วีดีโอ ดูจิตอย่างไรไม่ให้เป็นคนเฉยชา ?

อุเบกขารับรู้อยู่ในใจอย่างนั้น
คล้ายรู้ตามความเป็นจริงแต่ไม่มีการปรุงแต่ง
ยกตัวอย่าง
เช่น เจออากาศร้อน รู้ว่ามันทำกายร้อน แต่ไม่บ่น
ถ้าร้อนมากไปจะส่งผลต่อสุขภาพ แต่มีความจำเป็น
ต้องทำงานอยู่ถูกแดดอยู่
ก็กลางร่ม หรือหาที่หลบชั่วคราว หลังสั่งงานเสร็จ
บางทีเจอเพื่อนร่วมงาน ก็เตือนเค้าว่าระวังแดด
ส่วนเค้าจะฟัง ไม่ฟัง ย้อนคืน ขอบคุณ
หรือทำอย่างไร มันเรื่องของเค้า
ส่วนความร้อนที่มันส่งผลให้รู้สึกหิว
ก็หาน้ำรับประทานซะ

ส่วนเฉยชา คือกิริยา ที่จิตปรุงแต่งอย่างหนึ่ง
คือปรุ่งให้อยู่ในกิริยาเฉยๆ ไม่ส่งออก ไม่นำเข้า
ไม่รับรู้กิริยาใดๆ เรียกว่า การจมหรือแช่
เจออาการร้อน ก็พยายามสร้างว่าไม่ส่งออกไปรู้ว่าร้อน
ถึงจะรู้ว่าร่างกายเริ่มร้อน
ร่างกายจะตากแดด จะเป็นอย่างไรก็ไม่สนใจ
จะได้รับผลกระทบอย่างไรไม่สน
ผิวจะไหม้ช่างมัน จะเป็นฮีทสโตกช่างมัน
เจอคนยืนตากแดด ก็ไม่สนใจ เฉยอย่างเดียว
จะอยู่ในกิริยาที่จิตฟอร์มว่าเฉยอย่างเดียว
เค้าเรียกว่า อาการจิตชื่อบื้อหรือ พิการนั่นแล

การจมแช่อยู่ในอารมย์สมาธิใดๆก็ตามอารมย์เดียว
จะส่งผลให้จิตพิการและซื่อบื้อได้เหมือนกันหมด
ต่อให้เข้าญานได้แล้ว ใช้งานทางจิตได้แล้ว
แต่ถ้าไม่ทิ้ง ไม่วาง มันก็จะติดในญานและเตรียม
ใช้งานตลอดเวลา ก็ส่งผลให้จิตพิการและซื่อบื้อเหมือนกัน


ซื้อบื้อพิการทางจิตคือ กิริยาที่จิตไม่ได้รู้เห็นอารมย์ตามจริง
ด้วยใจที่เป็นกลาง จึงไม่เกิดปัญญาใดๆ จากการที่ปล่อยให้จิต
ว่างรับรู้อยู่ภายในอย่างนั้น โดยมีสติคอยกำกับ
ที่จะเกิดเป็นปัญญาทางธรรมขึ้นมาได้


ไม่ต้องไปพูดเรื่องปัญญาน เรื่องรอบรู้ในการปรุงแต่งต่างๆ
หรือรอบรู้ในกองสังขาร หรือ วงจงวงจรอะไร
ถ้ายังไม่มีพื้นฐานเริ่มต้นมาจากปัญญาทางธรรม
ให้เสียเวลา เพราะจะไม่ส่งผลใดๆ
ต่อการพัฒนาคุณภาพทางจิต
ที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการเข้าถึงกรรมฐานต่างๆ
ตลอดจนความเข้าใจทางด้านนามธรรม
ที่ส่งผลต่อการควบคุมความคิด
และพฤติกรรมของจิตตนเอง
ที่จะไม่เผลอ ส่งตัว โมหะ โทสะ โลภะ
ออกไปดึง เอาลาภ ยศ สุข สรรเสริญ
ซึ่งส่งผลต่อเนื่องในเรื่องของ
การชื่นชมในกามคุณ และยินดีต่อกามคุณ
ในลำดับต่อมานั่นเองครับ

ปล.แค่เพียงแต่เล่าให้ฟัง

 

มาดูในแง่ คำตถาคต ซึ่ง ถูกกดด้วยวลีว่า ตำรา

การติดเฉย หรือ จิตมีอุเบกขาแล้วสำคัญว่าปัญญาจะเกิดตอนถอย......ไปพิจารณา..

อันนี้ หลวงพ่อท่านจะพูดเสมอ ว่า ไม่ทันกิน

จนทำให้เกิด กรณีเอาตำรวจไปดักจับสึก

ในเชิงคำตถาคต ก้ กล่าวไว้ว่า อวิชชานสัย
จะเจริญเติบโตเปนดอกเห็ด ตอนไหน

"ตอนที่จิตเปนอุเบกขา อวิชชาตามนอน" (คำตถาคต พุทธวจน ตึง ตึง ตึง ตึง.....)

ทีนี้ หากผู้ใดมีภูมิธรรมดังกล่าว คือ เหนอุเบกขา
ปรากฏเมื่อไหร่ ...อวิชชาจะตามนอน (เกิดชึ้นใน
จิตประดุจใยเห็ดไม่ได้ตัดใยฉันนั้น) เต็มภูมิจิต

จิตผู้นั้นจะผลิกกลับ จะไม่ยอมให้จิตรวม เด็ดขาด

จิตรวมไปแล้ว จะมาถอยหลัง มันไม่ทันกินแล้ว
เพราะ อวิชชาเกิดยุบยับเอาตอนจิตรวมนั่นแหละ
บางคนกลับออกมา สามารถเอาอวิชชาสวะไป
สะกดใส่อายตนะบุคคลอื่นด้วย

พอไม่ยอมให้จิตรวม แล้วได้อะไร

ได้เหนว่า ภูมิจิตปรกติมนุษย์ นั้นมี อัพยกตา
อัพยากฤติ หรือ อุเบกขาสัมปยุติกับจิตทุกดวง
ที่เกิดแสนโกฏิในหนึ่งคาบลมหายใจ

ทุกขสัจจ จึงชัด ทุกขณะจิต ไม่ต้องไปอึกๆ อักๆ
ควักคว้าอวิชขานุสัยพิสดารมาแสดงแต่อย่างใด

หากหนึ่งคาบลมหายใจ ไม่เหน อัพยากฤติ
อัพยากตามีอยู่แล้วทุดขณะจิต อวิชชานุสัย
หรือ โมหะย่อมเจริญอยู่ แน่นวล
( ที่ว่า ถอยมาพิจารณา ก้หมายเอา กายคตาสติดังกล่าว)


ปล. กรณีจิตรวมเปน สัญญเวทยิต ยกเว้น รวมได้ รวมไป

 

ไหนๆ ก้ ไหนๆ

สำหรับบางคน ที่ ชำนาญดูจิต จนกล่าว
ว่า อาสัยการดูจิตเปนวิหารธรรม ภูมิจิต
จะอยู่ในภพมนุษยเปนส่วนมาก เวทนา
ในกาลก่อนๆ กามสัญญาในกาลก่อนๆ
จะทยอยปรากฏเปนจิต ชีวิตา

ซึ่งจะมี ธรรมเอก ปรากฏ เหนือ อุเบกขา
ทำให้ไม่เกิดการฉวยจิต และ ก้ไม่ได้ซื่อบื้อ
ทำงาน ทำการ ประชุม พูดคุยกับใครไม่ได้

กรณีที่ชำนาญดูจิต มีการดูจิตเปนวิหาร
หากสังโยชน์ไม่ตัด หรือตัดไม่หมด แม้นจะไปเกิดใน
ภูมิจิตอากิญนัญจวิญาตนะ ก้ จะภาวนาต่อได้
เพราะ สามารถในการ"เหน"อุเบกขา

(กรณีพระโพธิสัตว์ จึงไม่พลาดไปเกิดเปนพระพรหม)

 

5555

ดูจิตยังไง ไม่ให้เฉยชา อาศัย มรรคมีองศ์ 8 เป็นปัจจัย ไปตามสัจจะ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ตามความเข้าใจของตนเอง โดยมีอกุศลกรรมบ้าง มีกุศลกรรมบ้าง โดยรู้ที่เหตุแสดงไปตามสิ่งที่มีที่เป็น ความปกติมีสัจจะโดยตัวของมันเอง แต่เพราะนี้เราเป็นเหตุของความไม่เข้าใจ

 

เฉพาะ 2 # repข้างบน
ที่ User เล่าปัง พูดมา
ไล่ดูกิริยาเทียบทางปฎิบัติก็ตรงดี
ถือว่าพูดได้เข้าท่าดี จนน่าประหลาดใจ
แม้ว่าจะศัพท์แสงเยอะ
แต่ก็เป็นสไตล์การถ่ายทอด
เฉพาะบุคคลเนาะ

มีคำถามหนึ่ง ที่ยังไม่เห็น
กิริยาทางนามธรรมจากบทความที่เขียนมา
คือคำว่า “ธรรมเอก” รบกวนช่วยอธิบาย
ให้ฟังหน่อย ว่ากิริยา
หรือว่าที่เข้าใจตอนนี้
ของคำว่า “ธรรมเอก”
มันคืออะไร.ส่วนตัว
จะรับฟังเฉยๆ

แซงกิว. ^_^

 

ถ้า ถามเพื่อสอบอารมณ์ ก้ข้ามเลยนะขอรับ
คุยกันคนละภาษา จะ ยุ่ง

แต่ถ้า มีความเอะใจในสิ่งที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน

อันนี้ ก้ไม่ต้องฟังผู้อื่นได้เลย

ให้เฝ้นธรรมที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน ไปตรงๆ

สภาวะที่จะใช่ มันจะพ้นบัญญัติ จะต่างคนต่างอุปมา

เราภาวนาก้เพื่อ มนสิการ ธรรมบางประการที่พ้น
การแสดงจากขันธ์5 แม้นจิตก้หมดสิทธิแสดง
ธรรมชาตินั้น

มาร ก้หมดาสิทธิไปด้วย

มหาภูตรูป ก้ ตั้งไม่ได้ในธรรมชาตินั้น

จิตดับใน ธรรมหนึ่ง บริบูรณ์ โดยที่อายตนะ
ก้ยังมีอยู่ ภูมิจิตมนุษย์นี่แหละ

ตามเหน ธาตุนั้นเนืองๆ ว่ากันไป ปัจจัตตัง


"จนกว่าปัญญาแก่รอบ ก้จะ เกิดจิตรวม เกิด...." อันนี้คำพระชลบุรี

 

ส่วนตัวรู้จักแยกแยะ
ถ้าดีก็ต้องชื่นชม เป็นเรื่องธรรมดา

อึมม เคร ขอบคุณครับ
ถามเพราะไม่รู้ลักษณะกิริยาที่สื่อ ณ ตอนแรก
อาจด้วยภาษาสมมุติยังปิดอยู่
ตอนนี้พอจะเกทบ้างแล้ว
จากที่เขียนให้อ่านทั้งหมดข้างบน

ส่วนตัวค่อนข้าง
แปลกประหลาดใจนะที่ เฮีย User เล่าปัง
สามารถเข้าถึงแบะเข้าใจกิริยาแบบนี้ได้ ^_^
อะ ถือว่ายินดีด้วยแล้วกันนะครับ

Thx. กิวหลาย อีกรอบ ^_^