คนรุ่นใหม่ที่ไม่อาจฝากความหวัง

เด็กรุ่นใหม่ที่เกิดตามหลังรุ่นผมมา จะหาคนดีมีศีลแทบไม่เจอ ด่าพระด่าเจ้า ไม่เคารพพ่อ-แม่ ทำผิดศีลกันจะๆ เลวตั้งแต่ยังเด็ก แล้วเราจะฝากความหวังอนาคตของพระศาสนาไว้กับเขาได้อย่างไร ในเมื่อสอนไม่ได้ บอกว่าทุกอย่างงมงายหมด
ซึ่งผู้ที่ทำให้หลายๆอย่างชัดเจนก็คือคนพุทธบางกลุ่มเองนั่นแหละ ที่ไปสาธุ หมา 5 ขา แมว 2 หัว งูแผ่แม่เบี้ย ควายออกลูกเป็นคน ปรีกล้วยออกมาเป็นรูปพญานาค ฯลฯ

เขาทำไปทำไม จะบอกว่าดักดานก็คงไม่ผิด เขามีส่วนให้คนด่าเหมารวมนักปฏิบัติธรรม ถ้าเข้ามาอ่านรู้ตัวไว้ด้วย แล้วทีนี้มาถึงเรื่องที่เกริ่นไว้คือ เด็กรุ่นใหม่มันฝากฝังอะไรไม่ได้ ถ้ามันไม่เชื่อเรื่องปาฏิหาริย์เพราะมันไม่ยอมลงมือปฏิบัติ ก็เลยแนะนำเอาที่เห็นเป็นรูปธรรมคือเรื่องศีลล่ะ สมาธิล่ะ ศีลทำให้สังคมไม่วุ่นวาย ลองดูสมัยนี้ที่คนไม่ค่อยมีศีลดูสิ พ่อข่มขืนลูก ตำรวจยัดข้อหา ลูกเมายาฆ่าแม่ นักการเมืองเลวยันเงาโกงต่อหน้าต่อตา ฆ่าข่มขืน ฆ่าคนชิงทรัพย์ คนฆ่ากันโดยไม่รู้สึกสำนึก เรื่องเลวร้ายพวกนี้เพิ่มขึ้นทุกวันๆ ไม่มี่ท่าทีที่จะน้อยลงเลย ถ้าเราลองเอาศีลกลับไปใส่ในตัวคนล่ะ เรื่องพวกนี้จะไม่เกิด ไม่ต้องให้คำว่าธรรมะที่ติดปาฏิหาริย์ไปด้วยก็ได้ เพราะเขาไม่เชื่อ เอาแค่ศีลนี่แหละ ศีลนี่ไม่มีคำว่าปาฏิหาริย์มาเกี่ยวข้องเลยดูสิ แต่พวกมันก็ไม่ปฏิบัติกันหรอก ที่มันมาด่าศาสนาเพราะเอาสนุก การที่มันจะดีน่ะไม่มีหรอก คนสมัยนี้เกินเยียวยา ความชิบหายเดินทางมาถึงแล้ว รู้สึกไม่มีที่ยืนใช่มั้ย เราก็ต้องทนต่อไปยั้งมือไว้ไม่ให้ทำอะไรลงไปเพราะเหมือนเราเป็นแค่ไม้จิ้มฟัน ไปงัดกับกองกิเลสของคนอื่นรวมตัวกันที่สูงเท่าดวงดาวเรียงกัน 3 ล้านดวงฮ่าๆๆ มันสู้ไม่ชนะหรอก ไม่เชื่อหรอ งั้นลองไปงัดกับคนที่เป็นมิจฉาทิฐิซักคนสิ เอาที่มันมืดมนจริงๆนะไม่ใช่พวกหัวอ่อน เอาที่บ้านก็ได้ในครอบครัวเลย งัดไม่ลงหรอก

ผมมาคิดๆดูแล้วถ้ารุ่นผมตายไป อาจจะไม่นานอย่างที่คิด แล้วทีนี้รุ่นเด็กที่ต่อจากผม หลังผมไปอีกที พวกมันจะเป็นยังไง เด็กๆโตมานี่แบบว่าเละเทะมากเลย แล้วไม่มีศีล ไม่มีคนที่ควบคุมไว้ได้(ธรรมนี่ไม่มีแน่อยู่แล้ว) มันทำอะไรตามใจไปหมด ทีนี้อยากจะฆ่าใครก็ฆ่า ช่มขืนใครก็ทำ ลักขโมยอะไรใครก็เอา แม่แท้ๆยังฆ่านับประสาอะไรคนอื่นใช่มั้ยล่ะ แล้วเรื่องบุญคุณ ไม่มีหรอกมันจะทดแทน แล้วเราจะปลูกฝังเด็กรุ่นใหม่ยังไงดีให้เป็นตัวแทนเรา หรือว่าไม่ต้องทำอย่างไร เพราะจะมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่มีอำนาจมากกว่าคอยจัดการอยู่แล้ว ผมก็สงสัยนะ คนทัั้งประเทศนะนั่นน่ะ จะจัดการยังไงหมดให้เป้นคนดีสักครึ่งจะเป็นได้จริงหรอ สิ่งศํกดิ์สิทธิ์หรือความทุกข์จะเปลียนคนได้หรอจากระยำมาเป็นดี ไม่ใช่ว่าต้องตายไปสัก 60% ตอนนิวเคลียร์ลงเหรอ(สมมติ) อะไรงี้ คิดว่าไงครับ จะมีใครมาแทนเรา เดี๋ยวเราก็ตายหมดแล้ว ศาสนาจะต้องอยู่ไปครบ 5 พันปีนี่นา ผมรู้ว่ามีคนมาต่อแต่ไม่รู้จะเอาคนรุ่นนี้ต่อได้ยังไง เลวแต่กำเนิดเลยนะส่วนมากน่ะ

 

ศีลนี่เป็นโครงสร้างของสังคมใช่มั้ย แต่ถ้าไม่มีธรรมะย่อมไม่มีศีล พวกเขาบอกเกลียดความงมงายเขาหัวเราะใส่เราเย้ยหยัน แต่เราจะเอาศีลคล้องคอให้แต่เขาไม่มีทางรับไว้เพราะว่ากลัวเสียเปรียบคนอื่น เพราะคนอื่นไม่มีศีลจะเอาเปรียบเขา ที่ความคิดเขาเป็นอย่างนั้น ที่ห่วงเรื่องเสียเปรียบ ได้เปรียบ เพราะว่าไม่เชื่อเรื่องกรรม ไม่เชื่อว่าสิ่งที่ทำลงไปแล้ว จะต้องเกิดผลกระทบขึ้นเหมือนหว่านเมล็ดพันธ์ไว้ ไม่ได้หวังหรอก แต่มันดันโตเอง ต้นที่โตมาเราเป้นคนหว่านมันก็เป็นของเรา เหมือนเลี้ยงสัตว์ เราเลี้ยงความชั่วเปรียบเปรยเป็นพยาธิแล้วกัน เราชอบกินก้อยดิบ(รู้จักมั้ยครับ มันเป็นของดิบเนื้อวัว เนื้อหมูดิบๆ) ก้อยดิบหรือปลาดิบ/มีพยาธิ เรากินเพราะอร่อย เพราะชอบ เราไม่ได้ต้องการพยาธิที่มากับของดิบ แต่ว่ามันก็มีของมันอยู่แล้ว พอเรากินลงไปเรื่อยๆๆๆ กินตลอด เหมือนทำกรรมชั่วตลอดๆๆเรื่อยๆทุกวันๆ มันก็เยอะขึ้นๆๆ พอเยอะขึ้นมันก็เริ่มทำอะไรต่างๆที่ไม่ดีกับตัวเรา+กับที่ตัวเดิมมันโตขึ้นด้วย พอโตขึ้นปุ้ปก็มีความใหญ่ยาว มีพิษสงมากขึ้นอัดแน่นในตัวเรา ทีตรงนั้นคับแคบก็ชอนไชไปที่ต่างๆ เหมือนกรรมชั่วที่เริ่มลุกลาม ก่อเป็นโรคเป็นภัยร้ายรายล้อมเราก่อน(ถ้าเรายังแข็งแรง/เปรียบเป็นบุญยังมีมากอยู่) พอกินเพิ่มไปอีกทีนี้ ร่างกายเรารับไม่ไหวแล้ว อาจจะป่วยจนรอวันตาย เหมือนความชั่วล้อมไว้หมด เราหนีไม่ได้ พยาธิอยู่ในร่างกายเรา เราจะหนีไปไหนล่ะก็มันไปกับเรานี่นา กินยาถ่ายตอนนี้ไม่ทันซะแล้วในเมื่อมันกัดกินเราไป ดูดสารอาหารเราไป ไปกระจายอยู่ในส่วนต่างๆของร่างกายไปแล้ว เราจะเอามันออกมาเป็นไปได้มั้ย ได้นะแต่ยาก เหมือนคนทำชั่วที่ถลำน่ะ หลุดได้นะ แต่ยาก ทีนี้มันกระจายเต็มตัวไปหมดก็รอวันม้วย ม้วยแบบทรมาน น่ากลัวสยดสยอง พอสำนึกได้ว่าไม่ควรตามใจตัวเอง(กินของที่ไม่ถูกสุขลักษณะ/ทำสิ่งที่ไม่ควรทำ(คือบาป))ก็สายเกินแก้ ได้แต่แนะนำและเป็นวิทยาทานแก่ผู้อื่นต่อไป แต่ทางธรรมยังเหลือทางให้สำนึกเสมอกลับตัวเป็นคนดี แม้ไม่ทันช่วยให้รอดตาย/รอดนรก แต่ถ้าตั้งใจจริงนั้นสัมปรายภพอาจจะดีกว่าไม่ทำอะไรเลยก็ได้

 

เราคนเดียวหยุดหายนะครั้งนี้ไม่ได้ แต่ถ้าเราหลายคนล่ะ.....ก็หยุดไม่ได้อยู่ดี อย่าลองให้เสียเวลา(แต่อยากลองก็ได้ ลองมาก่อนเลยรู้ว่าไม่ได้ ผู้ที่เหนือกว่าเราพันเท่าแสนเท่าหลายล้านๆๆเท่า ท่านก็ไม่ทำ)ก็คือทำอะไรยังไม่ได้ มันยังไม่ได้วาระของมัน ถ้าเกิดสงครามรึอะไรขึ้น พวกคนเลวคงจะหดอำนาจลง แต่มันก็จะพยายามมาขยายตัวภายหลัง ทางแก้คือจะมีคนมีอำนาจจัดการเอง ไม่โดยเร็วๆนี้อาจจะอีกนาน เพราะช่วงนี้อาจจะแก้ด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นศาสนาเจอแต่มารแบบนี้ก็ไม่ตรงคำทำนาย แต่คำทำนายจะต้องเป็นจริงเพราะงั้นส่วนเกินคนพวกนี้ไม่มีประโยชน์เท่าไหร่ก็ต้องหายไปบ้างมันเยอะเกินแล้วเยอะแบบบั่นทอน ก็ต้องมีคนตาย เพราะ คนไม่จำเป็นก็ต้องเดินจากไป https://www.youtube.com/watch?v=fmAEiuuoc_0

 

เด่วก็มีการปรับปรุงครั้งใหญ่ แล้วครับ

 

สวัสดี Jon Snow

 

มันก็เป็นสัจธรรมอย่างหนึ่งนะ

เราจะทำให้คนชุ่มเย็นได้ เราเองต้องชุ่มเย็นก่อน
และไม่ใช่ชุ่มเย็นเล็กน้อยก่อนนะ ต้องชุ่มเย็นกว่ามากๆ ด้วย
จึงจะสามารถไปช่วยคนอื่นได้นะ

นี่ล่ะ ก็อีกสาเหตุหนึ่งที่ผมเลือกเดินทางสายนี้

 

ผมก็รอดูการ reform ครั้งใหม่ อยู่ครับ

 

อ้างอิง:
<table cellpadding="6" cellspacing="0" border="0" width="100%"><tbody><tr><td class="alt2" style="font-size: 12pt; background-color: rgb(247, 243, 247); border: 1px inset; ">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ hydraxis
[FONT=verdana, geneva, lucida, lucida grande, arial, helvetica, sans-serif]เด่วก็มีการปรับปรุงครั้งใหญ่ แล้วครับ[/FONT]
</td></tr></tbody></table>

โชตดีจังที่เวลาเลื่อนมาเรื่อย ๆ ไม่งั้นหนึ่งในจำพวกขยะที่ต้องกำจัด มันมีข้าพเจ้าอยู่ในนั้นแน่นอน

 

บางทีเราคิดว่าคนอื่นๆร้าย แต่พอเจาะลึกลงไปจริงๆ กลายเป็นเราเองต่างหากที่ร้ายกว่าเขา ก็ใครล่ะกะจะฆ่าล้างบางคนเป็นพันเพราะมองว่าเขาร้าย แต่เขาอาจจะไม่ได้คิดว่าเราร้ายจนต้องฆ่าก็ได้ และไม่ได้คิดการใหญ่เหมือนเราบางคนในนี้ ที่แท้เราเองคือ คนร้าย! นั่นไงจับได้แล้ว ยิงตัวเองแปป ฮ่าๆ

(ส่วนมากบอร์ดนี้จะไม่ค่อยมีคนฮาเท่าไหร่ แต่ผมพิมพ์ฮาๆนะคำนี้)

 

นึกว่าใคร

พี่โบ้ยนั้นเอง 555+

 

พูดถึงเรื่องไปงัดกะเด็กสมัยนี้ = = ถ้าอยากลองงัดกะเด็กดูล่ะก็ แนะนำเพจ ฟักโกสครับท่าน แอดมินน่าจะแก่กว่าผมหน่อย 555


บางทีผมก็อยากเลิกเชื่อมั่นในความดีเหมือนกันนะ เพราะตั้งแต่เด็กยันโต ผมรู้สึกว่าไม่ค่อยจะมีความสุขที่เกิดมาเลย

เพื่อนรุมรังแก
จะเรียนพิเศษพ่อแม่ก็ไม่ให้เรียน
จะเล่นดนตรีพ่อแม่ก็ไม่ให้เล่น
เสื้อผ้าเก่ารองเท้าขาดอยู่เป็นปีค่อยได้เปลี่ยน
เลยหันหน้าเข้าพึ่งพาศาสนาเพราะหวังจะได้พ้นจากทุกข์กับเขา
เรียนพุทธศาสนาวันอาทิตย์กับโรงเรียนวัด ก็ไม่เคยพ้นทุกข์สำเร็จกับเขาสักที นั่งสมาธิก็ไม่ได้ เพราะเจ้าคิดเจ้าแค้น ไอ้พวกเพื่อน ๆ ที่รุมรังแกเราอยู่ตลอดเวลา วิตกจริต ตั้งแต่เด็ก จนโตมาก็แทบจะวิกลจริต
เรียนไม่รู้เรื่อง เข้าสังคมไม่ได้ ทำอะไรก็พลาดตลอดแล้วเอาเรื่องที่เราพลาดมากดดันตัวเองอีก ยิ่งทำยิ่งเครียด ยิ่งเครียดยิ่งทำจิตตกจนบ่นอยากตายอยู่ทุก ๆ 5 นาที ทุกวันนี้ก็ยังเป็นอยุ่ เฝ้าแต่ถามว่าชีวิตของตัวเองไม่มีความสุขแบบนี้จะเกิดมาทำไม ก็เลยตั้งความหวังจะเป็นพระพุทธเจ้า เพราะได้ยินมาว่าพระพุทธเจ้ารู้ทุกเรื่อง
อันที่จริง ผมก็น่าจะวิกลจริตไปแล้วล่ะมั้งครับ ดีที่เข้าใจหลักของธรรมชาติ ทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงในชีวิตครั้งใหญ่ และก็ค้นพบว่า ศาสนาพุทธ ช่วยเราจริง ๆ นั่นแหละ เวลาที่เราศึกษาศาสนาพุทธมาบ้าง มันช่วยเราไว้ ไม่ให้เราไปทำเรื่องชั่ว ๆ

ทุกวันนี้ลองนึกย้อนไปในอดีต ถ้าตั้งแต่เด็ก เราไม่เอาศาสนาพุทธที่นับถือแบบคนไม่ที่ยังไม่เข้าถึง แต่ก็ไม่งมงาย มาเป็นเครื่องยึดเหนี่ยว เราคงเสียหลักไปขายยา สำมะเลเทเมา ควงปืนไปฆ่าไอ้พวกคนที่รุมแกล้งเราทีละคนแล้ว และต้องขอบคุณศาสนาพุทธ ที่ทำให้เราไม่อาฆาตมาดร้ายใครเลย มีเพียงแค่ความไม่อยากคบค้าสมาคมพบเจออีกต่อไปก็เท่านั้น พูดเป็นภาษาคนก็คงจะ ไม่จองเวร แต่เกลียดขี้หน้าน่ะครับ

จะว่าไปแล้ว ผมอยากมีฌาณโลกีย์คุ้มกายจริง ๆ นะ เพราะ กว่าจะเข้าใจธรรมชาติได้ เล่นเอาเสียหลักไปหลายหนเหมือนกัน ไม่รู้ว่าผมโง่หรือว่า ธรรมะมันเข้าใจยากก็ไม่รู้นะ เข้าวัดตั้งแต่ สองขวบ เริ่มเรียนธรรมะวันอาทิตย์ตั้งแต ม.1 เรียนมาเรื่อย ๆ แบบไม่จริงจัง กว่าจะเข้าใจธรรมะก็อายุย่าง 30
ถ้าได้ฌาณโลกีย์ ไว้ช่วยเรียนรู้ คงจะทำให้ผมยิ่งเข้าใจธรรมะได้ลึกซึ้งขึ้น

ตอนนี้ก็กำลังพยายามนั่งสมาธิให้ได้อยู่ แต่ติดตรงที่ ชีวิตผมผ่านมรสุมมาเยอะหน่อย ทำให้เป็นโรคประสาท คงต้องหาทางแก้โรคประสาทก่อน

ก็ มีแต่ต้องทำต่อไป




ลูกขอเอ่ยวาจาปรารถณา ต่อ พระโพธิสัตว์ทั้งหลาย
หากชาติหน้ามีจริง ลูกขอให้ลูก มีปัญญา พร้อมด้วยสัมมาทิฐิยิ่ง ๆ ขึ้นไป มิมีเสื่อมถอย จนกระทั่งได้บรรลุซึ่ง สัมมาสัมโพธิญาณ

 

ขวัญเคยได้ยินคำนี้ไหม " โจรล้างโจร"

 

Hi..

 

ตอนนี้ผมคิดนะครับพี่ๆ ว่าใช้ความรุนแรงไปคงไม่ช่วยอะไร อยากจะทำอะไรที่มันแก้ปัญหาได้เหมือนๆกับที่พวกเราทุกคนคิด แต่กำลังเราน้อยกว่า ความเข้มแข็งยังไม่มากพอ จะยังทำอะไรไม่ได้

ผมคิดไปถึงว่าถ้าถึงคราวที่บ้านเมืองกลับมาดี แล้วเรายังไม่มีความโดดเด่นในตัวที่จะไปเปลี่ยนความคิดคนให้ดีได้เพราะไม่มีกำลังทรัพย์ ,กำลังคนภายใต้การปกครอง แล้วเราจะทำหน้าที่อะไรเมื่อถึงตอนนั้นแล้ว

 

พี่โชคไม่เจอนานเลยนะครับ เป็นอย่างไรบ้าง ได้ทำตามสิ่งที่ตั้งความปรารถนาไว้รึเปล่า

 

palungjit.org/.13/จิตระเอียด-ช่วงที่กำลังจะก้าวพ้นระดับบารมีสูงขึ้นไปอีก-566763.html

ที่ว่าเป็นโรคประสาทแล้วนั่งสมาธิไม่ได้ มันเป็นอาการประมาณตามกระทู้นี้รึเปล่า เป็นหลายคนมากที่อธิษฐานพุทธภูมิ(เท่าที่รู้จักที่เอาจริงเอาจัง ส่วนน้อยที่ไม่เป็น) น่าจะเป็นช่วงเร่งรัดกำลังใจตัวเองให้ก้าวข้ามไปด้วย ลองไปดูประสบการณ์จากท่านอื่นๆดูครับ

ผมก็นั่งสมาธิไม่ได้ แต่ก่อนมีสมาธิลึกมากตอนเด็ก(หลายๆคนเป็น) เป็นประสบการณ์ที่เกลียดเพราะครูบอกให้กำหนดสมาธิหน้าเสาธงทีไร เราจะไม่ได้ยินเสียงครูบอกให้พอ เวลาไปนั่งตามใต้อาคารเรียนเหมือนกันเขาบอกให้พอก็ไม่ได้ยิน ต้องพยายามไม่ให้ตัวเองเข้าภวังค์นะแต่ก่อน พอไปสักพัก เรารู้สึกสักพักเดียวแต่พอลืมตาขึ้นมาเพื่อนมารุมมองหน้าเราแล้ว โคตรอาย

แต่ว่าตอนนี้เปลี่ยนไปโดยสิ้งเชิง จะทำยังไงก็เข้าภวังค์ไม่ได้ เชื่อว่าตอนเด็กหลายๆคนสมาธิดี แต่โตมาเจอกิเลสบ้าง เจอโรคประสาท โรคเครียดวิตกจริตบ้าง ทำไม่ได้เหมือนก่อน ฮอร์โมนด้วย ประสบการณ์เลวร้ายด้วย รวมๆก็พวก รัก โลภ โกรธ หลง ทำให้ไม่ไปไหน

มีพี่บางท่านที่มีญาณ แกบอกว่าแต่ก่อนเราเคยทำได้มาหมดล่ะ ฌาน 4 ก็ได้ แต่มาชาตินี้มาเจออะไรหลายๆอย่าง มันไม่เหมือนก่อน ถ้าทำไปถึงระดับนึง บรรยากาศที่สบายใจดีๆ ของเก่าทุกคนคงกลับมา

 

หมอดูเคยทักผมว่าผมเป็นคนบริสุทธิ ถ้าจะให้พูดก็คือลูกพระพุทธเจ้าก็ว่าได้
ผมนี่ยังมองไม่เห็นความบริสุทธของตัวเองสักนิดครับ

อวดอุตริก็เคยมาแล้ว
ตอนบวชเคยต้องอาบัติสังฆาธิเสธก็เคยมาแล้ว ยังไม่ได้แก้ด้วย
ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ขอสารภาพบาปเลยแล้วกันครับ


//////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ผมนาย ยุทธนา สารสังข์ ผู้ปรารถณา พุทธภูมิ
เคยต้องอาบัติสังฆาทิเสส ทั้ง ๆ ที่รู้ว่า เป็นอาบัติ สังฆาทิเสส ในขณะที่บวชเป็นพระ (การสำเร็จความใคร่ด้วยตนเอง) ด้วยความโง่เขลา
เหตุเพราะ ความสับสนวิตกจริต โมหะจริต โทสะจริต ไม่เชื่อว่าพระพุทธเจ้ามีอยู่จริง ไม่เชื่อในธรรมวินัย สงสัยในพระธรรมคำสอน
ทั้งยังอวดอุตริ และรักษาศีล 8 ได้ไม่พร้อมบริบูรณ์ ตอนที่ดำรงเพศเป็นผ้าขาว

บัดนี้ข้าพเจ้า นายยุทธนา สารสังข์ ได้สำนึกในบาปนั้นแล้ว
และขอเอ่ยวาจาสารภาพบาปต่อพระโพธิ์สัตว์ทั้งหลาย ขอให้พระโพธิสัตว์ทั้งหลายจงเป็นพยาน
ข้าพเจ้า นายยุทธนา สารสังข์ ขอขมาต่อ พระพุทธเจ้าทั้งหลาย พระธรรมทั้งหลาย พระอริยะสงฆ์สาวกทั้งหลาย พระสงฆ์ทั้งหลาย ตลอดทั้งพุทธบริษัททั้ง 4 ที่ข้าพเจ้าได้กระทำบาปที่ได้กล่าวมาแล้วในข้างต้น ด้วยความโง่เขลา
ขอให้พระโพธิสัตว์ทั้งหลายจงเป็นพยาน
ขอให้พระศรีรัตนไตรอันประเสริฐ ได้โปรดงดเว้น ในโทษนั้นของข้าพเจ้าด้วย
จากนี้ไปข้าพเจ้า จะตั้งใจศึกษาธรรมชาติ ตามโอกาสอันสมควร
เพื่อประโยชน์ เพื่อความสุขของข้าพเจ้า ในการช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ในภายภาคหน้า

ข้าพเจ้า ขอกล่าววาจาปรารถณาเป็นพระพุทธเจ้าต่อพระโพธิสัตว์ทั้งหลายในที่นี้ ข้าพเจ้าขอตั้งจิตอทิษฐานปรารถณาเป็นพระพุทธเจ้า ปัญญาธิกะบารมี ผู้มีปัญญามาก สามารถสั่งสอนผู้คนได้โดยละเอียดและเข้าใจได้ง่าย มีฤทธานุภาพและอภิญญายิ่งใหญ่ ขอให้สัจจะวาจานี้ ส่งผลให้ข้าพเจ้า มีสติปัญญายิ่ง ๆ ขึ้นไปในภายภาคหน้า ไม่มีเสื่อมถอย เมื่อเกิดในภพชาติใด ๆ ก็ตาม ขอให้เป็นผู้ถึงพร้อมด้วย ศีลธรรม ปัญญา และสัมมาทิษฐิในทุกภพชาติภูมิ ด้วยเทอญ
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////

 

รู้สึกโล่งขึ้นมาหน่อย
.
.
.

 

ดีนะ ยังไม่มีอาการหนักเท่า .. อีกคนที่ชื่ออะไร Moon นั้นน่ะ

 

อยากแนะนำไปร่วมบุญหล่อพระประธาน, สมเด็จองค์ปฐม ไว้ครับ

โดยขณะทำ ให้กำหนดจิตน้อมบูชาทั้ง เงินปัจจัย, จิตใจ และตลอดร่างกายทั้งหมดนี้ น้อมบูชาไปด้วยกันครับ