การให้ทาน

​

ทาน การให้ การให้นั้นแบ่งได้หลายประเภท ที่รู้กันส่วนมาก คือ อามิสทาน (สิ่งของ) ธรรมทาน (ให้ธรรมะ) และ อภัยทาน (ให้ความไม่มีภัย ให้ชีวิต)

พูดถึงทาน นึกถึงคำอีกคำหนึ่ง คือ จาคะ หรือ ปริจจาคะ สองคำนี้ใช้แทนกันได้ ในที่ใดใช้คำเดียวว่า "ทาน" ในที่นั้นย่อมคลุมถึงความหมายของ "จาคะ" ด้วย แต่ถ้าทั้งสองคำมาด้วยกัน ทาน หมายถึงให้สิ่งของ ปริจจาคะ หมายถึงเสียสละกิเลส

ถ้าจะพูดให้เข้าใจง่ายกว่านี้ก็ว่า "จาคะ" หมายถึงสละความหวงแหนสิ่งของที่ตนมีออกจากใจ หรือ "การตัดใจ" นั่นเอง ทาน หมายถึง กิริยาอาการที่ยื่นสิ่งของนั้นให้หลังจากตัดใจแล้ว แต่ถ้าใช้คำว่า ทาน หรือ จาคะ โดดๆ ก็รวมทั้งสองความหมายนั้นอยู่ในคำเดียวกัน

มีพุทธวจนะพูดถึงสาเหตุที่คนให้ทานแตกต่างกัน บางคนให้ทานเพราะหวังผล มีจิตผูกพันกันจึงให้ หวังสะสมจึงให้ คิดว่าจากโลกนี้ไปแล้วจะได้กินได้ใช้

บางคนให้ด้วยคิดว่า พ่อแม่ปู่ย่าตายายเคยทำกันมา ไม่ควรให้เสียจารีตประเพณี บางคนให้ด้วยคิดว่า เรามีอยู่มีกิน ควรแบ่งปันให้คนอื่นที่เขาไม่มีอยู่ไม่มีกิน บางคนให้ด้วยคิดว่า การให้ของตนนั้นเป็นเกียรติยศ บางคนให้ด้วยคิดว่า เมื่อเราให้ทาน จิตใจจะโสมนัสแช่มชื่น บางคนให้โดยฐานเป็นอลังการเป็นบริขารของจิต (หมายถึงเป็นเครื่องปรุงแต่งจิตให้ดีขึ้น ยกระดับจิตให้มีคุณภาพขึ้น)

ท่านชอบให้ทานแบบไหน ก็เลือกเอาตามสบายเถิด

ข้อมูลจาก : ​

 

อนุโมทนาบุญด้วยนะครับ สาธุ
การให้ย่อมนำมาสู่ความสูขใจครับ