ถ้าเราขายสุรานี่ถือว่า เราศีลขาดทุกวันไหมครับ ?

การขายสุรา ก็ถือว่ามี เจตนาแล้ว ขายได้ ไม่ได้ เจตนาเกิดแล้ว ถือเป็นบาปในการมีส่วนร่วม แต่มิได้ล่วงศีลโดยตรง แต่ติดร่างแหไป
ส่วนบุหรี่ เห็นหลวงปู่แหวนท่านก็ยังสูบ หลวงพ่อคูณก็เคยสูบ แต่สำหรับท่านมิใช่เป็นยาเสพติด ท่านใช้เป็นยาบำรุงธาตุขันธ์เท่านั้น เพราะจิตท่านไม่ติดแล้ว แต่คนทั่วไป ที่เสพเป็นยาเสพติด ก็ถือว่าติดร่างแห แต่ไม่มีศีลบัญญัติไว้ จึงไม่ผิดศีลโดยตรง เพราะศีล5 ระบุถึงสุราเท่านั้น เพราะมันทำให้ขาดสติง่าย ฉันท์ใดก็ตาม สิ่งเสพติดยุคปัจจุบัน พวกยาต่างๆเช่นกัน ถ้าทำให้ขาดสติ เช่นยาบ้า ก็ถือว่าผิดศีลเช่นกัน แม้จะมิได้บัญญัติไว้(นี่เป็นความคิดส่วนตัวนะ)
อีกอย่างศีลเรา เช่นศีล5 แม้ขาดไปวันนี้ 1 ข้อ วันต่อๆไป เราก็พยายามรักษาไว้ให้ดี ให้มั่นคง อย่าไปวิตกจริตมาก เพราะเราเป็นแค่ฆาราวาส ที่ต้อง กิน ขี้ ปี้ นอน เสวยกรรมอยู่ร่ำไป ทุกภพทุกชาตินั่นแหละ...แต่ถ้าอยากจะพ้นทุกข์ก็ต้องไปบวชแต่ต้องวัดป่าแล้ว ไปเดินป่าธุดงค์ เมื่อนั้น เมื่อศีลขาด เราก็จะได้เป็นเหยื่อของเสือมันไป....ฮา

 

การขายไม่น่าจะผิดศีลนะ แต่เป็นหนึ่งในอาชีพที่พระพุทธองค์ไม่ให้ทำ เช่น ขายยาพิษ ขายสัตว์ เป็นต้น

 

เรื่องศีลตรงไปตรงมานะครับ
อย่างขายสุรา... ก็เหมือนขายดาบ ขายปืน แม้แต่น้ำยาขัดห้องน้ำ...
มันอยู่ที่วางจิตนะ
แน่นอนว่าเป็นอาชีพที่พระพุทธเจ้าแนะนำให้เลี่ยง
แต่บางครั้งมันยังเลี่ยงไม่ได้ ก็ต้องวางจิตวางใจ

ถ้าเรา ไม่ได้ดื่มเอง ไม่บอกให้คนอื่นดื่ม แล้วก็ไม่ยินดีเมื่อคนอื่นดื่ม
ไม่ผิดศีลครับ
ไม่อย่างนั้นพนักงาน เซเว่นผิดศีลกันทุกวัน
คนขายของจริงๆนะ เขาซื้อมาขายไป ไม่สนใจหรอกว่าเขาจะซื้อไปทำอะไร
เราต้องวางจิตวางใจแบบนี้
เหมือนดั่งเมียนายพรานกุกกุฏมิตร ซึ่งเป็นพระโสดาบัน
ล้างมีดล้างพร้า ยื่นมีดยื่นพร้าให้ผัวไปล่าสัตว์ทุกวัน
แต่ไม่ผิดศีล เพราะทำตามหน้าที่ที่จะคอยช่วยเหลือผัว
แต่ไม่ได้มีจิตยินดีในการฆ่าของผัว

ศีลจะครบองค์ประกอบก็ต้องมีเจตนาเป็นสำคัญด้วยครับ
ขายเหล้าถ้าวางใจดีๆไม่ผิดศีลครับ

ส่วนบุหรี่ไม่เกี่ยวอยู่แล้ว อย่าเอามาปนกัน

ปล.เกษตรกรส่วนใหญ่สิครับ ที่กระหน่ำในเรื่องฆ่าสัตว์ น่าเห็นใจมาก

 

อม่ผมก็เปิดร้านอ่หารขายสุรา แต่แม่ผมรักการทำบุญ บาปหรือเปล่าผมไม่รู้แต่แม่ผมมีหลายอย่างต้องรับผิดชอบ ผมถือว่าเรายังอยู่ทางโลกมันเป็นงาน ถือว่าต้องเลี้ยงปากท้อง บางครั้งก็วางใจเอา ไม่จำเป็นก็ไม่อยากขายหรอกครับ แต่เราต้องเลี้ยงปากท้อง

 

เป็น มิจฉา อาชีพ.. ครับ.. คล้ายๆกับเหมือนเราไม่ได้ทำเองแต่เรายุยงให้คนอื่นผิดศีล
.
เหมือนกัน คนอื่นฆ่าสัตว์ ลักขโมย แต่เรายินดีด้วย ร่วมมือด้วย.. เช่นกัน ขายสุรา ก็เหมือน
.
หยิบยื่น การผิดศีลให้คนอื่น

 

สุราต่างกับยาบ้าตรงความรุนแรง คือสุราติดยากกว่าย้าบ้า แต่ลักษณะเดียวกัน จะเจตนาหริอไม่เจตนา ผิดแน่ครับแถวบ้านมีร้านอิสลามไม้ได้ขายสุราครับ แต่ขายของดีมากทำไมเขาทำได้ครับ

 

เราคิดว่า ถ้าอยากสบายใจ ตัดความกังวล อยากให้ศีลบริสุทธิ์ เลิกยุ่งเกี่ยวกับสิ่งเสพติดไปเลย ไม่ว่าจะทางตรงทางอ้อม
เพราะสุราทำให้เกิดความประมาท กล้าที่จะแสดงความไม่ดีออกมา เรื่องเหตุฆ่ากันตายบ้าง ข่มขื่นบ้าง ลักทรัพย์บ้าง โกหกบ้าง เกิดอุบัติเหตุทำให้ชาวบ้านเดือดร้อนกันบ้าง

ขอเล่าประสบการณ์ของตัวเอง
เราเคยดื่มแอลกอฮอล์ เคยซื้อ ให้เพื่อนซื้อ เคยขโมยมาดื่ม ยินดีและไม่ห้ามเมื่อคนอื่นดื่ม แล้วหลังจากเราดื่ม เมา ก็อ้วก ทำให้คนอื่นมาเช็ดอ้วกให้อีก ทำให้คนอื่นลำบากมาดูแลเรา และทำให้ไปยุ่งกับแฟนของคนอื่นด้วย
แอลกอฮอล์นี่ ทำให้ทำบาปมากมาย และทำให้เราเป็นโรคไมเกรนมานาน

หลังจากเราตั้งใจรักษาศีล เลิกดื่มอย่างเด็ดขาด มาประมาณ 2 ปี และทำบุญมากๆ ทำอภัยทาน เขียนธรรมทาน เน้นเรื่องของตัวเองเป็นหลัก ว่าทำผิดแล้วเจอผลกรรมอย่างไร และแก้ไขอย่างไร โดยเน้นทำให้บริสุทธิ์ทั้ง 3 ส่วน คือ 1. เจตนาบริสุทธิ์ ไม่หวังผล ไม่อยากได้บุญ
2. วัตถุทานบริสุทธิ์ ของที่ทำทานมาจากการประกอบอาชีพสุจริต/ทำบุญด้วยแรงกาย สร้างวิหารทาน สร้างพระ ก็เป็นกำลังกายที่บริสุทธิ์/ทำธรรมทาน เรื่องที่เขียนไม่โกหก ไม่บิดเบือน
3. เนื้อนาบุญบริสุทธิ์ นั่นคือ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว (เรารู้จักสถานที่ปฏิบัติธรรมแห่งหนึ่งที่บุญทั้งหมดอธิษฐานถวายในหลวงคือ บ้านสวนพีระมิด)

ปรากฏว่า ทุกวันนี้ หลังจากทุกข์มานาน เราหายจากโรคไมเกรนแล้ว ไม่ปวดหัวแล้ว ดีใจมากๆ

 

ขายเหล้าบาปไหม
ผู้ถาม : อยากจะถามว่า คนที่ขายเหล้าแล้ว คนขายไม่ได้กิน อย่างนี้เป็นการค้า คนขายนี่บาปไหมครับหลวงพ่อ ?

หลวงพ่อ : คำว่าบาปแปลว่าอะไร ?

ผู้ถาม : บาปนี่ชั่วครับ

หลวงพ่อ : บาปนี่ชั่ว ขายได้สตังค์ชั่วไง รวย ความประพฤติก็ว่าอีกส่วนหนึ่งต่างหาก

ผู้ถาม : แต่สิ่งที่ขายนี่ทำให้คนที่ซื้อไปเป็นโทษ

หลวงพ่อ : ช่างมันปะไร รู้แล้วเสือกซื้อไปทำไม

ผู้ถาม : ตกลงไม่บาปใช่ไหมครับ

หลวงพ่อ : จะบาปยังไง คือพระพุทธเจ้าทรงปรับว่าเป็นมิจฉาวณิชชา เป็น การค้าที่ไม่สมควร เราจะไปพูดเกินพระพุทธเจ้านี่ไม่ได้ ใช่ไหม อย่างขายปืนนี่ เราเป็นคนขายอาวุธ คนขายอาวุธไม่ได้บอกว่า เจ้าจงไปยิงคนนั้นนะ มันเรื่องเขาจะต้องมีการป้องกันตัวของเขาอย่างหนึ่งนะ

การขายอาวุธอย่างหนึ่ง การขายสุราเมรัยอย่างหนึ่ง พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่าเป็นมิจฉาวณิชชา อุบาสกอุบาสิกา ไม่ควรจะค้าขาย แค่แนะนำไม่ใช่บาป ยัง ปรับโทษเขาไม่ได้เลย มันต้องดูเหตุดูผลว่ามันเป็นโทษได้ยังไง การค้าเขาไม่ได้กิน คนค้าเหล้าไม่ได้เมาเหล้านี่ ใช่ไหม จะต้องดูจุดตรงไปตรงมา ธรรมะนี่ต้องตรงไปตรงมานะ

(จากหลวงพ่อตอบปัญหา ธัมมวิโมกข์ พฤศจิกายน 2533)

 

รู้สึกเรื่องนี้นานมาแล้วมีคนมาโพส เรื่องลุงขับแท็กซี่อาศัยอยู่คลองเตย มีลูกชายสองคน คนโตติดยาบ้า คนเล็กเด็กเรียน เมียเปิดร้านขายตามสั่งและเหล้า เบียร์ บุหรี่ ฯลฯ ทุกๆครั้งที่ลูกชายคนโตเมายาก็จะทุบตีแม่เพื่อเอาเงินไปซื้อยาบ้า ลูกชายคนเล็กจะขวางตลอดเวลาพี่ชายทำร้ายแม่ มีอยู่คืนหนึ่งคุณลุงทนไม่ไหวเลยปรึกษากับเมีย จะฆ่าลูกชายคนโตด้วยมือตัวเอง แต่เมียบอกว่าไม่รักลูกเหรอ ก็เพราะรักถึงจะฆ่าเพื่อรักษาลูกคนเลกไว้ ลุงกลัวน้องพลาดฆ่าพี่ชายแล้วหมดอนาคต คืนหนึ่งคุณลุงไปวัดใกล้ๆบ้านเพื่อไปสารภาพบาปต่อหน้าพระประทานก่อนจะลงมือฆ่าลูก ในวินาทีนั้นคุณลุงก็เกิดปัญญาขึ้นว่าที่เป็นแบบนี้เพราะ เมียขายสิ่งสพติด ขายเหล้า บุหรี่ ต่อจากนั้นกลับมาบ้านจับ เหล้า บุหรี ทิ้งมดเลยทุกคนในบ้านแปลกใจ แต่เงียบ ลูกชายคนโตหนีออกจากบ้านตั้งต่วันนั้น คุณลุงตั้งจิตอธิฐานว่า จะขอรักษาศีลห้า ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป เอาชีวิตเป็นเดิมพัน หลังจากนั้นต่อมา ชีวิตลุงก็เปลี่ยนไปในทางที่ดี ลูกชายคนโตกลับมาพร้อมผู้หญิงกำพร้าคนหนึ่ง มาถึงกราบเท้าพ่อกับแม่ขอโทษในสิ่งที่เกิดขึ้น และพยายามเลิกยา หลังจากนั้นคุณลุงก็ย้ายไปอยู่แถว นนทบุรี ครบครัวมีความสุขจนทุกวันนี้..............

 

มรรค8 ประกอบด้วย ปัญญา ศีล สมาธิ

 

ขายสุรา ไม่ผิดศีล แต่เป็นอาชีพหนึ่งในมิจฉาอาชีวะ ที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสแนะนำไว้ว่าไม่ควรทำ เพราะเป็นการก่อเวรภัยให้ตนเอง อาชีพเหล่านั้นคือ 1.ขายยาพิษ 2.ขายน้ำเมา(น่าจะหมายรวมถึงสิ่งเสพติดของมึนเมาต่างๆที่ไม่ใช่น้ำด้วย) 3.ขายอาวุธ 4.ขายสัตว์ให้เขาเอาไปฆ่า 5.ค้าขายมนุษย์