"คนมีบุญ" : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร

#คนมีบุญ

"...เมื่อกี้ก็มาจากโพนทอง จนลืมเลยนะเฮานี่..ตั้งแต่บ่ายโมงโน้นมั้ง ลืมไปเลย คุยกับลูกแล้วลืมเลย ความรู้สึกลืมเลย ความรู้สึกของหลวงปู่นะลืม.. ลืมเพลินไป เห็นลูกเขามีความเคารพนบนอบก็เพลินเลยนะ
สมัยก่อนเขาอยู่กับหลวงปู่ศรี มหาวีโร
แต่ว่า มันอัดในใจนี่มันไม่ออก ว่างี้นะ
แต่ว่าเคารพนี่รู้ใจลูกเลยนะ ธรรมะเราก็นิด..นึงนี่นะ
เป็นธรรมะที่แบบพ่อกับลูกเลย (หัวเราะ)..
ไม่ใช่ว่าเป็นธรรมะทีออกไปแบบผาดโผนนะ รู้ว่าลูกเขาหมอบเลยนะ
รู้ว่า..ลูกเขาเป็นคนมีบุญหน่ะ จะพูดยังงั้นนะ คนมีบุญหน่ะ

ก็สิ่งที่อยู่ในใจเขามันแก้ไม่ออก แต่พอได้อ่านเฉยๆ นะ
อ่านในเฟสนี่นะ พออ่านแค่นั้นแหละว่า เอ๊ะ!..ทำไมไอ้ตัวนี้มันค่อยล่วงไป มันค่อยเข้าใจแล้วก็ถึงใจไปเรื่อยนี่นะ ทั้งผัวทั้งเมียนั่นแหละ เอ้า..ทำไมเป็นอย่างงี้ เออ..เดือนหนึ่งนะที่มันเป็นนะ ซึมเข้าไปเรื่อย พออ่านนี่นะ พออ่านประวัติ ชีวประวัติก็อ่านหมดเลยนะ ว่างี้นะ ชีวประวัติก็อ่าน ทำไมแต่ละคำ ทำไมมันถึงใจๆ เข้าไปอย่างงี้นี่นะ ตัวที่มันเป็น มันล่วงออกๆ
เอ๊ะ! ทำไมเป็นอย่างนี้ไม่เคยเห็นว่าอย่างงี้นะ
ทำไมมันเข้าใจเลย (หัวเราะ) อยู่ไม่ได้สองผัวเมีย

พอเห็นในเฟสเท่านั้นล่ะ
เขาบอกว่ามันเป็นอีกสภาวะที่บอกว่ามัน ตัวที่มันมืดบอด หรือว่าตัวที่มันมืดดำ
ที่มันฝังในใจมันล่วงไปแบบอัตโนมัติเลย เคารพแบบสุดเลยนะ
โอ้..ใจเราก็เลย รู้ว่าลูกเขามีความเคารพ
มันก็เลยนิ่มไปเหมือนกับ พ่อกับลูกคุยกันนะ..."

พระธรรมเทศนา : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
๕ มิถุนายน ๒๕๖๓
วัดป่าห้วยริน จังหวัดขอนแก่น