เรื่องจริงไม่อิงนิทาน ประสบการณ์ตั้งแต่ 3 ขวบ จนถึงอายุ 57 ปีของผม

ท่านพูดต่อว่า นอกจากพระอินทร์แล้ว ก็มีพระพุทธเจ้าเท่านั้น ที่จะพยากรณ์ ได้ ส่วนพระสาวก ท่านไม่ให้ แสดงฤทธิ์ และพยากรณ์ นอกจาก ท่านจะแสดง แบบเทียบเคียง และท่านได้เล่าต่อไปว่า คนที่จะ เป็นพระพุทธเจ้า คือว่า ถ้าบุคคลนั้น ทำความปราถนา จิตเขาผู้นั้น จะเป็นพระโพธิสัตว์ ทันที เมื่อนั้น พระอินทร์ จะสำแดง เดช เหาะมาทาง อากาศ แสดงเป็นยักษ์ แล้ว ตรัสว่า เธอ ปราถนา จะเป็นพระพุทธเจ้า เราจะขอแขนเธอ ขาเธอ ดวงตาเธอ ๆ จะให้ได้ไหม ถ้าเธอให้ได้


ตามที่ขอ พระอินทร์ ท่านจะพยากรณ์ ทันที ว่า ต่อไปในอนาคตกาลเบื้องหน้าโน้น ท่านจะได้เป็นพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่ง ในอนาคตกาลโน้นเทอญ นี่ท่านว่า อย่างนี้ครับ เมื่อดูแล้ว อ่านประวัติ ท่านแล้ว ก็ตามนั้นเลยครับ ท่านเล่าเรือ่งหลายๆเรื่อง เกี่ยวกับพระพุทธบาทกบ ผมก็แทบไม่ได้แล้ว มันนานแล้วครับ

 

และจำได้ อีกอย่าง ท่านว่า อย่างนี้ เกี่ยวกับ ลูกศิษย์ และบริวารท่าน ท่านพูดกับผมว่า ระหว่าง ลูก ศิษย์หลวงพ่อ ฤาษี วัดท่าซุง กับ ลูกศิษย์ และบริวารของท่านๆว่าอย่างนี้ครับ ท่านกว่าวว่า ลูกศิษย์ ท่านกำลัง เรียน ชั้นอนุบาล ส่วนลูกศิษย์ หลวงพ่อ ฤาษี กำลังเรียนเข้ามหาลัย สอบในขั้นมหาลัยครับ คือท่านเปรียบเทียบ ทางโลก ถ้าพูดถึง คือทางธรรม ไม่ทราบว่าคุณเข้าใจไหม ส่วนผมเข้าใจดีครับ (แต่ก็ไม่แน่ เสมอไป) คนไหน ถ้าเอาจริง นี่ความคิดผมน่ะครับ ถ้าเขาบางคนไม่ติดตามหลวงปู่ไป เขาหันเห กลางคัน ไม่เอา เบื่อการเกิด ไปก่อนก็ได้ครับ เยอะแยะไป ดูตามประวัติบางท่าน น่ะครับ แค่นี้ก่อนนะครับ ผมปรกติ จะนอน ไม่เกิน ๒ ทุ่ม ร่างกายไม่ดี ราตรี สวัสครับ

 

ขอบคุณคราบคุณบุญทรง... ผมเองเมื่อสองเดือนที่แล้วได้มีโอกาสศึกษาประวัติของหลวงปู่ครูบาวงศ์ท่าน และก็เหมือนเรื่องบังเอิญหรืออย่างไรไม่ทราบได้ มีเพื่อนในเฟชบุคที่ไม่รู้จักกันมาก่อน อยู่ๆก้มาชวนไปเที่ยววัดแถบจังหวัดลำพูน ซึ่งนั้นก้หมายรวมถึงวัดพระบาทห้วยต้มด้วย ถือว่าเป้นบุญของผมจริงๆที่ได้ตระเวณกราบไว้พระธาตุต่างๆในจังหวัดลำพูน มาสิ้นสุดที่วัดห้วยต้ม ก่อนกลับผมได้บูชา พระของครูบาท่านมาสองสามอย่าง มีพระธาตุข้าวบิณฑ์ พระผงสุปฏิปัณโณ และเหรียญตานใช้ตานแทน เหรียญนี้เค้าว่าใช้คู่กันกับเหรียญทำน้ำมนต์หลวงพ่อฤษี แต่ผมคงไร้วาสนา เพราะเหรียญทำน้ำมนต์หลวงพ่อฤษีนั้นราคาเช่าหาไปไกลมากเกินเอื้อมครับ (ผมเป็นคนขี้โรคตั้งแต่เด้กเลยเสาะแสวงหาเแต่เหรียญแนวๆนี้) ทั้งๆที่เมื่อสิบกว่าปีก่อนผมเข้าวัดท่าซุงเป็นว่าเล่น ก้ไม่เคยนึกสนใจเรื่องราวของวัตถุมงคลอะไรกับเค้าเลย จนถึงทุกวันนี้ก้ยังไปวัดท่าซุงอยู่บ่อยๆโดยเฉพาะงานธุดงค์ที่ต้องไปถือศีล และฝึกมโนเต็มกำลัง...

 

({) สวัสดีครับคุณ อนาคินร์<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_9690863", true); </SCRIPT> ยังมีอีกเยอะ พระหลวงพ่อ ฤาษี วัดท่าซุง แหนบ องค์หนึ่ง หลักร้อย ไม่ถึง หลักพันต้นๆ อย่างน้อยมี ๕ รุ่น และเหรียญ วันเกิด รุ่น ๑ ถึงรุ่น ๔ ใช้แทนเหรียญน้ำมนต์ได้ จริงๆ พระหลวงพ่อท่านมีพุทธานุภาพ ครบทุกด้าน นอกจากบางองค์ เท่านั้น ท่านจะขอ กรณีพิเศษ ครับ เรื่องโรคภัยไข้เจ็บ ผมเอง คงไม่แพ้ เหมือนกัน เรื่องการป่วยนี้ ผมป็นมา ตก ๔๐ ปี ไม่เคยหายเลย ได้แต่ทุเลาเบาบาง เพียงบางครั้ง เท่านั้น มันปวด ทุกลมหายใจเข้าและออกครับ ถ้าปวดมากก็ ปวดทั้งตัวเลย


ไอ้ที่ปวยไข้ไม่สบาย บ่อยๆ นี่หลวงพ่อท่านเคยพูด พวกนี้ อดีด ชาติ เคยฆ่าสัตว์ มามาก เอาแค่ชาตินี้ ก็ไม่น้อยแล้ว ผมน่ะครับ มาเลิก เอาตอน ใกล้ ๆ พ.ศ.๓๐ นี้เอง หลวงพ่อเอง ท่านก็ป่วยกระทั่ง มรณะนะครับ บางที่ท่านทำให้ลูกศิษย์ ท่านได้แต่เบา แล้วก็เป็นใหม่ ลูกศิษย์ บางท่านหรือหลายๆท่าน หาย โรค เยอะแยะครับ ก็ดีนะ เป็นโรค จะได้ไม่ประมาท ในชีวิต จะได้เร่ง ทำความดีบ่อยๆ และนึกถึง อริยสัจ ๔ ไงครับ ถ้าคุย เรื่องโรค เป็นวัน คงไม่จบครับ อนุโมทนาสาธุด้วยครับ ที่มีโอกาศไปกราบ พระธาตุ และพระบาท ตามวัดต่างๆ

 

ขอเล่าต่ออีกนิด นะครับ ไหนๆคุณก็มาทางภาคเหนือแล้ว ผมได้มีโอกาศ มากราบหลวงปู่ วัดพระพุทธบาทตากผ้า คือมีทั้ง พระบาทของพระพุทธเจ้า มีทั้งพระบาท พระราหุล ตอนเป็นเณร ๗ ขวบ และที่แห่งนี้ ท่านกล่าวไว้ ว่า เป็นที่ พระอานนท์ ซักจีวร ให้ องค์สมเด็จ และตากผ้าไว้ ณะ ที่แห่งนี้ เพราะสถานที่นี้ พระตถาคต เสด็จมาพัก อยู่ช่วงหนึ่ง ครับ ในปีนั้น น่าจะ พ.ศ. ๒๒ ผมได้มีโอกาศ มากราบ หลวงปู่ครูบาพรหมจักร และได้แวะ ค้างคืน ณ ที่แห่งนี้ เมื่อเข้าไปกราบหลวงปู่ หลวงปู่ท่าน พูดว่า พักอยู่ด้วยกัน ณ ไอ้ผมไม่รู้หรอกว่า ในสมัยนั้น มีพระ วัดท่าซุง ได้เดิน ธุดงค์ไปกราบท่าน ถึง ๔ พระองค์



ผมได้กราบและคุย กับท่านอยู่ สักพัก ก็ลาท่านไป พักผ่อน ก็บังเอิญ ลงมาจาก ที่หลวงปู่รับแขก ก็เจอ คณะ พระวัดท่าซุง ก็ได้ สนธนากับ ท่าน และพระท่านได้ จัดที่พักให้ เมื่อก่อน ผมจะตะเวนไปกราบ พระต่างๆ ในภาคเหนือ หลายพระองค์ด้วยกัน เมื่อค้างคืน ตอนเช้า ก้ได้ไปกราบ พระบาท เสร็จ ก็ถามพระว่า หลวงปู่ท่าน ตื่นกี่โมง และรับแขก กี่โมง ได้ใจความว่า ๓ -๔ โมงเช้า พระที่ดูแลท่านว่าอย่างนั้น เมื่อกราบที่ต่าๆเสร็จ ก็นึกในใจว่า เราไม่มีโอกาศ กราบลาหลวงปู่ ก็เดิน จะไปกราบพระ ที่ศาลาใหญ่ ก็บังเอิญ จริงๆ จริงๆไม่ใช่บังเอิญหรอกครับ หลวงปู่ท่าน ไปนั่งรอ ผมอยู่ที่ ในศาลา ใหญ่ ผมเข้าไปกราบลาหลวงปู่ ท่านยิ้ม แย้ม แจ่มใสมาก นั่งรอผมอยู่ และบอกว่า รับพร หลวงปู่จะให้พร ผมนั่ง คุกเข่า รับพรท่าน ๆสวดยถาสัพพี เป็นอันเสร็จครับ ผมก็ลาท่านโดย ไปขึ้นรถ ไปวัดหลวงปู่ ครูบาวงค์ วัดพระบาทห้วยต้ม

 

ที่เล่ามา เล่าแบบข้ามกระโดเลยนะครับ เลย ขาดใจความไปเยอะเลย ก็ไม่เป็นไร ถือว่าเอาข้อใจความบางอย่าง ก็ขอย้อนพูดเกร็ดเล็ก เกร็ดน้อยหน่อยก้แล้วกัน อย่าง หลวงปู่ ครูบาพรหมจัก เคยฟังในเทป หลวงพ่อ ฤาษี วัดท่าซุง พระในสายทางเหนือ จะเป็นพระโพธิสัตว์ ก็ดี เป็นพระอริยเจ้าก็ตาม ในหลายๆพระองค์ ในอดีดชาติ เคยเกิดเป็นพี่ ชายหลวงพ่อบ้าง เป็นน้องบ้าง เป็นพ่อบ้าง อะไรทำนองเนี้ย และมาชาตินี้ บางองค์หรือ หลายๆพระองค์ หลวงพ่อ ท่านจะพา ลูกศิษย์ลูกหลานไปกราบ แต่ละองค์ ๆไป และทุกภาค ของประเทศไทยเรา ที่ไปกราบท่าน ที่วัดท่าซุง พระองค์ไหน ที่มีความสำคัญๆ ท่านก็จะแนะนำไปว่า หลวงพ่อ องค์นั้นองค์นี้อยู่แถวนั้น แถวนี้ ให้ไปกราบ ท่าน ท่านบอกว่า ไม่จำเป็นต้องมาถึง วัดท่าซุงหรอก นี่เป็นแบบนี้ครับ


จะได้ เป็นขวัญกำลังใจ และได้มีโอกาศ ทำบุญ และอีกประการหนึ่ง ถ้าอยู่ที่ไกลๆ มาที่วัดท่าซุง มันเปรือง ค่ารถ และเสียเวลา ท่านเป็นห่วงทุกๆคน ถ้ารวยก็ไม่ไร ใช่ไหมครับ และอีกอย่างผมว่า ท่านต้องการให้ลูกหลานได้ บุญกุศล ได้ไปกราบพระที่ทรงคุณ อันประเสริฐ ก็มีหลายระดับครับ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขอเล่า ความในใจส่วนตัวสักหน่อยนะครับ จริงๆ เคยเล่า ในกระทู้อื่นๆไว้บ้างแล้ว แต่ไม่เคยตั้งกระทู้ส่วนตัว เลยขอเล่าเลยแล้วกัน

 

ในปี พ.ศ.๒๘-๒๙-๓๐ ไม่รู้ว่า เป็นปีไหน ที่ผมคิดว่า ตอนนั้นผมเป็นนักการภารโรง อยู่ที่ โรงเรียนพระสุธรรมยานเถระ วัดท่าซุง วันหนึ่ง ผมคิดฟุ้ง ซ่าน แต่มันฟุ้ง อยู่หลายวันนะครับ วันนั้นผมคิดอย่างนี้ครับ ผมอยาก จะเป็นพ่อ ของพระโพธิสัตว์ ที่มีบารมีมาก แบบ ระดับหลวงปู่ปาน ระดับ หลวงปู่ครูบาธรรมชัย หรือหลวงปู่ครูบาวงค์ ถ้าไม่เป็นพ่อ ก็มาเป็นลูก ก็ยังดี มันคิดฟุ้ง แต่ฟุ้งของผม มันมีผลแบบนี้ครับ จิตผมวันนั้น มันมาหยุด อยู่ที่หลวงปู่ครูบาธรรมชัย ผมเข้าใจว่า หลวงปู่ครูบาธรรมชัย ปราถนา พุทธภูมิ เพราะว่า ผมเคยคิด และกราบท่านมาแล้ว และเล่าไปแล้วว่า


ขอเล่าย้อนอีกนิด ก็แล้วกันครับ คือว่าตอนที่ผมไปกราบหลวงปู่ กราบ ๑ ผมกราบ พระพุทธเจ้า กราบ ๒ ผมกราบพระธรรม กราบ ๓ ผมกราบพระอริยสงฆ์ ท่านแสดง อาการ ลังเกียจผม ผมก็สังเกตุ ดูอยู่ และไปกราบท่านที่วัด ครั้ง ๒ ก็เป็นอีแบบเดิมอีก เหมือนท่านจะแสดง อาการรังเกียจอีก มาตานี้ ครั้งที่ ๓ ผมไปกราบหลวงปู่อีก ไม่เอาแล้ว เปลี่ยนวิธี กราบใหม่ จะเป็นแบบที่ผมคิดไว้ไหม แสดงว่า หลวงปูครูบาธรรมชัย ไม่ใช่ พระอริยเจ้า ต้องเป็นพระโพธิสัตว์แหงๆเลย เพราะหลวงปู้ท่านจิตท่านไว มากๆครับ เจโตปริญญาณ

 

เมื่อผมคิดได้ดังนั้นแล้ว เอาใหม่ กราบ ๑ ผมกราบพระพุทธเจ้า กราบ ๒ ผมกราบ พระธรรม กราบ ๓ ผมกราบพระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้า แหม พี่น้องทั้งหลาย หลวงปู่ท่าน ไม่แสดง อาการรังเกียจ ผมอีกเลย ยิ้มแย้ม แจ่มใสเป็นยิ่งนัก พูดคุยเป็นกันเอง นี่แสดง เห็นได้ชัดเจน ในอาการของหลวงปู่ ที่ผ่านมา ไอ้ผมก็คิด หลวงปู่คงเป็นพระโพธิสัตว์ ไม่ใช่พระอริยเจ้า ตานี้ผมขอพูดย้อนถอยหลัง มาที่ ผมเป็นภารโรงนะครับ เมื่อจิตผม คิดดังนั้นแล้ว วันนั้น ที่เล่าเรื่องที่ผ่านมา จิตผมมาหยุดอยู่ที่หลวปู่ ครูบาธรรมชัย


ที่ต้องการ จะเป็นพ่อ ของพระโพธิสัตว์ หรือให้พระโพธิสัตว์ ที่มีบารมีมาก มาเป็นลูกก็ได้ นี่จิตผมคิดพิเลน แบบนี้ พี่น้องที่เคารพ วันรุ่งขึ้น ตอนเช้า ไม่จะเกิน ๓ โมงเช้า ครับ พี่จำปี ซึ่งเป็น พี่สาว อาจารย์พรนุช ในสมัยนั้น พี่ปีแกเป็นแม่ครัว ทำอาหาร ให้เด็กนักเรียนกินครับ เดินมาหาผม แล้วพูดว่า หลวงพ่อสั่งมาว่า ให้ไปบอก บุญทรงที ว่าหลวงปู่ครู บาธรรมชัย วัดทุ่งหลวง อ.ม่แตง เชียงใหม่ ท่านปราถนา เป็นอัครสาวก ของพระศรี อริยเมตตรัย ก็ถึงบางอ้อ ทันทีครับ จน ในเวลานี้ มีทั้งเทป และหนังสือ ของวัดท่าซุง บอกว่า หลวงปูครูบาธรรมชัย ปราถนา เป็นอัครสาวก ของพระศรีเมตตรัยครับ นี่คือที่มาความคิดผมครับ ถ้าใครๆไปถามพี่ปี แกคงจำไม่ได้แล้วครับ เพราะว่า ท่านสั่งมาบอกผมโดยเฉพาะ ผมก็จำไว้ตั้งแต่นั้นมา

 

ขอบคุณคราฟ...*___* denceedenceedencee

 

({) สวัสดีครับคุณอนาคินทร์ มีอะไร ก็มาคุยกันได้ครับ คุยคนเดียวก็เบื่อเหมือนกัน ถ้าไม่มีใครคุยด้วยก็คงได้ไม่นาน หมดเรื่องคุยครับ และก็ ชักเริ่มเบื่อๆอยู่เหมือนกันครับ หรือท่านใด จะคุยด้วยโดยธรรม ก็มาเข้ามาคุยกันได้ ครับ :z7:z6

 

อย่าพึ่งเบื่อซิคะ กำลังติดตามเช่นกัน ประวัติชีวิต ประสบการณ์ ไม่ใช่ว่าใครจะพบ เจอเหมือนคุณบุญทรงง่ายๆนะคะ (ขี้ไก่ตอนเด็กๆก็เคยกินค่ะ)
รอติดตามด้วยคนค่ะ

 

({) สวัสดีครัคุณ dawlong<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_9694810", true); </SCRIPT> ที่อุตส่าต์ ติดตามเข้ามาอ่าน และให้กำลังใจ และได้เป็นพยาน ๑ ท่านแล้วว่าผม ไม่ได้ โม้ ว่าเคยกิน ขี้ไก่แห้ง คั่ว มา รักษาโรคครับ แต่ขี้คนนี่ไม่เคยกิน ที่จำความได้ แต่ ที่เล็กไปกว่านั้น ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ ส่วนเยี่ยว เป็นภาษาไทยเรา พูดง่ายดี แต่คำว่า ปัสสาวะ เป็นภาษาสันตกฤษ หรือบาลีนี่แหละครับ ไม่ใช่ภาษาไทย เขานำมาเรียก กันทีหลัง ว่าพูดเพระๆต้องแบบนี้อ่ะครับ ส่วน ปัสสาวะ ตำรายาพระพุทธเจ้า ยาดองด้วย น้ำมูตรเน่า เมื่อตอนผมบวชผมได้ เก็บเยี่ยวได้ ๑ โอ่งมังกร และได้ เอาตัวยา ต้นหญ้าใบไม้ ต่างๆ ถึงเกิน ๑๐๘ ชนิด ดองไว้ ที่สำนัก อ.ปราณบุรี ตอนหลัง พระท่านคงเททิ้งหมดครับ เพราะผมศึกออกไปแล้ว


ยาดองด้วย น้ำมูตรเน่า ที่ผมทำไว้ ครูบาอาจารย์ ท่านว่า รักษาโรคได้ ร้อย แปด พันประการ แต่ยังไม่ทันได้กิน ก้ศึกเสียก่อนครับ ตอนนั้น ยากำลัง ตกตระกอน เพราะผมได้ ตำ ตัวยาต่างๆ ละเอียดแตกพอประมาณครับ

 

สวัสดีครับพ่อแม่พี่ๆน้องๆที่เคารพ วันนี้ มาพูดเรื่องที่ผมทำงาน วัดท่าซุงดีไหม เอาเรื่องมันให้ละเอียดหน่อย แล้วค่อยไปคุยที่อื่นๆกันนะครับ ผมก็ยังเข้าๆออกๆ ที่วัดท่าซุง เป็นว่าเล่น ปีไหน ไม่มาอยู่ ก็เข้ามาทำบุญ ตอนวัดมีงานครับ มาช่วยงาน อยู่หลายวันหน่อย หรือ ๒-๓ วันก็จะกลับ และขาดไม่ค่อยได้ ก็งานเป่ายันต์เกราะเพชรครับ หลวงพ่อ จะเป่ายันต์เกราะเพชร ช่วง ตรงกับวันเสาร์ ๕ หมายถึง ขึ้น ๕ ค่ำ หรือ แรม ๕ ค่ำ ตรงกับวันเสาร์ครับผม มื่อยู่ได้มาอยู่ ทำงานวัดท่าซุง ที่เคยได้ไป ขบวนรถของหลวงพ่อ คือว่า ไม่ค่อยได้ไป ว่างั้นเถอะครับ


พระธาตุดอยตุง ๒-๓ ครั้ง พระธาตจอมกิจติ ๑-๒ ครั้ง ลานกระบือ โรงกลั่นน้ำมัน ค่ายทหารอากาศเชียงราย วัดพญาเม็งราย สุพรรณ บุรี วัดป่าเลไลย สระน้ำศักดิ์สิทธิ์ ๔ สระ วัดพระบรมธาตุ พิษณุโลก ค่าย รูปปั้นพระเจ้าตากสิน มหาราช และมีอยู่ครั้งหนึ่ง อยู่โรงเรียน หลวงพ่อ สั่งให้พี่ปี ให้มาบอก ผม ให้บุญทรง ไปตัดไม้เรียว ให้ที สัก ๔-๕ อัน นี่ผมได้รับใช้ นิดหน่อย ไม่เหมือนคนอื่นเขาครับ

 

กลัวจะขัดจังหวะเลยไม่คุยค่ะ

 

ผมจะตัด ไม้มะขาม ก้หายาก เอาไม้ไผ่ ดีกว่า ยาวสักเมตรเศษๆ ผมก็คิดในใจ เอ่คราวนี้ หลวงพ่อ จะสอนอะไรเราหนอ เมื่อผมตัดเสร็จ ก็นำไปให้พี่ปี ไม่ไผ่ สีสุก เหลาสวยเลย ในวันต่อมา ผมก็คิดว่า เอ่ วันนี้ มีอะไรแปลกๆ พอผม ไปช่วยในโรงครัว ก็คอยเก็บสำรับกับข้าว ที่พระฉันเสร็จ เข้าโรงครัว และคอยกินข้าว ไปทำงาน ที่โรงเรียน เมื่อผม เห็รถหลวงพ่อเข้ามา มีหมาตัวหนึ่ง ชื่อ ท่านใหม่ เคยเกิด เป็นทหารรับใช้หลวงพ่อ คอยรับส่บหลวงพ่อ ทุกวัน วันนี้ เมื่อหล
วงพ่อ เข้ามา หลวงเดิน ไปหาหมา ๆทุกๆตัววิ่งเข้าหาหลวงพ่อ ๆเตรียม ขนม โยนให้หมา หมาก็ส่วนใหญ่ เข้าแถวกิขนมกัน ตัวไหนเกเรท่านก็ใช้ไม้เรียว ที่ผมตัดไปให้ท่าน ตี หมาก็ร้องเอ๋งๆไปเลย ตัวไหนทะเราะกัน ท่านก็ตี ผมก้แอบดูหลวงพ่อ ให้ขนมหมา จิตผมมันคิดดังนี้ครับ


อ๋อ เป็นเช่นนี้นี่เอง หลวงพ่อท่านต้องการ ให้เราใช้ปัญญา คิดเอาเอง นี่เอง คือ จิตคิดว่า ลูกศิษย์ หลวงพ่อ ลูกหลาน คนไหน ดี หลวงพ่อ ก็สรรเสริญเยินยอ ให้คำติชม ให้เข้าของ ที่ท่านจะสงเคราะ คนไหน เกเร สันดานไม่ดี ก้ต้องดุด่า ว่ากว่าว หรือตี ก็ว่ากันไป เหมือน ท่านตีหมา ให้ผมดู เป็นตัวอย่าง และทุกอย่างให้ใช้ปัญญา และข้อสำคัญ ต้องมีระเบียบ วินัย เหมือนกับ หมา ที่เวลากินขนม ทีหลวงพ่อให้ เขาเข้าแถวเป็นระเบียบเรียบ ร้อยดี แต่เราเป็นคนไม่มีระเบียบวินัย มันก็สู้หมาไม่ได้ ใช่ไหมครับพี่น้อง และลูกศิษย์เยอะแยะ ทำไม่ท่านไม่สั่ง ให้ไปตัดไม้เรียว นี่ผมว่าท่านจะสอนผมโดยเฉพาะ ยังมีเรื่องอื่นๆอีกเยอะครับ ที่สอนผอีกแบบหนึ่ง แต่ท่านไม่มาคุยกับผมหรอกครับ แต่ท่านแสดง กับกริยาให้เราดูและเห็น นี่ผมเองก็ต้องใช้ปัญญาคิดเอาครับ

 

({) สวัสดีครับ อาซือเจ๊ต้อย ขอบคุณครับ ที่มาคุยด้วย ดีครับ ถ้าไม่มาคุยนี่ มันก้เบื่อเป็นครับ ไอ้ที่ทำนี่ ก็คิดว่า นี่ถือเป็นหน้าที่อีกแบบหนึ่ง แต่ใครจะคิดยังไงผมไม่รู้ครับ ถือเป็นหน้าที่ครับผม มีเรื่องแบบไหน ก็เชิญ ทุกๆท่านด้วยนะครับคุยกันโดยธรรม ผมเอง จะชอบมากๆกว่าอย่างอื่นๆครับ ครับผม หรือประสบการณ์ หลวงปู่พอต่างๆก็ได้ครับ ลองมาแจมเล่าสู่กันฟังครับ ห้องอื่นๆ ก็ไม่ได้เข้าไปหลายวันก็มีครับ เดี๋ยวทำธุระต่อ มีเวลาจะเข้ามาใหม่ครับ

 

นู่รออ่านอยู่นะคะ
ชอบมากเลยค่ะ สำหรับชีวิตในกาลโน้นนนน

 

({) สวัสดีครับคุณ จ๋าเอง ขอบคุณครับ ที่เข้ามาติดตามอ่าน ก็ขอให้ติดตามอ่านกันไปเรื่อยๆนะครับ มีเรื่องอะไร ก็ถามได้ ถ้าไม่เกินวิสัยที่จะตอบได้ หรือมีเรื่องอะไร ก็ขอเชิญเล่าสู่กันฟังได้ครับ

 

สวัสดีครับ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน ความเดิม ตอนที่แล้ว มาจบลงตอนที่หลวงพ่อ ให้ไปตัดไม้เรียว และหลวงพ่อได้ให้ขนมหมาๆก้เข้าแถวกินกันเป็นระเบียบเรียบร้อย ดีกว่าคนบางกลุ่มด้วยซ้ำไป ซึ่งไม่มีระเบียบวินัย เกะกะระรานอันพาล ไปทั่ว เห็นอยู่บ่อยๆ ซึ่งมีความรู้ แต่จิตใจเลวกว่าสัตว์เสียอีก ฉนั้นถ้าคนเราทำตัวไม่เหมาะสม สมกับเป็นมนุษย์ มันก็น่าจะอายสัตว์มันนะ ที่ผมพูดแบบนี้ อย่าสนใจนะครับ ผมว่า พวกอันพาล ครับ ที่ลักเล็กโขมย เขากิน และรังแกผู้อื่น


และมีอีกคราว หลวงพ่อท่านสั่งมา พี่ปี มาบอกว่า บุญทรง หลวงพ่อ จะไปเหนือหลวงพ่อ อยากกินข้าวหลาม ให้บุญทรง ไปเผาข้าวหลาม ให้หน่อย เอ่ ด้วยความดีใจ ถ้าหลวงพ่อ สั่งมาเช่นนี้ ต้องมีเหตุผลแน่นอน ผมก็รีบจัดการ ทันที ไปซื้อ ถั่วเขียวที่เขากระโท๊ะเปลือกแล้ว และ ถั่วดำ นำมาคั่ว แล้ว ไปตัดไม่ไผ่ป่า ที่เผาข้าวหลามได้ หากระบอกสวยๆ ที่เยื่อดีๆ เตรียมของเพื่อเผาข้าวมาครบ ข้าวเหนียว จำไม่ได้แล้วว่ากี่กิโล ไปซื้อ มะพร้าว ที่เขาขูด สำเร็จรูป น้ำตาลทราย เกลือป่น ใบตองเตรียม ไว้อุดรูกระบอกข้าวหลาม หาเชื้อไฟ ไว้เผา

 

เมื่อเตรียมการเรียบร้อยดีแล้ว ผมก็จัดการ คั้นน้ำกระทิ ใส่ให้พอดีกับ ข้าวเหนียว คือเราแช่เตรียมการไว้หมด ว่างั้นเถอะ แล้วกอกใส่กระบอก แล้วชิม ดูว่า มันไหม หวานพอปะแล่มๆเค็มหน่อยๆ เรียกว่า หวาน มัน เค็ม และคั่วถั่วดำคั่วถั่วเขียว ที่สำเร็จ แล้วใส่เค้ากันให้พอดี ว่าทำให้สุดฝีมือว่างั้นเถอะ เอ่ระหว่างที่ทำ ใจมันก็นึกถึง ในสมัยที่เรา คงเคยเกินในสมัย อยุธยา สุโขทัย ในสมัยเชียงแสน โยนกไปโน่น เราคง ขุดมันนก มันป่า ของป่าบ้าง เผาข้าวหลามบ้าง ข้าวตากแห้งบ้าง หาเสบียงอาหารบ้างทำนองเนี้ยครับ ใจมันฟุ้งไปเอง


เมื่อเตรียมของเสร็จก็ ขุดดิน เป็นแนวตรง ฝังบ้องไม้ไผ่ลงดินไปประมาณ ๕ เซ็นแล้วเอาเชื้อไฟไม้ที่เตรียมไว้เผาข้าวหลาม และจุดไฟ คอดูว่า สุกไหม เมื่อสุกเอดได้ที่ ก็ลอง ผ่ามาเผากิน สักกระบอก ก็โอเค บางกระบอก จะไม่สุก ตอนช่วงฝังดินนิดหน่อยครับ ก้ได้นำไปให้พี่ปีไปถวายหลวงพ่อท่านไปภาคเหนือ ไม่ทราบเหมือนกันครับ บางกระบอก ที่บอกมา อาจไม่สุกบ้าง ช่วงโคนนิดหน่อยครับ เอ่แต่ว่า หลวงพ่อ ท่าน รู้ได้ไง อันนี้ผมเข้าใจ เพราะว่า เรื่องปาฏิหาริย์ นี่ ท่านรู้อยู่แล้ว ผมเจอบ่อยๆ นับเป็นร้อยๆครั้ง เริ่มตั้งแต่มาพบท่านครั้งแรกโน่นครับ