การสื่อสารทางจิต

การสื่อสารทางจิต

รูปแบบของการติดต่อสื่อสาร มี อยู่ 3 ลักษณะ คือ
1. การติดต่อสื่อสารด้วยการเปล่งเสียง ออกมาทางปาก รับฟังทางโสตประสาท(หู)
2. การติดต่อสื่อสารทางประสาทสัมผัส เรียกว่าสัมผัสสะ(โสตทิพย์) รับรู้ข่าวสารข้อมูลโดยมิต้องเปล่งเสียงออกมา บังเกิดกับผู้ฝึกฝนจิตจนกระทั่งล่วงพ้นฌาน 8 เข้าสู่โสดาบัน อนาคามี สทาคามี จนกระทั่งบรรลุ อรหัตผล การโต้ตอบยังคงต้องขยับปากพูดเพียงแต่มิต้องเปล่งเสียงออกมา หมายถึงการพูดโต้ตอบกับจิตอรหันต์ รวมทั้งจิตพระผู้สร้างบนสวรรค์ชั้นกามาวจร ภายหลังจากฝึกฝนจิตจนบรรลุอรหัตผล เข้าสู่นิพพานมิติ สัมผัสที่หก หมายถึงสัมผัสสะกับจิตซึ่งพำนักอยู่บนสวรรค์ชั้น กามาวจร หมายถึงสวรรค์ชั้นที่ 6 นั่นเอง ซึ่งมาปฏิบัติพุทธกิจร่วมกับพระผู้สร้างบนโลกมนุษย์ อีกทั้งการติดต่อสื่อสารเยี่ยงนี้ต้องขยับปากเพื่อสื่อความหมาย ซึ่งข้าพเจ้าประสบในช่วงแรกของการตรัสรู้ เพียงแต่เป็นอุปสรรคต่อการตรัสรู้ธรรมของข้าพเจ้า เนื่องเพราะบุคคลรอบข้าง หมายถึง บุคคลในครอบครัว รวมทั้งเพื่อนร่วมงาน ต่างครุ่นคิดว่าข้าพเจ้าบ้า ขยับปากพูดเพียงแต่มิมีเสียงเปล่งออกมาซึ่งเป็นลักษณะของการสื่อสารด้วยสัมผัสสะ เฉกเช่นการรับรู้ด้วยสัมผัสสะ(โสตทิพย์) เป็นการรับรู้ความหมาย จากจิตอรหันต์ หูขวาคือพระโมคคัลลานะ(สมเด็จพระพุฒาจารย์(โต)พรหมรังสี นำกายทิพย์มายืนพูดอยู่ใกล้ๆหูขวา เนื่องเพราะเป็นพระอรหันต์ซึ่งละเอียดที่สุด เข้าใกล้กายสังขารมนุษย์ได้ก่อนอรหันต์องค์อื่นๆ ซึ่งล้วนลงมาปฏิบัติพุทธกิจบนโลกมนุษย์ทั้งสิ้น บางองค์มีหน้าที่ คุ้มครองพระศรีอารย์ จนกระทั่งวันที่ 12 ธันวาคม 2546 ข้าพเจ้าจึงสัมผัสสะกับจิตอรหันต์หูซ้าย อัญญาโกณทัญญะ(อาจารย์ชาวจีนชื่อตงฟานปุกป๋าย) ซึ่งมีความละเอียดรองลงมาจาก