การละวางที่ไม่ได้วาง

วิทยาลัยเซนต์แมรี่ ในรัฐแมริแลนด์ ประเทศสหรัฐอเมริกา มีการเรียนการสอน พุทธศาสนา ที่น่าสนใจ เมื่อเรียนหลักสูตร พุทธศาสนาครบ ๓ ปีแล้ว ในปีที่ ๔ นักศึกษา สามารถเลือก ทำกิจกรรม เฉพาะที่ตนสนใจ
แอลิสัน นักศึกษาสาว ชาวอเมริกันคนหนึ่ง สนใจพุทธศาสนา กับสตรี ได้เดินทาง มาศึกษา กับผู้เขียน ในประเทศไทย
คราวนี้ทางวิทยาลัยนิมนต์ให้ผู้เขียนไปบรรยายพิเศษที่วิทยาลัย
ขณะเดียวกัน ก็ได้พบกับนักศึกษาอีกคนหนึ่งที่กำลังทำกิจกรรมในชั้นปีที่ ๔ เหมือนกัน นักศึกษาคนนี้เลือกที่จะแกะสลักปรัชญาปารมิตาหฤทัยสูตร เป็นอักษรภาษาจีน ๒๙๖ ตัว ลงบนไม้ขนาดใหญ่ บังเอิญเป็นต้นไม้ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางศอกครึ่ง ที่ทางมหาวิทยาลัยโค่นลงมา นักศึกษาผู้นี้ชักลากมายังห้องศิลปะ นำมาขัดเกลาจนเรียบ
อาจารย์จอห์น ชโรเดอร์ เจ้าของวิชา นิมนต์ให้ผู้เขียนไปอวยพรนักศึกษาเจ้าของงานชิ้นนี้ ที่น่าสนใจก็คือ เมื่อแกะสลักเสร็จแล้ว เขาตั้งใจจะเผาทิ้ง เพื่อเป็นการแสดงออกว่า เขาไม่ยึดติดว่าเป็นงานของเขา เป็นความคิดที่น่าสนใจทีเดียว
อาจารย์โฮ ชาวเวียดนาม แสดงความเห็นว่า ถ้าจะไม่ยึดติดก็เพียงยกให้กับมหาวิทยาลัย ให้ปรากฏเป็นผลงานของนักศึกษานิรนาม ที่ได้ศึกษาพุทธศาสนาคนหนึ่งก็พอ
นักศึกษาผู้นี้ก็แย้งว่า เขาเองรู้ว่างานของเขาอยู่ที่นี่แล้วก็ยังอ้างว่าเป็นงานของตนได้อยู่ดี แต่แม้เผาทิ้งไปแล้ว ก็ใช่ว่าจะวางความยึดมั่นลงได้เสียเมื่อไรเล่า
เนื้อหาในพระสูตรนี้ โดยย่อมีว่า รูป ก็เป็นศูนยตา เวทนา ก็เป็นศูนยตา สัญญา ก็เป็นศูนยตา สังขาร ก็เป็นศูนยตา วิญญาณ ก็เป็นศูนยตา
ปรัชญาปารมิตาหฤทัยสูตร ก็ไม่มี คนแกะ ก็ไม่มี ไม้ที่แกะ ก็ไม่มี ไม้ที่คิดจะเผา ก็ไม่มี ธัมมนันทาภิกษุณี