ขอข้อคิดดีๆของธรรมะให้กับผม ซึ่งเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายด้วยครับ ( เพื่อนสนิท )

เป็นกำลังใจให้ครับ ขอให้สิ่งดีงามที่คุณได้กระทำ ส่งผลให้คุณมีอาการทุเลาลงครับ

 

ชีวิตคือการเดินทาง ตายแล้วหรือมีชีวิตอยู่ก็ไม่ได้หมายถึงจุดจบ ยิ้มและสู้ไว้กับสิ่งที่อยู่ข้างหน้าดีกว่ากังวลกับอนาคตที่มองไม่เห็น

 

พี่เขาจากไปแล้วนี่ค่ะ

ขออำนาจบุญกุศลใดๆที่ข้าพเจ้าได้กระทำแล้วตั้งแต่ในอดีต ปัจจุบัน อนาคตจงถึง นายอภิชาติ สุขโข ชื่อเล่น : ก๊กมิ้ง เสียชีวิตไปเมื่อวันที่ 27 พ.ย. 2553 ขอดวงวิญญาณของพี่จงไปสู่ภพภูมิที่ดี หากต้องรับทุกข์ใดๆอยู่ขอบุญกุศลของข้าพเจ้านี้จงช่วยให้พี่เบาคลาย และพบพระพุทธศาสนาทุกชาติไปจนกว่าจะถึงซึ่งนิพพาน

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ และขออุทิศส่วนกุศลทั้งมวลที่ข้าพเจ้าได้ทำไว้ดีแล้ว นับแต่อดีต จนถึงปัจจุบัน ไปสู่คุณ อภิชาติ สุขโข และขอให้ไปสู่สุคติภพด้วยนะคะ ^^

 

การเกิดก็เป็นทุกข์ ตายก็ทุกข์ ทั้งตนเองและผู้เกี่ยวข้อง ชีวิตเราก็มีแค่นี้ ถ้าเป็นได้อยากตายไปครั้งเดียวแล้วไม่ต้องเกิดมาวนเวียนอยู่ในสังสารวัฏอีกต่อไป ขอให้ดวงจิตเพือนคุณได้อยู่ในดินแดนแห่งความสุขตลอดกาล

 

ให้ระลึกถึงบุญทุกบุญที่คุณได้ทำมา อยู่เสมอๆ และนอนฝึกลมหายใจเข้าออก จับอาณาปาณสติ จะช่วยลดความเจ็บปวด และความฟุ้งที่เกิดจากอาการของโรค อาจจะระงับได้คะ ถ้าโชคดี คุณฝึกได้ก้าวหน้า ก็อาจจะถอดกายทิพย์ออกจากร่างกายที่ชุมนุมโรคได้ ก็จะไม่ต้องเจ็บปวดค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ ดิฉันขออุทิศบุญทุกบุญที่ดิฉันได้ทำมาด้วยดีแล้ว ให้คุณคะ

 

ขออำนาจบุญกุศลใดๆที่ข้าพเจ้าได้กระทำแล้วตั้งแต่ในอดีต ปัจจุบัน อนาคตจงถึง นายอภิชาติ สุขโข ชื่อเล่น : ก๊กมิ้ง เสียชีวิตไปเมื่อวันที่ 27 พ.ย. 2553 ขอดวงวิญญาณของคุณอภิชาติ ลุขโข จงไปสู่ภพภูมิที่ดี และพบพระพุทธศาสนาทุกชาติไปจนกว่าจะถึงซึ่งพระนิพพาน<!-- google_ad_section_end --> เทอญ

 

^^

ตามที่หลวงพ่อฤาษีลิงดำ พูดถูกต้องที่สุดแล้วครับ

ถ้าเราป่วยหนักขนาดไหนก็ตามถ้ายังไม่เห็นเทวดา ไม่เห็นนางฟ้า ไม่เห็นพรหม ไม่เห็นพระอริยเจ้า ไม่เห็นพระพุทธเจ้า ยังไม่ตาย ถ้าขณะป่วยถึงแม้มันจะไม่หนัก เห็นเทวดาเห็นนางฟ้าเต็มจักรวาล เห็นพรหม เห็นพระอริยเจ้า เห็นพระพุทธเจ้า คราวนั้นตายแน่

ถ้าก่อนตายทุกขเวทนาหนัก ปวดเสียด แต่ก่อนจะตายจริงสักอย่างน้อยที่สุด ๒๐นาที หรืออาจจะ ๒ - ๓ วันก็ได้นะ จิตที่มีทุกขเวทนามันจะหายไป จิตจะจับที่เทวดา ที่นางห้า ที่พรหม ที่พระอริยเจ้า มีความเพลิดเพลินคุยกับท่านแบบสบาย ๆ และในที่สุดจิตก็ดับ ก็ไปสวรรค์ ไปพรหมโลก ไปนิพพานได้ตามชอบใจ

ก่อนจะหลับให้ภาวนาว่า "พุทโธ" สัก ๒ -๓ ครั้ง แล้วภาวนาว่า

"นิพพานัง สุขัง" ไปจนกว่าจะหลับ เมื่อเวลาตื่นขึ้นมาใหม่ๆ ให้ภาวนาว่า

"นิพพานัง สุขัง" สัก ๒-ภ ครั้ง อย่างนี้ทุกคืน จะไปนิพพานได้ในชาตินี้ ใครภาวนา "นิพพานัง สุขัง " ไม่ได้ ให้ภาวนาว่า "พุทโธ" อย่างน้อยที่สุดตายจากชาตินี้แล้วไปสวรรค์

จากหนังสือ "พ่อสอนลูก"<!-- google_ad_section_end -->


ในความคิดผม ถ้าผมเป็นพี่ก็ยิ่งดีใจนะครับ ที่เราใกล้ตายแล้ว ความตายเข้ามาทุกๆทีๆ เราจะได้พ้นทุกข์แล้ว อย่างน้อยถ้าใจเกาะบุญ ก็ไปเกิดบนสวรรค์

ใจเกาะในสมาธิ ก็ไปเป็นพรหม ใจเกาะนิพานก็ไปนิพพาน แต่สำหรับผมพอแล้วใน3โลก ช้าที่สุดตายเมื่อไหร่ขอไปนิพพานเมื่อนั้น

ตามที่สมเด็จพ่อองค์ปฐม (พระพุทธเจ้าพระองค์แรกของ อนันตรจักวาล ของทุกๆพระองค์) ได้สอนว่า เกิดเป็นเทวดา นางฟ้า สุขก็จริง คือไม่ต้องทำอะไรทั้งหมด ร่างกายอิ่มเป็นปกติ ร่างกายเยือกเย็นอบอุ่นไม่ต้องห่มผ้า และมีความปรารถนาสมหวัง ก็หมายความถ้าจะไปทางไหน ก็สามารถลอยไปถึงที่นั่นได้ทันทีทันใด ความป่วยไม่มี ความแก่ไม่มี ร่างกายไม่มีการ เปลี่ยนแปลง แต่สุขแค่ชั่วคราว พรหมก็ดีขึ้นมาหน่อย แต่ก็ยังสุขแค่ชั่วคราว เมื่อหมดบุญก็ต้องจุติใหม่ แต่ถ้าไม่มีส่วนของ ทาน ศีล ภาวนาไว้เลย ก็ต้องไปทุกข์ในนรกอีกนาน
อานิสงค์ของทาน ศีล ภาวนาก็จะจำแนกความปรานีต เลวทรามของสัตว์โลกตามที่ตนได้ทำเอาไว้ จะเห็นได้ว่าแดนทั้ง3โลกมีแต่ความเร่าร้อน ไม่มีที่สิ้นสุดเลย เข้าตามกฎธรรมชาติ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป หมุนเวียนอย่างนี้ไม่มีจบมีสิ้น แล้วเรายังอยากเกิดมาทุกข์อีกเพื่ออะไร จะเกิดกี่ชาติก็ทุกข์แบบนี้
ทุกข์กายและใจ หิว กระหาย หนาวร้อน พลัดพลากจากของรัก คนรัก กระทบกระทั่งอารมณ์ ความปราถนาไม่สมหวัง ความทุกข์ของสัตว์โลกนั้นสารพัด จนไม่อาจจะหาคำพูดมาพูดได้หมด ต้องทำงานๆๆๆๆเพื่ออนำเงิน มาเลี้ยงชีวิตของตน ครอบครัว หรือคนที่รัก แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครเหลือ เราไม่เหลืออะไร เป็นผู้ไม่มีอะไรเลยทั้งสิ้น แล้ววที่เราทำมาทั้งชีวิตหรรือทั้งชาติเราทำเพื่ออะไร สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไร สุดท้ายก็เสื่อมสลาย ตายพังหมด ไม่ว่าจะเป็นเรา เขา คน สัตว์ สิ่งของ วัตถุธาตุต่างๆ โลกนี้ ดาวดวงอื่น จักรวาล หรือทั้ง3โลก ไม่มีเหลือ คือ ทุกคนก็ตายหมด สัตว์โลกเกิดเท่าไหร่ ตายหมดเท่านั้น มันคือความเป็นธรรมดาของทั้ง3โลกอยู่แล้วครับ คือเกิดขึ้นในเบื้องต้น เปลี่ยนแปลงในท่ามกลาง และสลายตายพังในที่สุด

เกิดอีก ตายอีก เกิดอีก ตายอีก เกิดอีก ตายอีก ๆๆๆๆไม่รู้จบสิ้น แล้วเรายังต้องการเกิดมาทุกข์อย่างนี้อีกกี่แสนกี่ล้านชาติเราถึงจะพอใจ แล้วเราจะมั่นใจได้อย่างไรว่าเราจะได้เกิดมาเป็นคนอีก หรือพบพระพุทธศาสนาอีก เราจะมั่นใจได้อย่างไรว่าเราจะไม่หลงผิดไปทำความชั่วช้าลามกต่างๆนาๆอีก แล้วเมื่อไหร่ เราถึงจะไม่อยากเกิด เราถึงจะอยากพ้นทุกข์เสียที เราถึงอยากไปนิพพานเสียที สำหรับผมนะครับถ้ารู้ว่าเป็นมะเร็งผมจะไม่รักษา หรือถ้ารู้ว่าเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายยิ่งดีใจใหญ่เลยว่า เราใดล้จะพ้นทุกข์แล้ว ลูกจะได้ไปอยู่กับท่านพ่อ ท่านแม่ ท่าปู่ ท่านย่า ท่านตา ท่านยา ทุกๆพระองค์ที่นิพพาน ถ้าคุณได้ไปฝึกมโนมยิทธิแล้วไปเห็นนนิพพานได้ เห็นพระพุทธเจ้า คุณจะสัมผัสได้เลยว่านิพพานเป็นสุขแค่ไหน ทำไมพระพุทธเจ้า พระอรหันต์ ทุกๆพระองค์ถึงอยู่ที่นิพพาน ทำไมไม่อยู่สวรรค์ หรือพรหมโลก เพราะนิพพานเป็นสุขอย่างยิ่งจริงๆ เป็นเมืองแก้วเมืองเพชร ไม่มีการจุติเกิด เหมือนสวรรค์กับพรหมโลก นิพพานเป็นทิพย์พิเศษ ที่ปราศจากการเคลื่อน คืออยู่ตลอดกาล ไม่มีการจุติเกิด เหมือนสวรรค์กับพรหมโลกอีก อยากให้คุณได้ลองฝึก คนส่วนใหญ่ที่ยกจิตขึ้นไปนิพพานเขาไม่อยากลงมากันครับ เขาอยากไปอยู่เดี๋ยวนั้นเลย อยากตายตอนนั้นเลย ถ้าไม่สุขอย่างยิ่งๆจริงๆ แล้วทำไมต้องอยากไปนิพพานตอนนั้น

แสดงว่า พระนิพานเป็นสุขอย่างยิ่ง นิพพานนัง ปรมัง สุขัง ถ้าสนใจฝึกมโนมยิทธิก็ที่วัดท่าซุง ทุกวันครับ หรือที่กทม มีที่บ้านสายลมทุกต้นเดือน เป็นวิธีที่พระพุทธเจ้ามาสอนให้จิตเกาะนิพพานไว้ ถ้าสนใจลองหาข้อมูลในกูเกิ้ลนะครับ หรือในเว็ปนี้ก็ได้ ลูกหลานหลวงพ่อทั้งนั้นในเว็ปนี้ หรือจะถามผมในกระทู้หรือใน อีเมลก็ได้ครับยินดีจะได้ไปนิพพานกันหมด จะได้พ้นทุกข์กันเยอะๆ ผมพยายามชวนคนไปนิพพานให้ได้มากที่สุดครับ เพราะชาตินี้จะไปแล้ว ขอใช้ชีวิต ร่างกายนี้ทำเพื่อพระศาสนาให้มากที่สุด เมื่อไปนิพพานก็จะได้ช่วยงานท่านพ่อครับ ช่วยกันริ้อถอนสัตว์โลกที่มากมายมหาศาลให้พ้นจากกองทุกข์ตามบุญวาสนา บารมีต่อไป


ถ้าผมเป็นมะเร็งจะตั้งใจนำเงินค่ารักษาเป็นไปเพื่อพระศาสนาทั้งหมด ขอถวายเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชายิ่งด้วยชีวิตเป็นครั้งสุดท้าย เป็นการใช้ร่างกายนี้ที่เรายืม
มาจากโลก เป็นครั้งสุดท้ายจะใช้ร่างกายนี้ให้เกิดประโยชน์อย่างสูงสุด เพราะสุดท้ายก็ได้ ยังไงก็ต้องตาย ทุกคนก็ต้องตาย เราควรนำเงินนี้เป็นไปเพื่อให้เกิดประโยชน์มากที่สุดดีกว่า (ในความคิดผมนะครับ)

โรคของคุณจัดเป็น โรคประเภทโรคกรรมโรคเวรครับ โรคมี3แบบ 1รักษาไม่รักษาก็หาย

2ถ้าไม่รักษาตาย 3แต่บางโรคแม้จะรักษาเป็นอย่างดีหรือไม่รักษาก็ตายครับ

ฉนั้น ทุกคนมที่อยู่บนโลกนี้ ยังมาเกิดอย่างนี้อีกก็ต้องประสบชะตาเดียวกันหมดครับ อย่ากลัวตายกันเลยครับ ทำใจให้เป็นธรรมดา เพราะพวกเราอยากโง่เกิดเอง เมื่อมาเกิดก็ต้องรับผลที่ตนกระทำไว้ ก็ต้องทุกข์อีก อยากเกิดอีกก้ต้องทุกข์เรื่องเดิมๆอีก จนเบื่อหน่ายในความเกิด ไม่อยากเกิดอีกแล้ว
อยากพ้นทุกข์เสียที อยากไปนิพพานแล้ว ถ้าอยากไปสวรรค์ พรหมโลก นิพพานก็ต้องตายก่อน ดังนั้นก็ทำใจยอมรับความตาย จากที่หลวงพ่อฤาษีลิงดำได้พูดไว้

คุณก็ขอชดใช้เค้าคืนไปให้หมด แล้วใช้ให้มันชาติสุดท้ายแล้ว ขอชดใช้กับเจ้ากกรมนายเวรทั้งหลายที่เราเคยทำเค้าไว้มาไม่รู้ตั้งกี่ชาติ ขอใช้ให้หมด

จะหมดไม่หมดก็ขอใช้ชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายแล้ว

ตายเมื่อไหร่ขอไปนิพานเมื่อนั้น ทำบุญกุศลคุณงามความดีต่างๆ เราต้องการนิพพานชาตินี้จุดเดียว ทุกครั้งที่ทำความดีไม่ว่าจะเล้กน้อยหรือใหญ่โตเพียงใด อธิษฐานขอนิพพานในชาตินี้ แล้วบารมีอีก9อย่างจะเต็มตามมา เมื่ออย่างหนึ่งเต็มอย่างอื่นก็เต็มตามมาด้วย สมเด็จองค์ปฐมทรงเมตตาสอนไว้ครับ

ลองอ่านคำสอนของสมเด็จองค์ปฐม ดูนะครับ กับหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ในอินเตอร์เน็ต
เพราะท่านสอนนให้ไปนิพพานกันหมดครับ
ผมพูดแบบย่อๆ แหะๆ ^^

รึจะแอดมาขอคำสอนสมเด็จองค์ปฐมก็ได้ครับ ผมรวบรวมไว้ที่เป็นคำสอนซึ่งพระนิพพาน
amilk_tza@hotmail.com