การพัฒนาวิธีคิด และ กระบวนการคิด

รวบรวมจากกระทู้
" วิชชาที่จะทำให้อยู่รอดจากยุคสมัยแห่งภัยพิบัติ "​

​

โดย อาจารย์ คณานันท์ ทวีโภค
หัวหน้ากลุ่มพลังจิตพิชิตภัยพิบัติ​

​

ธรรมะของสมเด็จองค์ปฐมบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าและ นับสืบเนื่อง
ในพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ที่ทรงอุบัติขึ้นเป็นเนื้อนาบุญอันทรงค่าหาประมาณค่าไม่ได้นั้น
พระอริยะสงฆ์ทั้งหลายท่านได้สืบต่อพระบวรพุทธศาสนาจนมาถึงกาลปัจจุบันนี้ก็เพื่อ ​

" ประสงค์ให้หมู่มวลมนุษย์ และ สรรพสัตว์ทั้งหลาย
ได้หลุดพ้นจากกองกิเลส กองทุกข์ทั้งในภพนี้ จนถึงภพหน้า
ตราบเท่าเข้าถึงซึ่งพระนิพพานเป็นที่สุด "​

เราในฐานะพุทธบริษัทสี่จึงสมควรรักษาประพฤติธรรมะเพื่อถ่ายทอดจากจิตสู่จิต
จากรุ่นสู่รุ่น เป็นการรักษาพระบวรพุทธศาสนาและเป็นพยานแห่งผลในการปฏิบัติอัน
กระจ่างแก่ใจของตนเอง สิ้นสงสัยในคุณพระพุทธคุณพระธรรม คุณพระสงฆ์ยิ่งมี
ผู้ปฏิบัติธรรมได้ตรงตามสัมมาทิฐิมากขึ้นเท่าไรพระบวรพุทธศาสนา
ก็ยิ่งเจริญงอกงามรุ่งเรืองมากขึ้นเพียงนั้นเช่นกัน​

​

• การปฏิบัติธรรมสายมโนมยิทธิ * พุทธภูมิ พระโพธิสัตว์ *
• การพัฒนาวิธีคิด และ กระบวนการคิด *3*​

• รวมสาระความรู้จากกระทู้ " วิชชาที่จะทำให้อยู่รอดจากยุคสมัยแห่งภัยพิบัติ "
• วิชชาที่จะทำให้อยู่รอดจากยุคสมัยแห่งภัยพิบัติ < เชิญคลิกได้เลยค่ะ
• ลงชื่อรอรับหนังสือ วิชชาที่จะทำให้อยูรอดฯ ฉบับพื้นฐานค่ะ ​

​

ขอพระธรรมอันพระประทีปแก้วบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงมี
พุทธประสงค์จงหลั่งชโลมดวงจิตของสาธุชนทุกท่าน " ผู้ตั้งมั่นในกุศลธรรม
ความดีมี พระไตรรัตนคมน์ จงก้าวหน้าใน ผล แห่งการปฏิบัติเจริญในธรรม "
แห่งพระศาสนา ขององค์พระสมณโคดมพุทธเจ้าพระองค์นี้ ได้ธรรมมาพิสมัย
ได้โดยง่าย ธรรมใดที่เป็นธรรมโลกุตระเครื่องหลุดพ้นก็ขอจงมีจิตรู้แจ้งแทง
ตลอดด้วย ทิพย์ญาณ อันพิสุทธิ์ บรรลุธรรม ได้โดยง่ายด้วยเทอญ​

---------------------------------------------------------------------
อาจารย์ คณานันท์ ทวีโภค
---------------------------------------------------------------------​

<!-- / message --><!-- sig -->

 

การใช้ในรูปแบบของ " ไตรภูมิ "

นอกเหนือจากการฝึกฝนจิตใจปฏิบัติธรรมโดยการเจริญวิปัสสนากรรมฐาน
การทำความดีการทำประโยชน์ต่อส่วนรวมแล้วสิ่งสำคัญอีกอย่างหนึ่ง
ที่สำคัญอย่างยิ่งในการพัฒนาตนเองให้ดีขึ้น คือ
<O</O​

" การพัฒนาวิธีคิด และ กระบวนการคิด "
<O</O​

เพราะจะเป็นการ ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพศักยภาพของตัวเราให้เพิ่มขึ้นในทุกๆด้านครับทั้งในทางโลก
และ ทางธรรมที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่งก็คือแท้ที่จริงเทคนิคการพัฒนาวิธีคิดนั้น แฝงไว้ในคำสอนของ
พระพุทธศาสนาในหลาย ๆ วิธีครับ ขึ้นอยู่กับว่าเราจะมีสติปัญญานำไปประยุกต์ใช้ได้มากแค่ไหน
ผมขออนุญาตเล่าให้ฟังนะครับถ้าเป็นประโยชน์ก็ จงนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อตนเองและส่วนรวม
แต่ถ้ารู้สึกว่าไม่เห็นจะเป็นประโยชน์หรือน่าสนใจ ก็คิดเสียว่าอ่านเพลินๆ แล้วผ่านไปครับ​

​

1. การใช้ในรูปแบบของ " ไตรภูมิ "​

ในการวิเคราะห์เหตุการณ์ สถานการณ์ผ่านรูปแบบของการมองภาพแบบองค์รวมภาค
( Big Picture) รวมทั้งการใช้ ความแตกต่างในภาวะความคิด และ พฤติกรรมในแต่ละภพภูมิ
ในการแยกแยะความแตกต่าง ของความน่าจะเป็นในเหตุการณ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการมอง
สถานการณ์ทางด้านเศรษฐกิจการเมือง ตลอดจนการค้าระหว่างประเทศ ถ้าเรามองแคบ ๆ ใน
มิติ ของเราเราอาจจะไม่เข้าใจในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น นั้นจริงๆ แต่ถ้าเรามองสถานการณ์นั้นๆ
อย่างเปิดกว้างในมุมมองที่กว้างขึ้นหลากมิติ ขึ้น ก็จะทำให้เราได้เห็นภาพแท้จริง และ เข้าใจ​

ปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นได้ง่ายขึ้น แต่จุดสำคัญของวิธีคิดแบบนี้บางครั้งอาจจะยากที่จะทำความเข้าใจ
ให้ผู้ที่ได้เห็นภาพรวมที่เล็กกว่าเข้าใจกับภาพรวมใหญ่ที่ปรากฏแต่ถ้าในสังคมใดมีผู้ที่รู้จักวิธีคิดแบบนี้
มากๆสังคมนั้นก็จะอุดมไปด้วยผู้ที่รอบรู้ละเอียดถี่ถ้วน และ มีวิสัยทัศน์ ลองค่อย ๆ ไป ฝึกคิด ครับ ^^
<O</O​

เริ่มจากการวิเคราะห์ความเชื่อมโยงเหตุผลของภพภูมิต่างๆในไตรภูมิพระร่วง ก่อนก็ได้ครับ
จากนั้นจึงค่อยๆฝึกคิดฝึกวิเคราะห์การมองเห็นภาพรวมใหญ่ของเหตุการณ์เช่น ปรากฏการณ์
โลกร้อน และ ผลที่จะตามมาเป็นต้นครับ ค่อยๆฝึกดูครับ​

 

2. วิธีคิดแบบปฎิจจสมุทบาท

เป็นกระบวนวิธีคิดที่อิงเหตุเช่นนี้จึงมีผลเช่นนี้ติดตามกันมา เป็นลูกโซ่ เป็นวัฏฏจักร แต่ดั้งเดิม
คนไทยผูกเป็นนิทานไว้ให้เด็กๆได้ รู้จักวิธีคิดนี้จากในนิทานเรื่อง" ยายกับตาทำนาอยู่บนเขา
ให้หลานเฝ้าถั่วงา.........." และ ในเพลงเด็ก" ที่ว่ากบเอยทำไมจึงร้อง "เป็นปริศนาธรรม และ วิธีคิด
ที่อ้างอิงเรื่องผลที่ติดตาม เมื่อเหตุเป็นเช่นนี้ จึงเสวยผลเช่นนี้และ ผลที่สืบเนื่องมีผลกระทบต่อ
สิ่งอื่นอย่างต่อเนื่องไปเรื่อยๆไม่จบสิ้น ตราบจนที่เราจะกระทำเหตุให้วัฏฏะ ของมันจบรอบ
จนเป็นโมฆะกรรม วิธีคิดแบบนี้จะทำให้เรา เกิดความ ยับยั้งชั่งใจในบาป และ อกุศลกรรม เพราะ
กระบวนการคิดนี้จะทำให้เรา เกิดปัญญามองเห็นผลสืบเนื่องของกรรมต่อไปไม่มีสิ้นสุดว่าจะส่งผล
ร้าย กลับมาสู่ตัวเราเองและผู้อื่นอย่างไม่มีที่สิ้นสุดถ้าลองนำกระบวนวิธีคิดแบบ ปฎิจจสมุทบาท นี้
<O</O​

มาพิจารณาในเรื่องของการเกิดปัญหาสิ่งแวดล้อมและสภาวะโลกร้อนเราจะมองเห็นปฏิกิริยาลูกโซ่
ที่ส่งผลสืบเนื่อง แม้แต่ การกระทำเล็ก ๆ น้อย ของแต่ละคนที่ทำ สุดท้ายก็ส่งผลย้อนกลับมาสู่ทุกคน
บนโลก ใบนี้ซึ่งวิธีการแก้ไขก็ คือ การช่วยกันสร้างการกระทำที่เป็นวัฏฏจักรในเชิงบวกกลับสู่ธรรมชาติ
แม้เพียง เล็กน้อย แต่ก็ช่วยกันทำช่วยกันสร้างค่านิยมที่ถูกต้องสุดท้ายโลกนี้ก็จะดีขึ้นแม้จะทีละน้อย​

ถ้าใช้วิธีการคิดแบบนี้ มาเปรียบเทียบกับภูมิความรู้ วิธีคิดแบบทุนนิยมตะวันตกเราจะค้นพบว่า ภูมิปัญญา
ของพระพุทธเจ้าท่านมีความละเอียดประณีตลึกซึ้งกว่า อย่างเทียบไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการแก้
ปัญหา เช่น ในด้านการเกษตร เมื่อพืชผัก มีมดแมลงรบกวน วิธีแก้ไขปัญหาง่ายๆ คือ " ใช้เงิน " ซื้อ
ยาฆ่าแมลงมาฉีด แมลงตาย จบ !! ง่ายๆ ไม่ต้องคิดเห็นผลที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า ไม่ต้องใช้สติปัญญา<O</O​

​

คิดพิจารณาถึงความสอดคล้องกับ ธรรมชาติ แต่อย่างไรมีผลให้ภูมิปัญญาท้องถิ่นที่สืบทอด
กันมา สิ้นสุดลงแต่ถ้าเอาปฏิจจสมุทบาทมาคิดผลก็คือ ใช้ยาฆ่าแมลง เสียเงินผู้ใช้รับสารพิษสะสม
ไปด้วย ไปป่วยไปเจ็บในอนาคตเมื่อใช้ยาแมลงตายจริงแต่ ไส้เดือน นกจุลินทรีย์ที่มีประโยชน์ต่อพืช
ต่อดินก็ตายไปด้วย คนกินก็พลอยเจ็บพลอยตายผ่อนส่งไปด้วยถ้ารู้จักคิดก็จะหาหนทางอื่นในการ
แก้ไขปัญหา แมลงรบกวนได้ อย่างเช่นการแก้ปัญหาด้วยการให้ แมลงเหล่านั้น ลองย้อนกลับมา
มองที่เหตุ ว่า ทำไมมดแมลงจึงเบียดเบียนพืชสวนของเรา คำตอบคือเพราะมันอดอยาก ดังนั้น
วิธีแก้ปัญหาก็คือ การให้ทานอาหารแก่มัน เช่นคนโบราณจะเอาน้ำตาลโตนดมารดแมลง ๆ ก็ไปกิน​

น้ำตาล แทนที่จะกินพืชผัก ส่วนนำตาลที่เหลือก็ กลายเป็นอาหารของจุลินทรีย์ที่ดีย้อนกลับมาเป็น
อาหารของพืชรวมทั้งเป็นอาหารของจุลินทรีย์ที่ ช่วยควบคุมแมลงอีกที่เป็นโทษเหล่านั้นอีกขั้นหนึ่ง
ส่วนสมัยใหม่เราก็สามารถใช้ EM มาแทนน้ำตาลโตนด โดยตรงได้รวมทั้งการใช้น้ำสมุนไพรอื่น ๆ
ซึ่ง ทำให้แมลงไม่รบกวน แล้ว ยังประหยัดเงินค่ายาฆ่าแมลง ไม่อันตรายต่อเกษตรกร และ
คนกินแล้วพืชผลที่ได้ยังมีราคาสูงขึ้นเนื่องจากเป็นพืชผักปลอดสารพิษด้วย​

ลองใช้กระบวนการคิดนี้สร้างวัฏฏจักรดี ๆระบบความคิดโครงการดีๆสู่สังคมครับจะไม่ขอเล่ามาก
เพราะจะเป็นการจำกัดจินตนาการ และ การคิดเชิงประยุกต์ของผู้อ่านครับเพราะ ที่จริงแล้วสามารถ
นำ ไปประยุกต์ใช้ได้ไม่สิ้นสุด ช่วยให้สติปัญญาแตกฉาน ขึ้นครับ​

 

การคิดโดยการอาศัยธรรมชาติเป็นครู

25-10-2009,11:05 PM

ทั้งครูทางธรรม และครูในการดำรงชีวิต" ธรรมชาติ "หมายถึงธรรม ( ความจริง )
และ ชาตะ (การกำเนิด ) ทุกสรรพสิ่งล้วนก่อกำเนิดจากธรรมชาติรวมทั้งมนุษย์เองก็ก็เป็น
ส่วนหนึ่งของสิ่งที่ธรรมชาติได้สร้างขึ้นด้วย เช่นกันดังนั้น มนุษย์เองควรที่จะเรียนรู้จากธรรมชาติ
ใช้อาศัยธรรมชาติเป็นครูรวมทั้งดำเนินชีวิตให้สอดคล้องกลมกลืนกับ ธรรมชาติชีวิตจึงจะมี
ความสุข จงนำเอาธรรมชาติมาเป็นครูในทางธรรม ดูง่ายๆก็ได้แก่ใบไมใบหนึ่งเริ่มผลิใบขึ้น
ประดุจชีวิตที่กำเนิดมาแต่ละชีวิต และ เริ่มเติบโตขึ้น ดังวัยเด็กจน ใบไม้นั้นผลิใบ
เต็มที่ดังวัยหนุ่มสาวจากนั้นก็ค่อยๆเหี่ยว เฉาดังวัยชราตราบจนหลุดร่วงจากขั้วกิ่ง
ตกสู่พื้นดินดังชีวิตที่ตายหลุดล่วงไปในที่สุด ​

</O​

" ธรรมชาติสอนสัจจรรมให้เราอยู่ในทุกเวลานาที
เพียงแต่เราเห็น และ ได้ยินเสียงจากธรรมชาติได้แค่ไหน
เราเปิดหัวใจสัมผัสธรรมมะที่บริสุทธิ์เหล่านี้ได้เพียงไร "​

สำหรับการดำเนินชีวิต ธรรมชาติเองก็สอนเราอยู่เสมอให้ดำรงชีวิตกันอยู่อย่างเกื้อกูลกันต้นไม้
ให้ร่มเงาให้อาหารให้ยารักษาโรคให้เนื้อไม้ไว้ให้เราอยู่อาศัยให้อากาศที่สะอาดบริสุทธิ์ไว้ให้เราหาย
ใจช่วยสร้างชั้นบรรยากาศไว้ปกป้องเราจากรังสีคอสมิคช่วยซึมซับรักษาความชื้นและอุณหภูมิ
ไว้ให้เราทุกคน เย็นสบายส่วนทั้งคน และ สัตว์ก็ขับถ่ายออกมาเป็นอาหารเป็นปุ๋ยให้แก่ต้นไม้ ​

ตราบจนตายลงก็สลายกลายเป็นดินเป็นปุ๋ย เป็นอาหารให้แก่ต้นไม้วนเวียนกันไปอย่างนี้เป้นวัฏฏจักร
ไปธรรมชาติเป็นวัฏฏจักรที่เกื้อกูลกัน สมดุลกันจึงจะเป็นปรกติสุขเมื่อไรที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเบียดเบียน
กันธรรมชาติย่อมเสียสมดุลของมันกลไกธรรมชาติจึงต้องมีการปรับตัวตามกฎแห่งธรรมชาติ​

โลกที่สับสนวุ่นวายภัยพิบัติที่เกิดขึ้นทุกวันนี้เกิดขึ้นจากการที่ มนุษย์สำคัญตนเองผิด
คิดจะควบคุมธรรมชาติเบียดเบียนเอาเปรียบสิ่งมีชีวิตอื่นๆที่อาศัยอยู่ร่วมกันบนโลกใบนี้
กิเลสของมนุษย์นั้นคิดแม้กระทั่งต้องการยึดครองแย่งชิงดาวดวง อื่นดวงจันทร์ และ
ดาวอังคารผลของความคิดผิดๆแบบนี้จึงส่งผลสะท้อนกลับมายังทุกสรรพชีวิตบนโลก
พืช และ สัตว์ หลายเผ่าพันธุ์ต้องสูญพันธุ์ ไปอย่างน่าเสียดายเพราะความละโมบโลภมาก
ในความต้องการทรัพยากรของมนุษย์ทั้งที่จริงเพียงแค่เปลี่ยนวิธีคิดสักนิด​

เพิ่มจิตสำนึกสักหน่อยเราทุกคนบนโลกก็สามารถ
ที่จะมีทรัพยากรบนโลกใช้กันได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด​

ลองฝึกวิธีคิดแบบการมองธรรมชาติเป็นครูครับโดยเฉพาะอย่างยิ่งในทางธรรม ผมเองยังไม่เจอ
สิ่งใดที่ผมรู้จักอยู่นอกสัจจธรรมของพระพุทธเจ้าที่ว่า " เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และ ดับไป " เลยครับ​

ทุกสิ่งเป็นครูสอนธรรมทั้งหมดทั้งสิ้นครับ ไม่ควรไปยึดไปติด
ไปเป็นเจ้าเข้าเจ้าของมันเพราะ มันไม่เที่ยงเป็นทุกข์เป็น อนัตตา ครับ ​

มนุษย์นั้นเป็นส่วนหนึ่งที่ธรรมชาติได้สร้างขึ้น เมื่อเปรียบเทียบกับ อนันตจักรวาล แล้ว มนุษย์เล็ก
และ ด้อยค่า ราวกับผงธุลีหรือเมล็ดทรายในท้องมหาสมุทรกว้างใหญ่ สิ่งเดียวที่ทำให้มนุษย์นั้น
ยิ่งใหญ่จนเป็นปรากฏการณ์ที่สั่นสะเทือนจักรวาลทุกภพภูมิได้ ก็คือ จิตใจ ที่เปลื้องสรรพกิเลส
ออกด้วย บารมี 30 ทัศน์จนบรรลุซึ่ง สัมมาสัมโพธิญาณ​

ตรัสรู้ได้โดยพระองค์เองด้วยสัพพัญญูญาณอันพิสุทธ์
​

" ข้าพเจ้าขอน้อมเศียรกราบแทบบาทกระทำมหาโมทนาต่อพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์
ในอดีตจนถึงองค์ปัจจุบันตลอดจนพระพุทธเจ้าที่จะพึงปรากฏต่อไปในอนาคตกาล
ภายภาคหน้าเพื่อรื้อขนมวลสรรพสัตว์เข้าสู่นิพพานด้วยเทอญ "​

 

การคิดจากคำสั่งสอนหลักในพระพุทธศาสนา

ที่ว่า สุข หรือ ทุกข์ อยู่ที่ใจ ถ้าเราลองพิจารณาตรองดูให้ดีแล้ว แท้ที่จริงความสุขก็ดี
ความทุกข์ก็ดี แท้จริง ก็คืออารมณ์ความรู้สึกแต่คนเราไปเข้าใจผิดกันเองเป็นส่วนใหญ่
ว่าความสุข คือ การที่มีเงินเยอะๆบ้าง มีบ้านหลังใหญ่ๆบ้างมีสิ่งของดีๆอย่างนั้นอย่างนี้บ้าง
จึงจะมีความสุขจึงต้องดิ้นรนขวนขวายทำงานเพื่อสนองความต้องการทางวัตถุ ตาม​

ความคิด แบบ วัตถุนิยม ซึ่งที่จริงเป็นกิเลสล้วนๆที่ทำให้ใจเราปรุงแต่งไปว่าถ้าได้ถ้ามีของอย่างนั้น
อย่างนี้ แล้ว จะมีความสุข แต่ลองสังเกตดูว่าพอเราได้ของสิ่งนั้นมาจริง ๆ แล้วเรากลับรู้สึกเฉย ๆทั้ง ๆ
ที่ก่อนหน้านั้นมันอยากได้มากจนคิดว่าถ้าได้แล้วมันจะวิเศษอย่างนั้นอย่างนี้จากนั้นใจมันก็กลับ
ไปอยากได้สิ่งใหม่ๆอย่างอื่นอีกไปเรื่อยๆไม่มีที่สิ้นสุดลองพิจารณาดูว่าสิ่งที่เราคิดว่าเป็นความสุขนั้น​

<O</O​

แท้จริงเป็นสุข หรือ เป็นทุกข์ กันแน่ถ้าอย่างนั้นแล้วสุขที่แท้จริง ๆ นั้นคืออะไร ? ​

ผมขอตอบว่าความสุขที่แท้จริงของท่านนั้นคืออะไร ผมไม่รู้รู้เพียงแต่ว่าความสุขที่แท้จริงนั้น
ที่จริงแล้วอยู่ที่ใจ เปรียบได้ว่า '' ไกลสุดขอบฟ้าใกล้แค่เพียงตา '' รอเวลาที่ตัวท่านเองจะค้น
เจอจาก ภายในจิตใจของท่านเองแต่ถ้าท่านวิ่งค้นหาจากบุคคลภายนอก วัตถุภายนอก
ยิ่งวิ่งหาดิ้นรนหาก็ยิ่งไกลความสุขของท่านอาจเป็น​

การได้ทำทาน - การได้ทำความดี - การได้ระลึกถึงความดี - การได้ช่วยเหลือคนอื่น
การรักษาศีล - การสวดมนต์ - การสงเคราะห์ - การทำสมาธิ - การค้นพบความสงบภายใน
การค้นพบกับจิตใจที่ดีงามของตนเอง - การค้นพบจิตใจที่เป็นกุศลของท่านอื่น ( จึงโมทนา)
การพบแสงสว่างแห่งธรรม - การเข้าถึงธรรม - การรู้จักพอ - การวางอุเบกขา​

" สิ่งต่างๆเหล่านี้ล้วนแล้วแต่ทำให้หัวใจเราเปี่ยมสุข
อิ่มเอิบ ชุ่มเย็นเป็นกุศลอารมณ์ใจนี้จึงเป็นสุข "​

ขอให้ท่านทั้งหลายพบกับความสุขเหล่านี้โดยเร็ว และช่วยกันเผื่อแผ่แบ่งปัน
ความสุขเหล่านั้นไปยังหัวใจทุกๆดวงเพราะความสุขแบบนี้ไม่มีวันหมด และ
ยิ่งเราได้ให้ผู้อื่นมากเท่าไหร่เราก็ยิ่งได้รับกลับมากขึ้นทวีคูณ .​

 

แนวคิดในเรื่องจิตใจที่งดงาม

แนวคิดในเรื่องจิตใจที่งดงามความจริงแนวคิดนี้เป็นสัจจะธรรมที่พระพุทธเจ้าท่านได้กล่าวสอน
ไว้ว่าแท้ที่จริงนั้นจิตทุก ๆ ดวงล้วนประภัสสร ใส สะอาด บริสุทธิ์เป็นจิตใจที่งดงาม แต่ถูกอุปกิเลศ
เข้าห่อหุ้มจิตใจทำให้จิตใจเราเศร้าหมองเป็นอกุศล เป็นทุกข์ ดังนั้นที่จริงแล้ว ความชั่วร้าย เลวทราม
การเบียดเบียนกันของสรรพสัตว์ทั้งหลายนั้น เกิดขึ้นจากเจ้าของดวงจิตทั้งหลายได้ลืมเลือนความงด
งามภายในจิตใจของเราเองไป ความจริงความดีงาม ความงดงามของสรรพสัตว์ล้วนอยู่ภายในจิตใจ
ของทุกคนอยู่แล้วไม่ต้องไปค้นหาที่ไหนเพียงแต่เราเลือกที่จะอวดกิเลสความชั่วที่ห่อหุ้มจิตใจของเรา​

" หรือ เราเลือกที่จะให้แสงสว่างจากจิตใจที่งดงามของเราสว่างไสว
สู่ภายนอก และ ต่อเทียนแสงสว่างแห่งความดี ออกไปยังสังคมส่วนรวม "​

พระพุทธเจ้าท่านหยั่งรู้ในทุกสิ่งทุกอย่าง และ ท่านยังเป็นที่สุดแห่งท่านผู้มีความคิดในแง่บวก
อีกด้วย ทุกดวงจิตของสรรพสัตว์ล้วนเป็นคนดีทั้งสิ้น เพียงแต่ถูกกิเลสห่อหุ้มใจจึงทำให้ไม่เห็นธรรม
ท่านจึงได้สะกิดให้ความดีในจิตใจของมวลสรรพสัตว์นั้นได้เผยออกมา ประดุจแพทย์ผู้ลอกต้อ
ออกจากดวงตาของผู้ป่วยให้ กลับมาเห็นโลกอย่างชัดเจน วิธีคิดแบบนี้จะทำให้เรา
เข้าใจในเหตุผล ของทุกคน และ มองทุกคน ทุกชีวิตในแง่บวก + ได้เสมอ​

​

* เราจงมีจิตเป็น ประภัสสร มี ดวงใจ ที่ งดงาม เสมอ​

* เราจงมีดวงตาที่มองเห็นความดีงามของผู้อื่นเสมอ และ กล่าวยกย่องในความดีของเขา
เพราะจะยิ่งทำให้เป็นการส่งเสริมขัดถูให้ความดีงามของเขาเปล่งประกายงดงามยิ่งขึ้น​

* เราจะรักษาใจของเราให้สะอาด เหมือนการใส่น้ำสะอาด ( ความดี คุณธรรม ) ลงในแก้ว
* เราจะไม่ยอมให้น้ำเน่า น้ำครำ ( ความชั่ว การนินทา ว่าร้ายใจที่สกปรก ) ลงมาผสมในจิตเรา​

วิธีคิดแบบนี้ทำให้ใจเราสะอาดขึ้น มีความสุขขึ้นมองโลกในแง่ดีขึ้น + ทำให้มีคนรักเรามาก
ขึ้นทำให้ก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรม ความดียิ่งขึ้น + เห็นโลกในแง่มุมที่สวยงามมากขึ้นด้วย
เรามีสิทธิ์ที่จะเลือกมองสิ่งสวย ๆ งาม ๆไม่ว่าจะเป็นคน ทิวทัศน์สิ่งของแต่ ทำไมใจเรากลับจม
อยู่ กับ สิ่งชั่วร้าย และ เลวร้าย ของผู้อื่น แถม ยัง ไป เพ่งโทษเขา อีกว่าเป็นเรื่องใหญ่โตเลวร้ายรุน
แรง ทั้งที่จริงบางครั้งมันเป็นเรื่องเล็กน้อยมากๆลองให้ใจเราเห็นแต่ความดีความตั้งใจดี กุศล ของ
ผู้อื้น เถอะครับสังคมจะดีขึ้นอย่างมาก ๆ เลยเริ่มต้นด้วยการหาจิตใจที่งดงามของตัวเองให้พบครับ
แล้วจึงหาจิตใจที่งดงามของบุคคลรอบข้างให้เจอและบอกกับตัวเขาเหล่านั้นเริ่มได้ทุกวันทุกเวลา​

ขอโมทนากับจิตใจที่งดงามทุก ๆ ดวง ครับ ^^​

 

แนวคิดในด้านจิตสำนึกความรับผิดชอบต่างมิติ

Multi Dimension Responsibility​

โดยทั่วไปแล้วเรามักจะได้รับการสอนเรื่องการทำหน้าที่รับผิดชอบในฐานะพลเมืองที่ดีบ้างลูกที่ดีบ้าง
แต่ความเป็นจริงคนเรามีมิติ และ หัวโขน ในหลายๆมิติพร้อมๆกันในคนเดียวด้วยกันทุกๆคนบางคนก็
ทำหน้าที่ได้ดีในบางมิติเท่านั้นเพราะได้ลืมคิดลืมนึกถึงมิติในด้านอื่นด้วยการทำหน้าที่ความรับผิด
ชอบในสมบูรณ์ในทุกๆด้านอาจทำได้ยากถ้าเรามาฉุกคิด และเริ่มทำมันให้ดีที่สุดตามความสามารถ
ตามปัญญาที่พึงมีพึงเป็นก็ถือว่าเป็นประโยชน์ต่อทุกฝ่ายรวมทั้งตนเองได้อย่างมาก แล้ว ใช้ ปัญญา
ไตร่ตรองพิจารณาสำนึกความรับผิดชอบใน มิติ ต่างๆนั้น จะทำให้เราได้มองเห็นลำดับความ
สำคัญของความรับผิดชอบได้ชัดเจนขึ้น หน้าที่ความรับผิดชอบในมิติของจิตดวงหนึ่ง ​

" พึงมีหน้าที่ที่จะทำจิตให้สะอาดผ่องแผ้วละวางกิเลส และ
มีพระนิพพานเป็นที่สุดแห่งหน้าที่มิติ ของความเป็นมนุษย์
พึงมีศีลห้ามีมนุษยธรรมคุณธรรมมีเมตตาต่อเพื่อนร่วมทุกข์
เกิด แก่ เจ็บ ตาย มิติ ของการเป็นส่วนหนึ่งของ โลก "​

​

พึงดำเนินชีวิตให้สอดคล้องกลมกลืนกับธรรมชาติ ใช้ทรัพยากรโลกอย่างรู้คุณค่า
ช่วยดูแลรักษา และสร้างสมดุลธรรมชาติให้กลับคืนมาอยู่อย่างผีเสื้อ ผึ้งอย่าอยู่แบบ
ฝูงตั๊กแตนมิติในการเกิดมาในแผ่นดินไทยใต้ร่มพระบรมโพธิ์สมภาร​

พึงมีความจงรัก ภักดี และ รู้คุณท่านคุณแผ่นดินเกิดมีจิตมุ่งหวังที่จะทำนุบำรุงชาติ
ให้เจริญขึ้นรุ่งเรืองขึ้นเห็นกับประโยชน์ สุขของชาติบ้านเมืองมาก่อนความสุขส่วนตัว​

มิติในการเกิดมาในพระพุทธศาสนา : พึงช่วยกันทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา
พระสัทธรรมให้บริสุทธิ์คงอยู่ตราบ 5000 ปี ช่วยกันสืบต่ออายุพระศาสนา​

มิติของการงานที่เรา : ทำพึงทำงานทำหน้าที่นั้นๆด้วยความมีคุณ
ธรรมสติปัญญาปรับปรุง ให้การงานก้าวหน้าและมีประโยชน์ต่อส่วนรวม ​

มิติของการเป็นสมาชิกในครอบครัว : พึงสานความ สามัคคีความรักความหวังดีความเอื้อ
อาทรให้แก่กันมอบธรรมะให้มีในระดับเสมอกันเป็นสัมมาทิฐิ เช่น เดียวกันระดับเดียวกัน
สืบสกุลสัมมาทิฐิไว้เพื่อเป็นการต่อสกุลที่มั่นคงและ เป็นการช่วยต่ออายุพระศาสนา
<O</O​

มิติของความเป็นปัจเจกชน : พึงปรับปรุงตนให้มีการพัฒนาการสูง
ขึ้นในทุกๆด้านทั้งด้านคุณธรรมกำลังจิตกำลังสมาธิความรู้พลังปัญญา
พลังความเชื่อมั่น พลังแห่งความคิดในแง่บวก
สุขภาพ ภาพลักษณ์ ความอิสระด้านการเงิน ความมั่นคงในการงาน​

หลายๆท่านอาจมีมิติต่างๆมากกว่านี้ก็ลองใช้ความคิดตริตรองเหตุผลตนกาลประมาณดูว่า
สิ่งใดมีประโยชน์ มีผลก็พึงทำพึงปฏิบัติถ้าคนไทยซัก 10 -20 % รวมทั้งผู้บริหารบ้านเมืองหรือ
องค์กร สำคัญๆของประเทศ มีจิตสำนึกแบบนี้ประเทศชาติเจริญขึ้นในทุกๆด้านแน่นอนครับ​

 

แนวคิดด้านการเพิ่มคุณค่าในทุกสิ่ง

03-11-2006, 06:27 PM​

Valued Added​

เป็นการคิดในการ เพิ่มคุณค่า และ มูลค่าให้กับทั้ง สิ่งที่เป็นทั้ง นามธรรม และ
สิ่งที่เป็น รูปธรรมบุคคลที่มีวิธีคิดเชิงสร้างสรรค์และเป็นบวกแบบนี้ จัดเป็นทรัพยากรบุคคล
ที่มีคุณค่าอย่างยิ่งต่อโลก ต่อประเทศชาติ และต่อองค์กรต่างๆที่บุคคลนั้นได้ทำงานอยู่​

การรู้จักคิดในการเพิ่มคุณค่า ควรเริ่มต้นที่ตนเองก่อน ลองคิดดูง่ายๆว่าตัวเราเองสามารถที่จะ
เพิ่มคุณค่าในตัวเองให้เพิ่มสูงขึ้น ทางด้านใดได้บ้าง โดยควรให้น้ำหนักความสำคัญทางด้าน ​

'' คุณค่า ทาง จิตใจ นามธรรม ที่ให้ผลดี สืบเนื่อง ยาวนาน
กว่าคุณค่าทางด้านตัวตนภายนอก รูปธรรม ที่ไม่เที่ยง ''​

คุณค่าทางด้านจิตใจที่สูงขึ้นทำให้ เรานั้น เป็นที่รัก เป็นที่เชื่อถือ เป็นที่เคารพนับถือ ของผู้อื่น และในขณะ
เดียวกันก็ทำให้ เรารู้สึกที่ดีกับตัวเอง เห็นคุณค่าของตัวเอง มีความมั่นใจ เพิ่มสูงขึ้น ประสบความสำเร็จ
ในชีวิตได้ง่ายขึ้นตามไปด้วย ทุกสิ่งเกี่ยวเนื่องกัน เป็นเหตุ เป็นผลกัน ดังนั้น​

" คนเราควรตีมูลค่าของคุณค่า ทางด้านจิตใจ ให้สูงกว่าคุณค่าทางวัตถุ ไว้เสมอ "​

ตัวอย่างการเพิ่มคุณค่าตนเอง : ทางด้านจิตใจ
ความตั้งใจปฏิบัติธรรมความดีขององค์สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้าอย่างไม่ท้อถอยไม่ยอมเสื่อม
จากความดี + ความเป็นผู้ตั้งมั่นอยู่ในเส้นทางแห่งความดี + ความปรารถนาดีต่อผู้อื่นอยู่เสมอ
ความเป็นผู้มีสัจจะความจริงใจความเป็นผู้ มีใจสะอาดไม่อิจฉา ริษยา นินทาว่าร้ายผู้อื่น+ ความ
เป็นผู้พัฒนาตนเองเปิดใจ เรียนรู้และยอมรับสิ่งดีๆเข้าสู่ชีวิตด้วยปัญญาที่พิจารณาว่าสมควรแล้ว
การเพิ่มคุณค่า ของตนเองที่สำคัญประการหนึ่งคือการมองเห็นคุณค่าของคนอื่นอยู่เสมอ + พัฒนา
วิธีคิด เพิ่มพลังความคิดสร้างสรรค์และการมองโลกในแง่บวกอยู่เสมอ+ จงเป็นผู้มีรอยยิ้ม
และ มิตรไมตรีต่อคนรอบข้างเสมอตั้งใจไว้ว่าเราจะไม่เป็นศัตรูกับใคร​

​

ตัวอย่างการเพิ่มคุณค่าให้กับตนเอง : ทางด้านคุณสมบัติภายนอก
สร้างอุปนิสัยรักการอ่าน การเรียนรู้กระหายที่จะพัฒนาตนเองเหมือนกับร่างกายกระหาย
อาหารเชื่อในเรื่องการเรียนรู้ตลอดชีวิตและความเชื่อว่าเรานั้นไม่แก่ +เกินเรียน +หาโอกาส
ที่จะเรียนทั้งเพื่อปรับวุฒิการศึกษา และ การเรียนเพื่อการเพิ่มความรู้ ความชำนาญ +เพิ่ม
ศักยภาพทางด้านร่างกาย ด้านสุขภาพ +มีความฉลาดทางด้านการเงินพัฒนาฐานะทางการเงิน
ให้ดีขึ้นจากที่เป็นหนี้ปลดหนี้ลดค่าใช้จ่ายที่เป็นอบายมุขรายจ่ายที่ไม่จำเป็นใช้เงินอย่างมีประสิทธิภาพ
พอมีพอกินรู้จักความพอเพียง+ หารายได้เพิ่มโดยสุจริต+ เก็บออมสร้างสินทรัพย์ และ สร้าง
มูลค่าเพิ่มในทรัพย์สินให้สินทรัพย์สร้างรายได้ให้ครอบคลุม ค่าใช้จ่ายสะสมความมั่งคั่ง
อิสรภาพทางการเงินเผื่อแผ่ความมั่งคั่งความสุข ตอบแทนต่อส่วนรวม​

การพัฒนารูปลักษณ์ ภาพลักษณ์ของตนเองให้ดูดีเหมาะสมกับวัย การงาน โดยไม่มากเกินไป
และ ไม่น้อยเกินไป + ถ้ามีครอบครัว ก็จงสร้างครอบครัวที่มีความสุขครอบครัวที่เป็นสัมมาทิฐิ
มีชื่อเสียงในด้านความดี คุณธรรม ปรับปรุงประสิทธิภาพในการทำงานเพิ่มความคิดสร้างสรรค์
และ ใส่หัวใจลงไปในงานทุกสิ่งที่ทำเสมอ​

ที่จริงยังมีการเพิ่มคุณค่าในตนเองในแง่มุมต่างๆอีก
มากมายหลายอย่างครับ ลองไปคิด พิจารณากันดู​

ต่อไปผมขอยกตัวอย่างการเพิ่มคุณค่าในสิ่งต่างๆ
ทั้งที่เป็น นามธรรม และ รูปธรรม รวมไปถึง การเพิ่ม และ การทำลายคุณค่า
ในสิ่งต่างๆโดยไม่มีการ ประเมินผลที่เกิดขึ้นเหล่านั้นUncalculated Factor ​

เคสแรกคือ งานประเพณีต่างๆของไทยไม่ว่าจะเป็น งานออกพรรษาลอยกระทงงานสงกรานต์
ประเพณีต่างๆเหล่านี้ สืบทอดความงดงาม ความอ่อนโยน ความอบอุ่นความเอื้ออาทรแฝงสะท้อน
อยู่ในวัฒนธรรมอันดีงามเหล่านั้นการนำเอา อบายมุขทั้งเหล้า ทั้งการพนัน ทั้งเอาสาวโคโยตี้มา
แสดงอย่างไม่เหมาะสม ในงานประเพณีในวัด อาจทำให้คนร่วมงานมากก็จริงแต่ส่งผลร้าย ต่อ
สังคมประเพณีที่ดีงามของไทยเรา อย่างไม่อาจจะประเมินได้ การข่มขืน การทะเลาะวิวาท กันทำ
ร้ายกันฆ่ากัน อุบัติเหตุจากการเมาแล้วขับไม่นับรวมถึงอนาคต ของหลายๆคนที่ต้องไปจบลง
ในสถานกักกัน คุกตะราง โดยไม่จำเป็นความเสียหายจากมูลค่าทางตัวเงินจากทรัพย์สินที่เสียหาย​

การสูญเสียประชากรในวัยทำงาน การสูญเสียเยาวชนอันเป็นอนาคตของชาติการสูญเสียหัวหน้า
ครอบครัว สมาชิกในครอบครัวและท้ายสุดคือการสูญเสียรายได้ในอนาคตของผู้ที่ตาย พิการ
รวมทั้งติดคุกส่วนมูลค่าทางการท่องเที่ยวก็ถูกทำลายด้วยการกระทำอันน่ารังเกียจเหล่านี้ โดย
สามารถประมาณการณ์เป็นตัวเงินได้ว่างานประเพณีและการมีสถานที่ท่องเที่ยวที่งดงามย่อม
สร้างมูลค่าเพิ่มได้ มากกว่าบาร์เบียร์ที่ระเกะระกะรกสายตา ทางต่างประเทศเองมีการตีมูลค่า
ของแบรนดต่างๆว่ามีมูลค่าเท่าไรส่วนไทยเรานั้นมีสิ่งหนึ่ง ที่มีมูลค่าสูงยิ่งทางการท่องเที่ยวจน
กระทั่งสิงคโปร์และจีนต้องทำวิจัยและนำไปส่งเสริม ในประเทศของเขา สิ่งนั้น ก็คือรอยยิ้ม และ
น้ำจิตน้ำใจแบบไทยๆนั้นเองครับ แต่คนไทยเราไม่เห็นคุณค่าและ ทำลายคุณค่าทางตัวตน
และ วัฒนธรรมของตนเองลงไปอย่างน่าเสียดายครับ​

อีกกรณีที่น่าสนใจคือ คุณค่าที่แท้จริง ของ วัดครับที่จริงวัดเป็นศูนย์กลางทางสังคมศิลปวัฒนธรรม
และการเรียนรู้ของสังคมไทยมาแต่โบราณแต่ปัจจุบันวัดหลายๆแห่ง ทำให้เสียคุณค่าจากการเข้ามา
หาผลประโยชน์ส่วนตัวของบุคคลหลายๆประเภท ผมขอไม่วิจารณ์ส่วนวัดที่ดีช่วยเพิ่มคุณค่าดีๆ
คืนกลับสู่สังคมก็มากครับ​

" ลองค่อยๆฝึกคิดดูครับคุณอาจจะค้นพบคุณค่า อีกหลายๆ อย่าง ใน
หลายๆสิ่งที่เราลืมไปครับรวมทั้งคุณค่าในตนเองที่คุณคาดไม่ถึงครับ "​

 

มุมมองในชีวิตของการปฏิบัติธรรม

06-11-2006, 10:06 PM​

มีหลายคนเคยตั้งคำถามขึ้นในใจตนเองว่า
คนเราเกิดมาเพื่ออะไร - มีชีวิตอยู่เพื่ออะไร​

หลายคนบอกกับตัวเองว่า​

เกิดมาเพื่อชดใช้กรรม - เกิดมาเพื่อเสวยสุข เสพสุขความสนุกสนานเกิดมาเพื่ออะไรก็ไม่รู้
เกิดมาเพื่อการเรียนรู้ - เกิดมาเพื่อการสร้างบารมี ไม่ว่าจะเพื่อพระนิพพาน ก็ดี หรือ เพื่อ
สัมมาสัมโพธิญาณก็ดี มุมมองในชีวิตถูกสะท้อนออกมาในคำตอบของแต่ละ บุคคล ส่งผลต่อ
การมองโลก รวมทั้งการใช้ชีวิตดำเนินชีวิตของเขาเหล่านั้นยามสุข ทุกสิ่งทุกอย่างก็ล้วนแล้วแต่
ดี ล้วนแต่วิเศษไปทั้งนั้นแต่เมื่อความทุกข์มาเยือนเมื่อนั้นล่ะจะเป็นสิ่งที่พิสูจน์ใจและ ภูมิธรรม
ของผู้นั้นว่าเห็นธรรมได้แค่ไหนระดับไหนแท้ที่จริงทุกคนเกิดมา ด้วยผลของกรรม ไม่ว่า
จะเป็นกรรมดี ก็ตาม กรรมชั่วก็ตามมีกรรมเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้เกิดเรื่องราวต่างๆกันไปในชีวิต​

ต้องมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นต้องรู้จักกับคนนั้น พรากจากคนนี้ คนนั้นดีกับเราคนนี้กลับมาทำ
ร้ายเราเรื่องราวเหล่านี้ .... ทุก ๆคนบนโลกล้วนต้องประสพพบเจอทั้งสิ้นครับแต่ผู้ที่มีภูมิธรรมสูง
เข้าใจโลก และ ชีวิต มีวิปัสสนาญาณสูงจะรู้ทุกข์น้อยกว่าผู้ที่มีอวิชชา ความยึดมั่นถือมั่นสูง
กว่าในเหตุการณ์ความทุกข์ที่มาประสพที่รุนแรงเท่าๆกันเพราะมุมมองต่างกันความยึดมั่นถือมั่น
ในขันธ์ 5 มากน้อยต่างกันการเข้าถึงความเป็นธรรมดาเห็นความ เป็นธรรมชาติได้ลึกซึ้ง
ต่างกันนั่นคือการปลดเปลื้องอวิชชาออกไปได้จนเบาบางได้ไม่เท่ากัน​

​

หลายครั้งที่การปฏิบัติธรรมเราได้เห็นความทุกข์ และ จมอยู่ในทะเลทุกข์นั้นอย่างมอง
ไม่เห็นฝั่ง ( ทางออกแห่งทุกข์ ) คลื่นแห่งความทุกข์ถาโถมสู่ตัวเราลูกแล้วลูกเล่าเราก็ได้
แต่บอกตัวเองว่ามันเป็นกรรมที่ส่งผลมาในปัจจุบันนี้หวังในใจอยู่ลึกๆที่จะรอให้คลื่นลม
สงบไปด้วยตัวของมันเอง เพราะเรามองว่าชีวิตเกิดมาเพื่อชดใช้กรรมแต่วันหนึ่งเรา
ได้เปลี่ยนมุมมองใหม่เราสังเกตคลื่นแห่งทุกข์ ว่ามันเคลื่อนที่อย่างไรซัดท่าไหน
เราจะหลบมันอย่างไร จะประคองตัวอย่างไรเราจึงเกิดปัญญา [ ดับอวิชชา ]
ขึ้นมาได้ว่าชีวิตก็ คือ การเรียนรู้รู้ที่จะมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่ทุกข์ ประดุจหยาดน้ำที่กลิ้ง
อยู่บนใบบอน ใบบอนไม่เปียกเพราะไม่ซับน้ำฉันใดใจเราก็ไม่ทุกข์เพราะไม่นำความทุกข์
ไปปรุงแต่งฉันนั้นเช่นกัน ความทุกข์และผู้นำความทุกข์มาให้ล้วนเป็นครูสอนเราให้เรียนรู้​

เมื่อเห็นทุกข์ [ จึงต้องการออกจากทุกข์ จึงค้นหาสัจจรรม ] จึงเห็นธรรม เมื่อ
เห็นธรรมจึงเห็นตถาคต [ ความบริสุทธิ์แห่งจิตพระพุทธองค์ผู้ทรงปราศจากกิเลศ ]​

เมื่อใจเรามีปัญญาเกิดขึ้น เห็นความทุกข์ เห็นภัยในวัฏฏะสงสาร จึงเกิด
ศรัทธาในการปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้าเพื่อการ ตัดสังโยชน์ 10​

ให้สิ้นเชื้ออาสวะทั้งปวงเกิดวิริยะเพียรพยายาม สร้างบารมี 30 ทัศน์ ให้เต็มบริบูรณ์ใจจึงตั้งมั่นว่า
ชีวิตเรานับแต่นี้มุ่งมั่นในการสร้างบารมีให้เต็มไม่ว่าจะเพื่อพระนิพพานก็ดีหรือเพื่อพุทธภูมิวิสัยก็ดี
นับแต่นั้นมาคลื่นความทุกข์ที่เคยถาโถมท่วมจิตท่วมใจก็กับกลายเป็นดั่งริ้วคลื่นที่ก้าวข้ามเอาทุกข์
และ อุปสรรคได้โดยง่ายไม่เกินกำลังเพราะใจไม่ไปติด ไม่ไปยึดไม่ไปรู้สึกว่าทุกข์​

" มองเห็นทุกข์ เป็น อุปสรรค ของธรรมดาในการสร้างใน
การบำเพ็ญบารมี ให้สมบูรณ์ เห็นทุกสิ่ง เป็นธรรมดา เป็น นิจ
เป็นอนิจจังไปทุกสิ่ง ทุกคนทุกเหตุการณ์ ภายใต้กฎไตรลักษณ์
การออกจากทุกข์ได้ต้องใจสบาย ใจสะอาดใจบริสุทธิ์ "​

ขอให้ทุกท่านผ่านทุกข์ เห็นธรรมเข้าถึงความเป็นธรรมดาได้ทุกท่านด้วยเทอญ.​

 

แนวคิดเรื่องเวลาแห่งชีวิต

08-11-2006, 10:13 PM ​

ที่จริงแล้วคนเราส่วนใหญ่ลืมคิดถึงมันมากกว่าเนื่องจากมัวไปคิดว่าจะใช้เวลาไปทำนั่นบ้าง
นี่บ้างจนลืมนึกถึง" เวลาแห่งชีวิต " ซึ่ง นับวันมีแต่ลดหดสั้นลงไปทุกวินาทีเหมือนนาฬิกาทราย
ที่ค่อยๆไหลลงมาจนหมดชีวิตเราทุกๆคนก็เช่นกันเคลื่อนใกล้เข้าสู่ความตายในทุกขณะ
นับตั้งแต่ วินาทีแรกที่เราได้ลืมตาดูโลก​

พระพุทธเจ้าท่านจึงได้กล่าวเตือนสติ เราทั้งหลาย
ในปัจฉิมโอวาทว่า " จงอย่าได้ประมาท ''​

เพราะที่จริงแล้วเราไม่รู้เลย นอกจากท่านที่ได้ภูมิธรรมรู้วาระการตายของตนเองว่า เรานั้น
เราจะตายเมื่อไหร่ตายวันไหน ตายอย่างไร รู้เพียง แต่ว่าเราต้องตายแน่นอนดังนั้นเราจึงไม่ควร
ประมาทในเรื่อง เวลาแห่งชีวิต จงคิดไว้ เสมอว่าชีวิตนี้ของเราก็ดี คนอื่นก็ดี ทรัพย์สินทั้งหลายก็ดี
ล้วนแล้วแต่เป็นของไม่เที่ยงไม่จีรังยั่งยืนสิ่งที่เป็นเครื่องอาศัยได้เพียงอย่างเดียวก็คือความดี
บุญกุศลที่เราพึงพากเพียรสร้าง และ บำเพ็ญในเจริญงอกงามยิ่งๆขึ้นไป​

​

ลองฝึกคิดดูว่าเราได้เสียเวลาอันมีค่าไปในสิ่งที่ไร้แก่นสารสาระมากเพียงไร​

+ เราพอที่จะปรับลดลงมาบ้างได้หรือไม่ ?
+ ลดเวลาที่เราใช้ไปเที่ยวไปดื่มกินเหล้าลงได้หรือไม่ ?
+ ลดเวลาที่เราใช้ไปในการ นินทา ว่าร้าย คนอื่นได้หรือไม่ ?
+ ลดเวลาที่เราใช้ไปเล่นอบายมุขต่างๆได้ไหม ?
+ ลดเวลาที่เราใช้คิดในเรื่องไม่ดีของคนอื่น ?​

จากนั้นนำเวลาที่เพิ่มขึ้นเหล่านั้นไปไปใช้ทำความดีให้มากขึ้น
+ คิดในสิ่งที่ดี และสร้างสรรค์ให้เพิ่มขึ้น + ใช้เวลาช่วยเหลือผู้คนที่ทุกข์ยากกว่าเรา
พัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นในทุกๆด้าน + ยกระดับความสามารถและสติปัญญายกระดับจิตใจ
และ ภูมิธรรม ของตนให้สูงขึ้น + ใช้เวลาทุกนาทีอย่างมีค่าที่สุดครับ

​