การนั่งสมาธิ

เรื่องมีอยู่ว่า ดิฉันเคยนั่งสมาธิหลายครั้งมาก แต่จิตไม่เคยสงบนิ่งเลย
พอหลับตาจะมีภาพมากมายปรากฎขึ้นในหัว จึงทำให้การนั่งสมาธิทำได้ยาก มีวิธีแก้ไขบ้างไหมค๊ะ รบกวนผู้รู้ด้วยคะ
เพราะรู้สึกว่าการที่ทำสมาธิไม่ได้ ทำให้ความจำสั้นลง บางครั้งก็ลืมทั้ง ๆ ที่เรื่องเพิ่งผ่านไปไม่นาน

 

จริงจริงแล้วควรเริ่มเป็นขั้นเป็นตอนนะครับตามหลักไตรสิกขา คือ ศีล สมาธิ ปัญญา

ควรเริ่มจากการน้อมนำเอาศีลห้าเข้ามาปฏิบัติทั้งกาย วาจา และใจ ศีลนี่เองแหละจะขัดเกลาจิตที่อาจจะเคยเศร้าหมองเนื่องจากอาสวะกิเลสทั้งปวงที่ผ่านเข้ามา พอจิตใจเราใสสว่าง กระจ่างแล้ว มันก็เป็นพื้นฐาณขั้นต่อไปของการปฏิบัติครับ เพราะอะไรใช่ไหมครับคนเรานะจิตเป็นใหญ่ใจเป็นประธาน ทุกอย่างสำเร็จได้ด้วยใจ ถ้าขาดศีลเราจะยังพะวักพะวนในโลภะ โทสะ และโมหะ ทำจิตใจขาดความสงบ ทีนี้พอเราทรงศีลห้าเราจะรู้ว่าอะไรคือบุญ อะไรคือบาป เราจะเลือกหมั่นทำแต่บุญ และในทางตรงกันข้ามก็จะละสิ่งที่เป็นบาป จิตใจเราก็ผ่องใสบริสุทธ์ ไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่หลง อกุศลกิเลสก็เข้ามาครอบงำจิตใจเราไม่ได้ ใจเราจะมีความสงบระงับเป็นที่ตั้ง นั่นละครับมันก็เหมาะก็ควรแก่การเจริญภาวนาสมาธิ ซึ่งก็แล้วแต่จริตของเราอีกว่าชอบแบบไหน สมถะกรรมฐาณ หรือวิปัสนากรรมฐาณครับ
ขออนุโมทนาด้วยครับ

 

ประสบพบเจอเหมือนกันคับ แต่เมื่อก่อนผมพยายามห้ามไม่ให้มันคิด มันกลับยิ่งคิดเข้าไปใหญ่

เดียวนี้พยายามทำใจสบายๆ ภาวนาไปเรื่อยๆ ถ้าคิดก็รู้ พอรู้ก็กลับมาภาวนาต่อไป

ถ้าคิดว่าจะทำเพื่อได้ มันจะไม่ได้ วางเมื่อไหร่ได้เมื่อนั้น

 

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาตอบด้วยนะคะ

 

พยายามต่อไปครับ ทั้งนี้ควรรักษาศีลให้บริสุทธิ์ด้วย เพราะศีลทำให้เกิดสติ สติทำให้เกิดสมาธิ สมาธิทำให้เกิดปัญญา ครับ ( ถ้าผิดต้องขอโทษด้วยนะครับ ) เพราะขั้นตอนที่เขียนนี้เกิดขึ้นกับผมเอง ครับ อนุโมทนาสาธุ

 

พยายามต่อไปนะคะ ทำไปเรื่อย ๆ ค่ะ ไม่ต้องรีบร้อน

 

รักษาศีล 5 ค่ะ ศีลคือพื้นฐานของสมาธิ สมาธิคือพื้นฐานของปัญญา สมาธิเป็นผลที่เกิดขึ้นแล้วจากการฝึกสติ อนุโมทนา สาธุค่ะ

 

จริงค่ะเพราะศีลเป็นเครื่องชำระจิตค่ะ..ถึงไม่ได้นั่งสมาธิก็สงบจากการถือศีลค่ะ....

 

ก่อนนั่งสมาธิควรเตรียมความพร้อมก่อน เพื่อให้จิตใจได้ปล่อยวาง สบายกายคือชำระร่างกายให้สะอาด ชำระใจให้สวดมนต์ภาวนา เรื่องต่าง ๆ ที่กังวลให้ตัดออกโดยคิดว่า เรื่องเหล่านั้นมาให้มาพิจารณาดูสภาวะจิต เป็นกิเลสประเภทไหน เมื่อดูแล้วมองออก จิตจะค่อย ๆ ปล่อยวาง แล้วจึงนั่งสมาธิ มิฉะนั้นจะนั่งไปหงุดหงิดไป แถมยังมีเวทนามากวนกายอีก

 

ลองอธิษฐานจิตก่อนนั่งสมาธิว่า บุญที่ข้าพเจ้าได้จากสมาธินี้ข้าพเจ้าขออุทิศให้กับเจ้ากรรมนายเวร โดยอาศัยอำนาจแห่งคุณพระศรีรัตนตรัย ช่วยแปลงบุญนี้ให้เป็น อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค และพลังงานให้กับเจ้ากรรมนายเวร ขอจงรับและอโหสิกรรม อย่าได้จองเวร อย่าได้เบียดเบียน และขอให้จงมีแต่ความสุขกายสุขใจยิ่งขึ้น ก็อาจช่วยได้บ้างนะครับ หรือทำบุญทำทาน ใส่บาตร ทำสังฆทาน อุทิศให้พวกเขา รวมถึงอุทิศให้กับเทพเทวดาที่คุ้มครองเราด้วย
ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ

 

ก่อนทำสมาธิ พิจรณาก่อนก็ได้นะ คือตัดปริโพธ หรือเครื่องกังวลเสียก่อน


ว่าเรามีภาระอะไรบ้าง ที่ค้างคาอยู่ในใจ ก็พิจรณาไห้ออก วางภาระเสียไห้หมดสิ้น


ดูความตายก็ได้นะ คนเราพอตายแล้ว ทุกอย่างก็จบ เราจะเอาใจไปผู้พันกับสิ่งภายนอก

เพื่อประโยชน์อันใด แม้แต่กายของเรานี้ ก็ไม่ได้เป็นที่พึ่ง ที่อาศัยได้เลย


ปลดภารทางใจเสียไห้หมด เราคือผู้ที่ไม่มีอะไรเลย เรามามือเปล่า ไปมือเปล่า

ทำใจไห้ว่าง พอหลังจากนั้น ก็ไห้กำหนด ลมหายใจเข้าออก ลมเข้าก้รู้ ลมออกก็รู้อยู่

ลองดูนะครับ อนุโมทนาครับ