เมื่อข้าพเจ้าไปขออโหสิกรรมกับ ''พระนางเรือล่ม''

สมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ พระบรมราชเทวีประสูติ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2403.........153 ปี

 

เพิ่งมีโอกาสได้ไปกราบท่านที่วัดกู้กับคุณแม่เมื่อวันเสาร์ที่ 9/11/56 ที่ผ่านมานี่เองครับ ทีแรกกะจะออกไปทานข้าวกลางวันกันเฉยๆ อย่างไรไม่ทราบขับรถไปยาวเลยครับ อยู่ดีๆก็อยากจะไปไหว้ที่ศาลท่าน และก็เลยไปทำบุญที่วัดสังฆ์ทานต่อ เอาบุญมาฝากทุกท่านด้วยครับ

 

​

 

วันนี้มาบรรจบอีกวาระหนึ่ง กราบแทบพระบาทด้วยจิตที่จงรักภักดีมิคลาย

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=aFZ7bBaYpcw]Sad Romance (Violin Version) - YouTube[/ame]

 

เงียบบบบบบบบบบบบบบ?

 

ค่อนแจ้งวันพฤหัสฯที่ผ่านมา ผมฝันเห็นสตรีผู้แต่งกายสวยงามดูคล้ายชุดไทยในอดีต สายตาอบอุ่นและห่วงหาอาทรท่านกล่าวชื่อท่านออกมาโดยที่ปากไม่ขยับ ชื่อท่านยาวมากจนผมจำไม่หมด แต่ทราบโดยไม่มีเหตุผลว่าพระองค์ท่านคือ สมเด็จพระนางเรือล่ม หลังจากตื่นมาผมก็หาข้อมูลในทันที และจึงได้ทราบความสำคัญของประวัติศาสตร์นี้ และความเกี่ยวเนื่องทางใจกับการปฏิบัติธรรม(ในสายวัดท่าซุง) เวลานี้อยากบอกว่า ผมเคารพพระองค์เป็นอย่างยิ่งครับ

 

ผมลืมบอกไปว่า พระองค์มีพระพักตร์เหมือนกับในฝันผมทุกประการรวมทั้งฉลองพระองค์ชุดนี้

 

เหลือเชื่อมากว่ากระทู้นี้จะมาได้ไกลขนาดนี้ สองแสนกว่าวิวแล้ว
อนุโมทนาสาธุกับผู้ที่นับถือทั้งสองพระองค์ทุกคนค่ะ

 

สักวันผมต้องไปกราบพระบาทของพระนางให้ได้

 

​

 

อยากทราบชื่อวัด แต่โดยส่วนตัวคิดว่าพระองค์ท่านล้นเกล้าฯประทับอยุ่วิมานค่ะ กระทู้นี่มาไกลมากนะคะ ปลายปีแล้ว

 

สงสัยจังทำไมเราเข้ามาแล้วหน้าเว็บไม่อัพเดต

 

รบกวนขอชื่อวัด และเส้นทางหน่อยค่ะ
ขอบคุณค่ะ

 

ตำนาน “พระนางเรือล่ม”
ดวงวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่วัดกู้...




ณ ริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา “วัดกู้” ซึ่งตั้งอยู่ใน ต.บางพูด อ.ปากเกร็ด จ.นนทบุรี ในอดีตสถานที่นี้คือ จุดเกิดโศกนาฏกรรมครั้งสำคัญในประวัติศาสตร์ ยุคแผ่นดินพระพุทธเจ้าหลวงรัชกาลที่ 5
เหตุครั้งนั้นทำให้พระนางอันเป็นที่รักยิ่งของเจ้าแผ่นดินต้องมาสังเวยชีวิตสิ้นพระชนม์ลง ณ กลางแม่น้ำนั้น

เหตุการณ์คราวนั้นถึงกับทำให้ “เจ้าเหนือหัว” ของคนไทย “พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว” ถึงกับทรงพระกรรณแสง เพราะเป็นที่รู้กันตามประวัติศาสตร์ว่า ในบรรดาพระมเหสีและเจ้าจอมทั้งหลายนั้น “สมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ พระบรมราชเทวี” หรือที่เราคนไทยคุ้นกับพระนามของพระองค์ว่า “พระนางเรือล่ม” นั้นทรงเป็น “ที่รัก” และโปรดปรานยิ่งของ “องค์พระพุทธเจ้าหลวง”

พระประวัติ “พระนางเรือล่ม” พระองค์ทรงเป็นพระราชธิดาในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 4 ลำดับที่ 50 พระมารดาคือ สมเด็จพระปิยมาวดีศรีพัชรินทรมาตา (เจ้าจอมมารดาเปี่ยม) ประสูติเมื่อวันเสาร์ที่ 10 พฤศจิกายน ปีวอก พ.ศ. 2403 ณ พระบรมมหาราชวังทรงถวายองค์เป็นพระมเหสีในรัชกาลที่ 5 เมื่อเจริญพระชนมายุได้ 17 พรรษา ด้วยมีพระสิริโฉมงดงาม พระสติปัญญาฉลาดเฉียบแหลม จึงได้รับพระกรุณาโปรดเกล้าฯ สถาปนาพระอิสริยยศขึ้นเป็น “พระอัครมเหสี” และยังเป็นที่โปรดปรานสนิทเสน่หายิ่งกว่าพระอัครมเหสีองค์อื่น ๆ

สมเด็จพระนางเจ้าสุนันทาฯ ทรงมีพระราชธิดา พระองค์แรกเมื่อพระชนมายุได้ 19 พรรษา ทรงพระนามว่า สมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอเจ้าฟ้ากรรณาภรณ์ เพชรรัตน์ จวบกระทั่งวันที่เสด็จทิวงคตเพราะเรือล่ม ณ วันที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2423 ขณะกำลังเสด็จฯ มายัง พระราชวังบางปะอินพระองค์ก็ทรงพระครรภ์ได้ 5 เดือน

เหตุสลดในวันนั้นเล่ากันว่า สาเหตุที่ทำให้เรือของสมเด็จพระนางเจ้าสุนันทาฯ ล่ม เนื่องเพราะเรือพระพันปีหลวง หรือสมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถบรมราชชนนี พันปีหลวงแล่นแซง ประกอบกับนายท้ายเรือของสมเด็จพระนางเจ้าสุนันทาฯ เมาเหล้า ขาดสติในการควบคุมเรือเรือจึงล่ม และทั้งที่พระองค์ก็ทรงว่ายน้ำได้ แต่เพราะความที่ทรงห่วงพระราชธิดา จึงต้องสิ้นพระชนม์ไปพร้อม ๆ กัน รวมทั้งพระพี่เลี้ยง รวมทั้งสิ้น 4 ศพ ที่จมอยู่ใต้ท้องเรือโดยที่ไม่มีใครกล้าเข้าไปช่วย เพราะติดอยู่ที่กฎมณเฑียรบาลว่า ห้ามผู้ใดแตะต้องพระวรกายพระมเหสีมิฉะนั้นจะถูกประหารทั้งโคตร

โศกนาฎกรรมที่เกิดขึ้นนี้ก่อนเกิดเหตุ ได้มีลางร้ายมาเตือนล่วงหน้าแล้วโดยก่อนที่เรือจะล่มในคืนหนึ่ง สมเด็จพระนางเจ้าสุนันทาฯ ได้ทรงพระสุบินว่า พระธิดาของพระองค์ตกลงไปในน้ำ ด้วยความตกพระทัยจึงรีบคว้าพระธิดาจนตกลงไปในน้ำด้วยกัน แล้วได้ตื่นจากบรรทม ครุ่นคิดถึงการเสด็จฯ ไปพระราชวังบางปะอิน ในวันรุ่งขึ้นว่าต้องมีเหตุอะไรเกิดขึ้นกับพระองค์เป็นแน่ แต่ก็ยังหลีกเลี่ยงชะตากรรมไม่ได้จนพบจุดจบในที่สุด
การสิ้นพระชนม์ของสมเด็จพระนางเจ้าสุนันทาฯ ในครั้งนั้นมีเสียงร่ำลือในวังหลวงอย่างอื้ออึงว่า เพราะเป็นแผนการที่จงใจจะทำให้เกิดอุบัติเหตุ จากความอิจฉาริษยาของบรรดามเหสี และสนมนางในที่คิดหาหนทางกำจัด จนทำให้พระนางอันเป็นที่รักของล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ 5 ต้องมาสิ้นพระชนม์ท่ามกลางข้อกังหา และเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของชาวบ้าน และชาววังในยุคนั้น ก็ยังมีเรื่องน่าพิศวงอันเกิดจากอาถรรพณ์ของดวงพระวิญญาณตามมาด้วย


เล่ากันว่าขณะกำลังงมค้นหาพระศพในวันที่เรือพระที่นั่งล่ม โดยชาวบ้านแถวนั้นทนเห็นเหตุการณ์ไม่ไหว พยายามช่วยลงมางมค้นหาพระศพก็เกิดเหตุอัศจรรย์ที่หาเท่าไหร่ก็ไม่พบ ถึงขนาดทำพิธีกรรมทางไสยศาสตร์ก็ไม่สามารถพบพระศพ จึงต้องไปเชิญหลวงจีนท่านหนึ่งนามว่า “สกเห็ง” ซึ่งวชาญทางวิปัสสนานั่งทางในมาทำการเสี่ยงทาย โดยเสกถ้วยน้ำชาให้ลอยไปตามกระแสน้ำหากถ้วยชาจมลงตรงจุดใด ก็ให้ชาวบ้านและทหารช่วยกันลงไปงมหา ซึ่งในที่สุดก็สามารถหาพระศพจนพบ ลักษณะพระศพที่เห็นนำความเศร้าสลดมาสู่สายตาผู้พบเห็นยิ่งนัก เป็นภาพพระนางโอบพระธิดาไว้แนบอก และพระศพที่พบก็จมอยู่ใต้ซากเรือพระที่นั่งนั่นเอง


และเพราะเหตุที่สมเด็จพระนางเจ้าสุนันทาฯ ทรงสิ้นพระชนม์จากเรือพระที่นั่งล่มที่หน้าวัดกู้ กลางลำน้ำเจ้าพระยา จ.นนทบุรี ชาวบ้านจึงได้ร่วมใจตั้งศาลพระนางเรือล่มขึ้น เพื่อเป็นอนุสรณ์ว่าครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์ บริเวณนี้เคยเป็นสถานที่กู้พระศพของพระองค์ ซึ่งต่อมาหลังจากผ่านเหตุการณ์นี้มานานมากแล้ว ก็ยังเกิดเรื่องเล่าถึงดวงวิญญาณพระนางเรือล่มตามมามากมาย


มีผู้พบเห็น และร่วมอยู่ในเหตุการณ์ความศักดิ์สิทธิ์ของดวงพระวิญญาณพระนางเรือล่มหลาย ครั้ง โดยชาวบ้านในละแวกวัดเล่าว่า ในสมัยก่อนที่หน้าศาลของพระนางเรือล่ม มักมีเรื่องแปลก ๆ เกิดขึ้นเสมอโดยหลาย ๆ ครั้งจะมีฝูงจระเข้ว่ายน้ำมาคำนับที่หน้าศาลอยู่เป็นประจำ ทั้งที่ปกติจระเข้มักว่ายอยู่ใต้น้ำ แต่อาจเป็น เพราะจระเข้รับรู้ถึงความศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ท่าน ดังนั้นเวลาว่ายน้ำผ่านหน้าศาลทีไร จระเข้ทุกตัวเป็นต้องลอยตัวขึ้นมาคำนับทุกครั้งไป
นอกจากนี้ยัง เคยเกิดเหตุการณ์แปลก ๆ ขึ้นกับคนต่างถิ่น ที่ไม่เคยรู้จักเรื่องราวของพระองค์ท่าน บางคนดั้นด้นมาที่วัดกู้ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยมา ก็เพราะเขาฝันว่ามีผู้หญิงสูงศักดิ์ท่านหนึ่งมาเข้าฝันบอกให้มาที่วัดกู้ แล้วจะมีโชค เมื่อมาถึงก็ต้องตกตะลึง เมื่อมาเห็นภาพ และพระรูปปั้นที่อยู่ในศาลนั้นเหมือนกับผู้หญิงในความฝันไม่ผิดเพี้ยน


อาถรรพณ์จากความศักดิ์สิทธิ์ของพระนางเรือล่มยังมีเล่ากันต่อมาอีกว่า เคยมีบางคนลบหลู่ไม่เชื่อในความศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ พูดจาดูหมิ่นขณะพูดจบไม่ทันไรก็มีอาการแปลก ๆ เกิดขึ้น โดยจู่ ๆ ก็วิ่งไปที่ท่าน้ำไม่รู้เนื้อรู้ตัวทำท่าจะกระโดดน้ำตาย หรืออย่างบางคนที่ชอบมาท้าสาบานที่ศาลของพระองค์ว่า ถ้าผิดจริงขอให้จมน้ำตาย ปรากฏว่าได้ตายสมใจ โดยตายอยู่ในอ่างน้ำตื้น ๆ ดังนั้นถ้าใครคิดมาลองสาบานอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าที่ศาลพระนางเรือล่ม ที่วัดกู้ ต้องขอบอกก่อนว่าอย่าเสี่ยงเป็นอันขาด



ทุกวันนี้ชาวบ้านแถบ จ.นนทบุรี และผู้ที่มาจากต่างจังหวัดยังคงแวะเวียนมากราบไหว้พระนางเรือล่มที่ศาลอยู่ ตลอดเวลา สิ่งที่นิยมนำมาถวายพระองค์ท่านก็คือกล้วยเผา มาพร้าวอ่อนและพวงมาลัยมะลิสดส่วนศาลที่เห็นในปัจจุบันจะมี 2 ศาล คือศาลที่อยู่ริมน้ำกับศาลที่ตั้งอยู่ภายในวัด ซึ่งศาลนี้อันที่จริงเป็นศาลเดิม เมื่อร้อยกว่าปีก่อน ศาลนี้เดิมก็อยู่ริมน้ำ แต่เพราะเวลาผ่านไปทำให้ดินทับถมกลายเป็นแผ่นดินงอกใหม่ ศาลนี้เลยกลายเป็นตั้งอยู่บนดินไป




ที่มา นิตยสารหญิงไทย

 

วัดกู้
ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา ตำบลบางพูด ในซอยปากเกร็ด 3 บริเวณริมน้ำหน้าวัดเป็นจุดที่เรือพระที่นั่งของสมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ พระมเหสีในรัชกาลที่ 5 ประสบอุบัติเหตุเรือล่มสิ้นพระชนม์ วัดนี้สร้างในสมัยพระเจ้ากรุงธนบุรี เป็นศิลปะแบบมอญ ภายในโบสถ์หลังเก่ามีภาพจิตรกรรมฝาผนังแบบมอญ เป็นภาพเขียนสีน้ำมันเรื่องราวพุทธประวัติ วิหารประดิษฐานพระนอนองค์ใหญ่ ด้านข้างวิหารเป็นที่เก็บเรือพระที่นั่งของพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ที่อับปางซึ่งชาวบ้านได้กู้ขึ้นมา และมีพระตำหนักที่สร้างขึ้นเพื่อเป็นอนุสรณ์สถานที่สมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์สิ้นพระชนม์และเมื่อคราวเรือล่มได้อัญเชิญพระศพมาไว้ที่วัดนี้ชั่วคราว มีศาลพระนางเรือล่ม (พระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์) ซึ่งจำลองแบบจากศาลาจตุรมุขของพระที่นั่งไอศวรรย์ทิพยอาสน์ที่พระราชวังบางปะอิน
การเดินทาง
รถยนต์ จากท่าน้ำปากเกร็ดเลี้ยวซ้ายเข้าซอยวัดกู้มาตามถนนสุขาประชาสรรค์ ผ่านวัดบางพูดนอก สวนทิพย์ ระยะทางประมาณ 3 กิโลเมตร จะเห็นวัดกู้อยู่ด้านซ้ายมือ
เรือ เช่าเรือจากท่าน้ำปากเกร็ดแล่นมาทางเหนือประมาณ 3 กิโลเมตร ใช้เวลาประมาณ 10 นาที จะเห็นท่าน้ำวัดกู้อยู่ทางขวามือ

 

ยินดีที่ได้พบเจอครับ เหตุการณ์ครั้งนั้นกล่าวไว้ว่า "เมื่อเรือโสรขจรเบนหักหลบการเกยตื้นเช่นนั้นเรือปานมารุตซึ่งกำลังเร่งเพื่อเข้าแทรกระหว่างกลางของเรือราชสีห์และเรือยอร์ชก็ต้องเบนหลบตามออกไปทันที การเบนหัวเรือกลไฟหลบออกกันเป็นฉากๆนั้นถ้าเป็นเรือกลไฟที่ไม่ได้ลากจูงจะสู้ไม่เป็นอันตรายมากนักหากแต่ว่าเรือกลไฟปานมารุตจูงเรือพระประเทียบและการลากจูงนั้นก็ปรากฏว่าได้ทิ้งระยะเชือกที่ลากจูงยาวกว่าลำอื่นเนื่องด้วยในเรือพระประเทียบนั้นมีพระราชธิดาซึ่งยังอ่อนพระชันษาอยู่เกรงว่าควันไฟและลูกไฟจากปล่องเรือจะมารบกวนพระอนามัย นายท้ายเรืออิน เมื่อเบนหัวเรือหนีแล้วก็ยังมิได้ชะลอความเร็วเพื่อให้เรือพระประเทียบที่พ่วงมาตั้งลำก่อนแต่กลับเร่งความเร็วเพิ่งขึ้นเพื่อจะหนีหัวเรือของเรือโสรขจรที่พุ่งออกมาหักเป็นมุม๔๕องศาทันใดนั้นก็มีเสียงโครมมม...เนื่องด้วยเรือโสรขจรได้ปะทะเข้ากับเรือปานมารุตแล้ว เสียงหวีดร้องดังขึ้นทั้งลำเรือพอเรือโสรขจรหักหัวเรือให้ตั้งลำอีกครั้งหนึ่งก็พอดีกับเรือพระประเทียบของสมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ที่กำลังถูกลากจูงยังมิสามารถตั้งลำได้ลูกคลื่นอันเกิดจากเรือโสรขจรกระท้อนเข้าหาเรือพระที่นั่ง" ดูเหมือนว่า นายอิน ผู้เป็นนายท้ายเรือในครั้งนั้น น่าจะเป็นผมเองนะครับ (พอผมรู้อดีตนี้ก็ได้ไปกราบขอขมาลาโทษพระนางฯที่วัดกู้เช่นกัน) เพราะอยู่ใกล้กับสำนักสงฆ์บ้านสวนทิพย์ ของหลวงปู่บุญฤทธิ์ ปัณฑิโต พระอาจารย์ฝ่ายวิปัสสนาญาณของผมเอง แต่แปลกทุกครั้งที่ไปสำนักสงฆ์ใจผมก็จะรู้สึกอยากเข้าไปวัดกู้เพราะชื่อคุ้นๆ ก็แต่ไม่มีโอกาสเข้าไปเลยอีกทั้งยังไม่รุ้ประวัติวัดด้วยครับ และยังไม่รู้อดีตชาติตัวเองว่าเกี่ยวข้อง ซึ่งผมเองก็เรียนจบมากจากมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา แต่สมัยที่เรียนไม่ได้ฝึกจิตไม่ได้สนใจจึงไม่คิดจะสืบสาวเรื่องราวประวัติศาสตร์นี้ จนภายหลังฝึกจิตได้ประมาณ3 ปี ก็ทราบว่าอดีตชาติว่าเคยเกี่ยวข้องกับสมเด็จพระพุฒาจารย์โต พรหมรังสี จึงมั่นใจว่าตัวเองเคยเกิดในรัชสมัยรัชกาลที่ 5 อย่างแน่นอนแต่ไม่ทราบว่าเป็นใครในสมัยนั้น(คิดว่าคงเคยเป็นสามเณรหรือข้าหลวงในวัง)จนวันหนึ่งได้ไปพบแม่ชีท่านหนึ่ง(สายร่างทรง)เมื่อท่านเห็นหน้าผม ท่านก็มองหน้าผมแล้วก็ชี้มือมาที่ผมพร้อมพูดว่า"เจ้าเป็นคนทำเรือล่ม เพราะเจ้าบังคับหัวเรือไม่ดีเรือจึงล่ม" นับว่าเป็นบทเรียนที่ราคาแพงของความตั้งอยู่ในความประมาทและการเมาสุราเมรัยขาดสติในภพชาตินั้น จึงก่อเกิดมหันตภัยต่อทั้ง 4 ชีวิต ปัจจุบันผมก็หวังว่าผลแห่งการเจริญพระกรรมฐานจะส่งผลบุญถึงทั้ง 4 ท่านครับ ส่วนเสด็จพ่อรัชกาลที่5และเสด็จแม่สุนันทากุมารีรัตน์นั้น ผมเคารพบูชามาตั้งแต่สมัยเรียนเพราะนับถือเป็นพระบิดาและพระมารดาครับ

 

สิ่งที่ผ่านเลยไปแล้วในอดีตแก้ไขไม่ได้ แต่ทำปัจจุบันให้ดีได้
ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่ได้รับผลกรรม อย่างสาสมแล้วที่ได้เคยก่อไว้ในอดีตชาติ
ปัจจุบันของมีชีวิตใหม่ เพื่อทำความดี และปฎิบัติธรรม วิปัสสนากัมฐานถวายพระองค์ค่ะ

 

เคยติดตามอ่านเรื่องราวมาตั้งแต่ปี2012 จนวันนี้ บังเอิญจำพลาสเวิดได้..เลยแอบมาส่องอีกรอบ.. เมื่อวานก็พึ่งไปสักการะพระบรมราชานุเสาวรีย์ร.5 มาที่ป้อมพระจุล รู้สึกแปลกๆกับ ป้อมปืนเสือหมอบและยิ่งเรือหลวงบางประกงนี้ใจสั่นหนักเลย...
..^^