"บาปบุญ เกิดที่ใจ" (หลวงปู่ฝั้น อาจาโร)

.
"บาปบุญ เกิดที่ใจ"

" .. "กรรมมันไมได้อยู่ถึงฟ้าอากาศ" กรรมทั้งหลายที่เราว่า เป็นกรรมอย่างโน้นเป็นกรรมอย่างนี้ บาป
อย่างโน้นบาปอย่างนี้ บาปอะไรมีที่โน่นที่นี่ในป่าดง "ภูเขาเหล่าก่อไม่ได้เป็นบาปเป็นกรรม มันเป็นจาก
ดวงใจของเรา"

ท่านจึงว่า "กายกรรม วจีกรรม มโนกรรมเป็นของเรา" กายกรรมทำทางกาย วจีกรรมทำทางวาจา
มโนกรรมทำทางใจ ข้อนี้แหละให้พากันพินิจพิจารณาให้เห็นชัด อย่าเข้าใจอย่างอื่น อย่าให้เป็นสีลพัตต
ปรามาส ลูบคลำโน่น ๆ นี่ ๆ ว่า กรรมอยู่โน้นบาปอยู่โน้น นั้นแหละเข้าใจผิดไป "เราต้องโอปนยิกธรรม
ต้องน้อมเข้ามาถึงดวงใจของเรา"

กรรมมันไม่ได้เกิดที่อื่น เวลานี้กายเราไม่ได้ทำอะไร วาจาเราก็ไม่ได้ทำ เหลือแต่มโนกรรม ความน้อมนึก
"มโนปุพฺพงฺคมา ธมฺมา มโนเสฏฺฐา มโนมยา บุญและบาปไม่ว่าใด ๆ ใจถึงก่อน" ให้พากันพินิจ
พิจารณาให้เห็นแจ่มแจ้งลงไป แน่นอนลงไป "บุญและบาปใจมันถึงก่อน"

"มโน คือความน้อมนึก ธรรมะ คือความคิด ปุพพะ ในเบื้องต้น นี่แหละต้นบุญต้นกุศลทั้งหลาย คือใจ
เรานี้เอง" บุญและบาปเกิดจากนี้ ไม่ได้เกิดจากอื่นไกล พิจารณาให้แน่นอนลงไปเดี๋ยวนี้ .. "

หลวงปู่ฝั้น อาจาโร

 

สาธุค่ะ