คนขี้เกียจขี้คร้านนอนทั้งวัน (องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร)

“...ถ้าจะพูดถ้าอยู่วัดจริงๆนอน ๔ ชั่วโมงนี่พอดี กลางวันก็มีบ้างสักงีบตามธาตุขันธ์ของใครของมัน อุปนิสัยของใครของมันเอาสักนิดแล้วแต่ความพอใจของใครของมันแต่อย่าให้เกินชั่วโมง เอาแค่นี้ยกเว้นไม่ได้นอนเลยเป็นเรื่องอีกเรื่องหนึ่ง มีในคัมภีร์ที่เขียนไว้ พระนอน ๔ เศรษฐีนอน ๖ ยาจกนอน ๘ หรือนอนทั้งวันเลยพวกนั้น พวกขี้เกียจขี้คร้านนั่น ถ้าพูดถึงในตำรา พระนอน ๔ เศรษฐีนอน ๖ ยาจกนอน ๘ คนขี้เกียจขี้คร้านนอนทั้งวัน เห็นในตำราไปค้นดูนะ นอน ๔ พอดีไหม แล้วพระพุทธเจ้าได้นอนไหมนั่น พระสงฆ์สาวกได้นอนไหม หลวงปู่ชอบ ฐานสโม ยืนหลับเอาในทางจงกรม แม้แต่เดินลัดป่าลัดเขานี่ เพราะว่าต้องเดินหามรุ่งหามค่ำ ยืนหลับเอา

หลวงปู่ยืนหลับเป็นบางช่วง แต่ส่วนมากถ้ามันจะหลับจริงๆ เรานี่เป็นอุปนิสัยแปลกๆมันจะโอนเอนแล้วมันจะนอนลง มันจะเซ เซแล้วก็ล้มนี่คือง่วงหนักก็พักผ่อนให้มัน ไสยาสน์ลงปั๊บงีบหนึ่งแล้ววูบมันก็ตื่นปั๊บแล้วเพราะสติมันตั้งไว้นี่ เพราะอยู่ป่าอยู่เขานี่นั่นอัตตาหิ อัตโนนาโถ ตนแลเป็นที่พึ่งของตนดูแลตนเองโดยธรรม เสียงพวกช้างพวกงูมีพิษพวกเสือพวกอะไรเต็มอยู่ใช่ไหมล่ะ สติกำลังปัญญามันก็ต้องพร้อมอยู่ในร่างกายทุกเมื่อ การนอนมีอีกมากที่หลุมฝังศพโน่นมันเป็นอย่างงั้น นอกจากที่มันจะเผลอหลับไปเป็นอีกเรื่องหนึ่ง นั่นคือเข้มงวดกวดขันตัวเอง ๔ ชั่วโมงนี่พอดีสำหรับพระเราผู้ที่หวังมรรคหวังผลหวังหลุดหวังพ้น หวังคุณงามความดีที่เกิด หากแม้ยังไม่หลุดไม่พ้นก็ต้องทรงธรรมทรงวินัย ทรงสมาธิสติกำลังปัญญามันต้องเกิดของมัน

เพราะศีลสมาธิปัญญามันพร้อมๆๆๆกันไปเป็นเชือกสามเกลียวแยกกันไม่ออก แยกอันหนึ่งอันใดไม่ออก แต่ถ้ามันยังเป็นมิจฉาสมาธิอยู่รับรองว่าความโงกง่วงๆถีนมิทธะมันเข้าครอบงำอยู่ตลอด แต่ถ้าความโงกง่วงมันไม่เกิดแล้วนั่นแหละมันผ่านถีนมิทธะเข้าสู่อริยบุคคลชั้นต้นโสดาบันได้เลย ทางเดินของมันก็ต้องมีบ้างที่มันเข้าครอบงำมีความโงกง่วงเป็นของธรรมดา แต่ไม่ใช่ว่าโงกง่วงแบบอื่นนะ โงกง่วงด้วยกิเลส แต่ถ้าโงกง่วงด้วยขันธ์ที่มันเปลี้ยสุดๆมันเป็นอีกแบบหนึ่งนะเพราะทำจิตภาวนาไม่ได้พักไม่ได้ผ่อน โอ้...เรานี่ได้แค่ ๓ วันนั่นแหละไม่ไหวแล้ว ไม่รู้หลับเมื่อไหร่ ๓ วันแค่นั้น ลองดูแล้ว โอ้...มันไม่ถูกกับอุปนิสัย มันไม่มีปัญญา จิตมันจะนิ่งตลอด อุ้ย...มันไม่มีปัญญา แล้วมันจะทรงมรรคทรงผลได้ไง เลิกๆๆๆๆ อดอาหารถูกนิสัยอย่างงั้นนะถูกนิสัยตัวนั้น...”

พระธรรมเทศนา : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
๑๗ กันยายน ๒๕๖๕