การนั่งสมาธิเมื่อเ้ช้านี้ของผม

8:21 AM อุณหภูมิ 19 องศา
วันนี้เห็นพระจันทร์ตั้งแต่<wbr> 7 โมงเช้า ถึงตอนนี้ก็ยังอยู่ ลอยอยู่เหนือดอยสุเทพ ^_^

วันนี้ผมนั่งสมาธิวิปัสสนาไ<wbr>ด้ 1:03 ชั่วโมง
วันนี้ก็ตื่นมาล้างหน้าแปรง<wbr>ฟัน อาบน้ำ แล้วก็มาดูพระจันทร์ให้อารม<wbr>ณ์เบิกบาน แล้วก็นั่งสมาธิวิปัสสนา หลังจากได้คำแนะนำจากผู้คนใ<wbr>น พลังจิต.คอม ก็นั่งไปเรื่อย ๆ ตัวก็เย็นลง เย็นลง ศรีษะก็มีเหงื่อออก ก็เลยคิดว่า จิตหลอกเราอีกแล้ว ความร้อนหายไป เหลือแต่ความเย็น แล้วก็เย็น ขึ้น ๆ จนรู้สึกได้ว่าทั่วทั้งตัวต<wbr>ั้งแต่ศรีษะจนปลายเท้า โดนห้อมล้อมด้วยน้ำแข็ง มันเย็นขนาดนั้นจริง ๆ ก็เลยคิดว่าจิตหลอกเราอีกแล<wbr>้ว หลอกหนักกว่าเดิม ทีนี้ก็เริ่มเห็นแสง เล็ก ๆ น้อย ๆ จนไปถึงสว่างจ้าจนแทบจะทนไม<wbr>่ไหว เปรียบได้กับเราลืมตาแล้วมอ<wbr>งพระอาทิย์ยามเที่ยง เลย

มีสิ่งที่แวป ๆ เข้ามา ก็ถือว่าพอสมควร มีภาพ FB (อะมาอีกแล้ว จิตที่มีความอยากจะโพสให้เพ<wbr>ื่อน ๆ ฟัง ความอยาก) เห็นภาพความคับแค้นใจ หลาย ๆ ภาพ ก็อีกและจิตอาฆาต เห็นภาพทอง เงินสด ก็อีกและจิตโลภ วนเวียนไปวนเวียนมาอยู่อย่า<wbr>งงี้ จนเข้าใจได้ในจุดหนึ่งว่า จิตมีเกิดดับสลับกันไปอยู่เ<wbr>รื่อย ๆ ตามที่พระพุทธเจ้าได้สอนเอา<wbr>ไว้

มาถึงช่วงนี้ เสียงที่มากระทบ ก็ให้รู้ว่ากระทบ แค่นั้นเอง เห็นภาพ เป็นท้องฟ้าสีเหลืองคราม มีพระอาทิตย์สีนวลอยู่ตรงกล<wbr>าง ล่าง เหนือภูเขา และด้านขวามีตึกขนาดใหญ่ สูงประมาณ 4-5 ชั้น ดูสบายตาดี สงบดี และก็อีกและ จิตหลอกให้เราสบาย อยากให้ติดในความสุข ทีนี้ก็มีแสงอีกมาก ๆ สลับกับภาพตีกนี้ ไปเรื่อย ๆ ก็ไม่สน

แต่เรื่องที่แปลกก็คือ หลังจากนี้ผมเห็นตัวผมเองเป<wbr>็นแสงสีขาว และมีจุดตรงกลางเป็นสีดำใส ดิ้นไปดิ้นมา จิตตัวนี้กำลังหนีจากการโดน<wbr>บังคับ แล้วผมก็รู้ตัวแล้วว่า การมีสติแยกออกมาเป็นผู้ดูเ<wbr>ป็นอ ย่างงี้นี่เอง จิตเกิดดับสลับกัน หลอกเราจนสุดท้าย ก็เริ่มมองเห็นจุดนี้ ใหญ่ประมาณลูกมะนาวลูกเล็ก ๆ ดิ้นไปดิ้นมา เหมือนสิ่งมีชีวิต ที่ดิ้นรนให้พ้นจากการกักขั<wbr>ง หลังจากนั้นร่างกายผมก็เริ่<wbr>มรู้สึกว่า อึดท้อง ไม่สบายท้อง อยากถ่ายหนัก ถ่ายเบา มาก ๆ เลย ผมก็เลยออกจากสมาธิ พอออกจากสมาธิความรู้สึกพวก<wbr>นี้ก็หายไป

จิตตัวนี้ไม่อยากให้เราทำลา<wbr>ย ผมก็จะไม่ทำลาย ก็จะไปเรื่อย ๆ ตามธรรมชาติ ไม่ฝืน ซักวันคงทำลายลงไปได้เอง แต่วันนี้ผมรู้แล้วว่า การแยกออกมาเป็นผู้ดูเป็นอย<wbr>่างงี้นี่เอง

ออกจากสมาธิมาวันนี้ผมรู้สึ<wbr>กว่า สงบ สงบ และ สงบ ครับ
และทึ่งในสิ่งที่พระพุทธเจ้<wbr>าทรงค้นพบ ยิ่งพิสูจน์ตามท่าน ยิ่งทึ่ง
อารมณ์ตอนนี้ของผมก็คือ มองเห็นทุกสิ่งว่ามี ได้ยินทุกเสียงที่มากระทบ
แต่ไม่มีความรู้สึก ชอบ ไม่ชอบ เข้ามาเลย เห็นคนรูปร่างไม่สวยก็เฉย
สวยก็เฉย เห็นอะไรก็เฉยไปหมด ถ้ามีอารมณ์อย่างงี้ทั้งวัน<wbr>ก็คงดี
ก็ต้องฝึกกันต่อไปละครับ ทำบ่อย ๆ เดี๋ยวก็คงชินไปเอง

แต่มีสิ่งที่รบกวนผมมากเลยใ<wbr>นขณะนี้ คือ สิ่งที่ไม่ใช่คนครับ
3 คืนติดและที่พวกเค้ามา คืนแรก นี่ตอนตี 3 กว่าเห็นเป็นตัวเลยสูง 2 เมตรกว่า ๆ ตัวสีดำเมี่ยมเลย มายืนที่ปลายเท้าผม ไม่เห็นหน้า (ที่ผมเห็นชัดเพราะไฟจากนาฬ<wbr>ิกามันสว่างครับ) ผมก็พุทโธ ไป ใจสงบนิ่ง แล้วเค้าก็หายไป มาอีกทีตี 4 กว่าแต่เป็นเจ้าอื่นละทีนี้<wbr> แต่ก็แปลกถ้าเป็นผมเมื่อก่อ<wbr>น จะกลัว ถึง กลัวมาก ๆ แต่เดี๋ยวนี้ กลัว ตกใจพอรู้ตัว ก็จะ พุทโธ แล้วก็ไม่กลัวอีกเลย เพราะสิ่งเหล่านี้ เป็นเรื่องของธรรมชาติ (ผมคิดงี้นะ)เมื่อคืนก็มา 3 - 4 รอบ ทำให้ผมตื่นลืมตามาดู ก็เท่านั้นอ่ะ เพราะผมคิดว่า ไม่กลัวแล้ว ครั้งนึงหรือหลายครั้งผมอาจ<wbr>จะเป็นแบบพวกเค้ามาก่อน แต่ชาตินี้ ผมไม่เอาแล้วจะไม่กลับไปแบบ<wbr>นั้นอีกแล้ว

จบแล้วครับ นิทานวันนี้ (∩_∩)

รูปภาพของ Sarawut Sriruang | Facebook

 

@Phanudet
@มนุสสเทโว

ขอขอบพระคุณ 2 ท่านนี้มากนะครับ ขอบคุณครับ

 

ปฏิบัติต่อไปนะครับ...เรื่องใครที่เขามาคุณก็เพียงแต่รู้แล้วเฉยซะ....พอออกจากการปฏิบัติให้แผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศลให้เป็นปกตินะครับ...

อีกอย่างนั่งสมาธิพยายามห่มร่างกายให้มิดชิด เพราะรูขุมขนเปิด จะทำให้เป็นหวัดได้ง่าย...อยู่เชียงใหม่เหรอครับ....นี่คุณได้เปรียบคนอื่นเขามากนะ....เชียงใหม่ครูบาอาจารย์มาก...ผมก็ศึกษาปฏิบัติมาจากที่นั่นหละ....

 

สาธุ ปฏิบัติถูกต้อง ย่อมไม่กลัวผู้ไม่มีร่างกายครับ เพราะใจท่านจะระลึกได้เอง ว่า แท้จริง ท่านกับเขาเหล่านั้น ก็คือเพื่อนร่วมเวียนว่ายตายเกิดด้วยกัน เมื่อก่อนท่านก็คงต้องมีสักชาติที่เคยก็เป็นอย่างเขา

ที่ผมค้นพบ นั้น ในจิตใจเราจะมีสองชั้น คือ ความคิด และ อารมณ์
เมื่อก่อนหน้า ที่เรายังสับสนวุ่นวาย ไม่เห็นความจริง เราไม่รู้เท่าทันกลไกของมัน อารมณ์ และ ความคิด มักจะปนเปกันไปเป็นเนื้อเดียวกัน ไม่อาจแยกออกจากกันได้ เมื่อเราเห็น เรารับสัมผัส เราเกิดความคิด เมื่อเราเกิดความคิด เราสร้างมันเป็นอารมณ์ เมื่อมันเป็นอารมณ์ มันเริ่มครอบงำเรา
เมื่อท่านปฏิบัติสมาธิเห็นความจริงแล้ว เหมือนน้ำขุ่น ที่กิเลสตกตะกอน นอนก้นลงไป น้ำย่อมใสขึ้น ตัวความคิด และ อารมณ์จะแยกชั้นกันได้ ท่านมีความคิดเหมือนเดิม ท่านเห็นผู้หญิง เห็นสิ่งของ เห็นสิ่งต่างๆ ท่านรับรู้ ท่านมีความคิด แต่ท่านไม่ยึดถือ ไม่แบกมันไว้ ไม่สร้างมันเป็นอารมณ์ ดังนั้น อารมณ์ของท่านก็จะอยู่เฉย คงที่ทั้งวัน ไม่สุข ไม่ทุกข์ เหมือนสภาพเป็นกลางของจิตใจ

ว่าแต่ ทำอย่างไร ให้ออกมาเห็น ได้หรือครับ พิจารณาอย่างไร ผมนั่งแล้ว มืดสนิท ไม่มีอะไรเลย ได้แต่ ลด ละ ขัด กิเลสออกไป แต่ไม่มีเห็น ไม่มีอย่างอื่นเลยครับ

 

เค้าจะเรียกเราทางจิตครับ

 

ผมก็แค่ พุทโธ เท่านั้นครับ ในบางครั้งก็จะได้ยินเสียงปิดเปิดตู้เสื้อผ้า ซึ่ง จริง ๆ แล้วตู้ไม่ได้เปิด ได้ิยินเสียงคนเดินผ่านหน้า และเปิดลมวูบวาบผ่านตัวเราเลย ได้ยินเสียงภายในห้องเหมือนมีคนมาใช้ของ ๆ เรา ขณะเรานั่งสมาธิอยู่ และในบางครั้งก็จะได้ยินเสียงเรียกชื่อเราด้วยแต่ขึ้นต้นด้วย ไอ้ ครับ ผมก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงเพราะผมก็ยังไม่เก่งเท่าไหร่ กลายเป็นเรื่องยากที่จะอธิบายครับ ผมเจอเรื่องพวกนี้มาตั้งแต่ 7 ขวบแล้วครับ

 

ผมเริ่มฝึกมาตั้งแต่ 7 ขวบ แล้วมาหยุดตอนอายุได้ 16 - 17 ครับ เพราะกลัวว่าจะเป็นบ้า เพราะเห็นเยอะเิกินไปทั้งตอนนั่งสมาธิ และตอนที่ไม่ได้นั่ง ตอนนั้นผมก็นึกว่าผมเป็นบ้า ธรรมะเลยหายไปจาำกใจผม 15 - 16 ปีเลยครับ เพิ่งกลับมาก็ปีที่แล้วตอนซักประมาณเดือน 9 เดือน 10 ครับ ก็ธรรมดาครับ พุทโธ

 

"ว่าแต่ ทำอย่างไร ให้ออกมาเห็น ได้หรือครับ พิจารณาอย่างไร" มันไปของมันเองอ่ะครับ ไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่อย่างนึงที่ช่วยผมได้ (ผมคิดว่างั้นนะ) ผมมีแต่ความหวังดีให้แก่เพื่อนมนุษย์ เรียนรู้เพื่อนมนุษย์และสัตว์โลกให้ได้มากที่สุด หวังดีกับทุก ๆ คน ตัดความอาฆาตแค้นเท่าที่จะทำได้ และผมเข้าใจความว่าง เข้าถึงในเบื้องต้นเท่านั้นเองของท่านพุทธทาส ครับผม

 

การที่คนเรามีสมาธิ ทำให้เกิดสมาธิบ่อยๆ มันทำให้ปรากฏการณ์หรือกลไกลที่ซับซ้อนของจิตดีนะ จะบอกว่า สมาธิ- จิต(อารมณ์+ความนึกคิดเรือ่ยๆ)-สมอง-ระบบประสาท ผมเหนกท.หนึ่งของหลวงปู่เทสก์ พูดถึง สมาธิและฌาน ทำให้เหนประโยชน์ของสมาธิว่ามีประโยชน์มาก แทบจะไม่แพ้สติ