คาถา หัวใจเปรต

ณ.นครสาวัตถี เมืองหลวงแห่งแคว้นโกศล มีพระเจ้าปเสนทิโกศล เป็นราชาแห่งแคว้น
วันหนึ่งทรงช้างออกเลียบดูพระนคร ได้สบตากับหญิงนางหนึ่งที่เผอิญเปิดหน้าต่างออกมาดู
พระราชาถึงกับตกตะลึงหลงใหลในความงดงามของเธอ
คืนนั้น พระเจ้าปเสนทิโกศล เข้าบรรทมนอนไม่หลับ ด้วยจิตอันเต็มไปด้วยราคะ
กามารมณ์กำเริบ อยากได้นางผู้นั้นมาเป็นชายา ​

​

และราตรีนั้น ในอเวจี มหานรก ยังมีเปรต ๔ ตน เสวยกรรมจมอยู่ในกระทะทองแดง
ได้โอกาสโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำสักครั้งหนึ่ง จึงพยายามกล่าวคาถาได้คนละคำ ว่า ​

ทุ สะ นะ โส​

พระราชาได้ยินแล้ว รู้สึกน่ากลัว ราวกับเสียงของผู้ที่ได้รับทุกขเวทนาอย่างยิ่ง
รุ่งเช้าจึงเล่าให้ปุโรหิตฟัง ปุโรหิตเสนอให้ทำพลีกรรมด้วยสิ่งมีชีวิตอย่างละ ๑๐๐
มี โค แพะ แกะ สุกร เด็กชาย เด็กหญิง ทาสชาย ทาสหญิง เป็นต้น

​

พระนาง มัลลิกา ผู้เป็นพระมเหสี เห็นดังนั้น จึงทูลทัดทาน

 

พระพุทธเจ้าสอนเรื่องโทษของการเป็นชู้

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="94%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=postbody vAlign=top>

พระพุทธเจ้าสอนเรื่องโทษของการเป็นชู้​

วันหนึ่งพระเจ้าปเสนทิโกศล ทรงช้างเผือกเสด็จเลียบพระนคร ได้ทอดพระเนตรเห็นหญิงงามนางหนึ่งยืนอยู่ชั้นบนของปราสาท 7 ชั้น ทรงมีพระทัยเสน่หาในนางขึ้นมาทันที พระองค์ได้ทรงพยายามหาวิธีการที่จะได้นางมาเป็นบาทบริจาริกา เมื่อทรงทราบว่านางเป็นหญิงมีสามีแล้ว ก็ได้มีพระบัญชานำชายผู้เป็นสามีของนางมาเป็นคนใช้อยู่ในพระราชวัง ต่อมาพระองค์ได้รับสั่งชายให้คนนี้เดินทางไปทำงานอย่างหนึ่งอันเป็นงานที่ไม่มีทางจะทำได้สำเร็จได้ โดยรับสั่งให้เดินทางไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ห่างไกลถึง 12 ไมล์ แล้วให้ไปนำดอกโกมุท ดอกอุบล และดินสีอรุณจากนาคพิภพกลับมาถวายพระองค์ที่กรุงสาวัตถีในเย็นวันเดียวกันให้ทันเวลาสรงสนานของพระองค์ ทั้งนี้โดยพระองค์มีพระราชประสงค์จะสังหารชายผู้นี้หากเขากลับมาไม่ทันเวลาแล้วริบเอาภรรยาของเขามาเป็นบาทบริจาริกาของพระองค์


ชายผู้เป็นสามีรีบไปนำกล่องอาหารจากภรรยาแล้วออกเดินทางไปแสวงหาสิ่งที่พระราชาทรงต้องการในทันที ในระหว่างทางเขาได้แบ่งอาหารให้แก่เพื่อนร่วมทาง และเขาก็ยังแบ่งข้าวจำนวนหนึ่งโยนลงไปเลี้ยงปลาในน้ำ แล้วร้องตะโกนขึ้นว่า

 

สาธุ อนุโมทนามิ

 

ดันๆ