ฌาน ๔ ผีอำ

[FONT=&quot]ฌาน ๔ ผีอำ[/FONT]​

[FONT=&quot]มักเข้าใจผิด ๆ เรื่องผีอำเพราะขาดความเข้าใจ ซึ่งอาการที่เกิดขึ้นนั้นว่ากันตามความจริง ช่วงที่ที่จิตเกิดอาการที่มักจะเรียกกันว่าผีอำนั้น นั้นเป็นฌาน ๔ ซึ่งจะเกิดตอนที่นอนหลับ ในขณะนั้นจิตถึงฌาน ๔ มันจะคล้ายว่าตนตื่นอยู่ จริง ๆ ก็ตื่นนะแต่เป็นจิตที่ตื่น แต่กายเนื้อมันหลับอยู่ ตัวจิตที่ตื่นนี่เองที่มันมองเห็นจิตด้วยกัน [/FONT][FONT=&quot]{ ผี } ส่วนไอ้ที่ขยับไม่ได้อันนั้นฌาน ๓ นะ จะว่าฌาน ๔ อ่อน ๆ ก็คงไม่ผิดนักเพราะโผล่มาหน่อยเดียวเอง นักปฏิบัติเขาถอดตัวในหรือกายจิตก็ฌาน ๔ นี่แหละ จิตที่มีกำลังเขาจะออกไกลเจ้ากายเนื้อนะ ส่วนที่เรียกกันว่าผีอำนี่จิตเขาไม่มีกำลัง แม้จะขยับตัวก็ขยับไม่ได้ได้แต่ลืมตามองอย่างเดียวเท่านั้น ไอ้ที่ไม่มีกำลังทำให้ขยับตัวไม่ได้ทำให้เข้าใจว่าผีอำ จริง ๆ ไม่ใช่เลย และจิตที่เรียกว่าฌาน ๔ นี่แหละเป็นช่วงเดียวที่จิตจะสื่อกับจิต { ผี } ด้วยกันได้ ใครที่จิตเกิดฌาน ๔ ได้ง่าย เพราะเขามีของเก่าอยู่ พวกพรหมจิตนี้ทรงโลกีย์ฌานคือมาเป็นพัก ๆ { ฌานหัวเต่าผุดเข้าผุดออก } จิตประเภทนี้ถ้าปฏิบัติกรรมฐานจะก้าวหน้าได้เร็ว ถ้าฝึกจนจิตมีกำลังนะสามารถจะไปเที่ยวนรกได้สวรรค์ได้หรือพรหมได้ ถอดจิตหรือฝันไป เวลาเราไปสถานที่ต่าง ๆ ก็เหมือนที่เราเรียกว่าผีอำนั้นแหละสติตื่นเต็มที่ หากแต่เปลี่ยนเป็นสถานที่อื่นมันไม่เหมือนกับฝันนะ อารมณ์มันต่างเพราะสติตื่นจนนึกไปว่าตนนั้นยังตื่นอยู่ไม่ได้หลับเลยทีเดียว แม้ว่าจะสามารถท่องเที่ยว นรก-สวรรค์ แบบไปทั้งตัวหรือเต็มตัวก็เป็นไปเพื่อฝึกตนเท่านั้น เพื่อพระนิพพานเป็นที่สุด กล่าวเช่นมีตรงไหนที่ผิดบ้างไหมครับ[/FONT]

 

ยังหาอ่านไม่เจอ ว่าหลวงพ่อเคยตอบเรื่องแบบนี้ แต่ตัวเองก็พอมีประสพการณ์ แต่จะแนะนำไปอาจจะเป็นโทษ จึงของด