาดึงธรรมชาติของตัวเองออกมาได้

ลองพิณา ดูนะ
ธรรมชาติของแต่ละคนก็มีกันอยู่แล้วทุกคน แต่จะรู้เคล็ดลับที่จะดึงมันออกมาได้ไหม
ถ้าทำไม่ได้ก็เป็นได้แค่นี้แหละ ติดกับ ทิฏฐิ และอัตตาตัวตนจอมปลอม
หลงลืมละทิ้งธรรมชาติของตนเองไป

 

ผมเป็นพวกติดเทคโนโลยีหน่ะครับ

อยู่กับโน๊ตบุ๊คทั้งวันทั้งคืน

ติดเกมว่างั้นเหอะ -*-

สงสัยต้องลดหน่อยละ

ผมคงลดทิฏฐิยากหน่อยละครับเพราะแต่เดิมนั้นผมเป็นคนอยู่กับป่า นิสัยก็จะแปลกๆหน่อย แต่พอเข้ามาในเมืองอะไรๆก็บังคับให้ผมต้องเสแสร้งอยู่เสมอเพื่อให้ผมเหมือนกับคนอื่นๆ (จนติดเป็นนิสัย) ไม่งั้นก็จะไม่มีใครคบ -*-

ตอนผมไปฝึกเรกินี่เหมือนจะมีผมเพียงคนเดียวที่เชื่อว่าพลังงานนี้มีจริง เพื่อนผมคนอื่นๆไม่มีใครเชื่อเลย (เรียนกันทั้งชั้นปี) บอกแค่ว่าเป็นผลจากจิตใจ ฝึกไปเสียเวลาเปล่าๆ มีภาพมายืนยันก็ไม่เชื่อ (ภาพถ่ายออร่า) ผมไปบอกอาจารย์ที่สอนว่า ผมศึกษาเรื่องนี้นะ พอจะดึงพลังจากธรรมชาติได้บ้าง แต่อาจารย์บอกว่า "เธอใช้พลังเธอเอง ไม่ได้ใช้จากธรรมชาติ ทำแบบนี้จะเหนื่อยง่าย ให้ลดอีโก้ลงแล้วจะฝึกได้เอง มีฐานอยู่บ้างแล้วแค่ปรับอีกนิดเดียวก็พอใช้ได้ละ" ผมก็หงายสิครับเพราะผมเหนื่อยจริง >_< เลยต้องมาฝึกลดอีโก้กันใหม่

ขอบคุณทุกคำตอบนะครับ

 

ธรรมชาติรักเรามาตั้งแต่กำเนิด เราเชื่อมต่อกับ ธรรมชาติตั้งแต่กำเนิดนานแล้ว แค่เราไม่รู้เท่านั้นเองครับ ~ ใครที่อยู่กับธรรมชาติมาจะเข้าใจครับ

 

คุณเข้าใจธรรมชาติรึยังละ ถ้าเข้าใจได้เมื่อไหรก็จะเข้าถึงเอง

 

การเข้าถึงธรรมชาติ ก็คือเข้าถึงจิตเดิมแท้ของตัวเอง..อาจารย์คุณบอกให้ลดอีโก้
หรือให้ลดอัตตาของตัวคุณ คุณก็ต้องไปหาวิธีฝึกให้อัตตาหรือความรู้สึกเห็นแก่ตัวให้
ลดน้อยลง ถ้าอัตตาเราใหญ่ใครว่าเรานิดหน่อยเราจะรู้สึกโกรธทันที โดยอาจพิจารณา
กายนี้ไม่ใช่เรา จิตนี้ไม่ใช่เรา กายนี้เป็นเพียงก้อนธาตุ ดิน น้ำ ลม ไฟ เป็นเพียงที่อาศัย
ชั่วคราว เมื่อพิจารณาบ่อยๆมันจะทำให้เรายึดถือในกายนี้น้อยลงๆ อันทำให้อัตตาลด
ลง.....การฝึกของคุณคงจะก้าวหน้าขึ้นไม่มากก็น้อย.

 

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->k.kwan<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3361433", true); </SCRIPT>
สมาชิก

วิถีการเข้าถึงธรรมชาติคือการห่างไกลกิเลส ละวาง อัตตา ตัวตน และทิฏฐิของตนเอง
อีโก้ คือ อัตตา ตัวตน ทิฏฐิ ความคิด ความเห็น
ถ้ารู้จักทิฏฐิของตัวเอง ก็จะรู้วิธีปล่อยวางทิฏฐิลง
แล้วธรรมชาติของเราจะแสดงตัวออกมาเอง
ให้คุณสังเกตตัวเอง ว่าเวลาใช้พลังของตัวเองเป็นอย่างไร
แล้วถ้าปล่อยวางตัวเองใช้พลังจากธรรมชาติของตัวเองแท้ๆโดยเราไม่เจตนาไปดึงมัน
ออกมาจะทำได้ไหม ถ้าทำไม่ได้ ก็ต้องฝึกสังเกตตัวเองไปเรื่อยๆ สังเกตตอนที่เรา
ใช้ชีวิตแบบเป็นธรรมชาติ มันต่างกับตอนที่เราดัดจริตไหม ถ้าสังเกตตัวเองไม่ออก
ให้สังเกตคนอื่นๆเช่นเพื่อนๆ ญาติพี่น้อง หรือคนใกล้ชิด แล้วพิณาดูความแตกต่าง
บางคนเขาแสดงออกเป็นธรรมชาติของตัวเอง บางคนมีฟอร์ม บางคนดัดจริตได้งาม
บางคนดัดจริตแล้วไม่งาม แล้วดูข้อดีข้อเสียของการแสดงออกแบบธรรมชาติกับการ
ดัดแปลงธรรมชาติ จะเห็นว่าคนที่แสดงออกเป็นธรรมชาติเขาจะแสดงพรสวรรค์ของ
ตนเองได้เต็มที่ ไร้ขีดจำกัด พลังสร้างสรรค์ไร้ขีดจำกัด คาดหมายไม่ได้ แต่ถ้าใช้
งานส่วนนี้บ่อยๆ ก็จะชำนาญและใช้ได้ดังใจนึกเอง พวกที่เป็นนักกีฬา ดารา หรือ
จิตกร กวี ที่เก่งๆ เป็นอัจฉริยะ นั้น สังเกตพวกเขาดูสิ ถ้าเขายิ่งเป็นธรรมชาติมาก
เท่าไร ผลงานของของก็ยิ่งสวยงามเป็นเลิศในแบบของตัวเอง ไม่เหมือนใคร และไม่มี
ใครเหมือน แต่ถ้าเป็นพวกดัดแปลงเลียนแบบลอกแบบ ลอกวิธีการแต่ไม่เข้าใจเรื่องของ
ความลับในธรรมชาติของตัวเองมันก็เรียนรู้และทำได้ระดับหนึ่งแล้วจะตัน ไม่สร้างสรรค์
พรสวรรค์ไม่แสดงออกมา มันก็ต่างกันกับพวกที่เขาดึงธรรมชาติของตัวเองออกมาได้

ลองพิณา ดูนะ
ธรรมชาติของแต่ละคนก็มีกันอยู่แล้วทุกคน แต่จะรู้เคล็ดลับที่จะดึงมันออกมาได้ไหม
ถ้าทำไม่ได้ก็เป็นได้แค่นี้แหละ ติดกับ ทิฏฐิ และอัตตาตัวตนจอมปลอม
หลงลืมละทิ้งธรรมชาติของตนเองไป

ถูกใจ... ใช่เลย



<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->aonwit01<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3361594", true); </SCRIPT>
สมาชิก

ผมคงลดทิฏฐิยากหน่อยละครับเพราะแต่เดิมนั้นผมเป็นคนอยู่กับป่า
ยากหรือง่ายมันเป็นแค่ข้ออ้าง
เรื่องของผู้ฝึกฝนขัดเกลามีแต่ทำกับไม่ทำ ถ้าทำก็เดินทางไปข้างหน้าและค่อยๆเข้าใกล้จุดหมายไปเรื่อยๆ
ถ้านั่งวิเคราะห์ยากง่าย ก็ไม่ได้เดินทาง ไม่ผิดหรอก แค่เสียเวลา... ชอบเสียเวลาหรือเปล่าล่ะ

นิสัยก็จะแปลกๆหน่อย แต่พอเข้ามาในเมืองอะไรๆก็บังคับให้ผมต้องเสแสร้งอยู่เสมอเพื่อให้ผมเหมือนกับคนอื่นๆ (จนติดเป็นนิสัย) ไม่งั้นก็จะไม่มีใครคบ -*-
กลัวคนไม่นิยมชมชอบ... ว่างั้นเหอะ
แล้วไม่คิดจะให้คนอื่นนิยมแบบที่เป็นตัวของตัวเองเหรอ

ตอนผมไปฝึกเรกินี่เหมือนจะมีผมเพียงคนเดียวที่เชื่อว่าพลังงานนี้มีจริง เพื่อนผมคนอื่นๆไม่มีใครเชื่อเลย (เรียนกันทั้งชั้นปี) บอกแค่ว่าเป็นผลจากจิตใจ ฝึกไปเสียเวลาเปล่าๆ มีภาพมายืนยันก็ไม่เชื่อ (ภาพถ่ายออร่า) ผมไปบอกอาจารย์ที่สอนว่า ผมศึกษาเรื่องนี้นะ พอจะดึงพลังจากธรรมชาติได้บ้าง แต่อาจารย์บอกว่า "เธอใช้พลังเธอเอง ไม่ได้ใช้จากธรรมชาติ ทำแบบนี้จะเหนื่อยง่าย ให้ลดอีโก้ลงแล้วจะฝึกได้เอง มีฐานอยู่บ้างแล้วแค่ปรับอีกนิดเดียวก็พอใช้ได้ละ" ผมก็หงายสิครับเพราะผมเหนื่อยจริง >_< เลยต้องมาฝึกลดอีโก้กันใหม่
รักษาเยียวยาตนเองให้ได้ก่อน... แล้วค่อยรักษาผู้อื่น
รักษาเยียวยาทิฐิตนเองยังบอกยาก แล้วจะไปรักษาคนอื่นยังไง




ธรรมชาติ เรียบง่ายที่สุดแล้ว
เงื่อนไขของมนุษย์ที่สร้างขึ้นทั้งหมดนั่นแหละที่พรากมนุษย์ออกห่างไปจากวิถีธรรมชาติ
ปลดเงื่อนไข กลับมาสู่ความเรียบง่ายได้มากเท่าไหร่... ก็ได้กลับมาใกล้ชิดและแนบแน่นกับธรรมชาติ(พระเจ้า)ได้มากเท่านั้น

ขอบคุณทุกคำตอบนะครับ
แวะมาเกรียนนะ ไม่ต้องขอบคุณ

 

คืองี้นะ พลังนั้นมีอยู่เป็นธรรมชาติอย่างหนึ่ง
แต่การเอาออกมาใช้มันมีหลายวิธีอยู่
เช่น บังคับให้ธรรมชาติมันทำตามที่เราต้องการ เราก็จะเหนื่อย
แต่ถ้าเรารู้วิธีสั่งให้มันทำเองแบบไม่ต้องบังคับ ไม่ต้องจงใจ มันก็มีอยู่
มันต้องฝึกให้ธรรมชาตินั้นรู้ตัวเองว่ามีอยู่และสื่อสารกับเราได้ ถ้าเราคุยกับ
ธรรมชาติของตัวเองได้ เราก็จะใช้ให้เขาทำได้โดยไม่ต้องออกแรงบังคับ
แค่บอกให้มันรู้มันก็วิ่งของมันเอง ที่มันยากคือการสื่อสารกับตัวเองนี่แหละ
บางคนไม่เชื่อตัวเอง บางคนไม่เชื่อว่ามันรู้ดีรู้ชั่วเองได้ มันทำบางอย่างเอง
ได้ บางคนต้องคอยกำชับบังคับตัวเองให้มีสติตลอดเวลา
บางคนไม่กล้าปล่อยวางตัวเองเพราะรู้สันดานตัวเองว่าปล่อยแล้วจะวุ่นวาย
ทำผิดๆถูกๆให้ขายหน้าคนอื่น บางคนก็กลัวธรรมชาติของตัวเองเพราะเห็นว่า
น่าเกลียดไม่งดงามก็เลยสร้างฟอร์มที่คิดว่าดีในสายตาของตนเองมาครอบไว้
ก็เลยเป็นการสร้างอัตตาขึ้นมาครอบธรรมชาติของตน และใช้อัตตาเป็น
ตัวเดินเครื่องมาควบคุมธรรมชาติของตัวเองอีกที ก็จะเป็นอย่างที่คุณเป็น
และคนทั่วไปก็เป็นแบบนี้

ในกรณีของคุณที่เหนื่อยเพราะ คุณต้องลงมือเองทุกอย่าง สั่งการ ลงมือ
ควบคุม และทำเองทุกขั้นตอน และต้องออกแรงเอง ไม่ปล่อยวางให้ธรรมชาติ
ทำงานอย่างอิสระ

ถ้าคุณสามารถรู้วิธีทำเหลือแค่สั่งการอย่างเดียว ปล่อยให้ธรรมชาติต่างๆมัน
ดำเนินการเองในแบบที่คุณต้องการ ไม่ต้องจูงเองหรือไปบังคับตัวเองให้ทำ
อย่างนั้นอย่างนี้ คุณก็จะไม่เหนื่อย หรือเหนื่อยน้อยลง

นี่ก็เป็นมุมมองหนึ่งนะ ก็ไม่รู้ว่าถูกไหม แต่เรารู้สึกแบบนี้สำหรับตัวเรานะ
บังคับตัวเอง กับปล่อยให้ตัวเองเป็นอิสระแล้วเราแค่สั่งการนิดหน่อย ผลที่ได้
มันต่างกันเยอะ

เหมือนกับว่า ถ้าเราฝึกตัวเราเองให้ฟังคำสั่งและทำตามคำสั่งได้
เราก็จะควบคุมพลังของตัวเองได้ดังใจนึก และไม่ต้องไปวิ่งออกแรงเอง
เหลือแค่เรานั่งคุมบังเหียนธรรมชาติของเราอีกที เหมือนรถยนต์ถ้าเราสตาร์ท
ไม่ติด เครื่องมันวิ่งเองไม่ได้ เราก็ต้องออกแรงเข็นให้มันเดิน เราก็เหนื่อย
แต่ถ้าเราสตาร์ทเครื่องเป็นและเครื่องยนต์มันทำงานได้ เราก็ไม่ต้องเข็นรถ
มันก็วิ่งไปได้ เราแค่คุมพวงมาลัยบังคับทิศทางไป ก็ได้งานโดยไม่เหนื่อยแรง
ของตัวเอง

ต้องสังเกตตัวเอง แล้วจะพบความลับของธรรมชาติที่เป็นตัวเราเอง
ต้องปรับความเห็นก่อนว่าเชื่อว่าธรรมชาตินั้นมีอยู่ถึงจะสื่อสารกับมันได้
แต่ถ้ามีความเชื่ออย่างอื่นอยู่แล้ว ก็พิณาแล้วลองทำเอง คนอื่นเขาไม่มีใคร
รู้จักตัวเราดีเท่ากับตัวเราเอง วิธีของคนอื่นก็อาจจะไม่เหมาะกับเรา
ก็ค่อยๆพิณาเอาวันหนึ่งก็จะเข้าใจเอง ถ้าหมั่นสังเกตตัวเองเนืองๆนะ

 

คุณ k.kwan พูดถูกทุกประการครับ

ความจริงผมก็ไม่ชอบหน้ากากของผมตอนนี้หรอกครับ แต่มันเหมือนโดนบังคับให้ทำ ไม่ใช่ว่าเพื่อนๆไม่นิยมชมชอบ แต่เพื่อนไม่คบเลยละครับ เพราะสังคมที่ผมอยู่ตอนนี้เป็นสังคมนักศึกษา ลูกผู้ดีมีกะตัง แล้วผมลูกชาวสวนก็หลุดขึ้นมาได้ไงไม่รู้ -*- เลยต้องบังคับตัวเองอยู่ตลอดเวลาไม่งั้นคงอยู่ในสังคมนี้ไม่ได้ ตอนมาใหม่ๆผมก้อยู่แบบของผม ปรากฎว่าทักใครเค้าก็เมิน ที่มหาลัยก็ใช่ว่าจะธรรมชาติอะไรมาก ผมเลยเริ่มสูญเสียตัวเองไปกลายเป็นใครก็ไม่รู้ในตอนนี้ T^T

ยังดีที่จิตวิญญาณผมยังอยู่ ไม่งั้นคงหมดทางออกแน่ๆ

 

(เชื่อมมาตั้งแต่ก่อนเกิดแล้วนี่นา)

^^

ไม่ได้มาป่วนน้า....

 

ใช้ความคิดน้อยลง ใช้ใจมากขึ้น

 

ดู Avatar มากไปป่าว

เหอะๆ

 

ใช่ทุกคำตอบค่ะ และคิดว่าเข้าใจความอึดอัดของเจ้าของกระทู้นะคะ
แต่อย่างที่ใคร ๆ หลายคนกล่าวมาล้วนถูกต้องทั้งหมดค่ะ
การบังคับตนเองไม่ให้เป็นไปตามธรรมชาติที่ตนเองเป็นอยู่นั้น
เป็นการสร้างกำแพงขวางกั้นระหว่างตัวตนของท่านกับธรรมชาติ
จริง ๆ แล้วธรรมชาติไม่ต้องการปรุงแต่งค่ะ เขาเป็นอย่างไรเขาก็เป็นของเขาอย่างนั้น
เปรียบเทียบกับตัวตนแท้จริงดั้งเดิมของท่าน เขาเป็นอย่างไรเขาก็เป็นอย่างนั้น
แต่พอมาอยู่ในสังคมสมมุติท่านก็ไปสมมุติตนเองเป็นตัวละครใหม่
แต่จิตใจของท่านยังผูกพันกับธรรมชาติ จึงเชื่อมโยงท่านไปสู่การเรียนรู้นอกตำรา
การเรียนรู้นอกตำราต้องทิ้งกรอบของตำราจึงจะเรียนรู้ธรรมชาติได้
ธรรมชาติไม่มีขอบเขต ไม่มีขีดจำกัด ไม่มีกำแพง เขาเป็นได้ทุกสรรพสิ่ง
ลองถามใจตนเองดูสิคะว่าธรรมชาติในตัวตนของท่านอยากเป็นอะรไร
สมมุติคำตอบที่รู้คือเขาอยากเป็นน้ำแต่ท่านจะฝืนให้เป็นดินเพราะว่าตรงที่ท่านอยู่เขานิยมเป็นดินกัน มันจะถูกหรือ
ธรรมชาติก็คือปล่อยใจให้ลื่นไหลไปโดยไม่ปิดกั้น เปิดใจรับรู้ทุกสรรพสิ่ง สรรพสำเนียง
รู้แล้วก็ให้วาง เพราะมันไม่ใช่ตัวตนของเรา เราเพียงแต่ทำความรู้จักกับมันเท่านั้น
ยกตัวอย่างเช่น ท่านส่องกระจก มองเห็นเงาตนเอง แล้วลองยิ้มให้เงาของตนเอง
หรือจะทำหน้าบูด ทำหน้าหล่อ ทำหน้าตลก ทั้งหมดที่กล่าวมาทั้งหมดล้วนเป็นการปรุงแต่ง เป็นสิ่งสมมุติทั้งสิ้น
หน้าเดิมที่แท้จริงของท่านคือหน้าเฉย แต่พอวางหน้าเฉยก็กลัวคนจะไม่คบ
เลยต้องปั้นหน้าอยู่ตลอดเวลา มันก็เลยเหมือนสวมหน้ากากหลอกทั้งตนเองและคนอื่น
ลองฝึกไม่หลอกตนเองและคนอื่นดูสิคะ ท่านอาจจะพบตัวตนที่บริสุทธิ์ขึ้น
โปร่งเบา ใส และสบาย ๆ อิริยาบทก็จะเป็นธรรมชาติมากขึ้น และอาจนำธรรมชาติกลับมาสู่ท่านได้ง่ายขึ้น

 

การสื่อสารกับธรรมชาติ ก็ลองทำใจให้มันกลางๆ มองสรรพสิ่งเกิดจากเหตุ แล้วดำรงอยู่ตามกฏของไตรลักษณ์ (อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา) แล้วมองย้อนดูจิตของเราดูความคิดดูความรู้สึกของเรามันก็เกิดขึ้นมาจากเหตุ แล้วดำรงอยู่ตากฏของไตรลักษณ์ (อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา)เหมือนกันเป๊ะเลย ความเงียบของจิตก็จะค่อยเกิด ความละเอียดของจิตก็จะถูกมองเห็นชัดขึ้น คลื่นความถี่ของธรรมชาติเราก็จะเริ่มสัมผัสได้และจูนคลื่นจิตของเราให้ตรงกับคลื่นของธรรมชาติได้ แล้วอะไรๆต่างๆก็จะตามมาเอง อย่าคาดหวังสิ่งใดทั้งสิ้นเพราะนั่นคือตัวกิเลสที่แอบซ่อนอยู่ลึกๆในใจเรา ตัวเราใจเราต้องเป็นไปตามธรรมชาติก่อน ธรรมชาติถึงจะสื่อสารกับเรา แต่ถ้าเป็นไปตามกิเลสก่อน พญามารก็จะเป็นผู้สื่อสารกับเราแทน โชคดีทุกๆท่านครับ

 

*** สัจจะ ****

ถอยหนีสังคม
พิจารณาตนเอง
พิจารณาธรรมชาติ
พระพุทธเจ้าพระโคดม
เข้าไปอยู่ในป่าคนเดียว
สมณะสาวกธุดงค์อยู่ในป่า

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

พลังเรกิ/พลังจักรวาล/พลังคอสมิค/พลังยูเรอัส = พลังธรรมชาติ

จากจักรวาลใหญ่ ที่สัมพันธ์กับจักรวาลน้อย ในตัว


ถ้าได้รับการเปิดจักกระแล้ว ในเบื้องต้น ให้ทำสมาธิ นิ่งอยู่ที่กลางกระหม่อม

สัก 10 นาทีก็พอ เพื่อให้พลังงานจากธรรมชาติ ไหลผ่านเข้ามา


เวลารักษาตัวเองหรือผู้อื่น ให้ตั้งจิตไว้ที่จักร 7 (กระหม่อม) ตลอดเวลาที่รักษา

ไม่เหนื่อย ไม่ต้องใช้พลังตัวเอง เพราะเรา เป็นเพียงตัวผ่านของพลังงาน

ธรรมชาติ เท่านั้น


เรื่องอีโก้ไม่ต้องกังวล รอให้ฝึกระดับสูง เอวัง!