"ตราบใดที่ยังไม่รู้ทุกข์สมุทัยนิโรธมรรคตราบนั้นก็ทุกข์ร่ำไป" : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร

#ตราบใดที่ยังไม่รู้ทุกข์สมุทัยนิโรธมรรคตราบนั้นก็ทุกข์ร่ำไป

“...พระพุทธเจ้านี่สอนด้วยเหตุผลสมเหตุสมผลให้ใช้ปัญญา ปัญญาของพระพุทธเจ้าเป็นปัญญาที่ไตรโลกธาตุไม่สามารถที่จะรู้ได้ทั้งที่ไตรโลกธาตุอยู่กับมันอยู่อย่างงั้น อย่างงั้นทุกข์สมุทัยนิโรธมรรคเป็นของโลกของสงสาร สามแดนโลกธาตุที่รับอยู่ตลอดๆ นี่คือความทุกข์หนึ่ง ตัวปรุงตัวแต่งหนึ่ง ทุกข์สมุทัยนิโรธตัวดับทุกข์หนึ่ง แล้วก็ทางเดินของการเห็นทุกข์และการดับทุกข์มันอยู่ที่ไหนสัตว์โลกรับมาตลอดนะ แม้นพระพุทธเจ้าไม่อุบัติขึ้น ก็เป็นการที่รับมาตลอดรับมายังไง ถึงจะไม่มีในบัญญัตินี่เราพิจารณาไตร่ตรองดูสมเหตุสมผลนี่คือเหตุผลนะ

เวลาสัตว์โลกอยู่อย่างสบายมีความสุขหรือเป็นความว่างของจิตกุสลาธัมมาอกุสลาธัมมาอัพยาจิต ลูกเข้าใจหรือยังตอนนี้ลงตรงนั้น จะเป็นกุศลก็ตามจะเป็นอกุศลก็ตามจะเป็นอัพยาจิตก็ตาม จิตใจของสัตว์โลกมันก็อยู่อย่างงี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรมาไม่ใช่หรือ พระพุทธเจ้าไม่มาตรัสรู้มันก็อยู่อย่างงี้นั่น เวลาที่จิตมันเป็นอัพยาจิต มันก็ดับทุกข์เป็นปกติของมันอยู่อย่างงั้น พระพุทธเจ้าไม่อุบัติขึ้นมันก็ดับของมันอยู่อย่างงั้น ทางในการเดินของสัตว์โลกก็เดินอยู่อย่างงั้นหาความสุขและหาความทุกข์อยู่อย่างงั้นนั่น

พระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นก็ทราบ อ๋อ...ทุกข์สมุทัยนิโรธมรรคนั่น มรรคตัวนี้เป็นเป็นการเดินทางทั้งสองด้าน หลวงปู่แยกเองนะ เดินไปหาความสุขและเดินไปหาความทุกข์อริยสัจความเป็นจริงของพรพุทธเจ้าให้เดินเพื่อดับทุกข์โดยถ่ายเดียวนั่นแยกแยะปั๊บเลยเรานี่ อ๋อ...อันที่แท้ทุกข์สมุทัยนิโรธมรรคมีก่อนตั้งแต่ไหนแต่ไรมานั่นเพราะมรรคตัวนี้เป็นทางที่จะเดินเข้าสู่ความสุขและความทุกข์

อย่างงั้นพวกฤๅษีชีไพรนี่ทำฌานทำญาณได้ ทำอภิญญาได้ นี่เข้าสู่อรูปพรหมได้ จะขนาดไหนก็ต้องยอมรับถึงอัพยาจิต จิตที่เป็นกลางๆอยู่อย่างงั้นใช่ไหมล่ะกุสลาธัมมาอกุสลาธัมมาอัพยาจิตนั่น มันก็เข้ากับทุกข์สมุทัยนิโรธมรรคป้างกันตรงนั้น ปัญญาไม่มีมันก็ไม่ได้ส่งผลนะลูกมันก็เป็นทุกข์อยู่อย่างงั้น งั้นปฏิบัติจนถึงวันตายมันก็ไม่ได้รู้เรื่องพระสัทธรรมนะ อยู่อย่างงั้นแหละไม่รู้เรื่องพระสัทธรรมเลย

พระพุทธเจ้าสอนอะไรก็ไม่รู้มีแต่จะเอา เอาอะไรล่ะและตัวทุกข์ที่แท้มันเกิดจากไหนรู้ไหมล่ะ ถ้าตราบใดที่ยังไม่รู้ทุกข์สมุทัยนิโรธมรรคตราบนั้นก็ทุกข์ร่ำไปไม่มีที่สิ้นสุดนั่นทุกขสัจทุกข์เป็นความจริงเป็นความจริงอยู่อย่างงั้น เห็นไหมล่ะมาหาเราก็มีแต่ความทุกข์ทั้งนั้น หาความสุขได้ไหมล่ะ ทั้งที่ความสุขความทุกข์มันก็อยู่ด้วยกัน...”

พระธรรมเทศนา : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
๔ พฤษภาคม ๒๕๖๔