"ความผูกพันในการสร้างบารมีร่วมกัน" : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร

"ความผูกพันในการสร้างบารมีร่วมกัน"

“...พูดถึงเรื่องความผูกพัน พูดถึงเรื่องการสร้างบารมี การสร้างบารมีร่วมกันนี่ย่อมที่จะมีความผูกพัน ที่หลวงปู่ปรารภนี้หลวงปู่ปรารภถึง คุณแม่ชีแก้ว แม่ชีแยง และหลวงตาบัวรวมไปถึงพ่อแม่ครูอาจารย์ผู้เลิศองค์หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต มันเป็นไปได้ยังไง ไหนจะบอกว่า เอ้า...ก็เป็นการสอนกันจึงมีความเคารพไม่ใช่หรือ ถ้าบอกว่าใช่ก็ใช่ ถ้าบอกว่าไม่ใช่ก็ไม่ใช่ สอนไปเถิดเหมือนพระพุทธเจ้าสอนพระเทวทัต ถ้าไม่มีความเคารพภายในใจจ้างก็ไม่สามารถที่จะให้ใจมันยอมรับในคำสอนนั้นได้ คำสอนก็เป็นโมฆะ ผู้ที่รับคำสอนได้ก็ต้องมีการสร้างบารมีคู่กันมานั่นลงตรงนั้นนั่น ก็เหมือนที่หลวงปู่นี่ศึกษาหาความรู้ตั้งแต่เป็นฆราวาสเรื่องชีวประวัติของพ่อแม่ครูอาจารย์ และก็เริ่มปฏิบัติตั้งแต่อายุ ๒๐ ปี ลงใครล่ะ เวลาที่จะลงก็มาลงชีวประวัติหลวงปู่มั่น ภูริตทัตโต เขียนโดยหลวงตาบัว ญาณสัมปัณโน วัดป่าบ้าตาด นั่นลงตรงนั้น อ่านเสียจนว่าน้ำตาร่วงโดยที่ไม่รู้ นั่งอยู่อย่างงั้นตั้งแต่สามทุ่มจนถึงตีสาม จิตมันรวม รวมลงที่ชีวประวัติโดยถ่ายเดียว มหัศจรรย์นั่น มหัศจรรย์ไม่เคยพบไม่เคยเห็นที่ได้อ่าน ทั้งอ่านทั้งน้ำตาร่วง เห็นท่านสู้ทุกข์สู้ยากอาพาธต้องสลบไสล อ่านไปยังงั้นเข้ากันได้โดยธาตุได้ยังไง...เอ้า ลองพิจารณาดูสินั่น

และอ่านชีวประวัติของครูบาอาจารย์รูปอื่นไม่เห็นเป็นอะไร นี่คือความยิ่งใหญ่ของการสร้างบารมี ว่าใครคือผู้ที่สร้างบารมีร่วมกันมาและก็อ่านชีวประวัติของคุณแม่ชีแก้ว พออ่านปั๊บไม่อยากจะวาง พอเห็นปั๊บมองไม่อยากจะลดสายตา มีความผูกพันมีความรู้สึกมีความเคารพดูสิ นั้นมันเกิดตรงนั้นเกิดตรงไหน? เกิดตรงใจตรงนั้นมันไม่ได้เกี่ยวกับคำสอนโดยถ่ายเดียวนี่ แต่สอนพวกปทปรมะนี่มันจะรู้เรื่องไหมล่ะมันก็ไม่รู้เรื่อง สอนพวกเรานี่พอรู้เรื่องไหมล่ะ พอรู้เรื่องนิดหน่อย แต่ถ้าใจไม่ยอมรับมันก็ไม่มีผล ใจตัวนั้นต่างหากเป็นศูนย์รวมแห่งการสร้างบารมีบุญบาปอยู่ที่ใจตรงนั้น ความพึงพอใจหรือไม่พึงพอใจมันก็รวมที่ใจตรงนั้น มันไม่ส่งผลออกมาภายนอกง่ายๆจนกว่าที่จะได้รับรสชาติของภายนอกด้วยความผูกพันที่เป็นรูปร่างหน้าตาของคนคนนั้น มิน่าเราจึงเคารพหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

พระธรรมเทศนา : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕ (ตอนเช้า)