+ขอคำแนะนำเรื่องการทำสมาธิครับ

ผมได้เริ่มฝึกสมาธิจริงๆจังๆได้เกือบ2ปีแล้วครับ เคยทำได้แค่ มีกายเบาจิตเบา ได้แค่ครั้งเดียว และมีปฏิภาคนิมิตบ้าง 3-4ครั้ง แล้วจากนัั้นก็ไม่คืบหน้าไปใหนมาใหนเลยครับ ผมนั่งได้ วันละ ไม่เกิน70นาทีต่อครั้งครับ ใช้วิธีดูลมเข้าลมออก เข้าพุท ออกโธครับ ไม่ทราบว่าผมทำได้ ดี หรือเลวประการใด เมื่อเทียบกับ เวลาที่ผมฝึกมาครับ ขอคำชี้แนะด้วยครับ

 

ที่ได้เพิ่มขึ้นคือความเพียรและความอดทนครับ
รู้จักปฏิภาคนิมิตคงไม่ใช่พวกฝึกหัดแล้วละครับ
ส่วนกายเบา จิตเบา เป็นแค่ปีติครับอาจจะเกิดบ่อยจนชินไปแล้วก็ได้ครับ
เลยดูเหมือนมันไม่เกิดครับ
แต่ก็มีบางท่านที่เพ่งผลเหตุเลยไม่สมบูรณ์ผลจึงไม่เกิดครับ
สนใจแค่เราเป็นคนใจเย็นขึ้นมั้ย มีความอดทนเพิ่มขึ้นมั้ย เมตตาเพิ่มขึ้นมั้ย เป็นคนดีมากขึ้นมั้ย
ประมาณนี้แหละครับ
ที่เหลือประกอบเท่านั้นเองครับ
ขอให้โชคดีครับ

 

การวัดความก้าวหน้าในการปฏิบัติอาจวัดได้จากโลภ โกรธ หลง ลดลงก็ได้ และอาจวัดได้จากการที่เรามีสติมากขึ้น สมาธิมากขึ้น ลองศึกษาธัมมานุปัสสนาดูครับ

 

โอวาทธรรม

หลวงปู่พุธ ฐานิโย

วัดป่าสาละวัน อ.เมือง จ.นครราชสีมา




ความก้าวหน้าของจิตนี่
อยู่ตรงที่ว่า เรามีเจตนาจะงดเว้นอันใด
แล้วเรางดเว้นได้โดยเด็ดขาด
เรามีเจตนาจะ...ละโลภ โกรธ หลง
เมื่อ โลภ โกรธ หลง อ่อนกำลังลง
หรือว่าเกือบจะไม่มีเลย นั่นเป็นความก้าวหน้าของจิต

ส่วนภูมิรู้ ภูมิเห็นอะไรต่างๆ นั้น
อย่าไปสนใจ เอาตรงที่มันหมดกิเลส

เมื่อก่อนนี่ใครว่าอะไรมากระทบ มันวาบ..แล้วก็เปรี๊ยะไป
แต่คราวหลังเมื่อภาวนาแล้ว
ความรู้สึกอย่างนั้น มันช้าลง หรือไม่มีเลย
แสดงว่าจิตมันก้าวหน้า เพราะมันละกิเลสได้เยอะแล้ว

ให้กำหนดหมายเอาอย่างนี้

วันนี้ขอกล่าวธรรมะ
พอเป็นคติเตือนใจของบรรดาท่านทั้งหลาย
พอสมควรแก่กาละเวลา

จึงขอยุติลงด้วยประการฉะนี้


ศึกษาวิธีการเพิ่มเติมได้ที่นี่ครับ

 

สู้ สู้ ครับ

เมื่อเทียบกับ วัน เวลา ยังถือว่า ยังไม่เต็มที่ครับ
ต้องทุ่มเทมากกว่านี้ ถ้าหวังก้าวเดินทางธรรม
ต้องเดินจงกรมให้เป็นด้วย ทั้งเดิน และ นั้ง
ต้องมีวินัยกับตัวเอง แบ่งเวลาในการภาวนา

ผมเริ่มฝึกตั้งแต่เรียนมหาลัย
ช่วงเช้าสามชั่วโมง ช่วงเย็นสี่ชั่วโมง ทำติดต่อกันทุกวัน..จนเป็นนิสัย..

มันถึงจะควบคุมจิตเจ้าของได้

 

สำหรับผม ผมไม่สนใจกับผลการฝึก ไม่คาดหวังอะไรกับมัน
ถ้าเดินจงกรมเป็นแล้ว นั้งได้แล้ว
จะสงบ ไม่สงบ ไม่สนใจ

เรียนจบมาทำงาน ก็ติดเป็นนิสัย ชอบตื่นตอนเที่ยงคืนมาเดินจงกรมถึงตีห้า..
แล้วนอนต่อ แล้วไปทำงาน(ทีพักอยู่ในที่ทำงาน ไม่ต้องเดินทาง)

 

ขอบคุณทุกคำแนะนำครับ ถ้าพูดถึงว่า ละโลภโกรธหลงเป็นเกณฑ์วัด อันนี้ตัวผมเองรู้สึกได้ครับว่าลดลงเยอะ เรื่องกามตัณหาก็ลดลงได้บ้างพอประมาณ ส่วนเรื่องเมตตานั้นอันนี้ชัดเจนครับ ผมเลิกฆ่าสัตว์ทุกชนิดแม้แต่จะเทน้ำร้อนหรือน้ำเคมีบางอย่างก็ระวังไม่ให้โดนสัตว์บนพื้นดินครับ จากที่เมื่อก่อนผมเป็นคนที่ล่าเนื้อเบือปลาครับ ศีล5ผมก็เกือบครบครับ คือมีบางครั้งที่พูดถึงบุคที่สามในทางไม่ดีแต่คือเรื่องที่เป็นจริง ไม่รู้จะผิดศิลหรือเปล่าก็ไม่รู้

 

นั่งกำหนดพุทโธ ลองนับไปด้วยก็ดีคับ กำหนดเข้าพุท ออกโธ นับ1ในรอบแรก รอบสอง
เข้าพุท ออกโธ นับ2 ... ไปเรื่อยๆ นับสักครั้งที่50 หรือถ้าสติสัมปชัญญะดี นับถึงครั้งที่100 ก็ได้ จะนั่งได้นานกว่า 70 นาที ก่อนจะทำสมาธิทุกครั้ง ให้หายใจเข้ายาว ออกยาวๆลึกๆ ก่อน สัก10-20 ครั้ง ค่อยนั่งสมาธิหลับตา จะได้ผลดึขึ้น พอทำสมาธิไปแล้ว

เมื่อมีเสียงมารบกวนทางหู หรือ รู้สึกปวดเมื่อยๆทางกาย ก้ควรมีสติกับสิ่งเหล่านี้ไปด้วย รู้แล้วก็ปล่อยวางมันผ่านไป มาจดจ่ออยู่กับอารมณ์ภาวนาต่อไป จุดหมายของการปฏิบัติคือทำสมาธิเพื่อให้จิตเป็นสมาธิ แต่จริงๆก็ตั้งประคองสติ ให้มีสติรู้เท่าทันอารมณ์และเวทนาต่างๆ อันนี้จะเป็นการฝึกที่ต่างจากการจิตนิ่งๆแต่เพียงอย่างเดียว คือนิ่งด้วยและรับรู้ด้วย โดยเฉพาะการรู้ให้ทันกับปัจจุบันธรรมเรื่อยไปอย่าได้ขาด

 

มีสติ อยู่กับคำภาวนาทุกลมหายใจเข้าออก

 

ดูดีๆนะครับ ว่าใช่ปฏิภาคนิมิตระดับสูงจริงๆหรือเปล่า
ถ้าเป็นอะไรที่ ๑.มีความสว่างในตัวเอง
แล้วมารวมๆกันจนสว่างมากอย่างนี้คือใช่...

๒ถ้าสว่างจร้าเลยแต่ไม่เย็นคือไม่ใช่(นี่คือระดับเบื้องต้น)
๓.ถ้าเป็นเห็นเป็นวัตถุนั้นจริงๆนี่เป็น อุคหนิมิต
๔.ถ้าจิตออกจากกายแล้วเห็นตัวเอง หรือมีอีกกายออกมา
แล้วเห็นอีกกาย นี่ไม่ใช่กรณีนี้คือข้าม(สติทางธรรมไม่พอ)
๕.ถ้าเหมือนอยู่ในอวกาศ มีแต่ดาว สภาพแวดล้อมมืดๆนี่คือข้าม(ไม่ดี)
๖.ถ้าเหมือนไปอยู่ที่ไหนก็ตาม แต่ว่าสภาพแวดล้อมมืดๆนี่เป็นอุปจารสมาธิ
ถ้าเหมือนสว่างก็อุปจารสมาธิ(แต่ว่าจิตใจตัดร่างกายได้ดี)
๗.การเห็นโน้นนี่นั้น ได้ยินโน้นนั่นนี่ชัดเจน สัมผัสโน้นนี่นั่นได้(พวกนี้ระหว่างทางอย่าสนใจ)
๘.ด้วยตาเปล่า ปั่นรูปในอากาศได้ (ตรงนี้เพียงแค่ตัวบอกเป็นแนวทาง
ให้จิตทำงานได้ หรือบอกเฉยๆว่าจิตเราทำงานได้อย่างไรครับ
แต่ไม่ใช่ปฏิภาคนิมิต ตรงนี้ถ้ายึดจะหลงตัวเองและคิดว่าเป็นฌาน ๔
แม้ความสามารถในการทำได้จริง พิสูจน์ไม่มี ก็จะหลงตัวเองว่าเป็นฌาน ๔ได้
ข้อนี้ระวังด้วย หลงตัวเองมาเยอะมากครับ แม้ความสามารถทำได้น้อยนะครับ)
ปกติถ้าเราขึ้นด้วยกรรมฐานอะไรก็ตามที่มีรูป
การเข้าถึงปฏิภาคนิมิตได้ เราจะมีกำลังสมาธิ
พอสมควรเลยครับ ยิ่งปั่นมันได้แค่ไม่กี่วินาที
ความสามารถในการทำได้เกี่ยวกับพลังงาน
เราจะมีเป็นปกติครับ (เรื่องรับรู้พลังงานภายนอกเป็นเรื่องธรรมดาครับ
แต่ความสามารถในการเล่นกับมันได้จะเป็นตัวบอก
ว่าเราถึงปฏิภาคนิมิตในกำลังสมาธิระดับสูงได้จริงๆหรือยัง
และปกติ เราควรจะผ่าน ขั้นที่ ๒ ถึง ๘ ก่อนที่จะไป
ถึงปฏิภาคนิมิต

เอาตรงๆแบบไม่โกรธกันเนาะ ถ้าไม่ปรับ
ฝึกอีก ๑๐ หรือ ๒๐ ปีก็เหมือนเดิมครับ
เสียเวลาเปล่าๆครับ
ที่คุณ เร่งธรรมติด
เพราะว่า ระบบพื้นฐานการหายใจยังพื้นฐานไม่แน่นเพียงพอ
ในการต่อยอดกรรมฐานครับ
คือมันไม่ละเอียดเพียงพอ ไม่หนุนกำลังสติทางธรรม
และสมาธิสะสมที่จะทำให้เราก้าวพัฒนาต่อได้ครับ
นอกจากนี้จะทำให้ติดอยู่สองอย่าง คือ การเข้าถึงข้างบน
เพราะจุดหนึ่งจะดึงความทรงจำในอดีตมาเป็นตัวขวาง
เพราะอาจไปคิดว่า ต้องสร้างเมตตาเพิ่ม ต้องให้มีสัมผัสมากกว่านี้
(แทนที่อะไรก็ตามที่มันจะหนุนการพัฒนาต่อยอด
มันจะเป็นไปอย่างธรรมชาติแต่เราจะไปต้องสร้าง
ให้มันมี และจะไปติดพิธีการแทน ซึ่งมันจะกลายเป็นตัวตน
กลายเป็นว่าทำไปเผื่อหวังในผลที่ทำซึ่งจะกลาย
เป็นกิเลสอย่างหนึ่งที่ขวางการยกระดับพัฒนาอย่างไม่รู้ตัวครับ)
และสองติดเรื่องการพัฒนาในด้านของการรับรู้พลังงาน
ภายนอกก็เพราะติดการดึงความคิดเข้ามาร่วมติดคล้ายๆข้างบน
ในเรื่องพิธีการและคิดว่าจะต้องมีการสนับสนุนจากข้างบน
ถึงจะไปต่อได้.....

ให้แก้ระบบหายใจใหม่ ให้เป็นปกติในชีวิตประจำวัน
คือหายใจเข้าให้ลึกถึงท้องจนท้องพอง
หายใจออกให้ท้องยุบ และทำความรู้สึก(ความรู้สึก)รับรู้ว่า
มีลมหายใจตอนเข้าหยุดที่ปลายจมูก
และลมหายใจตอนออกก็ให้หยุดที่ปลายจมูกเช่นกัน
โดยจะภาวนาหรือไม่ภาวนาก็ได้
และจำเอาไว้ว่า ห้ามไปตามลมหายใจนะครับ
ไม่งั้นจะแป๊กที่ระดับพื้นฐานอีก...
การรู้เส้นทางการหายใจ ว่ามันไปใหนได้ เดินยังไง
มองเห็นมันได้จนใสๆ มันจากการปรับพื้นฐาน
ที่ได้แนะนำไปแล้วไปรู้เอง ไม่ใช่ไปตามมัน
แล้วถึงรู้คับ(มันไม่รู้หรอก มันจะรู้ได้ยังเพราะการ
ไปตามลม จิตมันยังเกิดอยู่ ยังไงมันก็ไม่ละเอียดครับ)
ปล พอเข้าใจนะครับ

 

ขอบคุณทุกคำแนะนำครับ คุณนพครับ ก่อนนั่งมาธิ ผมจะตั้งนะโมสามจบก่อนการสมาธานกรรมฐาน แทบทุกครั้งยังไม่ครบสามจบเลยจะต้องหาวออกมาแน่ๆ คล้ายง่วงนอนกระทันหันครับ แต่พอได้นั่งแล้ว ไม่ว่าตอนนั้นขณะนั้นจะง่วง ความง่วงก็จะหายไปแทบปลิดทิ้งครับ แต่ก็เหมือนเดิมครับไม่เกิน 70 นาที 10นาทีสุดท้ายจะเป็นช่วงที่เวทนาโจมตีอย่างหนัก แต่ทั้งๆที่ใจนึงก็บอกว่าทนได้ แต่อีกใจก็บอกว่าทนต่อไปก็เปล่าประโยชน์เพราะเราเริ่มฟุ้งซ่านแล้วก็ต้องออกสมาธิเพราะเหตุนี้ทุกครั้งเลยครับ จะแก้ยังไงดีครับ มันเหมือนผมตั้งเวลาไว้โดยไม่ตั้งใจครับ

 

ที่บอกว่าทนได้ก็ฟุ้ง
ที่บอกว่าทนไม่ได้ก็ฟุ้งครับ
เอาคำบริกรรมมาจับครับ
บอกกับตัวเองไปเลยตายเ็นตาย
นั่งชั่วโมงเดียวเวทนามันไม่หนักหรอกครับแค่ยังไม่ผ่านมันเฉยๆ
หนักกว่านี้ก็มีครับ
สู้ๆ

 

ผมได้เริ่มฝึกสมาธิจริงๆจังๆได้เกือบ2ปีแล้วครับ
- อนุโมทนาบุญครับ

เคยทำได้แค่ มีกายเบาจิตเบา ได้แค่ครั้งเดียว
- เกิดจากจิตรวมเล็กน้อยครับ ทำให้รู้สึกสบายตัว กายเบา จิตเบาครับ

และมีปฏิภาคนิมิตบ้าง 3-4ครั้ง
- ปฏิภาคนิมิต เป็นนิมิตที่มีความบริสุทธิ์ผ่องใส (ฌาน) ของการเจริญพระสมถะ
กรรมฐานด้วยกสิณและอสุภะกรรมฐานนะครับ

ใช้วิธีดูลมเข้าลมออก เข้าพุท ออกโธครับ
-เป็นการกำหนดคำบริกรรมภาวนาใน อานาปานสติ ครับ

ผมนั่งได้ วันละ ไม่เกิน70นาทีต่อครั้งครับ ไม่ทราบว่าผมทำได้ ดี หรือเลวประการใด เมื่อเทียบกับ เวลาที่ ผมฝึกมาครับ
- 30 ขึ้นไปก็ถือว่าดีมากแล้วครับ อนุโมทนาบุญ
***อนุโมทนาบุญ***

 

ส่วนตัวเขียนคำแนะนำไปแล้วครับ
บอกสาเหตุแล้วด้วย
ได้ลองลองทำหรือยังครับ
ส่วนตัวบอกในฐานะที่มีประสบการณ์มาก่อน
ไม่ได้อ่านตำรา ไม่ได้วิเคาระห์เอา หรือนึกเอาเอง
แล้วถึงมาถ่ายทอด แต่ส่วนตัวโชคดี
ที่ได้อาจารย์ดีเลยผ่านได้เร็ว
ก่อนจะมาเป็นคำแนะนำต่างๆ
เราต้องให้เวลาตรงนี้หน่อยครับ
ในการพยายามไปทำเองบ้าง
สุดความสามารถแล้วแต่มันติดจริงๆ
ท่านๆถึงจะมาแนะต่อให้
ทริคบางอย่าง มาจากทางภพภูมิ
ถ้าเราลองผิดถูกเอง บางทีมันใช้เวลาหลายปีครับ
มันถึงจะผ่านสภาวะที่ติดไปได้ครับ
ฉนั้นบอกแล้วแนะแล้ว ก็อ่านหน่อย
ทำตามหน่อย เพราะมันมาจากประสบการณ์จริง

ส่วนกิริยาที่ท่องแล้วง่วง
มันเพราะติตไปคุ้นเคยสภาวะนั้นเฉยๆ
ในระดับนี้ถือว่าไม่ดี เค้าเรียกว่าจม หรือแช่
มันจะทำให้อนาคตจิตพิการได้
ยกเว้นว่า ถ้าจิตสามารถใช้งานได้
แล้วคุ้นเคยในการเข้าสภาวะไม่เป็นไรครับ
แต่ยังไงใช้แล้วก็ต้องวาง ต้องปล่อยครับ
อย่าไปแช่ด้วยการฝืนไปนั่งต่อแบบนี้
แม้จะหายง่วงแต่ไม่ได้แก้ที่ต้นเหตุ
ยังไงมันก็เป็นอีกได้เรื่อยๆ
ดั้งนั้นไปปรับระบบพื้นฐานการหายใจเราใหม่
ทำตามที่แนะนำ อ่านๆดีๆอย่าข้าม
ถึงจะพ้นสภาวะได้ครับ
นักปฎบัติที่ดีเราจะไม่มาคอยต้องสอนย้ำ
จากสภาวะที่ฟ้องว่าเราไม่ได้ทำตาม ไม่ได้เพียรแก้เลย
ดังนั้นควรอ่านให้ดีๆก่อน นี่แค่สอนทางโลกๆนะครับ
ถ้าทางภพภูมิ ไม่มีคำว่าครั้งที่สองนะครับ
ย้ำไม่มีครั้งที่สอง ถ้าไม่เข้าใจทำไม่ได้
เรียกว่าชาตินี้หมดสิทธิ์
และไม่ได้มาบอกตรงๆแบบนี้ด้วยนะครับ
เล่าให้ฟังเฉยๆครับ
เพื่อเป็นข้อสกิดเตือนใจ