"ความทนที่เหนือใจ" : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร

"ความทนที่เหนือใจ"

“...หลวงปู่ลงเพราะอนัตตานะนี่ถ้าพูดตามความเป็นจริงนะ อันนี้ก็ไม่ใช่เราความคิดก็ไม่ใช่เรา ทำไมมันยุ่งเหยิงวุ่นวายนี่แหละมันซัดกันตั้งแต่เป็นฆราวาสนะ ตอนแรกก็อนิจจังไม่เที่ยง มันเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป มันเป็นของมันอยู่อย่างงี้ เราทุกข์กับความคิดใช่ไหม แต่ทำไมมันทนได้ยากหล่ะ บางทีมันก็ดับเร็วและมันก็ลืม บางทีเป็นหลายปีทำไมมันทุกข์กับความคิด ไหนบอกว่าความทุก์เป็นอนิจจัง ใช่ความทุกข์เป็นอนิจจังเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป บางครั้งคิดดี บางครั้งคิดไม่ดี แต่ว่าไอ้ใจเป็นตัวยึดต่างหากโน่นลงตรงนั้น โฮ...ดูสิกว่าที่เราจะตะเกียกตะกายขวนขวายได้ สู้กับใจของตัวเองใจเป็นตัวยึดต่างหาก ไม่ได้เกี่ยวกับตัวนึกตัวตรึกตัวตรองนี่นั่น เวลาแค้นเข้านี่ โฮย...แค้นจะฆ่าล้างโคตรล้างเผ่าพันธุ์นะเรานี่ เวลารักเขาก็ไม่กินข้าวกินน้ำไปนั่งเฝ้าเขาตั้งเป็นเดือนเป็นปีเรานี่ นั่นแหละมันเป็นบ้าไหมล่ะ บ้าเพราะอะไร เพราะใจเป็นบ้านั่น กว่าที่จะสอนใจตัวเองดูสิ มันหลงในความคิด

ความคิดก็คืออะไร ก็คือใจนั่นแหละถ้าจะพูดถึงนะ แต่ก็แยกก็คือจิต ความคิดมันก็คือจิต จิตก็คิดดีคิดชั่ว และอะไรล่ะเป็นตัวยึดตัวถือก็จิตอีก มันก็งง นั่นแหละครูบาอาจารย์ก็เลยแยก แยกมันง่าย ตัวคิดตัวนึกตัวตรึกตัวตรองก็คือจิต ตัวยึดตัวถือก็คือใจนั่นมันก็เลยง่ายขึ้น มันก็เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันนั่นแหละไม่ได้เป็นที่อื่นหรอก ถ้ามันรักษาใจได้ทนกับใจได้ทุกสิ่งทุกอย่างมันก็จบแค่นั้นเอง มันไม่มีอะไรมากนะลูกถ้าทนกับใจของตัวเองได้ทุกอย่างมันก็จบลง จบลง ไอ้เรานี่มันไม่เหมือนหมู่นะ ความคิดมันแรง มันมุทะลุดุดันมันเป็นความคิดที่รุนแรงผิดปกติเพราะมันแรง ถ้ามันรักใครก็แรงสุด ถ้าเกลียดใครมันก็แรงสุดมันจะฆ่าล้างโคตรล้างเผ่าพันธุ์เขา เนี่ยมันอันตรายนะความคิดเรา

เราทำยังไงจึงรอดได้ล่ะ รักษาใจ สู้กับใจ ตอนแรกรักษาใจรักษาไม่อยู่สู้กับใจนั่น ไม่หลงในใจจึงทราบไง อ๋อ...ที่แท้มันต้องวางภาระทั้งหมดเป็นอนัตตา เมื่อเป็นอนัตตาได้มันอยู่ที่ไหน ที่ทนอย่างเดียวมันทนอยู่อย่างเดียวทนให้ได้ ใจมันสุขใจมันทุกข์ทนให้ได้ อย่าไปทุกข์กับใจสิ ที่แท้ก็บอกว่าสอนใจ สอนใจ มันสอนไม่ได้หรอก มันอยากทุกข์มันก็ทุกข์มันอยากสุขมันก็สุข อันที่เหนือใจมี นั่นคือความทนที่เหนือใจ เพราะใจก็เป็นอนัตตาไม่ใช่เราอยู่แล้วนั่น สอนมันใช้งานได้ไหมจิตใจนั่นนะ สอนมันใช้งานได้ไหม ถ้าสอนมันใช้งานไม่ได้ก็ต้องทนอยู่อย่างงั้นจนถึงวาระสุดท้าย นั่นแหละภาระหนักที่สุด ขันธ์ ๕ เป็นภาระหนัก นั่นแหละใจเป็นภาระหนัก ถ้าใครชนะใจของตัวเองได้ผู้นั้นก็จบเกมไม่กลับมาเวียนว่ายตายเกิด เพราะลงอนัตตาแล้วมันจะกลับมาเวียนวว่ายตายเกิดได้ยังไง สัพเพ ธัมมา อนัตตา ทุกอย่างไม่ใช่เรา ใจไม่ใช่เราแล้วจะยึดอะไรล่ะนั่น...”

พระธรรมเทศนา : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕