คาถาปลุกพระ

คาถาปลุกพระ โดยหลวงพ่อฤาษีลิงดำ​

"หลวงพ่อครับ ทำไมคนเวลาปลุกพระ จึงต้องมีอาการดิ้นกระแด่วๆ ครับ"

เดี๋ยว...ถามก่อน ปลุกพระหนุ่มหรือพระแก่

"ไม่ใช่อย่างนั้นครับหลวงพ่อ พระที่ห้อยคอครับ ทำไมถึงมีอาการสั่นต่างๆ นานาครับ"

เป็นเรื่องสมาธิของเขาน่ะ สมาธิในตอนนั้นเขาเข้าถึงอุเพงคาปิติ ก็สั่นพั่บๆ แล้วก็มีอาการต่างๆ เวลาปีติมันสั่นมาก แล้วบางคนอารมณ์ไม่ถึงอุเพงคาปีติมันก็ไม่สัั่น นั่นสงสัยปลุกพระหรือปลุกคนก็ไม่รู้

"คนสั่นไม่ใช่พระสั่นครับ"

อ้อ...พระอยู่ในมือพลอยสั่นไปด้วยนะ

"อย่างนี้ก็แสดงว่าเกี่ยวกับตัวตน ไม่ใช่เกี่ยวกับองค์พระใช่ไหมครับ"

ก็ต้องตัวคน คือกำลังของพระท่านทำแรงขนาดไหนมันก็เหมือนกัน บางทีเขาปลุกลูกเสือ ถ้าเขาเสกไว้ในด้านนั้นเขาแสดงอาการคล้ายเสือก็มี แต่ปลุุกลูกหมานี่ ไม่เคยเห็น

"ผมตอนเป็นนักเรียนเคยปลุกครั้งหนึ่งเหนื่อยแทบแย่แต่เขาบอกว่าปลุกพระนี่ดี ถ้าเขาไม่ปลุกเขาว่าไม่มีฤทธิ์ไม่มีเดช คือ เขาบอกว่าพระเครื่องของเขาขลังถ้าไม่ปลุกไม่มีผล จริงไหมครับ

อย่างนี้แสดงว่าใจไม่มั่นคงจริง คือว่าไม่ได้ถวายความเคารพจริง คำว่าปลุกก็คืออารธนานี่เอง ใช่ไหม ถ้าเขาไม่อาราธนาแสดงว่าจิตไม่ยอมรับ ถ้าเขาทำมาด้วยจิตก็ต้องรับด้วยจิต ถ้าสักแต่ว่าคล้องก็มีผลน้อยหน่อย

"เวลาจะอารธนานี่ส่วนมากคนโบราณเขาแนะนำว่ายังไงครับ"

เอ...ฉันก็เกิดไม่ทันโบราณ ไอ้ตอนที่เกิดสมัยโบราณก็ลืมหมดแล้ว แต่หลวงพ่อปานท่านใช้แบบนี้นะ

"อิทธิฤทธิ พุทธนิมิตตัง ขอเดชะเดชัง ขอเดชเดชะจงมาเป็นที่พึ่งแก่ มะ อะ อุ นี้ด้วยเถิด"

คัดลอกจาก : หนังสือธรรมปฎิบัติ รวมคำสอนหลวงพ่อพระราชพรหมยาน เล่ม ๔๗

 

กราบหลวงพ่อครับ