ถามเพิ่มเติมจากเรื่อง"ข้อคิดจากนิยายจีนเรื่องเทพมารสะท้านภพ"

จากกระทู้ที่ยกมา ดังนี้

http://palungjit.org/threads/ข้อคิดจากนิยายจีน-เรื่อง-เทพมารสะท้านภพ.268337/


จากที่หลวงพี่ได้ให้ข้อคิดจากนิยายจีนเรื่องดังกล่าว ผมก็มีแนวคิดที่คล้ายๆกันกับที่หลวงพี่แนะนำ แต่ต่างกันอยู่หลายส่วน

คือผมคิดเอาว่า

ใช้จิตใจที่มุ่งมั่นอยู่กับคนรัก ทุ่มเทให้กับการฝึกสมถ
กรรมฐาน พูดง่ายๆ ก็คือ ผมรักผู้หญิงมากเท่าไร ผมก็ใช้กำลังใจระดับนั้นในการฝึกสมถกรรมฐาน นั่นเอง

จะเข้ากับหลักการ มีความใคร่แต่ไร้รัก มีรักแต่ไร้ความใคร่ หรือไม่ครับ

อย่างนี้ทำได้หรือไม่ หรือว่าจะจัดเป็นมิจฉาสมาธิไปแล้ว ขอความอนุเคราะห์หลวงพี่เล็ก กรุณาให้คำแนะนำด้วยครับ

 

เปิดไปแล้วคำถามไม่ขึ้น ขอถามใหม่ครับ

จากที่หลวงพี่ได้ให้ข้อคิดจากนิยายจีนเรื่องดังกล่าว ผมก็มีแนวคิดที่คล้ายๆกันกับที่หลวงพี่แนะนำ แต่ต่างกันอยู่หลายส่วน

คือผมคิดเอาว่า

ใช้จิตใจที่มุ่งมั่นอยู่กับคนรัก ทุ่มเทให้กับการฝึกสมถ
กรรมฐาน พูดง่ายๆ ก็คือ ผมรักผู้หญิงมากเท่าไร ผมก็ใช้กำลังใจระดับนั้นในการฝึกสมถกรรมฐาน นั่นเอง

จะเข้ากับหลักการ มีความใคร่แต่ไร้รัก มีรักแต่ไร้ความใคร่ หรือไม่ครับ

อย่างนี้ทำได้หรือไม่ หรือว่าจะจัดเป็นมิจฉาสมาธิไปแล้ว ขอความอนุเคราะห์หลวงพี่เล็ก กรุณาให้คำแนะนำด้วยครับ

 

เพิ่มเติมข้อมูลประกอบเล็กน้อย

ผมขอเพิ่มเติมข้อมูลประกอบ ที่ไปที่มาว่าเพราะเหตุใด ผมจึงมีแนวคิดอย่างนี้อยู่ในใจ

เรื่องของเรื่องคือ คนที่ผมรัก เป็นประเภทสนใจธรรมะ การฝึกจิตอย่างมาก ตรงกันข้ามกับผม ที่ไม่สนใจเรื่องพวกนี้เลย แล้ววันหนึ่ง คนที่ผมรักก็ขอร้องให้ผมหันมาสนใจในสิ่งที่เธอปฏิบัติ ผมก็อย่างว่า ไม่ได้มีความสนใจเป็นทุนเดิม ก็ทำไปอย่างนั้น ให้ผ่านๆ ไป เพื่อทำตามความต้องการของคนรักแค่นั้น

ทีนี้การปฏิบัติโดยไม่เต็มใจ ผลก็ไม่ได้อะไร ใจคอมีแต่ความฟุ้งซ่าน คุมสติไม่อยู่ ร่ำๆจะเลิกอยู่หลายครั้ง แต่ด้วยความที่อยากจะทำตามคำขอร้องของคนที่รัก ก็ต้องทนฝืนใจ อยู่เรื่อยมา

เมื่อทนไปนานๆ ชักจะไม่ไหว ชักจะเกิดความเครียด ก็เลยมาคิดทบทวน หาอุบายเข้าสู้ จึงคิดว่า ในเมื่อเรามีใจจรดจ่ออยู่กับคนที่เรารัก งั้นก็เอากำลังใจแบบนั้นล่ะ มาใช้ในการฝึกปฏิบัติสมถกรรมฐาน คือผมรักคนรักมากแค่ไหน ผมก็จะตั้งใจฝึกสมถกรรมฐานแค่นั้น

คิดตั้งใจอย่างนี้แล้ว เกิดผลที่ดีอย่างน่าประหลาด คือสมาธิรวมตัวมากขึ้น ไม่กระสับกระส่ายร้อนรุ่ม การฝึกได้ผลดีทั้งในเรื่องของอานาปนสติและกสิณ จึงปฏิบัติในแนวทางอย่างนี้เรื่อยมา

จึงสงสัยว่าแนวคิดอย่างนี้ คือการเอากำลังใจที่จรดจ่อกับคนรัก มาใช้ในการฝึกสมถกรรมฐาน สามารถทำได้หรือไม่และจะมีผลเสียอย่างไรหรือไม่ครับ