"ถ้านั่งแล้วโงกง่วงอย่าไปนั่งโดยเด็ดขาด" : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร

#ถ้านั่งแล้วโงกง่วงอย่าไปนั่งโดยเด็ดขาด

“...อุปนิสัยเราเป็นอย่างงั้นนะนี่พูดให้ฟังนะ ในสมัยก่อนนะเราออกจากทางจงกรมหน่อยไม่ได้ มันฟุ้งซ่าน ถ้าเข้าทางจงกรมปั๊บ โอโฮ้..จิตรวมอยู่ทางจงกรม อยู่อย่างงั้นแหละมันไม่ไปไหนล่ะ พุทโธๆๆก็อยู่อย่างงั้นแหละ หมุนกับทางจงกรมในการย่าง ก้าว เหยียบ ย่าง อะไรของมันนั่นแหละ มันก็มีสติเต็มที่ของมัน นี่พูดให้ฟังนะลูกนะ นี่อุปนิสัยเราชอบอย่างงั้นในทางจงกรม นั่งภาวนานี่ไม่นะเรานี่นะ จนเอ้า...แล้วทำไมการนั่งภาวนาเราจึงนั่งไม่ได้นานสูงสุดก็ชั่วโมงหนึ่งแค่นั้นล่ะ มันก็เกิดถีนมิทธะเข้าครอบงำความโงกง่วงเข้ามา ก็เข้าสู่ทางจงกรม ทางจงกรมนี่ได้ทั้งวันทั้งคืนมันเป็นอุปนิสัย เอ้า...ตอนนี้ไม่นั่งล่ะมันโงกง่วง เดินจงกรมเอา ไม่นั่งมากนะถ้านั่งแล้วเกิดโงกง่วงก็ออกแล้ว เข้าสู่ทางจงกรม เข้าสู่ทางจงกรม จนว่าทางจงกรมพังหมดๆนั่นแหละ อันนี้เรานี่ติดทางจงกรมนะ ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาพูดให้ลูกให้หลานฟังนะ

ถ้านั่งแล้วมันโงกง่วงจะนั่งหาวิมานอะไร นั่งแล้วมันไม่ได้บุญได้กุศล อย่าไปนั่งนะลูกนะ ถ้านั่งแล้วเกิดโงกง่วงอย่าไปนั่งโดยเด็ดขาด มันไม่ได้บุญได้กุศลมันไม่ได้มหาบุญมหากุศลมันไม่มีสมาธิอะไรนะ ถีนมิทธะเข้าครอบงำ ลุกเลย หรือถ้าง่วงจริงๆก็นอนซะ พอนอนแล้วก็รีบลุกแค่นั้น หรือว่าจะตั้งใจประพฤติปฏิบัติอยู่ก็อย่าไปนอนมันล่ะเราจะไม่นอนก็แล้วแต่ใจ ลุกไปเข้าสู่ทางจงกรมซะ นี่พ่อเป็นอย่างงั้นนะ ก็อยู่ในทางจงกรมตลอดๆๆ จนถึงขั้นนั่นแหละพอมันได้พลังเต็มที่ๆก็อยู่ที่บ้านโนนตุ่นกุฏิหลังนั้นที่พาลูกไปดู...”

พระธรรมเทศนา : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน บ้านหัวนาคำ ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
๔ มิถุนายน ๒๕๖๔