เราทุกคนที่เป็นศิษย์ในธรรมกาลยุคขาว คือเป็นพระโพธิสัตว์ในอนุตตรธรรม เราทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นพระโพธิสัตว์ในธรรมกาลยุคสีขาว ในพุทธคัมภีร์กล่าวไว้ว่า คน ๆ หนึ่งยังไม่ได้รับการฉุดช่วย แต่เขามีปณิธานที่จะฉุดช่วยผู้อื่น นั่นคือจิตเริ่มต้นของพระโพธิสัตว์ วันนี้เราทุกคนไม่แน่หรอก ว่าเราจะไปเป็นพระพุทธะ เรายังไม่ได้เป็นพระพุทธะเลย แต่เรามีใจ มีความตั้งใจที่อยากจะไปช่วย เหลือคนอื่น ๆ นั่นเรียกว่าจิตเริ่มต้นของพระโพธิสัตว์ ในพุทธคัมภีร์ได้บันทึกอย่างนี้ว่า การก่อเกิดจิตศรัทธาของพระโพธิสัตว์นั้น ไม่ใช่เรื่องธรรมดา จิตใจความศรัทธาของพระโพธิสัตว์ เหมือนกับพระอาทิตย์ที่กำลังขึ้น ก่อนที่พระอาทิตย์จะขึ้นมานั้น ท้องฟ้าเต็มไปด้วยความมืดมิด แต่พอเวลาพระอาทิตย์ขึ้นมา เต็มไปด้วยความสว่างไสว บนโลกจึงมีแต่แสงสว่าง พระโพธิสัตว์เกิดความศรัทธา ก็เหมือนกับพระอาทิตย์นั้น
แวะมาทักทาย....... มีธรรมะมาให้ฟัง ดีนะครับ ขอให้มีความสุขทั้งทางโลกและทางธรรมครับ หลวงปู่ เหรียญ วรลาโภ - ปุถุชนกับชนอริยะ http://audio.palungjit.com/showthread.php?t=2317
ขอบคุณอาหารเช้ามะวานค่ะ พอดียุ่งเลยไม่ได้เข้ามาหม่ำ ไข่กะทะน่ากินมากๆ เห็นมีสูตรที่ห้องคุณบุษ เดียวจะไปลองทำ ทำไม่ยากด้วยนะ อีกแล้ว เห็นรีเปล่า เอารูปอาหารน่ากินมาล่อทีไรได้ผลทุกที อิอิ
[IMG] จอมยุทธหลง เอาเคล็ดลับวิชามาฝากครับ หุหุ ^-^ ครั้งหนึ่งยังมีจอมยุทธ์ ออกเดินทางไปสุดฟ้า หวังเพื่อที่จะตามหา ยอดวิชาที่หายไป จะเอาไปแก้แค้น ให้กับอาจารย์เขา จะต้องเป็นจ้าวยุทธ์ แล้วเขาต้องยิ่งใหญ่ บังเอิญเกิดตกเขา บังเอิญมีกิ่งไม้ บังเอิญจึงรอดตาย บังเอิญคัมภีร์อยู่ที่นั่น * เคล็ดหลักวิชา ในตำราขั้นที่หนึ่ง นั่นก็คือ การทำใจให้สงบ รวบรวมลมปรานให้ดี เคล็ดลับวิชา ในตำราขั้นที่เหลือ คือคิดดีทำดีพูดดีเท่านี้ได้ดีแน่นอน ครั้นแล้วจอมยุทธ์ ก็เดินทางขึ้นจากเขา ด้วยวิชาตัวเบา ก็ล้างแค้นได้สมใจ เลยถูกดักแก้แค้น เมื่อเขาพักโรงเตี๊ยม แล้วถูกวางยาพิษ แล้วเขาก็ล้มไป แล้วถูกผลักตกเขา บังเอิญมีกิ่งไม้ บังเอิญจึงรอดตาย บังเอิญคัมภีร์อยู่ที่นั่น เมื่อได้ลองมาอยู่คนเดียว ก็ทำให้ใจที่เคยได้ฟุ้งซ่าน ได้คิดบ้าง สุขสงบมันอยู่ที่ใจ แย่งชิงกันไปสุดท้ายก็เหมือนกัน ก็แค่นั้น เรื่องบุญคุณก็คงต้องแทน ส่วนเรื่องความแค้นก็คงต้องลดบ้าง อภัยบ้าง สุขสงบมันอยู่ที่ใจ อาวุธวางไว้ยื่นไมตรีให้กัน คิดได้แล้วตัวก็เบา
