กรรมกำหนด

กรรมกำหนดfficeffice" /><O></O>
พระพุทธองค์ ทรงสอนไว้ว่า สัตว์โลกทั้งหลายย่อมเป็นไปตามกรรม<O></O>
บางที่มีคนสอนบ้าง แนะนำบ้าง เขียนเป็นหนังสือบ้าง แก้กรรมหนีกรรม สะเดาะเคราะห์ เพื่อให้พ้นความทุกข์นั้นๆเคราะห์อย่างนั้น ดวงอย่างนี้ ทีนี้ลองมาดูซิว่า วิธีการเหล่านั้นก็หนีไม่พ้นการสร้างกุศล การปล่อยนกปล่อยปลา การทำบุญต่างๆ ก็เป็นไปตามหลักแห่งพระพุทธศาสนา การสร้างคุณงามความดีนั้นคือกุศล การปล่อยสัตว์ ไถ่ชีวิตสัตว์ นั้นก็เมตตากรุณา
ฉะนั้นมาดูซิว่า การเมตตาต่อผู้อื่น การสร้างคุณงามความดี ที่เรียกว่ากุศล ต้องมีสัมมาทิฐิ เป็นหลักในการพิจารณา มีความถูกต้อง จิตที่ดี อาชีวะที่ดี มิตรที่ดี เป็นต้นเหล่านี้เป็นละวางแล้วแห่งความเห็นแก่ตัว ไม่เห็นแก่ตัว รู้จักการเสียสละให้ผู้อื่น ก็เป็นทาน ทานก็เป็นบุญอย่างหนึ่งที่สำคัญมาก เมื่อรู้จักการให้ รู้จักเมตตากรุณา ย่อมจะลดความเห็นแก่ตัว(รู้จักหมายถึงว่าเข้าใจ เข้าถึง) ก็จะไม่ยึดติดความเป็นตัวตน ตัวกูของกู เรียกว่าอัตตา ไม่มีอัตตาก็ลดความอยาก อยากมี อยากเด่น อยากรวย อยากสวย อยากดี สารพัดอยาก ความอยากคืออะไรก็กิเลสอย่างหนานั้นเอง บางคนว่าชีวิตนี้ไม่ต้องการอะไรแล้ว พอแล้ว ขอแค่อยู่เป็นสุขสบาย ไม่เจ็บไม่ไข้ ไม่เดือดร้อนพอแล้ว นั้นแหละอยาก เพราะยังเห็นแก่ตัว ที่ว่ามาเหล่านั้นก็คือความอยากดีกว่า
หากเข้าใจเข้าถึง ก็จะรู้ได้ว่านี่คือการพัฒนาตนให้สูงยิ่ง หมายความว่าสิ่งที่กระทำนี้ลดอย่างนี้ก็เป็นหนทางที่จิตได้สงบ ก็คือการเจริญภาวนา การสวดมนต์ การฟังธรรมก็ทำให้จิตสงบ สุดท้ายก็หนีไม่พ้น กาย วาจา ใจ เช่นนี้แหละ ซึ่งก็เป็นไปตามหลักคำสอนของพระพุทธองค์
มนต์ คาถา ใดๆที่อ้างกันเอามาว่าวิเศษ มั่นท่อง มั่นสวด เท่าอายุ เท่าวัน วันนั้นต้องคาถานี้ คาถาบูชาสิ่งนั้นสิ่งนี้ หวังเพียงยึดเอาสิ่งอื่นผู้อื่นเป็นที่พึง เมื่อไม่เป็นไปตามนั้นก็ว่าไม่แน่ไม่ศักดิ์สิทธิ์ แล้วทำไมไม่ทบทวนตนเองละ หวังพึ่งบารมีผู้อื่น ทำไมไม่สร้างบารมีของตนเองละ เราไม่เก่ง ไม่พอ ไม่ถึงบ้างละ แล้วถามท่านเหล่านั้นที่พยายามหวังพึ่งนั้น ท่านสร้างได้ภายในวันเดียวหรือ มนต์คาถาที่ถูกต้อง คือการจับเอาหัวใจที่สำคัญของจุดประสงค์นั้นๆมาเป็นบทเตือนสติ เช่น สุ จิ ปุ ลิ คาถานักปราชญ์ ฟัง คิด ถาม เขียน แล้วท่องได้จำได้ ขึ้นใจคือทำได้ ย่อมเป็นจริง แล้วการกระทำอย่างนี้เรียกว่าตนเป็นที่พึ่งแห่งตน<O></O>
ทุกอย่างล้วนเกิดจากการกระทำของตนนั้นเอง การกระทำคือกรรม กรรมที่ตนเองสร้างขึ้น ไม่มีใคร ดลบันดาล ไม่มีอภินิหารใด เทพเทวาทั้งย่อมช่วยเหลือป้องกันได้แก่ผู้ประพฤติดี ปฎิบัติชอบ ล่วงเกินกฎแห่งกรรมนั้นไม่ได้ ดั่งคำสอนของพระพุทธองค์สัตว์โลกทั้งหลายย่อมเป็นไปตามกรรม (ไม่มีใครผู้ใดกล้าล่วงกรรมแน่นอน) คำสอนของพระพุทธองค์ คือการหลุดพ้นจากบวงกรรม หลักการปฎิบัติคืออริยะสัจ สี่<O></O>