"ชนะขันธ์ชนะมาร" : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร

"ชนะขันธ์ชนะมาร"

“...เราฟังครูบาอาจารย์รูปหนึ่งพูด ท่านพูดถ้าขันธ์มันยังมีงึกงักอยู่แสดงว่าไม่ใช่ ขันธ์มันต้องพร้อมหมดมันจึงจะทรงมรรคทรงผลได้ ถ้าขันธ์ยังงึกงักอยู่ก็แสดงว่ามันยังไม่ใช่ในทางสิ้นภพสิ้นชาติ เราก็ฟังตั้งแต่เป็นฆราวาส ครูบาอาจารย์เหน็บขันธ์มันก็ต้องปรับสภาพของมันไม่มีความรู้สึกนึกคิดในเรื่องกามราคะอีกแม้แต่สัญญาจำได้หมายรู้มันก็ถูกทำลาย แม้แต่ตัวจิตตัวปรุงตัวแต่งตัวใหม่มันก็ไม่มีอีกแล้ว ท่านพูดไว้ตั้งแต่ที่เป็นฆราวาสเราก็ฟัง เราก็ห้ำหั่นกันไม่ให้มันคิดในเรื่องเลวๆทรามๆอีก ก็ซัดกันอยู่อย่างงี้ ซัดกันอยู่อย่างงี้ ที่แท้มันไม่ใช่เหมือนครูบาอาจารย์รูปนั้นพูดสิ

มันคนละอย่างนี่นั่น ขันธ์ก็ส่วนขันธ์ ขันธ์ไม่ใช่พระอรหันต์นี่ลูกเข้าใจไหม ขันธ์นี้ไม่ใช่พระอรหันต์ จิตอรหันต์ต่างหาก ขันธ์นี้เป็นของมารมัน มันมีแก่ มีเจ็บ มีตาย มีเวทนาสุขมีเวทนาทุกข์ แล้วจู่ๆจะให้ขันธ์มันไม่มีความรู้สึกได้ยังไงนั่น พอเรามาแจ้งแทงตลอดเมื่อเพ็ญ ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๐ ปี พ.ศ. ๒๕๔๕ เราจึงลงตัวนั้นลงที่การรู้การเห็นที่เรียกว่า “จิตวิมุติ” ลูกเข้าใจไหมมันเป็นไปไม่ได้หรอก ขันธ์ก็ส่วนขันธ์สิ ขันธ์นี้ไม่ใช่พระอรหันต์นี่ ที่มันจะดับแบบชนิดที่บอกว่าได้หมดเปลือกอย่างงั้น อย่างงั้นก็ไม่ต้องกินข้าวสิ ไม่มีเวทนาใดๆมีแต่ความสุขอยู่อย่างงั้น มันเป็นบ้ากันสินิ เข้าใจหรือยังตอนนี้ ยังไม่ถึงแล้วมาสอนกันมันก็จะเป็นบ้าต่อไป ก็ไปยึดมั่นถือมั่นในขันธ์มันก็เป็นอย่างงั้น ขันธ์นี้ยึดมั่นถือมั่นไม่ได้เพราะขันธ์นี้ไม่ใช่พระอรหันต์นั่น เห็นไหมพวกที่ขันธ์มันใช้งานไม่ได้ที่ว่าขันมันวิบัติเนี่ยมันต้องการเสพกามอยู่มันไม่สามารถที่จะเสพกามได้เพราะขันธ์มันวิบัติ มันก็ต้องไปหาหยูกหายา มาทำให้มันมีงึกๆงักๆขึ้น เห็นไหมล่ะเนี่ยขันธ์วิบัติ แล้วคนเราไม่เข้าใจเฉยๆ

เรามานึกตรึกตรองเราก็ไม่ประมาทพ่อแม่ครูอาจารย์นะ เราก็ฟัง... แต่ว่าเวลาเราเห็นมันไม่เห็นอย่างนั้นสิ
เอ้า...ขันธ์นี้มันก็มีสุขมันก็มีทุกข์ มันจะมีสุขตลอดไปไม่ได้นั่น เพราะมันมีเกิดแก่เจ็บตายมันมีแก่มีเจ็บมีตายมันมีสุขมีทุกข์มันมีหิวมีกระหายมันมีของมัน มันมีร้อนมีหนาว แล้วจะบอกว่ามันไม่มีความรู้สึกได้ยังไง เนี่ยมันก็มีความรู้สึกหมดสินั่น เพราะเรื่องกามตัวเนี้ย น้ำกามตัวนี้มันก็ทำหน้าที่ของมันอยู่ข้างในนั่น ถึงกาลเวลามันเต็มที่เต็มฐานเต็มกระเพาะของมัน มันก็หลั่งลังออกมา อย่างงั้นพระพุทธเจ้าจึงไม่ปรับอาบัติสังฆาทิเสสผู้ที่ไม่มีเจตนาทำให้สุกกะเคลื่อนนั่น มันก็มีในนั้นหมด ครูบาอาจารย์พูดเราก็ฟัง...ฟังด้วยความเคารพตอนนั้นเชื่อไหมก็เชื่อสิ ครูบาอาจารย์พูดขึ้นเราก็เชื่อหมดเราก็เป็นบ้าของเรานี่แหละ เราก็ไม่ได้ศึกษาอะไรใช่ไหมล่ะเราก็ฟังแต่ในครูในบา

ถ้าปฏิบัติไปแล้วมันยังมีงึกงักอยู่แสดงมันไม่ใช่หรอกว่างั้น มันต้องพร้อมหมด ขันธ์มันต้องไม่มีความรู้สึกนึกคิดใดๆผู้นั้นจึงจะสิ้นอาสาวะได้เพิ่นว่างี้นะ ก็สาธุเราก็ไม่เข้าไปก้าวก่ายพ่อแม่ครูอาจารย์หรอก องค์ท่านอาจจะเป็นอย่างงั้น แต่เรานี่พอได้ยินได้ฟังอย่างงั้นเราก็ยำใหญ่เลยสิ เหยียบมันฆ่ามันๆ ก็นึกว่าขันธ์นี่ก็คืออรหันต์เราก็เป็นบ้าของเรานี่แหละมันก็เป็นบ้าของมัน อดข้าว ๑๕ วันก็ฉันนิดหนึ่งถ้ามันงึกงักก็ฉันมันแต่น้ำเปล่าๆนี่แหละเข้าใจไหมละ เราก็ไม่ทราบก็ยังยึดมั่นถือมั่นในขันธ์เข้าใจไหม ก็ฟังให้มันถึงใจด้วยมันยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ คิดว่าขันธ์นี้เป็นของเรานี่ เนี่ยอันที่แท้เนี่ยต่างอันต่างจริง ต่างอันต่างอยู่ โดยมีสติเป็นเครื่องกั้น สติตัวนั้นมันจะเหนือทุกสิ่งอย่าง สมาธิก็อยู่นั่นวิริยะเพียรพยายามก็อยู่นั่นความอดทนก็อยู่นั่นหมดเลยอยู่ในขันติตัวเดียว ถ้าใครทนอดกลั้นได้ผู้นั้นก็ชนะมารในไตรโลกธาตุ

อ๋อ...มันอยู่ที่นี่เองมันไม่ได้อยู่ที่อื่น ก็สติตัวเดียวแค่นั้นเอง ขันธ์มันก็เป็นของมันอยู่อย่างงั้น เราไปยุ่งกับมันทำไม มันจะเป็นจะตายก็ปล่อยให้มันตายไปสินั่น สติต้องเหนือกว่า เอ้า...ปล่อยให้มันสลบไสลไป มันต้องการใช่ไหมต้องการสมสู่อยู่กับคนนั้นคนนี้ เอ้า...เอาให้มันตายกันไปข้างหนึ่ง จนมันที่สุดของมันจนสลบไสลโน่นแหละ ตอนนี้ขาดแล้ว ขันติบารมีอบรมบ่มนิสัยเต็มเม็ดเต็มหน่วย อ๋อ...มันอยู่ที่โน่นอยู่ที่สติตัวเดียวนั่น มันก็อยู่ของมันอย่างนั้นต่างอันต่างจริง ต่างอันต่างอยู่...”

https://www.youtube.com/watch?v=_CcYhwvYkD4
พระธรรมเทศนา : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
๕ เมษายน ๒๕๖๔