ฌานสมาธิไม่ใช่ปัญญาโดย หลวงพ่อครูบาเจ้าเพชร วชิรมโน

::: ฌานสมาธิไม่ใช่ปัญญา :::

“... จิตนั้นเวลาที่เราจะพิจารณาเพื่อเห็นความเป็นจริงนั้น ต้องอาศัยปัญญา ไม่ใช่อาศัยสังขาร ไม่ใช่อาศัยสัญญา ฉะนั้นเมื่อเริ่มที่เราจะเข้าสู่การภาวนานั้น ต้องให้จิตเราลงสู่ความสงบเสียก่อน สงบด้วยอะไรก็ตาม ... จะเป็นพุทโธ ธัมโม สังโฆ อิติปิโส ภควา อะระหังสัมมา หรืออะไรก็ตาม... อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ก็ตามทีเถอะ ให้มันอยู่กับอันนั้นและให้ลงกับอันนั้นให้ได้เสียก่อน เมื่อมันลงจิตมันสงบละเอียดลงไปแล้ว หรือถึงขั้นอุปจารสมาธิ หรือ อัปนาสมาธิ หรือ ฌาน หนึ่ง สอง สาม สี่ อันนั้นตามแต่กำลังของจิตสามารถจะลุเข้าถึงฌานขั้นนั้นๆ ได้ เมื่อความสงบขั้นนั้นๆ เกิดขึ้นแล้ว นี่เรียกว่าจิตมีความสะอาดขึ้นขั้นหนึ่ง แต่ความสงบประเภทนั้นไม่ใช่ปัญญา ฌานสมาธิขั้นนั้นก็ไม่สามารถทำให้เกิดปัญญาได้ แต่ว่าเป็นพละ เป็นกำลังให้แก่ปัญญา นั้นหมายถึงคือนำเอาความสงบนั้นออกรู้ออกเห็นทางด้านกาย ทางด้านจิตของเรา คำว่าออกรู้ออกเห็นหมายถึงอะไร คือหมายถึงให้เห็นตามความเป็นจริง ตามความเป็นจริงที่มันเกิดขึ้น และเห็นความจริงนั้นๆ ด้วย จากการที่เราได้กำหนดจดจ่อด้วยความจริงจากใจ ...”

ตอนหนึ่งของพระธรรมเทศนาเรื่อง วัฏจักร วัฏจิต
โดยหลวงพ่อครูบาเจ้าเพชร วชิรมโน