แพน้อย

[IMG][IMG][IMG]

สบายอกสบายใจ
คุ้มค่าหนักหนา
เปิดโอกาสได้มา
จำนรรจาเพื่อนธรรม

ธรรมดีทุกคนมี แวะเวียนเข้ามา
ทุกคำล้ำค่า น่าจดน่าจำ
ขอเก็บคำธรรม ทุกคำผองเพื่อน
น้อมรับไม่แชเชือน ไม่บิดเบือนธรรมทุกคน

ความรู้สึกดีดี ที่ทุกคนมีให้
น้อมรับใส่ใจ เข้าใจทุกคน
ความรักดีดี รักนี้มีให้
สูงส่งปันไป เป็นเมตตาธรรม

บางเวลาได้อยู่กับตัวเองเป็นเรื่องดีนะคะ

ฝุ่นตลบ ฟุ้งกระจาย ค่ะ..ทำความสะอาดห้องอยู่ค่ะ

สำหรับที่นี้ คือที่ที่สันโดษเเละ เพื่อนๆจินตนาการว่า

ถอดจิตจากโลก มนุษย์ คะ

พวกเรา เข้าไปเล่นตามห้องนู่น ออกห้องนี้ จินตนาการเอาว่าเป็น สวรรค์คะ

ไม่ว่า พวกเราปราถนานิพพาน หรือ พุทธภูมิก็เเล้วแต่ นะคะ ก็ดีทั้งนั้นเลยคะ

สำหรับสันโดษเวลาเข้ามาที่นี้ .......

สันโดษจะปิดมือถือ ปิดการติดต่อ และ ให้ ตนเองเป็นเหมือน จิต

จิตที่ปราถนาดีเเละมอบสิ่งดีๆ ผ่านโดย คุณตัวอักษรทั้งหลาย

มนุษย์ปัจจุบันได้ใช้เวลากับอินเตอร์เน็ต วันละหลายชั่วโมง

ดังนั้นความคิดคุณธรรมและการหล่อหลอม

ความเป็นคนไม่ว่าจะดีหรือไม่ได้เกิดที่นี้

สันโดษจึงตั้งใจหาสิ่งดีๆ และ ตัวหนังสือที่ดีๆ เพื่อจรรโลงใจเพื่อนๆ

ให้ มี จินตนาการที่สวยงาม อย่างไร้ขอบเขต เเห่งการสร้างความดี

สันโดษ คิดว่า ทำดี สำหรับ คนที่สันโดษรู้จัก จาก 1 เป็น 2

จนตอนนี้ ความดี ที่สันโดษสร้าง ขยาย มากขึ้นเรื่อยๆ

ถึงเเม้ ตัวอักษร จะ ไม่มีราคา ไม่มีความหมาย

แต่ ชั่วขณะหนึ่ง เรา สามารถ ทำให้คน บ้างคน หยุดคิด หยุดทุกข์ได้

เเม้ เพียง วินาทีเดียว ที่ทำให้คนมีความสุข

เท่านี้ โลกเรา ก็ ความสุข 1 คน ในวินาทีนั้นคะ

ขอให้ มีความสุข และ รักตัวเองก็พอนะคะ

เเม้เพียงวินาทีเดียว ก็ดีกว่า ไม่รู้จักกับคำว่า ความสุขเลยคะ

แหม อดไม่ได้ ข้อทิ้งไว้อีกข้อครับ

เราไม่ได้มาศึกษาธรรมะเพื่อเอาสงบ ถ้ามาเอาแค่นั้น มักน้อยเกินไป

ต้องใจกล้าๆ ใจถึงๆ กว่านี้ครับ ทำอย่างไร ถามอาหลงละกาน

ขอบคุณทุกคน ทุกอาจารย์ที่แนะนำนะคะ น้อมรับค่ะ

พอแกวาระ ต่อไปก็ต้องลอยแพกันสักหน่อย ไม่งั้นก็ฝุ้งกันอยู่อย่างนี้

:)

[IMG][IMG][IMG][IMG][IMG]

คนมีบารมี มีบุญ ก็จะชอบฟังธรรมเป็นธรรมดา

ฟังแล้วก็ทำให้ใจที่หงอยเหงาอ้างว้างเหมือนๆ เป็นเด็ก
กำพร้ากลับมาเจอพ่อแม่ หรือที่พึ่ง ( การภาวนา )

จงยืนหยัดไปที่ ไตรสรณะคมน์ เลยนะครับ
อย่าให้คลอนแคลน แต่ก็อย่าจับแน่นไป

ก็ถือว่า ภาวนาดีสิครับ เห็นกายขยับแล้วเอามาดูธรรมได้ เป็นคนอื่นก็ยังตั้งหน้า
ตั้งตาเถียงอยู่เลยว่า ดูกายขยับจะไปได้อะไร ต้องไปนั่งสมาธิเป็นวรรคเป็นเวร
ดีไม่ดี พาไปนั่งในป่ารกฉัตร ในป่าช้า โหย...ถ้าไปแบบนั้น คนน่ากลัวกว่าสิงห์
สาราสัตว์ ผีเปรตผีพรายเสียอีก

คนภาวนาเป็นแล้ว เคยทำมาแล้วหลายชาติ พอเจอผัสสะแรงๆ จะทำให้ จิตรวม
ออกมาเป็นผู้รู้ผู้ดูอย่างที่เคยฝึกมาได้ ในยามวิกฤติก็จะทำได้อย่างนี้ ก็เรียกว่ามี
ธรรมรักษา

จริงๆสมาธิก็สำคัญนะครับ แต่ต้องถือว่าเป็นงานรอง จนกว่าจะภาวนาเป็นตอนนั้น
ก็จะรู้เองว่า ต้องเติมส่วนไหน ต้องลดส่วนไหน เพราะมันขาดๆ เกินๆได้ทั้งหมด

ปัญญาเกินไปก็ไม่ดี สมาธิเกินไปก็ไม่ดี เช่น

ดูหนังโป๊แล้ว ไม่ไหล แบบนี้เรียกว่า สมาธิเกินไป ทำให้ปิดบังความเป็นจริง
ภูมิของบุคคลที่ตัดกามได้ต้องเป็นอนาคามี แต่เราตัดนิดตัดหน่อย เราก็มัก
จะทึกทักเอาว่าสำเร็จแล้ว แบบนี้คือ กิเลส มันหลอกให้ทำ ให้ติด หลอกให้
ภูมิใจว่าทำได้ ทำดี แล้วจะหยุดพักเสียเฉยๆ

ต้องออกไปเปลี่ยนอารมณ์ดูครับ หนังโป๊อย่าไปดู ไม่มีประโยชน์ มันไม่ต่างจาก
เราดูหนังการ์ตูนที่เราเคยดูตอนเด็กๆ ดูแล้วก็ไม่ขำแล้ว ไม่อิน

ของดีในการภาวนาของคุณแพตอนนี้กลับกลายเป็นเข้าไปหาหมู่คน
ไปฝุ้งธรรมแบบที่คุยอยู่นี้ก็ได้ หรือ ไปหาเพื่อนๆที่พาเที่ยวก็ได้ แต่
อย่าให้มากไป เพราะเราจะเผลอแสดงอาการแปลกแยกทำให้เพื่อน
งงเอาได้ พอใจฟุ้งๆ แล้วก็ลองกลับไปพิจารณาเรื่องที่เคยผ่านไปแล้ว
เคยชาไปแล้วดู ก็จะเห็นว่ามันกลับไปกลับมาได้ ไม่เที่ยง

อย่างเช่น การจะมีลูกน้องที่สนิทใจสักคน เราต้องไม่รักษารูปของการ
เป็นมิตร จะให้ความไว้วางใจกับใคร ต้องเลือกคนที่เราสามารถเปิดเผยจิต
ของตนออกไปได้ ไม่ใช่แค่รูปของนายจ้างและลูกจ้าง เพราะนั่นไม่พอสำหรับ
การวางจิตวางใจกันได้ แต่การจะให้ใครสักคนมารู้จิตรู้ใจเราได้ไม่ง่าย เพราะ
เขาจะก้าวล่วงไปในเรื่องเสียหายที่เป็นความลับได้ ....(ตอนนี้ให้ดูการกระเพื่อม
ของจิตว่ามีอย่างไรหรือไม่ ) เป็นต้น

อีกกรณีหนึ่ง เวลาคุยธรรมกัน ถ้าไม่เอาเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดมาคุย ก็แปลว่า
คุณแพ ติดความชอบใจในเรื่องเก่าๆ อยู่มาก อันนั้นต้องวางลง แล้วนับหนึ่ง
ใหม่เสมอ อย่าได้หลงกลกิเลสว่า เราเคยเห็นขาสั่นแล้ว แปลว่าทำได้แล้ว
พอพูดธรรม ก็จะยกตัวนั้นมาพูด แบบนี้ก็เรียกว่า ติดอมนุษย์จับตัวไว้ คือ ความ
ภูมิใจที่ตัวเองทำได้ ทำดีเป็น เป็นต้น

ขออภัยนะครับ ที่ผมไม่ค่อยสงวนท่าทีในการชี้ ไม่เหมือนคุณหลง

อ้อ เบามานานแล้ว คงไม่ได้ต่อเนื่องกันเป็นวันสองวันนะครับ

ถ้า เบาต่อเนื่อง แปลว่าไปรักษาไว้ ไปประครอง ไปรู้สึกดีกับมัน

แบบนี้แหละที่ต้องไปดูละคร ดูหนังบ้าง ไม่อย่างนั้นจะไม่ก้าวหน้า
จะย่ำอยู่กับที่ติดเทวดา หรือพรหม จับตัวไว้

ถ้าสมมติว่า ที่หมา กะ แมว อธิบายอะไรไป แล้วคุณเข้าใจ ภาวะจิตคุณจะหลุด
ออกมาจากภพๆ หนึ่งที่เคยทำให้หนักๆ แน่นๆ เป็นคนหนักแน่น

แต่พอหลุดออกมานี้ ใจจะเบา ใจจะเป็นกุศลกว่า ตอนที่หนักๆแน่นๆ ซึ่ง
เป็นภาวะจิตที่ติดอกุศล หรือ ภพ-ชาติ บางอย่างอยู่ ก็ให้ดูตัวนี้ด้วยนะ
ครับว่าเกิดขึ้นหรือเปล่า

จิตประภัสสร หรือ จิตเด็ก หรือ ภูมิมนุษย์ที่เอื้อต่อการภาวนา เจริญสตินั้น
ก็คือ สภาวะจิตที่เบาๆ สบายๆ ไม่ติดข้อง มีความอ่อนโยน ควรแก่การงาน

ขอบคุณที่แนะนำแพน้อยนะคะ ทั้งอาจารย์หมา อาจารย์แมว

หนีไปเลย [IMG]

[IMG][IMG][IMG]

ดูหนังก็ต้องอินสิ เราเป็นฆราวาส อย่าไปลักเพศเป็นนักพรต

หัวเราะ ก็หัวเราะ ดูกายเรากระเพื่อมหัวเราะ เพราะมีบางอย่างยุกยิ๊กที่ใจ

ร้องไห้ ก็ร้องไห้ ดูกายเรากระเพื่อมระรัว เพราะมีบางอย่างบีบเค้นที่ใจ

ตอนแรกก็ทำได้แค่ไหลตามอาการ แต่พอดูไป ก็แยกรูปการกระเพื่อมหรือตอบสนอง
ในแต่ละอย่างได้ พอแยกได้ ก็จะเห็นว่า มีบางอย่างผุดขึ้นที่ใจ เป็นตัวบงการ แต่
ยังไม่ต้องไปรู้ก็ได้ว่า มันมาจากอะไร โทษะ โมหะ หรือ โลภะ จนกระทั่งดูได้แจ่มๆ
แล้วเห็นทุกครั้งที่หัวเราะ ร้องไห้ โดยไม่แทรกแซง วางฟอร์ม กลัวคนอื่นมาเห็น ก็ค่อย
น้อมไปดูธรรมว่า นั่นมี โมหะ โทษะ หรือ โลภะ

แพน้อยตายด้านหรอ หุหุ

[IMG]

ไม่รู้สิ
ผมดูหนังตลก ก็หัวเราะ ก๊าก
ผมดูหนังเศร้า ก็ร้องไห้ มีน้ำตา
ทั้งที่เมื่อก่อน ดูหนังไม่เคยอินเลย มีความสุขดี หุหุ

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ สักว่าดู ก็เฉยๆ ไม่รู้สึกอะไรนะ
เห็นแต่ภาพเคลื่อนไหว ได้ยินแต่เสียง อะไรกระทบก็ตกไป