ด้วยรัก30

การดำเนินอยู่บนทางสายกลาง คือ มัชฌิมาปฏิปทา นั่นแหละคือมรรค มีสัมมาทิฏฐิ เป็นต้น

ท่านบอกว่า "เราคิดของเราไว้นานแล้วถ้ายังอยู่ไม่ได้มรรคให้ปฏิบัติเยี่ยงพระโพธิสัตว์แต่ขอสายกลาง(เพราะกันพลาดไปนรก)"

ว่าแต่ท่านด้วยรัก นี่คือใคร

ท่านเป็นใบบัวหรอกรึ ถึงรู้ได้ว่าบัว สีนั้น สีนี้ คืออะไรๆ
ที่บอกว่า "ลืมไปเรื่อง ธรรมะอยู่ฟากตาย ถ้ากลัวตายไม่พ้นทุกข์"

นั่นคือการพิจารณาเวทนา "ธรรมะอยู่ฟากเวทนา"

ต่างจากผู้แสวงหาความถูกต้อง มักจะไม่กลัวในสิ่งที่จะนำไปสู่ความผิดพลาด

แต่จะนำสิ่งที่ล่วงเลยนำมาปรับแก้ไข เพราะสิ่งต่างๆล้วนเป็นประสบการณ์ ดังกล่าว

เพราะนั่นคือวิถี และไม่มีเลยที่สรรพชีวิตจะไม่ตั้งอยู่บนความผิดพลาด แล้วจะนำไปสู่ความถูกต้องได้
เพราะทุกจิตวิญญาณของปุถุชน ล้วนตั้งอยู่บนความประมาท ในกายสังขาร และจิตสังขาร เหล่านั้น

ความผิดพลาด มีไว้สำหรับผู้ที่ลุกไม่เป็น เท่านั้น..! ต่างหากเล่า

ความผิดพลาด เป็นเพียงแค่ประสบการณ์ ต่อการแสวงหาความถูกต้อง นั่นคือ อริยสัจธรรมทั้ง4

แต่ผู้ที่ผิดพลาด แล้วจมปรักอยู่กับความผิดพลาดนั้น โดยไม่นำมาแก้ไข

นั่นคือผู้ที่พลาดทุกอย่างโดยแท้ แล้วก็จะกลัวแต่ความผิดพลาด โดยไม่กล้าคิด ไม่กล้าทำ ในสิ่งต่างๆ

น้องพี่ หลวงพ่อใหญ่เราเคยบอก ดอกบัวแดงหมายถึงศาสนาพระโคดม ดอกบัวขาวหมายถึงศาสนาพระศรีอารย์เมตไตร ถ้าเราจำมาไม่ผิดนะ
แต่นะน้องพี่นะพลาดไปหน่อยตรงที่ดอกบัวเขาไม่วางกับพื้นหรอกต้องหาอะไรมารองจ๊ะ

น้องพี่เสียพลังไปมากนั้นคืนนี้ไปนั่งสมาธินะ
พระโพธิสัตว์นั่นไงไม่กลัวตาย นั้นจริงสาธุ

เราคิคของเราไว้นานแล้วถ้ายังอยู่ไม่ได้มรรคให้ปฏิบัติเยี่ยงพระโพธิสัตว์แต่ขอสายกลาง(เพราะกันพลาดไปนรก)
ลืมไปเรื่อง ธรรมะอยู่ฟากตาย ถ้ากลัวตายไม่พ้นทุกข์

หากว่าจะไปเป็นพรหม ก็กระทำตนในภพนี้ ในวสีระงับกายสังขารนี้ไปให้ได้ ให้ชำนาญ

อัสสาสะ ปัสสาสะ ธาตุวิบัติจะระงับ เข้าทำลายภูมินี้ไม่ได้

ท่านลองพิจารณา ให้ข้ามอุปาทานสิ่งสมมุติเหล่านี้ไปเสีย ในขันธ์ทั้ง5

คือ ทุกขสัจ เพราะนี่คือความจริงแท้ จริงโดยความเป็นปรมัตถะ

จะได้ไม่ต้องกลัว คือ กลัวในสมมุติ จึงเป็นเหตุที่มาของการ กลัวตาย

แม้ข้ามไม่ได้ แต่จะเป็นอุปนิสัยสืบต่อ ในการพิจารณาต่อไป

"ธรรมะอยู่ฟากตาย"

ท่านว่าจริงไหม..? (แค่มาสะกิด)
แล้วการกลัวตายจะมีมาแต่ไหน ถ้าคนเราไม่กลัวในสิ่งเหล่านั้น
เพราะนั่นคือ "ห่วง สัจจะแห่งชีวิต ของความเป็นไปในโลก" จึงติดอยู่ตรงนี้
จึงเป็นเพียงแค่ที่มา แห่งโลกสมมุติของการ "กลัวตาย"

แต่ว่า "จิตนี้ไม่เคยตาย" หมุนเวียนสับเปลี่ยนภพชาติสูงต่ำดำขาว ไปตามแรงวิบาก

เพราะเป็นจิตของปุถุชนที่ไม่มีวันจบสิ้น จริงโดยสมมุติ

ผู้ที่ยังไม่บรรลุมรรคผล ก็พระโพธิสัตว์นั่นไงไม่กลัวตาย
บริจาคชีวิตเป็นทาน สละชีวิตเพื่อบูชาธรรม

ในส่วนลึกๆแล้ว ผู้ที่กลัวตาย นั่นเพราะกลัวการสูญเสีย
กลัวการพลัดพราก จากของรักของหวง
ห่วงในทรัพย์สมบัติ ลูกสามีภรรยา และญาติมิตร

ทั้งกลัวความลำบากในความเป็นอยู่ของชีวิต และกลัวความบาดเจ็บ นั่นต่างหากเล่า

เหล่านี้ เป็นที่มาของ "ราหุโล"

นั้นมีบุญบารมีมาดีไม่น้อยน่า ถ้าพูดว่าหนึ่งในตองอู้ก็ได้(กิเลสมันบอกนะ)ถึงพี่ชายตาย จิตตอนนั้นอาจมุ่งไปพรมได้พอเอาตัวรอดได้แต่หน้าเสียดายเกิดมาทั้งที่มีความรู้ธรรมะเสียเปล่าหาได้ช่วยแนะนำช่วยลูกหลานบริวารเพื่อนและพี่น้องได้ ดังนั้นทุกคนต่างเกิดอาจต้องมาทำหน้าใดก็ได้น้องอย่าได้ดูแคน ให้เจ้าจงตั้งสติให้ดีและมุ่งทำให้ถูกทางต่อไป

เจ้าน้องน้อย หม้อหุ้งข้าว ขอขอบคุณในธรรมะที่เจ้านำมาให้

แนะนำสอนตาย แต่ไยเล่าปิดบ้านช่อง ทำให้ไม่สมศักดิ์ชาย
ขอบอกไว้นิดผู้ที่ยังไม่ได้มรรคผลจริงนั้นกลัวตายด้วยกันทุกคน
เราเกิดเป็นมนุษย์และอยู่ในศาสนาพุทธแล้วรู้ธรรมะได้น้อยคนนัก

เชื่อพระปลาบู่ ตรัส จากพิจารณาด้วยปัญญาแล้วรอบด้านเนื่องเป็นคนฟังและอ่านมามากจากทุกคำทำนายหรือเรามีหน้าที่ส่วนต้องช่วยบอกเล่า และขอให้เป็นกำลังให้คุณลุง(คุณลุงอย่ากลัวเมื่อมีกรรมเก่า500ชาติก็ใช้ไปให้หมด)เชื่อผู้มีบุญใหญ่จะช่วยได้เองและเชื่อศาลาแปดเหลี่ยมต้องทำได้สำเร็จแน่ตามต้องการไม่ยาก ขออนุโมทนาสาธุ

วันนั้นขออภัยต่อพระพุทธเจ้าด้วย ในโทรไปน้องตำลึง
ขอขอบคุณน้องสาวมาก ขออวยพรให้น้องให้ความสุขขอสิ่งนั้นดีกลับไปสำเร็จสิ่งดีทุกประการเทอญ

[IMG]
อรุณฤกษ์เบิกฟ้าในปีใหม่
จงสดใสมั่นใจให้สุขขี
ด้วยก้าวใหม่ใจมั่นวันเริ่มปี
ทำบุญไว้ในวันนี้ได้มีชัย
มีสติ..รู้ตัว..ไม่หลงผิด
มีปัญญารู้คิดจิตผ่องใส
รู้หน้าที่รู้สิทธิสุจริตใจ
รักษ์ส่วนรวมเอาไว้ใจสามัคคี
ปีใหม่นี้ขอให้สุขทุกคืนวัน

ให้ทวนกระแส เข้ามาพิจารณาในไตรลักษณ์

ด้วยอนิจจสัญญา อนัตตสัญญา จะระงับอาการนั้นได้

โดยตั้งสติ ถามตนเองซ้ำๆ "พรุ่งนี้ จะยังอยู่อีกหรือ!?"

ให้เกิดความสลดสังเวชในธาตุ ในขันธ์ ละวางความเป็นตัวเป็นตน

น้องนะใจเด็ดนัก ถ้าคุณพี่ขาไม่ชวนน้องเมื่อมีภัยมา น้องก็ยอมตายที่ไร่น้องนะ

บางคนเอาตัวไปเปรียบพระโพธิสัตต์ได้อย่างไร ด้วยความไม่รู้และไม่เชื่อเช่น พระโพธิสัตว์คลอดออกมาแล้วเดินได้7ก้าวเพราะเอาตัวเองไปเปรียบกับพระท่านได้อย่างไรหรือไม่เคยเห็นใครทำได้ ก็เพราะการสร้างบุญบารมีต่างกันมาก จึงคิดไม่ถึงหรือไม่เชื่อในคำทำนายด้วยญาณทัศนะที่เห็นจริง(ถึอเป็นกรรมของสัตว์และเพราะปัญญาคนเราต่างกันความเชื่อต่างกันก็ได้)

เคยอ่านเจอพระศรีฯ เกิด ให้สังเกตุ บริเวณใกล้ มีเขานมสาว เป็นสัญญานลักษณ์ใกล้สถานที่ท่านเกิดด้วย (โบราณท่านเขียนทายไว้)

ถ้าท่านพี่กลับสงสัยคงโดนตีหรือเปล่าก็ไม่รู้ เขียนไปมากเลย
ก็เขาอยากมาว่าพระเราก่อนนี่