ทริปเข้าพรรษา ภูทอก-วัดเจติยาศีรีวิหาร จ.หนองคาย

ทริปเข้าพรรษา
ภูทอก วัดเจติยาศีรีวิหาร จ.หนองคาย
...
ปฐมเหตุของการเกิดทริปนี้คือ
เมื่อกลับจากทริปถ้ำวัวแดง เห็นมีวันหบุดยาวช่วงเข้าพรรษา ก็มีความคิดที่จะไปภูทอก ทั้งทั้งที่มึข้อมูลการไปน้อยมากจริงจริง
ได้ความเอื้อเฟื้อจากพี่นาคา ที่เคยไปมาก่อนส่งข้อมูลแลเว็บลิงค์ต่างต่าง
น้อง ณ ได้ให้ข้อมูลเพิ่มว่า หลวงตาแยง สุขกาโม เจ้าอาวาสวัดเจติยาศีรีวิหาร
ลงมาโปรดญาติโยม ที่บ้านเรือนไทย ลาดพร้าว
เมื่อได้โอกาศเหมาะผมได้ไปกราบแต่ท่านจำวัดอยู่
เลยได้ข้อมูลเพิ่มเติม จากลุงคำปัน
เพื่อประสานงานกับ คุณจง ที่เป็นลูกศิษย์วัดครับ
...
การไปครั้งนี้ อยากไปให้คุ้มค่าที่สุด ตั้งใจตอนแรกว่าจะไปวันเสาร์ที่4 และกลับวันอาทิตย์ที่12 ตอนเช้า(แต่รถบัสมีแต่รอบเย็น เลย เลื่อกลับมาวันเสาร์ที่11 ตอนเย็นแทน) เนื่องจากเป็นทริปช่วงยาว และ ไปตรงกับที่ช่วงที่คุณเล็กลงทริปภาคใต้ด้วย
เริ่มแรกมีเพียงร่วมทางสามคน คือ ผม น้อง ณ และ คุณลี(R_numotana)
ส่วนคุณชานนท์ อาจจะขับรถตามไปสมทบภายหลัง แต่สุดท้ายติดภารกิจเลยไม่ได้ตามไป
และวันสุดท้าย ก่อน ออกเดินทาง ก็มีน้องนิค (อารมณ์สุนทรีย์) ขอร่วมไปด้วย
อย่างเฉียดฉิว(รกบัสออกสองทุ่ม น้องนิค มาขึ้นรถบัสตอนสองทุ่มครึ่งครับ)
...
สิ่งที่นำไปด้วย
คือ พระบรมสารีริกธาตุ และ เหรียญทำน้ำมนต์ เพื่อไปถวายที่วัด
เทียนพรรษา และสิ่งของอันเป็นบริวารอื่นอื่น
และคุณ สิรวิชญ์ ชัยเมธาสิทย์ (อาหลี_99)ได้ร่วมทำบุญ1000 บาท
สำหรับทริปนี้ด้วยครับ

 

ประวัติของภูทอก วัดเจติยาศีรีวิหาร โดยสังเขป
(ข้อมูลบางส่วนมาจากการค้นหาทางอินเตอร์เนตครับ)
...
ภูทอก "ภูทอก" ในภาษาอีสานแปลว่า ภูเขาที่โดดเดี่ยว
เป็นที่ตั้งของวัดเจติยาศรีวิหาร (วัดภูทอก)
อยู่ในอาณาเขตบ้านคำแคน ตำบลนาสะแบง จ.หนองคาย
...
ภูทอกมี 2 ลูกคือ ภูทอกใหญ่ และภูทอกน้อย แต่ก่อนบริเวณนี้เคยเป็นป่าทึบ
มีสัตว์ป่าอาศัยอยู่มากมาย โดยวัดเจติยาศรีวิหารจะตั้งอยู่ที่ ภูทอกน้อย
...
หลวงปู่จวน กุลเชษโฐ ได้มาบำเพ็ญเพียรสมณธรรมอยู่ที่ภูวัว อ.เซกา จ.หนองคาย
คืนหนึ่งได้เกิดนิมิตขึ้นเห็นปราสาท 2 หลัง ลักษณะสวยงามมากอยู่ทางด้านภูทอกน้อย ดังนั้นหลวงปู่จวน จึงได้เดินทางมาพิสูจน์ตามที่เกิดนิมิต และได้พบลักษณะภูมิประเทศที่สวยงานร่มรื่น เหมาะที่จะปฏิบัติธรรม จึงได้สำรวจและปักกลดอยู่ที่ถ้ำบนภูทอก
และได้เริ่มเข้ามาจัดตั้งเป็นแหล่งบำเพ็ญเพียร เพื่อให้พุทธศาสนิกชนปฏิบัติธรรม
เนื่องจากเป็นสถานที่เงียบสงบ

การขึ้นภูทอกนั้นเริ่มก่อสร้างบันไดไม้สำหรับไต่ขึ้นไปในปี พ.ศ. 2512
ซึ่งมีทั้งหมด 7 ชั้น
ใช้เวลาในการก่อสร้างนานถึง 5 ปีเต็ม บันไดทั้ง 7 ชั้น แตกต่างกันดังนี้
ชั้นที่ 1-2 เป็นบันไดสู่ ชั้นที่ 3
ซึ่งเริ่มเป็นสะพานเวียนรอบเขา สภาพเป็นป่าเขามืดครึ้ม มีโขดหินลานหิน

สุดทางชั้นที่ 3 มีทางแยกสองทาง
ทางซ้ายมือเป็นทางลัดไปสู่ชั้นที่ 5 ได้เลย ซึ่งเป็นทางชันมาก ผ่านซอกหินที่มีลักษณะเหมือนอุโมงค์
ทางขวามือเป็นทางขึ้นสู่ชั้นที่ 4

ชั้นที่ 4 เป็นสะพานลอยไต่เวียนรอบเขา
มองไปเบื้องล่างจะเห็นเนินเขาเตี้ยๆ สลับกัน เรียกว่า “ดงชมพู”
ทิศตะวันออกจดกับภูลังกา เขตอำเภอเซกา ซึ่งมีสภาพเป็นป่าดิบ มีแม่น้ำลำธารหลายสายไหลผ่าน มีสัตว์ป่ามากมายอาศัยอยู่
โดยเฉพาะมีฝูงกามาอาศัยอยู่มาก จึงเรียกกันว่า ภูรังกา แล้วเพี้ยนมาเป็นภูลังกาในที่สุด
บนชั้นที่ 4 นี้ จะเป็นที่พักของแม่ชี รอบชั้นมีระยะทางประมาณ 400 เมตร มีที่พักผ่อนระหว่างทางเป็นระยะๆ

ชั้นที่ 5 หรือชั้นกลาง มีศาลากลางและกุฏิที่อาศัยของพระ
และเป็นที่เก็บศพของพระอาจารย์จวนไว้ด้วย ตามช่องทางเดินจะมีถ้ำอยู่หลายถ้ำ เช่น ถ้ำเหล็กไหล ถ้ำแก้ว ถ้ำฤาษี ฯลฯ และพุทธวิหาร

ตลอดเส้นทางสู่ชั้นที่ 6 มีที่พักเป็นลานกว้างอยู่ราว 20 แห่ง มีหน้าผาชื่อต่างๆ กัน เช่น ผาเทพนิมิตร ผาหัวช้าง ผาเทพสถิต ฯลฯ
ถ้ามาทางด้านเหนือจะเห็นสะพานหินธรรมชาติทอดสู่พระวิหาร อันเป็นที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุไว้ด้วย
มองออกไปจะเห็นแนวของภูทอกใหญ่อย่างชัดเจน และมีบันไดเวียนขึ้นสู่

ชั้นที่ 6 เป็นชั้นสุดท้ายของบันไดเวียนรอบเขามีความยาว 400 เมตร สุดทางที่

ชั้นที่ 7 อันเป็นป่าไม้ร่มครึ้มสวยงามครับ

 

ผมเพิ่งไปแล้วครับ สวยมากครับ

 

ออกจากหมอชิต ชานชาลา65 เวลาประมาณสองทุ่มครึ่ง
แวะกินข้าวที่จุดพักรถโคราช เที่ยงคืน แล้วหลับบ้าง ตื่นบ้าง
มีฝนตกพรำพรำ ตลอดทาง
จอดรถพักนานที่ หนองหิ้ง เนื่องจากรอส่งผู้โดยสารที่ไปต่อบ้านแพน
ไปต่อรถอีกคัน เนื่องจากฝนตกหนักทำให้คอสะพานชำรุด

ถึงภูทอกราวแปดโมงเช้า ฝนยังไม่หยุดตก
ในรถมีผู้โดยสารอีกคน จะลงไป ภูทอกเหมือนกัน
นั่งคุยถึงลักษณะทั่วไปของที่นั่น(ภายหลัง รู้ว่าชื่อ น้องเหมียว ครับ)
เมื่อน้องลงแล้ว
ผู้โดยสารชุดท้ายเหลือแต่พวกเราสี่คนเท่านั้น
ปกติ รถจะจอดที่สถานีรถบัส สาขาภูทอก
คงต้องเดินฝ่าฝนต่อไปถึงวัดอีก1 กิโลเมตร
คนขับใจดี ไปส่งเราที่หน้าวัด

ฝนซามากแล้ว
หน้าวัดจะเป็นที่ขายยาสมุนไพร นำมาจากลาว
ทุกร้านจะมี ยาต้มให้ลองดื่ม ตัวยาหลักมาจาก กำลังเสือโคร่ง
บางร้านจะใส่ชะเอม ให้หวานชุ่มคอ แก้ไอ และฝางแดง
แตกต่างกันไป รสชาติอร่อยดีครับ
ผมชิมไปหลายถ้วย

พวกเราตกลงจะหาอะไรกินก่อนเข้าวัด
กระเพราหมูสับไข่ดาว สำหรบ ผม ณ และ พี่ลี รสชาติอร่อยดี
ข้าวไข่เจียวหมูสับ ของ นิค
ไม่ได้ถามถึงรสชาติ แต่กินหมดเกลี้ยง น่าจะแปลว่าอร่อย
เจ้าของร้าน ชื่อพี่ปราณี
มีรับทำข้าวกล่องด้วย





ฝนหยุดแล้ว ทางเดินเป็นดินแดงเปียกชุ่ม
พวกเราเดินผ่านสวนยาง
มองเห็นภูทอก ภูใหญ่สีน้ำตาลแดง มีบันไดไม้เล็กเล็กเกี่ยวรัดรอบ
เป้นที่น่าอัศจรรย์ ถึงวิริยะ และ อัศจรรย์ของหลวงปู่จวน ผู้สร้างไว้
ลานวัดมีรถบัสหลายคันจอดอยู่หน้าวัด
ได้คุยกัน ก็มาทำบุญถวายเทียนพรรษา 25 วัด ภายในสามวัน
มาทั้งหมดราว450 คน

ขึ้นศาลา ไปกราบหลวงตาแยง ท่านเจ้าอาวาส
พวกเรา ถวายเทียนพรรษา ปัจจัยและ อัฏฐบริขารอื่นอื่น
ถวายพระบรมสารีริกธาตุ และ เหรียญทำน้ำมนต์
ได้ขออนุญาต ท่านมาปฏิบัติธรรมที่นี่



รูปนี้ เป็นเรือนพักหมายเลข๒ ที่ท่านเมตตาให้อยู่
ทำธุระส่วนตัวกันเสร็จ
แต่พวกเราตั้งใจว่าจะไปปฏิบัติที่บนภูทอก
เลยแวะไปขออนุญาต หลวงตาแยง
ท่านก็บอกว่า
"ไปโลด"



ระหว่างทางขึ้นจะค่อนข้างชื้นมีมอสแซม




และดอกไม้ป่าหน้าฝนบานไปทั่ว
ร่องรอยของเนื้อหินทรายระหว่างทาง ดูคล้ายเกล็ดงู เหมือนกัน




พวกเรามาถึงแล้วชั้นที่๑ เห็นเป็นบันไดไม้ทอดไปในแนวป่า




มาเจอน้อง คนหนึ่งกำลังจะขึ้นไปตามคนมาขนไม้ไปซ่อมทางเดินที่ชำรุดบนภู
ผมเลยเรียก นิค ลงมาช่วยกันแบก
ส่วนสัมภาระของผมกับนิค นั้น ได้ ณ และพี่ลีช่วยถือ
ได้แบกเสาไม้ขึ้นภูนี่ บุญหนักจริงจริง
ร่วมโมทนา ตามกันด้วยนะครับ



ระหว่างแบกไม่ได้ถ่ายรูปอะไรเลย (รอดูกล้อง น้อง ณ แล้วกัน)
พวกเราขนมาราวราวชั้นสาม ชั้นสี่




และนั่งพัก ก่อนขึ้นไปต่อชั้นห้า




ศาลากลางนี่ เป็นจุดหมายที่พักเราในค่ำคืนนี้ครับ
แม่ขาวตูน (ใช้เรียกผู้หญิงห่มขาวถือศิล แต่ไม่ได้ปลงผม)
ที่ช่วยดุแลวัดเล่าให้พวกเราฟังว่า พระพุทธรูปองค์ประธานมีบรรจุพระสารีริกธาตุของ หลวงปู่มั่นด้วยครับ

 

รอพี่หนอนบรรยายต่อละกันครับ

 

ภาพ หลวงปู่จวน กุลเชฏโฐ ,,

สาธุ สาธุ สาธุ ขออนุโมทนาบุญ กับพี่รวิช และ ทุก ท่าน ด้วย ทุก ๆ ประการค่ะ
สถานที่นี้ มีความมหัศจรรย์ มาก ๆ ค่ะ ,, ไม่ธรรมดา จริง ๆ ขน้าดไม่ได้ไปยังประทับใจเลยค่ะ

ชอบภาพนี้มาก ๆ ค่ะ

เคยลองหาดูวัดที่จะไปบวชฯ ค่ะ เห็นวัดนี้แล้ว น่าไปมาก ๆ แต่ดูบันได และ สถานที่โดยทั่วไปแล้ว
กลัวจะไปซน จนตกเขาได้ ค่ะ แฮะ ๆ บันได และ แต่ล่ะทางเดินนี้ แต่ และ ชั้นนั้น ผาดโผน น่าดูเลย ค่ะ

 

โมทนาด้วยครับ กับคณะปฏิบัติธรรมที่พี่ปาฏิหาริย์พาน้องๆ ไปเจริญจิต เจริญธรรมกัน

 

555 นิค มาช่วยกันบรรยายสิครับ
ว่ามุมมองของนิคที่ไปมาเป็นอย่างไรบ้าง
เพราะทริปนี้ เป็นทริปที่ทุกคน
ทั้ง นิค พี่ลี ณ และ ผม
ต่างได้อะไรเป็นปัจจัตตังเฉพาะของตนทั้งสิ้น
(แต่ทริปนี้ นิคเจอปาฏิหาริย์มากสุดสุดแล้ว)

 

แหม ขอเหมาหมดนะคะ

เชิญบรรยายต่อกันทุกๆท่านในทริปเลยจ้ะ

โลกกลมๆไม่ว่าจะมองจากมุมใด
ล้วนมีคุณค่าอย่างยิ่งต่อผู้ที่ยังไม่เคยได้เห็นมาก่อน

และขอกราบโมทนาบุญกับทุกๆท่านในทริปค่ะ

รออ่านต่อนะคะ

 

ครับคุณเล็ก
ทุกคนต่างแข็งแรงทั้งทางโลก
และเจริญทางธรรมกันอย่างอุกฤษฏิ์
ตามจริตของแต่ละคน
น่าโมทนาด้วยอย่างยิ่งครับ

 

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทนามิ กับทุกๆ ท่าน ด้วยค่ะ...

 

จุดนัดพบ ชานชาลา 65 หมอชิตใหม่


เวลารถออก 20.00 น. แต่นี้ปาเข้าไป 20.22 น.


สมาชิกคนสุดท้าย...น้องนิคเพิ่งกระหืดกระหอบมาถึง


แต่ก็ยังมีรอยยิ้มโล่งอกของพวกพี่ๆ คอยเป็นขวัญและกำลังใจ



รถทัวร์เคลื่อนตัวออกจากหมอชิตใหม่ได้เพียงครู่เดียว
...ฝนก็กระหน่ำลงมา

 

หลับๆ ตื่นๆ โงกเงกกันมาจนเที่ยงคืนกว่า เข้าวันที่ 5 แล้ว
รถทัวร์หยุดให้พัก หาอาหารรองท้องรอบดึก และทำภาระกิจส่วนตัว
ข้าวต้ม 1 ถ้วย กับอีก1 จาน ไม่เพียงพอสำหรับน้องนิค
ต้องเพิ่มก๋วยเตี๋ยวโคราชอีก 1 จึงค่อยยังชั่ว...



หลังจากนั้นก็ออกเดินทางกันต่อ ท่ามกลางสายฝนที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด


หกโมงกว่าแล้ว เม็ดฝนซ่าลงมาบ้าง แต่ก็ยังไม่หยุด


แสงสว่างของเช้าวันใหม่ ทำให้มองเห็นสองข้างทาง


ซึ่งเขียวชะอุ่มไปด้วยต้นกล้าข้าว


ต้นกล้ากำลังชูคอเขียวขจีเต็มผืนนา ซึ่งบางส่วนก็เริ่มปักดำกันไปแล้ว


สีเขียวของต้นและใบให้ความรู้สึกชุ่มฉ่ำชุ่มเย็นดีจริงๆ

 

โอ้โหหหห........ เพิ่งโพสกระทู้เมื่อวันอาทิตย์ที่ 12 กค. เวลา 8.06 เท่านั้นเอง

ทำไมแฟนคลับเยอะอย่างนี้ล่ะ ????? อย่างนี้ต้องเรียกว่า เรตติ้งกระจูด.....

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><THEAD><TR><TD class=tcat colSpan=2> (View-All) เฉพาะคนที่เป็นสมาชิก ได้อ่านกระทู้นี้แล้ว ในช่วงเวลา 180 วัน จำนวณ 34 คน (Set) </TD></TR></THEAD><TBODY id=collapseobj_thread_readers><TR><TD class=alt1 colSpan=2>ชานนคนไทย, ณัฏฐกรณ์....., นิโรธสมาบัติ, ลิงเมืองละโว้, วัสสานะ, สาวปีใหม่, อารมณ์สุนทรีย์, อุทิศ ทองทวี, boontar, cmhadtong, DMZ_ZONE, f12345, fight001, Forever In LoVE, kananun, kumpeang, Lazaza, marine24, mc, pmntr, pongtera24p, R_numotana, tanach, Tanawa, time_machine, YUT_KOP </TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ช่วงบ่ายที่ศาลาชั้น๕
มีผู้ขึ้นมานั่งสมาธิและปฏิบัติธรรมกันเป็นระยะ
มีพระอาคันตุกะ รูปหนึ่ง
จาริกมาอาศัยที่ศาลาไม้ถัดไปกับพ่อขาวสองคน

ฝนยังคงโปรยปรายไม่ขาดสาย
ส่วนผมนั่งสมาธิภาวนา(ความจริง คือนั่งเฝ้าสัมภาระครับ)
ณ นิค และพี่ลี ก็เดินสำรวจไปตามชั้นต่างต่าง
ว่ามีสถานที่ไหนเหมาะกับจริตต่อกับการปฏิบัติธรรมบ้าง

ศาลาชั้น5 นี้ สร้างอยู่ติดกับชะเวิกของผา ทำหลังคาเหล็ก
เวลาฝนตกและน้ำหยดจากหน้าผาจึงมีเสียงดังกว่าปกติ
บางทีก็มี พวกลิงขึ้นมาปีนป่ายส่งเสียงขย่มหลังคากันตามประสา

ได้สนทนากับน้องที่ช่วยขนไม้ขึ้นวัด เป็นเด็กนักเรียนที่ใช้เวลาว่าง
มาช่วยงานวัด และศึกษาคำสอนต่างต่างเท่าที่หนังสือธรรมะแถวนั้นมีให้อ่าน
น้องโน่ ศรัทธาใน หลวงพ่อฤาษีฯ การฝึกกสิณ10 มโนมยิธิ และ อภิญญา8
ก็ได้แนะนำว่าถ้ามีโอกาศ ให้ไปฝึกเต็มกำลัง ที่วัดท่าซุง
ภายหลังได้มาคุยกับ ณ พี่ลี และ นิค
ว่าจะหาส่งซีดี หรือ หนังสือธรรมะของหลวงพ่อไปให้อ่านครับ

เมื่อนิค กลับมา
ได้เล่าถึงสถานที่ ที่น่าจะเหมาะสำหรับนั่งภาวนา
ชั้นห้า นั้นริมสุดเป็นพุทธวิหาร ซึ่งเป็นสถานที่บำพ็ญเพียรของหลวงปู่จวน
(จากคำบอกเล่าของแม่ขาวตูน)
เมือหลวงปู่เกษม เขมโก มาพบเข้า ได้บอกว่าที่ พุทธวิหาร
เป็นที่ปรินิพพานของ พระปัจจเจกพุทธเจ้า
วันพระใหญ่ มักมีดวงไฟสุกสว่างจากภูรอบข้าง เสด็จลอยมาที่นี่

ผมกับนิค เดินไปต่อที่ชั้น6 ผ่านถ้ำนาคราช หน้าถ้ามีพระพุทธรูปวางไว้
มีพื้นลานกระเบื้องข้างหน้า น่าจะพอปฏิบัติกันได้
และพวกเราเดินไต่สะพานไม้รอบหน้าผา
บางแห่งมีการสร้างกุฏิ และที่พักสำรับนั่งวิปัสสนากัน
ระลึกถึงวิระยะ ของหลวงปู่จวน เป้นอย่างยิ่ง

ทางเดินไม้มีชำรุดผุพังบ้าง ซ่อมแซมบ้าง
ไต่ลัดเลาะเกาะ หน้าผาหินทรายแดง
บางช่วงมีหลังคาเพื่อกันหินร่วงมาจากข้างบน
วิวรอบข้างสวยงามมากครับ เห็นถึงภูวัว ภูลังกา อยู่ไม่ไกล

การเดินภาวนามีสติกำกับทุกย่างก้าวเดิน
ไม่ได้เกิดอาการหวาดกลัวใน
มรณะอย่างที่น่าจะเป็น

ฝนยังตกพรำพรำอยู่ ผมกับนิค
เลยขึ้นไปต่อที่ชั้นเจ็ด เป็นทางป่ารกทึบ
มีดอกไม้ป่าหน้าฝน ทางค่อนข้างจะลื่น และอาจเกิดอันตรายได้
แม่ขาวตูน บอกว่าข้างบน งูชุม
โชคดีของพวกเราที่ไม่ได้เจอ
(แต่นิค บอกว่าเจอคราบงู)

ลงมาด้านล่างพบกับ ณ ที่ผาผึ้ง
เป็นสถานที่ผึ้งหลวงมาทำรังกันมากที่หน้าผา
แยกย้ายลงมาข้างล่าง

ตอนเย็นก็มาทำวัตรเย็นที่ศาลาชั้นห้า
มีหลวงตาช้าง ทีดูแลวัดด้านบน และ พระอาคันตุกะ เพียงสองรูป
ช่วงนี้ฝนตกหนักมาก เลยสวดมนต์ได้แค่ชุดเล็กเท่านั้นแล้วนั่งสมาธิภาวนากันต่อ
พวกเราเมื่ออกจากสมาธิแล้ว ก็มานั่งสนทนาธรรมกลางแสงเทียน
เมื่อได้เวลาพอสมควร ก็
ไปปูที่นอนหน้าพระพุทธรูปกันครับ

 

หกโมงครึ่งเห็นจะได้ รถทัวร์มาจอดนิ่งที่หน้าร้านไก่ย่างวิเชียรบุรี
ไก่ย่างๆ เอาปล่าว...เสียงหนึ่งร้องบอก ท่าจะหิวแล้ว
แต่ก็ไม่เห็นซื้อเลย น้องๆ ก็ได้แต่รอเก้อ...


รถทัวร์ลาจากไก่ย่างมาแล้ว เรายังเฝ้าคิดถึงมันอยู่โดยที่ยังไม่ได้ร่ำลา
เหมือนกับสายฝนที่ยังไม่ยอมลาจากฟ้าไปสักที


เราข้ามสะพานที่ไหนสักแห่ง เห็นมีบ้านเรือนแพที่ปลูกอยู่ในแม่น้ำ
ไม่ได้เห็นมานานแค่ไหนแล้วน๊อ...


รถมาหยุดพักที่จุดนี้นานหน่อย ผู้โดยสารคนหนึ่งต้องมาเปลี่ยนรถที่นี่
ปลายทางที่เขาลงจะต้องเลยภูทอกไปอีก
แต่เนื่องจากทางไปบ้านแพงซึ่งห่างจากภูทอกไปประมาณ 10 กม.
ถนนขาดเพราะฝนตกหนัก ตามที่พี่หนอนเล่าไปแต่ต้น



สภาพน้ำฝนที่ขังเจิงนองอยู่บนพื้นถนน
สีดินลูกรังแดง แสดงให้เห็นถึงฝนที่ยังซ่าเม็ดไปไม่นาน

 

ทริปนี้ขอเล่าว่าเป็นการอธิษฐานของผม แล้วกันครับ

เริ่มแรกก็คือ ช่วงวันหยุด ผมก้ได้คิดว่าจะไปปฎิบัติธรรมที่ใหนซักแห่งแต่ตัดสินใจไม่ได้

เลยใช้กำลังอธิษฐานขอบารมีพระว่า ถ้าไปที่ใดแล้ว ที่มีวาระจะได้ธรรมมะใด แล้วสามารถนำมาใช้ในการพัฒนาจิตตนเอง และช่วยหรือส่วนรวมได้ ก็ขอให้ได้ไปที่นั้น แล้วแต่เห็นสมควร

แล้วก็เข้ามาเห็นพี่ๆส่งPMมา แว๊บแรกก็ขนลุกทันที่ เพราะเป็นรูป ภูทอก นั้นเอง

หลวงปู่จวนนั้น จิตของผมเต็มไปด้วยความศรัทธาท่าน อยากไปมานานแล้ว

ก็คิดว่าคงได้วาระไปซักที ผมก็ทิ้งเบอร์ไว้ให้พี่กลับทางPM ว่ายังทันมั้ย ถ้าผมจะไปด้วย

ก่อนจะนอนวันนั้นก็ อธิษฐานอีกรอบ เพื่อความชัวร์ ^^

พอถึงเช้าวันศุกร์(วันเดินทาง) พี่ ณ ก้โทรมาชวนไปด้วย ผมก็ตกลง รอบ่ายๆไปซื้อตั๋ว

เพราะกล้วจะเต็ม แล้วกลับมาจัดของที่บ้านอีกรอบ ออกจากบ้าน เวลาประมาณ ๑๙.๒๐น.

รถติดมากๆ จึงรีบนั่งแท๊กซี่อ้อมไปทางอนุสาวรีย์ชัยฯ พอใกล้ถึงก็มีโทรสับดังขึ้น

เพราะเวลา ๒๐.๐๐น กว่าๆแล้ว พี่ ณ ก็บอกว่ารถมาแล้ว จะถึงหรือยัง ผมก็รีบนั่งรถมอเตอร์ไซรับจ้าง ไปหมอชิตอย่างเร่งด่วน ในใจก้อธิษฐานไป และภาวนา "สัมปจิตฉามิ" และก้ตั้งกำลังใจว่า ถึงจะไปไม่ทันรถวันนี้ พรุ่งนี้ก็จะตามไปภูทอกให้ได้ แล้วเวลา ๒๐.๒๐น ก็ถึงรถทัวร์ครับ เห็นพี่ๆยิ้มรอแต่ไกล พอดีที่นั่งผม อยู่ตรงกลาง พี่ๆทั้งสามคนพอดีเลย


คงเป็นพระท่านจัดสรรกระมัง


รอพี่ๆบรรยายรูปแล้วผมค่อยเก็บตก นะครับ
อันนี้ลิงค์ รูปภาพ เกี่ยวกับหลวงปู่จวน และภูทอก
http://palungjit.org/threads/%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%9E%E0%B8%AD%E0%B8%B1%E0%B8%A8%E0%B8%88%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A2%E0%B9%8C-%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%A2%E0%B9%8C%E0%B8%88%E0%B8%A7%E0%B8%99-%E0%B8%81%E0%B8%B3%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B8%89%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%82%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B9%81%E0%B8%A5%E0%B9%89%E0%B8%A7%E0%B8%A1%E0%B8%B5%E0%B9%84%E0%B8%9F%E0%B8%A5%E0%B8%B8%E0%B8%81%E0%B8%82%E0%B8%B6%E0%B9%89%E0%B8%99%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B9%83%E0%B8%99%E0%B8%9A%E0%B8%B2%E0%B8%95%E0%B8%A3.148593/

 

ผมชอบชั้น ๖ มากครับ ได้นังภาวนาอยู่ซักช่วงเวลานึง เป็นหน้าผา ซ้ำจะมองเห็นเจดีย์ด้านล่าง


ได้เห็นนิมิตเป็นหลวงปู่จวน ผมก็สอบถามอารมณ์ต่างๆที่สงสัย ก้ได้คำตอบหลายๆเรื่อง


อยู่หน้าผานั้นถ้ามองดูจะน่ากลัวมาก ผมก็พิจารณามรณาควบไปด้วย จิตมันก็แว๊บว่า ถ้าเหาะได้ แต่กลัวความสูง มันตลกดีนะ ผมก้ได้ขอบารมีหลวงปู่ท่านแนะนำ ก็ทราบอารมณ์นั้น และได้เกาะหลวงปู่ดูรอบๆภู อารมณ์ตอนนี้เป็นปีติมาก


จึงตั้งสินใจว่าจะนั่งภาวนาตลอดทั้งคืนอย่างอุกฤษฏิ์

แล้วก้ลงมาปรึกษาพี่ๆว่าสมควรมั้ย พี่ก็ให้ไปขออนุญาตกับหลวงพี่ช้าง หรือ หลวงตาแยง ด้านล่างภูก่อน

ผมก็เลยลงไปขอ ท่านบอก ไปโลด เช่นเคย

พอขึ้นมาแล้ว พี่ๆบอกว่าหลวงพี่ช้างได้สั่งสอนเล็กๆน้อยๆ ตอนที่ผมลงไปล่างภู

แต่สุดท้าย หลวงพี่ช้างก็ไปกิจที่วัดอื่น

ต่อมาก็บอกว่าท่านอนุญาติแล้ว แต่พี่ๆก็ยังเป็นห่วง จึงแนะนำให้ "ยกพระเสี่ยงทาย" ดูซิ

ยกแล้ว อารมณ์ไม่แน่ใจ ก็คือไม่ได้ พี่ ณ ก็เตือนว่า ไม่ได้ เพราะ เฮีย เจ้ากรรม นั้นเอง

ซึ่งคืนนี้ เฮีย เค้ามาแรงมาก (ไม่แน่ใจวันที่สองหรือสาม) ตั้งแต่เช้า จมูดติดขัดตลอด

ก้เลยอด ได้ไปนอนพุทธวิหาร กันแทน นอน ๓ คน ส่วนพี่ลี นอนล่างภู

พอถึงที่พุทธวิหารแล้ว ก็แยกย้าย กันภาวนา ตามปกติ

ผมภาวนาไป นิมิตกลางคืนก็เกิด เสียงก้แว๊บมาเป็นเสียงพี่หนอนว่า "นิกไปนั่งหน้าผาชั้น๖กัน ไปกับพี่กันสองคน"

แต่ผมก็ไม่ได้เอะใจอะไร ซักครู่เดียว พี่ ณ ก็บอกเสียงดังว่า "นิก คืนนี้ห้ามออกนอกพุทธวิหารเด็ดขาดนะ ใครมาชวนก็ห้าม แม้แต่มาในรูปครูบาอาจาย์"

น้านน เอาเข้าแล้ว มาแรงจิง ก็เลยปรึกษากัน สามคน ป้องกันอย่างสุดๆ ผมก็มงกุฏพระพุทธเจ้า เป็นณาน เกราะเพชร กำแพงแก้ว กสินครอบไว้อีก เอาเป็นว่าไม่มีรูรั่วแน่นอน

ก็ผ่านไปเป็นปกติ แล้วหลังจานนั้น พี่หนอนก็บอกว่า ตอนผมนอน เป็นผมเป็นศพไปครึ่งซีก ด้วยตาเนื้อ กันจะๆชัดๆ

สุดท้ายก้ไม่ได้นั่งหน้าผาชั้น ๖ แต่ได้ที่ใหม่ เป็นหลังพุทธวิหาร หน้าผา ที่นั่งหิน เหมาะมากๆ มีพระพุทธรูปปางห้ามสมุทรข้างๆ
ชมพระอาทิดตกงดงามมากๆ


ทริปนี้ ทรงอารมณ์พระนิพพาน มรณานุสติ แทบตลอดเวลา ไม่รู้ว่าจะตายเมือใด ตกเหว ตกหน้าผา ลื่นตกบันใด โดนฟ้าผ่า

โดยเฉพาะสองวันสุดท้าย ฝนตกหนัก แต่ผมยังไม่นอน นั่งเพ่งกสิน พี่หนอนนอนไปก่อนหน้าแล้ว ฝนได้ตกหนักมาก

แต่ปรากฎว่าไม่โดนรอบพุทธวิหารเลย เพราะปกติ แม่ขาว และคนอื่นๆที่เคยอยู่ จะบอกว่าฝนสาดนะ แต่นี้ไม่มีเลย

ผมก้ได้ครอบทั้งวิหารไว้ตลอด เสียงฟ้าผ่าดังมาก จนเกิดความกลัวตาย ก็เลยทรงอารมณ์อยู่อย่างนั้นดูซิ ทำไมต้องไปกลัวมัน

เมฆที่ฟ้าผ่านั้นอยู่ระดับเดียวกับพุทธวิหารเลยครับ จะตายเมือใดก็ไม่รู้ อธิบายไม่ถูกคงเป็นปัจจัตตัง

ท่านต้องเจอเอง รู้เอง เห็นเอง

บุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้กระทำแล้วตั้งแต่ต้น ถึงปัจจุบันและ อนาคต ขอให้ท่านได้รับเช่นเดียวกันทุกประการ

ขอโมทนา

 

แปดโมงกว่า เรา 4 ชีวิต มาอยู่หน้าวัดเจติยาคีรีวิหาร(ภูทอก) แล้ว
ฝนก็ยังคงกระหน่ำลงมา เราจากลาไก่ย่างวิเชียรบุรีมาโดยไม่ได้ร่ำลา
เลยตกลงกันว่าขอฝากท้องน้อยๆ แถวหน้าวัดกันก่อน


ว่าแล้วก็งัดเสื้อกันฝนออกมาใส่
แล้วก็ฝากสัมภาระทั้งหมดไว้ที่ร้านขายสมุนไพร
ที่เราแหมะ...สัมภาระไว้ตั้งแต่ตอนลงจากรถทัวร์
มุ่งหน้าไปร้านอาหารตามสั่ง ร้านพี่ปราณี
กล้วยไม้ช่อนี้บานอยู่ในร้าน เลยเก็บมาเป็นที่ระลึก


เสร็จภาระกิจจัดการให้ท้องอิ่มแล้ว แล้วก็แบกเป้ขึ้นหลัง
มุ่งหน้าเข้าสู่เขตวัดภูทอก
ทางเข้ายังคงเปียกแฉะไปด้วยน้ำฝนที่เพิ่งหยุดไป


เงยหน้าขึ้นมอง ภูทอกที่ตั้งตะหง่านอยู่ตรงหน้า เรามาถึงจนได้


ภาพวาดหลวงปูจวนบริเวณหน้าผา


ภาพวาดหลวงปูจวนที่หินงาช้าง

 

ตอนนี้ต้องขออนุญาตพี่ลีนะครับ
เพื่อเป็นธรรมานุสติ
ถ้าผิดพลาด ถูกผิดอย่างไรขอขมาพี่ลีไว้ตรงนี้
...
ตอนนอนหน้าพระประธาน
ก็นอนผู้ชายสองคนอีกด้าน ผู้หญิงก็นอนสองคนอีกด้าน เรียงกันดังนี้
นิค ผม ณ และพี่ลี
จัดที่เรียบร้อย พี่ลี ขอ เปลี่ยนที่นอนมาแทรก ตรงกลางระหว่าง ผม กับ นิค
พวกเราก็ขำขำ เปลี่ยนกัน ไม่เป็นไร เพราะเป็นเรื่องธรรมดา
ของคนในสังคมเมือง
(เหมือนอารมณ์ของหนังสี่แพร่งเรื่อง คนกลางเลย)
...
แต่วันต่อต่อมา เมื่อปฏิบัติธรรมมากขึ้น
พี่ลีสามารถอยู่เรือนหลังใหญ่หมายเลขสองคนเดียวได้
หรืออยู่กุฏิสุขาวดี ที่ชั้นห้า ผู้เดียวอีก
...
ซึ่งในทริปนี้ ปรากฏมีเพียง พี่ลี
ที่อยู่ปฏิบัติธรรมคนเดียวตอนกลางคืน
โมทนา ในวิหารธรรมของพี่ลีด้วยครับ
เนื่องจากการปลีกวิเวกในที่สงัด ที่แปลกถิ่น
ไม่ใช่เรื่องง่ายของคนในสังคมเมือง
...
ผู้ใดที่กลัวทุกข์ ผู้นั้นกลัวธรรม
แต่ถ้าผู้ใตไม่กลัวธรรมแล้ว ผู้นั้นย่อมไม่กลัวทุกข์อีกต่อไป
เมื่อผู้นั้นรู้จักทุกข์แจ้งแล้ว
ก็จะนิโรธคือดับไป ไม่เหลือ