"จะรู้ไม่รู้ก็ตามหากเสมอกันด้วยกรรม" : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร

#จะรู้ไม่รู้ก็ตามหากเสมอกันด้วยกรรม

“...จิตของเราเนี่ยถ้ามันไปยึดมั่นถือมั่นแล้วเราจำไม่ได้กับสิ่งที่เรายึดมั่นถือมั่นแล้วเราจำได้เนี่ย มันจะมีผลเสมอกันไหม ถ้าจะพูดถึงนะ การเรียนรู้ใจของตัวเองมันจะยึดมั่นถือมั่นอะไร เราจะรู้ไม่รู้ก็ตามหากเสมอกันด้วยกรรมตัวนั้น ดังที่ได้ประพฤติปฏิบัติมา มีในตำราหรือไม่มีในตำราเราก็ไม่เข้าไปก้าวก่ายนะ มันเป็นอย่างงั้น รู้ก็ตามไม่รู้ก็ตาม มันหากเป็นความทรงจำที่เป็นบุญที่เป็นบาปเสมอกัน เมื่อเรารู้แล้วเราจึงเห็นบุญและก็เห็นบาปตัวนั้น ก็เหมือนที่เราตักน้ำใส่แก้วไว้เราหลงเราลืมน้ำมันก็ต้องเต็มแก้วเหมือนเดิม เมื่อเราบรรจงตักน้ำใส่แก้ว แก้วมันก็เต็มแก้วอยู่เรารู้ว่าเราตักน้ำใส่แก้ว เราไม่ได้หลงไม่ได้ลืมน้ำก็ยังเต็มแก้วเท่าเก่า นี่ก็คือความเป็นจริง อย่างงั้นบุญและบาปก็ตามถ้ามันติดในจิตในใจแล้ว ทำไมเราไม่สามารถที่จะรู้หรือไม่รู้ จะรู้หรือไม่รู้ก็ตามมันก็หากเป็นบุญและบาปที่สมบูรณ์บริบูรณ์ของมันอยู่อย่างงั้น

ในการเวียนว่ายตายเกิดสัตว์โลกจึงอยู่ตามกรรม เกิดตามกรรม อยู่ตามกรรม ตายตามกรรม เพราะด้วยเหตุที่บุญและบาปมันเป็นศูนย์รวมอยู่ในใจตัวนั้น ยึดมั่นถือมั่นด้วยใจตัวนั้น เพราะร่างกายถึงเวลามันก็แตกสลายไป ความทรงจำมันเกิดที่มันสมอง เกิดความรู้สึกนึกคิดที่สมองตัวนี้หรือสัญญาจำได้หมายรู้ทั้งนั้น เวลาร่างกายนี้มันแตกสลายไปเธอจะรู้ไหมก็ตามไม่รู้ก็ตาม นรกเธอก็ต้องไปตก สวรรค์เธอก็ต้องไป พรหมโลกเธอก็ต้องไป นี่พูดถึงว่าจะรู้หรือไม่รู้ก็ตาม พวกเธอมาเกิดก็เกิดด้วยความไม่รู้ แต่ว่าตัวไหนที่มันรู้ล่ะ ก็ตัวที่มันยึดอยู่ในใจของสัตว์โลกนั่น เพราะจิตเพราะใจตัวนั้นมันตายไม่เป็นยังเกิดอีก เกิดด้วยบุญด้วยบาป เกิดด้วยวิบากกรรมที่ได้สร้างสมอบรมไว้ในจิตในใจต่อภพต่อชาติ ต่อภพต่อชาติ เกิดมาจึงจำอะไรไม่ได้เพราะขาดจากสัญญาจำได้หมายรู้....”

พระธรรมเทศนา : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕