ธรรมทานจากนางสาวอัมพิกา อภัยกุล

ธรรมทาน คือ การเล่าเรื่องราวของตนเองที่เป็นทุกข์ ปัญหา อุปสรรค ความเจ็บป่วยด้วยโรคใด เกิดจากกรรมใด เกิดได้อย่างไร เราแก้ไขอย่างไร ผลของการแก้ไขเป็นอย่างไร หายหรือดีขึ้น เพราะอะไร ยังไม่หาย เพราะอะไร

เล่าความจริงทุกอย่าง ไม่บิดเบือน และเจตนาให้คนรู้มากๆ

ธรรมทาน คือ การให้ กฎแห่งกรรมเป็นทาน

เมื่อคนอื่นได้อ่านเรื่องราวของเรา จะไปดลใจ ให้คนอื่นหยุดกระทำ

หรือถ้าเขามีความทุกข์ เขาจะได้มีทางออก

 

1) ทำไมถึงอยากเขียนธรรมทาน
การให้ธรรมทาน เป็นบุญที่เจ้ากรรรมนายเวรต้องการ แต่ต้องขอโทษ สำนึก รู้สึกผิดจริง (ในเมื่อเราทำผิดขั้นศีล คือผิดศีล1-ศีล5 เราก็จะมีเจ้ากรรมนายเวรติดตามมา ถ้าเราไปถวายสังฆทาน ถ้าเจ้ากรรมนายเวรเขายังโกรธแค้นเรามากๆเขาอาจไม่รับ เพราะสังฆทานยังอยู่ในขั้นทาน ต้องใช้บุญระดบสูงกว่า คือบุญระดับศีล บุญภาวนา อุทิศให้ ดังนั้น จึงต้องให้ธรรมทาน

 

2)เคยจินตนาการเรื่องเพศสัมพันธ์ในวัด ทำให้ควบคุมสติไม่ได้ เกือบต้องเข้าโรงพยาบาลบ้า
ดิฉันมาเรียนหนังสือกรุงเทพช่วงมัธยมศึกษาปีที่ 1 เป็นช่วงที่ห่างคุณพ่อคุณแม่ และเริ่มไม่สนใจการเรียน ติดหนัง ติดละคร ติดรายการวิทยุ ติดรายการทีวี ติดหนังสือบันเทิง หนังสือตอบปัญหาทางเพศ ชอบดูหนังที่มีฉากเลฟซีน ชอบจินตนาการว่าตัวเองเป็นนางเอกบ้าง พระเอกบ้าง กำลังแสดงฉากเลฟซีน แสดงบทที่มีเพศสัมพันธ์ ชอบนึกถึงภาพละครตอนเลฟซีน นึกซำไปซ้ำมา ชอบสำเร็จความใคร่ หมกหมุ่มเรื่องกามารมณ์ ตอนที่โรงเรียนพาไปทัศนศึกษาที่วัด เคยจินตนาการเรื่องเพศสัมพันธ์กับคนอื่นในวัด เพราะขี้เกียจฟังอาจารย์บรรยายเรื่องประวัดวัด รู้สึกเบื่อ เลยคิดเรื่องเพศดีกว่าสนุกดี พอกลับมาจากวัด เริ่มมีความผิดปกติเกิดขึ้น คือไม่ค่อยมีสติ จิตใจร้อนรุ่น อ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง มีภาพแว๊บ เป็นภาพหน้าคนลอยไปลอยมา ภาพลามก ภาพมีเพศสัมพันธ์ ติดตา โดยที่เราควบคุมความคิดไม่ได้ พยายามหยุดคิดก็หยุดไม่ได้ ภาพที่ไม่ต้องการจะแว๊บเข้ามาในจิตใจตลอดเวลา ที่หยุดความคิดไม่ได้ เริ่มกลัวความคิดของตัวเอง กลัวคนอื่นรู้ความคิด บางทีหยุดคำพูดตัวเองไม่ได้ ไม่อยากพูดแต่ก็ต้องพูด บางทีพูดในใจอยู่คนเดียว เพราะหยุดคำพูดไม่ได้ บางทีก็หลุดออกมาเป็นคำหยาบคาย คำลามก รู้สึกรำคาญ เครียด รู้สึกว่ากำลังจะบ้า รู้สึกตัวเองไร้คุณค่า อยากฆ่าตัวตาย (ได้แต่คิดแต่ไม่ทำ) เก็บตัวเองอยู่เงียบๆคนเดียว หาทางออกโดยการหันหน้าไปฟังรายการธรรมะ รู้สึกดีขึ้น จึงฟังธรรมะบ่อยขึ้น แต่อาการภาพแว๊บและอาการพูดไม่หยุด ก็ยังรุมเร้าหนักหน่วงมาก จนพ่อเม่เริ่มเป็นห่วง จึงปรึกษากับญาติๆว่าจะทำอย่างไร ญาติๆแนะนำให้พาไปรักษาที่โรงพยาบาล พบหมอจิตเวช แต่คุณน้าที่เป็นหมอบอกว่า ไม่ต้องไปหรอก แต่ไม่ได้ยินว่าคุณน้าพูดอะไรต่อ ทุกคนเชื่อคุณน้าหมด ดิฉันจึงไม่ต้องไปโรงพยาบาลบ้า ไม่ต้องกินยาระงับประสาท ซึ่งถ้าไปก็แก้ปัญหาไม่ตรงจุดอยู่ดี เพราะยาได้แต่ระงับประสาท ใช้บำบัดระบบทางร่างกาย กินไปหลายปีก็สะสมในร่างกาย เกิดผลเสียต่อร่างกาย แต่ดิฉันผิดพลาดที่หมกมุ่มเรื่องเพศมากเกินไป มันต้องแก้ด้วยการเจริญสติ ซึ่งสิ่งที่พยายามหาทางออกให้ตัวเอง คือเริ่มเข้าหาธรรมะ เริ่มมาถูกทางแล้ว แต่ช่วงแรกๆ ค่อนข้างจะลำบาก เพราะเราฟุ้งซ่านมาก ควบคุมสติไม่ได้ ต้องใช้ความอดทนมากที่จะผ่านช่วงเวลานั้นไป และเป็นจุดเริ่มต้นของการได้รู้จักรายการวิทยุของสำนักปฏิบัติแสงธรรมส่องชีวิต ท่านเจ้าคุณพระอาจารย์ได้สอนการใช้ชีวิต ปาบ บุญ คุณ โทษ ร่วมกับวิปัสสนาได้อย่างกลมกลืน และเข้าใจง่าย จนรู้สึกติดรายการธรรมะ เพราะทุกครั้งที่สงสัยอะไร ท่านเจ้าคุณพระอาจารย์จะเทศน์สอน โดยที่เราไม่ต้องถามอะไร ท่านสามารถเทศน์ดักใจเราได้ (เคยสอบถามหลายท่าน ทุกคนก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า ท่านเจ้าคุณพระอาจารย์สามารถเทศน์ดักใจทุกคนได้ ถ้าอยากรู้เรื่องอะไร ให้เราอธิษฐานจิตถามท่าน แล้วเราจะได้รับคำตอบ แต่ต้องฟังท่านเทศน์สดๆ เพราะรายการวิทยุจะมีการบันทึกเสียงมาออกอากาศ) ดิฉันผ่านชีวิตช่วงวัยรุ่นมาด้วยความยากลำบากมาก แต่โชคดีที่มีรายการวิทยุของแสงธรรมส่องชีวิต เปรียบเสมือนแสงสว่างท่ามกลางความมืดมิด ท่านสามารถติดตามแสงธรรมส่องชีวิตได้ที่ ::: �ӹѡ��Ժѵ� ��ʧ������ͧ���Ե� ::: ผ่านไปหลายปี จึงนึกออกว่า สิ่งที่เราได้ทุกข์รับโทษในวันนี้ เพราะเราเคยมีจิตที่เป็นอกุศล ไปคิดเรื่องเพศสัมพันธ์ในวัด จึงได้เดินทางไปวัดที่เคยไปมีมโนกรรมที่ไม่ดี เข้าไปในโบสถ์ ขอขมากรรม ขออโหสิกรรม ต่อหน้าพระพุทธรูป ที่ได้มีความคิดที่ไม่ดี

 

3)จากวัยรุ่นที่หมกมุ่มเรื่องเพศ จนควบคุมสติสัมปัญชัญญะไม่ได้ ส่งผลกระทบต่อชีวิตปัจจุบัน
นึกไม่ถึงว่าแค่กรรมทางความคิด หรือมโนกรรม ที่ไม่ดีเรื่องเพศ ชอบจินตนาการเรื่องเพศสัมพันธ์ หมกมุ่มกับหนังสือ ละคร หนัง ที่ยั่วยุทางกามารมณ์ จะส่งผลต่อจิตใจตัวเองมาถึงปัจจุบัน ทำให้ดิฉันมีจิตแว๊บเรื่องเพศ
สามารถมองอะไรเป็นเรื่องเพศได้หมด เคยเห็นใครที่รูปร่างหน้าตาดีไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชายก็สามารถคิดเรื่องเพศกับเขาได้ เมื่อได้ดูหนังที่มีฉากเลฟซีน ก็จะติดอกติดใจ และอินไปตามหนังได้ง่ายมากๆ บางทีก็ไม่อยากคิดเรื่องเพศ แต่ก็มีจิตแว๊บคิดเรื่องลามก เรื่องเพศ ขึ้นมา แต่เป็นไม่นาน คิดแต่แว๊บเดียว เคยมีจิตแว๊บเรื่องเพศสัมพันธ์ เรื่องลามก กับพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ พ่อแม่ และบุคคลอื่นๆ ตอนกราบพระ หรือฟังพระเทศน์ก็จะมีจิตแว๊บอกุศลเกิดขึ้น บางทีก็มีคำพูดที่หยาบคาย ลามก ออกมาโดยไม่ตั้งใจ ห้ามไม่ทัน คือไม่อยากคิด แต่จิตมันแว๊บไป รู้สึกว่าเป็นทุกข์ใจ
วิธีแก้ปัญหา ในช่วงวัยรุ่นจะใช้วิธีดูความคิดตัวเอง ว่าคิดย่างไรบ้าง ดูเฉยๆ ไม่ปรุงแต่งอะไรต่อ ดูว่าใจมันคิดอะไร เราก็เห็นว่าในใจเรามีภาพลามกเกิดขึ้น แต่เราหยุดความคิดไม่ได้ กำลังสติเราอ่อนมาก ก็ต้องข่มใจดูไปเรื่อยๆ รู้สึกอายคนมาก ต้องใช้ความอดทนสูงมาก เพราะภาพมันเกิดตลอด ทุกอิริยาบถ เกือบจะ 24 ชั่วโมงเลย พอผ่านไปสักระยะหนึ่ง จากการที่ดูจิตไปเรื่อยๆไม่ปรุงต่อ ทำให้มีกำลังของตัวสติเกิดขึ้น ทำให้เราเห็นจิตที่คิด เห็นจิตที่สั่ง จิตที่ทำ ช่วงหลังๆมาคิดแค่แว๊บเดียว ก็สามารถหยุดความคิดได้ เพราะเรากำหนดรู้อยู่ ว่าเรากำลังคิดอะไร เริ่มเห็นจิตที่คิด พอเห็นก็กำหนดรู้ว่า คิดหนอ มันก็ตัดความคิดไปได้เลย แต่มีปัญหาที่บางทีจิตแว๊บเร็วมาก เราไม่ได้กำหนดตลอด จิตจึงแว๊บไปคิดเรื่องลามก เรื่องเพศ อีก แต่ตอนนี้เราดึงจิตกลับมาได้เร็วมากขึ้นแล้ว
ได้ไปอบรมกรรมฐานกับอาจารย์ทองทิพย์ โอภาโส ที่กระทรวงวัฒนธรรม คำสอนของอาจารย์ถูกจริต และแก้ปัญหาจิตแว๊บได้ดีมาก โดยการฝึกอาโลกสิณ (กสิณแสงสว่าง) คือ นึกนิมิตความสว่างตลอดเวลา นึกถึงลูกแก้วที่มีความสว่าง หรืออาจเป็นเพชรที่มีประกายแวววาว หรือพระพุทธรูป นึกให้มันสว่างตลอดเวลา แล้วเอาความสว่างนี้ไปไว้ที่หทัยจักรา โดยแบ่งจิตเป็นครึ่งหนึ่ง คือ ตานอกเราใช้สายตามองดูโลกภายนอก แต่ตาในเรานึกนิมิตที่สว่างอยู่ตลอดเวลา (ท่านสามารถดูรายละเอียดได้ที่

หรือไปที่เวปยูทูป พิมพ์คำว่า อ.ทองทิพย์ 03.mp4)

 

4)คิดไม่ดีต่อพระพุทธเจ้า ทำให้เป็นโรคหนองใน โดยที่ไม่ได้มีเพศสัมพันธ์กับใคร
เคยคิดว่าพระพุทธเจ้ามีจริง แต่เป็นแค่อดีตที่นานมาแล้ว เมื่อเวลาได้ล่วงเลยมา พระองค์จึงไม่มีอยู่จริง จึงไม่ต้องสำรวมทั้งความคิด คำพูด การกระทำ เรากราบพระพุทธรูป ก็กราบไปอย่างนั้น ไม่มีความหมายอะไร เราจะพูดล้อเลียน คำหยาบคาย ลามก ต่อพระพุทธเจ้าอย่างไรก็ได้ เราจะคิดกับพระองค์อย่างไรก็ได้ ตอนที่อ่านหนังสือเกี่ยวกับพระพุทธศาสนา ในหนังสือจะเขียนว่า ถ้าพระพุทธเจ้าตรัสเช่นไร ย่อมเป็นความจริงเสมอ อ่านไปก็คิดว่าพระองค์ไม่ทรงยุติธรรม และรู้สึกโกรธที่พระองค์ตรัสว่า คนนี้ต้องรับกรรมแบบนี้ คนนี้ได้เสวยบุญมีความสุขแบบนี้ รู้สึกว่าพระองค์เลือกปฏิบัติ ทำไมต้องตรัสว่าเขาเหล่านั้นต้องรับกรรมใด ถ้าพระองค์ไม่ตรัสเขาก็ไม่ต้องรับกรรม
อ่านไปเจอว่าพระอานนท์เป็นพระที่ดูแลพระพุทธเจ้าใกล้ชิด มีความรัก เคารพ ศรัทธาในพระพุทธเจ้าเป็นอย่างมาก เกิดความคิดอกุศล ทั้งสองพระองค์เป็นคู่เกย์กัน ถึงชอบดูแลใกล้ชิดกัน
เคยตั้งใจคิดว่ามีเพศสัมพันธ์กับพระพุทธเจ้า เคยสำเร็จความใคร่ไปด้วย และคิดอกุศลไปด้วย พูดคำหยาบ พูดลามก ต่อพระพุทธเจ้า
ได้ผลทันตาเห็นเลยคะ กรรมติดจรวดเลย จากนั้นไม่นาน ดิฉันรู้สึกจะเริ่มมีปัญหาเกี่ยวกับอวัยวะเพศ แสบ คัน และอับชื้น โดยเฉพาะเวลาปัสสาวะจะรู้สึกแสบๆ ที่อวัยวะเพศ และเหมือนมีอะไรออกมาเวลาปัสสาวะด้วย เกิดฝีที่อวัยวะเพศ ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าเป็นอะไร รู้สึกแต่มันผิดปกติ ยังไม่กล้าไปหาหมอ เพราะอาย และเราก็ยังเป็นวัยรุ่น กลัวคำถามจากหมอ ตอนนั้นยังไม่มีแฟน ไม่รู้จะตอบคำถามหมอยังไง ว่าเราไปติดโรคมาได้อย่างไร เพราะไม่รู้จริงๆ และก็งงว่ามันเกิดได้อย่างไร เป็นคำถามที่อยู่ในใจตลอดมา ว่าติดมาได้ยังไง แต่ตอนนี้อวัยวะเพศ ระบบปัสสาวะเรามันผิดปกติ แต่ก็ปล่อยให้เป็นไปอย่างนั้น ไม่ได้แก้ปัญหาอะไร เก็บมาความผิดปกติเอาไว้หลายปี จนวันหนึ่งอยากไปเรียนว่ายน้ำ ก็คิดว่าถ้าเราลงไปว่ายน้ำในสระ ความผิดปกติในร่างกายเรา จะเป็นการแพร่เชื้อโรคให้คนอื่นหรือเปล่า จึงตัดสินใจว่า ยังงัยก็ต้องไปตรวจภายในแล้วละ เพราะอยากเรียนว่ายน้ำมาก ตอนจะเข้าไปตรวจรู้สึกอายคนมาก คนมองเราด้วยสายตาที่ไม่ดี หมอตรวจบอกว่าเป็นโรคหนองใน แล้วก็บอกว่าให้เอาแฟนมาตรวจด้วย เราก็ได้แต่นั่งนิ่งเลย ไม่พูดอะไรทั้งสิ้น แล้วก็ถามหมอว่า ว่าสามารถลงไปสระว่ายน้ำได้หรือไม่ หมอบอกว่าได้ จึงได้ไปเรียนว่ายน้ำ เมื่อได้รับการรักษา อาการทางร่างกายจึงดีขึ้น แต่เหมือนไม่หายขาด ยังมีตกขาว เวลาปัสสาวะยังมีอะไรออกมากับปัสสาวะด้วย อวัยวะเพศรู้สึกอับชื้นอยู่ตลอดเวลา มีสิวเกิดขึ้นที่อวัยวะเพศ ฯ จึงไปหาหมอรอบ 2 เพื่อตรวจภายในอีก ก่อนกลับหมอบอกว่าไม่ต้องมาตรวจแล้ว หลายๆปีค่อยมาสักครั้ง อาการดีขึ้น
แต่กลับมาเป็นเหมือนเดิม ยังมีตกขาว เวลาปัสสวะยังมีอะไรออกกับปัสสาวะด้วย รู้สึกอับชื้นตลอดเวลา ก็ปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้มา จนอายุ 33 ปี

 

4)โรคหนองในหายขาด เมื่อมาแสดงธรรมทานที่บ้านสวนพีระมิด
อยากมาบ้านสวนพีระมิด จังหวัดนครนายก เพราะได้ไปอ่านข่าวประชาสัมพันธ์ ในเวปไซต์ของบ้านสวนพีระมิด (www.baansuanpyramid.com) ว่าวันที่ 12-13 พฤษภาคม 2555 จะจัดกิจกรรมสมาทานศีลและปิดขุมนรกขุมที่ 3 เพราะรู้สึกว่าตัวเองทำผิดศีลข้อ 3 อยากมาปิดขุมนรก ก่อนมาก็ได้ทำตามกฎกติกา คือ ได้ดูรายการคุยไปแจกไปครบ 9 ตอน และได้เขียนอนุญาตขอเข้าบ้านสวนพีระมิด การมาร่วมกิจกรรมปิดขุมนรก ช่วงเช้า เราจะเร่งใช้กำลังกายสร้างบารมีใ...ห้มากที่สุด เช่น ไปสร้างพระชำระนี้แผ่นดิน สร้างวิหารทาน สร้างศาลาเอนกประสงค์ ทำงานเกษตร ช่วงเย็น-ช่วงค่ำ จะมาประชุมร่วมกัน และนำความผิด ความชั่ว มาสารภาพบาป หรือเราเรียกกันว่า มาแสดงธรรมทาน เพื่อขออโหสิกรรมต่อเจ้ากรรมนายเวร และนำบุญกุศลที่เราได้สร้างมาตลอดทั้งวัน อุทิศบุญให้เจ้ากรรมนายเวร อาจารย์อุบล ศุภาเดชาภรณ์ ท่านจะอัญเชิญบารมีพระพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า พระสงฆ์เจ้า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ เพื่อมาเป็นสักขีพยาน ใครที่ออกมาแสดงธรรมทาน กล้าเล่าความชั่วที่ตัวเองได้กระทำลงไป เพื่อเป็นเครื่องเตือนใจให้ผู้อื่นไม่กระทำความชั่ว ก็จะได้รับการเมตตา ถ้าหากมีความเจ็บป่วยที่ร่างกายตรงไหน อาจารย์อุบล จะขอบารมีพระพุทธเจ้า ให้โรคภัยไข้เจ็บหายได้อย่างฉับพลันทันที สัมผัสได้ในวินาทีนั้น ส่วนจะหายกี่เปอร์เซ็นต์ขึ้นอยู่กับว่าอุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรครบหรือเปล่า เพราะเราอาจมีเจ้ากรรมนายเวรหลายคน และเจ้ากรรมนายเวรยอมรับบุญจากเราหรือเปล่า กรรมที่เราทำมารุนแรงมากน้อยแค่ไหน เราเล่าความชั่วเล่าทั้งหมดหรือมีกั๊กไว้ จิตมีศรัทธาเชื่อในตัวอาจารย์อุบลหรือเปล่า ถ้าไม่เชื่อ ไม่ศรัทธาก็ไม่สามารถสัมผัสกับความมหัศจรรย์ได้ ในคืนวันนั้นอาจารย์อุบลได้ขออนุญาตท่านท้าวเวสสุวรรณ ลบบัญชีกรรมจากนรกขุมที่ 3 (เป็นไปตามเหตุปัจจัย ไม่สามารถลบได้ทุกคนที่มาร่วมกิจกรรม) และขออนุญาตต่อชีวิตให้กับผู้ที่หมดอายุขัยได้สร้างสมความดี
ดิฉันได้ออกไปแสดงธรรมทานว่าได้ทำผิดศีลข้อ 3 อะไรมาบ้าง ตอนนั้นได้บอกไปว่า เป็นทอม เคยมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิง และก็บอกว่า เคยเป็นโรคหนองใน โดยที่ไม่เคยมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชาย ดิฉันได้ถาม อาจาย์อุบล ศุภาเดชาภรณ์ ว่าเพราะเหตุใดถึงได้เป็นโรคหนองใน อาจารย์อุบลตอบว่า เพราะกรรมด้านมโนกรรมและความมักมากทางกามารมณ์ อาจารย์ย้อนถามกลับมาว่า เคยทำบาปอะไรกับพระพุทธเจ้ามั๊ย ดิฉันได้แต่อึ้ง ไม่กล้าตอบ เรียบเรียงคำตอบไม่ถูก แต่ในใจรู้ดีว่าเราไปทำอะไรมา
แต่ก็อายที่จะพูดไป ได้แต่เงียบไป แล้วอาจารย์อุบล ศุภาเดชาภรณ์ ก็ถามต่อว่า แล้วแฟนเราเป็นอย่างไรบ้าง ก็ไม่ได้ตอบอะไรไป สำหรับดิฉันเล่าแบบกั๊กไว้ เล่าไม่หมด ไม่ยอมเล่าว่า เคยทำกรรมอะไรกับพระพุทธเจ้า เพราะอาย แต่อาจารย์ก็ยังเมตตา ที่ทำให้โรคหนองในของดิฉันหายไป จากการที่ได้ออกไปบอกว่า เคยเป็นโรคหนองใน โดยไม่ได้มีเพศสัมพันธ์กับผู้ชาย หลังจากการออกไปแสดงธรรมทาน จิตใจมันโล่ง สว่างไสว อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิต รู้สึกมีความสุข ร่างกายดีขึ้น สัมผัสได้เลยว่า อวัยวะเพศก็ดีขึ้น เบาสบาย เวลาปัสสาวะไม่มีอะไรออกมากับปัสสาวะอีก ไม่มีตกขาว ไม่มีฝี ไม่มีความอับชื้นอีกเลย

 

5)อาจารย์อุบล ศุภาเดชาภรณ์ เมตตาต่ออายุขัยให้
กลับมาจากกิจกรรมบ้านสวนพีระมิด จ.นครนายก ก็มาที่สำนักปฏิบัติแสงธรรมส่องชีวิต จ.สระบุรีต่อ เพื่อปฏิบัติธรรมต่อ และรอคอยเพื่อจะเข้าร่วมกิจกรรมปิดขุมนรก ขุมที่ 4 ในวันที่19-20 พฤษภาคม 2555 (เพราะทั้ง 2 แห่ง ระยะทางห่างกันประมาณ 25 กิโลเมตร สะดวกสบายในการเดินทาง) หลังจากไปแสดงธรรมทาน รู้สึกแปลกใจว่าทำไมอาการที่เกิดขึ้นกับอวัยวะเพศ ดีขึ้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ก่อนหน้านี้ เคยไปตรวจภายในมา 2-3 ครั้ง จนหมอบอกว่า ไม่ต้องมาตรวจบ่อย แต่อาการดีขึ้นนิดหน่อย ไม่หายขาด เป็นๆ หายๆ และดิฉันเองก็ทำบุญบ่อย ไปวัดมาก็หลายวัด ไปมาหลายปี อุทิศบุญให้เจ้ากรรมนายเวรก็หลายครั้ง โรคที่เป็นอยู่ก็มีอาการเหมือนเดิม จึงทำให้ดิฉันเข้าใจเลยว่า สิ่งที่อาจารย์อุบล ศุภาเดชาภรณ์ พูดเป็นความจริง อาจารย์อุบล ได้ช่วยดิฉันจริงๆ เพราะตัวดิฉันสามารถสัมผัสกับความสุขได้จริง โรคหนองในของดิฉันก็หายแบบจริงๆ ถึงจะไปเล่าความชั่ว ซึ่งมันน่าอับอาย แต่ทำไมจิตใจมันโล่ง สว่างไสว มีความสุข อย่างไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิต คนรอบข้างก็รู้สึกดีกลับเรามากขึ้น เดินไปตามถนนคนที่ไม่รู้จักก็ยิ้มทักทาย ซึ่งเมื่อก่อนจะเจอแต่คนมองดิฉันแบบแปลกๆ และหลังจากที่ได้มาปฏิบัติธรรมที่แสงธรรมส่องชีวิต ท่านเจ้าคุณพระอาจารย์ ก็ได้เทศน์บอกว่า “เมื่อเราได้รับการต่อชีวิต เราได้เวลาชีวิตมาเท่าไหร่ก็เท่านั้น เราก็ต้องยอมรับความจริง และเร่งสร้างบุญบารมี” ท่านเจ้าคุณพระอาจารย์เทศน์แบบที่หนูไม่ได้ถามอะไร ทำให้ดิฉันมั่นใจได้เลยว่า นอกจาก อาจารย์อุบล จะทำให้โรคหนองในหายขาดได้ ยังต่อชีวิตให้ดิฉันอีก ซึ่งดิฉันถือว่าเป็นบุคคลที่โชคดีมากๆ ที่ท่านเมตตา (ดิฉันมาที่แสงธรรมส่องชีวิต ตั้งแต่ปี 2540 – ปัจจุบัน ทุกครั้งที่ได้มาฟังท่านเจ้าคุณพระอาจารย์เทศน์สด ไม่ว่าดิฉันจะเกิดเหตุการณ์อะไรในชีวิต สงสัยอะไร ติดขัดอะไร ทุกครั้งที่อยู่ต่อหน้าท่านเจ้าคุณพระอาจารย์ ท่านจะเทศน์ส่อนบอกเรา โดยที่เราไม่ต้องพูด ไม่ต้องตั้งจิตถาม เหมือนท่านเห็นว่าเราไปทำอะไรมา เราต้องการอะไร เรามีเจตนาอะไรที่มาแสงธรรมฯ ท่านรู้หมด และทีสำคัญท่านบอกทุกครั้ง เวลาที่ดิฉันไปเจออะไรที่ไม่ดี เช่น พระไม่ดี พระที่ทำผิด ท่านจะเทศน์สอนบอกให้ระวังตัว นับว่าเป็นโชคดีที่ได้เจอครูบาอาจารย์ที่ดี ดิฉันจึงไม่กลัวว่า จะหลงทางไปเชื่อคนผิด แต่หลังจากกลับมาจากบ้านสวนพีระมิด ท่านเจ้าคุณพระอาจารย์ไม่เคยเทศน์อะไรว่าไม่ดี ไม่ควรไปเลย กลับเทศน์ย้ำคำ ที่อาจารย์อุบล ศุภาเดชาภรณ์เคยพูดอีก ว่า “ดิฉันได้รับการต่อชีวิตมา ให้เร่งสร้างบารมี”

 

6)พยายามหนีการพูดความจริง ว่าเคยทำบาปอะไรกับพระพุทธเจ้า จนเส้นทางชีวิตถูกปิด
อาจารย์อุบล เคยให้โอกาสออกมาแสดงธรรมทานเล่าว่าเคยทำกรรมอะไรกับพระพุทธเจ้า แล้วทำให้เป็นโรคหนองใน ในกิจกรรมปิดขุมนรก ขุมที่ 5 ก็จะอาย ไม่พูดอีก บวกกับ ในช่วงเช้าที่ทุกคนที่จะใช้แรงกายเพื่อสร้างบารมี ดิฉันทำงานแบบไม่เต็มที่ ทำเหยาะๆแหยะ ทำนิดหน่อย แล้วพักนาน กินขนมบ่อย เพราะบุญที่เราสร้าง ต้องอุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรในช่องค่ำ อาจาย์อุบลเห็นพฤติกรรมหลายครั้ง จึงตักเตือน และก็ไม่ยอมเล่าความจริงเสียที จึงถูกอาจาย์ตัดสิทธิ์ไม่ให้เข้ามาร่วมกิจกรรมบ้านสวนพีระมิดอีก
ดิฉันเข้ามาเขียนธรรมทานที่เวปไซต์บ้านสวนพีระมิด แต่ก็ไม่ยอมเขียนเล่าความจริงสักที ว่าเคยทำบาปอะไรกับพระพุทธเจ้า ถึงได้เป็นโรคหนองใน แต่ไปเขียนธรรมทานเรื่องอื่น และก็เขียนหลายเรื่อง เขียนมาก เรื่องสำคัญไม่ยอมเล่าเพราะอาย อาจารย์อุบลก็เตือนอีก และการกระทำของดิฉันทำให้เปลืองพื้นที่จัดเก็บเนื้อหา เพราะต้องมีหลายคนเข้ามาเขียนธรรมทาน ให้เล่าความจริงมาเสียที แล้วดิฉันก็ถูกตัดสิทธิ์ไม่ให้เข้ามาเขียนธรรมทานอีก และกระทู้ต่างๆที่เคยเขียนไว้ ก็ถูกลบหมด
เมื่อวันที่ 28 ธันวาคม 2556 เข้ามาดูรายการคุยไปแจกไปย้อนหลัง ทางเวปไซต์ฯ เพราะอยากดูที่ตัวดิฉันเองไปแสดงธรรมทาน ในกิจกรรมปิดขุมนรกขุม 3 ในช่วงที่ดิฉันออกไปแสดงธรรมทานได้ถูกตัดออกไป จึงต้องกลับตัวกลับใจ นึกถึงคำพูดอาจารย์อุบลใหม่ หนูขอขมาอาจาย์อุบล ศุภาเดชาภรณ์คะ หนูจะกล้าหาญ จะกล้าความผิด ความชั่ว กล้าละอัตตา คะ
(เมื่อคนอื่นไม่ได้อ่าน ไม่ได้รับรู้ธรรมทานที่เราได้แสดงไป ก็เท่ากับ เราไม่ได้บุญ เมื่อบุญเราหมด เจ้ากรรมนายเวรเขาก็กลับมาหาเราอีก ความทุกข์ก็กลับมาหาเราอีก)

 

7) มีความรักในวัยเรียน จนทำผิดศีลข้อ 3
ในช่วงวัยเรียน ได้มีความรักกับเพื่อนผู้หญิง ดิฉันมีจิตใจเป็นทอม แต่ก็เป็นทอมแบบหวานๆ คบหาเพื่อนผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนมาหลายปี แต่ถ้าใครมาถามก็จะบอกว่า เราทั้งสองเป็นเพื่อนกัน แต่คนอื่นก็
จะมองออกจะเข้าใจว่าเรารักกัน มีความผูกพันกันแบบไหน พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายต่างรับรู้ แต่ไม่เคยขออนุญาตพ่อแม่คบกัน ตลอดเวลาที่คบกัน ได้มีเพศสัมพันธ์ด้วยกันหลายครั้ง ช่วงเรียนจบ รู้สึกว่าชีวิตยังขาดเขาไม่ได้ อยากอยู่ใกล้ จึงขึ้นมากรุงเทพฯเพื่อหางานทำ และใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน คุณแม่ไม่อยากให้มา แต่ดื้อ เถียงแม่ จนแม่ร้องไห้ ดิฉันไม่ฟัง ค้านตลอด เพื่อจะได้มาอยู่ด้วยกัน ช่วงเวลาที่รักผู้หญิงคนนี้ ทุ่มเทให้ความรักมาก จนคุณพ่อคุณแม่เสียใจ เคยทำให้คุณพ่อเสียใจ เคยว่าคุณพ่อ เกลียดคุณพ่อ ไม่สนใจคุณพ่อ เคยพูดกับคุณพ่อด้วยอารมณ์โกรธ ว่าไม่อยากสนใจ ไปตายซะ ทำให้คุณพ่อร้องไห้ ดิฉันรู้สึกเสียใจมาก เพราะเมื่อนึกย้อนกลับไป คุณพ่อไม่ได้ผิดอะไร คุณพ่อคุณแม่ไม่เคยขัดขวางในความรัก คุณพ่อคุณแม่ไม่เคยพูดถึงคนรักดิฉันในทางไม่ดี เวลาที่ครอบครัวเราอยู่ด้วยกัน ไม่เคยนินทาครอบครัวเพื่อนผู้หญิงในทางที่ไม่ดี ไม่เคยดูถูกครอบครัวเขาเลย ท่านไม่ก้าวก่ายในความรัก ดูความเป็นไปของพวกเราอย่างห่างๆ เพียงแต่เป็นห่วงว่า อย่าให้หน้าที่การงานเสียหาย เวลาไม่มีเงินก็ขอเงินคุณพ่อไปให้เพื่อนผู้หญิงใช้อีก ดิฉันกับเพื่อนผู้หญิงได้มาอยู่ด้วยกัน ได้งานเป็นjobเล็กๆ
จากผลกรรมที่ทำกับคุณพ่อคุณแม่ไว้ เวลาที่ได้เจอผู้หญิงคนนี้ที่รักมาก เขาก็ทำกับดิฉันเหมือนที่ดิฉันเคยทำไว้กับคุณพ่อคุณแม่ ได้ฟังคำพูดที่ทิ่มแทง แดกดัน ประชดประชัน เกือบทุกวัน พอคบหลายๆปีเขาเริ่มไม่สนใจ ไม่ห่วงใย ว่าดิฉันจะเป็นอย่างไร สุดท้ายเราต่างก็ต้องแยกทางจากกัน ดิฉันได้งานอีกจังหวัดหนึ่ง และเขาก็ได้งานอีกจังหวัดหนึ่ง เริ่มห่างกัน และสุดท้ายก็ได้รับข่าวว่าเขาแต่งงานกับผู้ชาย และหลังจากแต่งงานได้ไม่นาน ก็ได้รู้ข่าวว่าเธอได้เป็นช็อกโกแลตซีสต์ และได้รับผ่าตัดช็อกโกแลตซีสต์ จึงทำให้ดิฉันรู้สึกว่า ตลอดเวลาที่คบกันเราได้มีเพศสัมพันธ์ด้วยกัน ตรงนี้น่าจะส่งผล ทำให้เธอต้องเป็นช็อกโกแลตซีสต์ ด้วย

 

8) ผิดศีลข้อ 2 ทำให้มีปัญหาทางด้านการเงิน
ช่วงเวลาที่ทำงานเป็นพนักงานราชการ และเป็นข้าราชการ ได้ทำผิดศึลข้อ 2 ดังนี้ ไปทำงานสาย กลับบ้านก่อนเวลา โกงเวลาราชการ เขียนลงเวลามาปฏิบัติราชการเท็จ ชอบอู้งาน ขี้เกียจ ทำงานไม่เต็มที่ เอาเวลางานไปทำอย่างอื่น นอนในเวลาทำงาน เล่นอินเตอร์เน็ต ฟังเพลง คุยโทรศัพท์ส่วนตัว กินข้าวกินขนมในเวลาทำงาน ใช้ไฟฟ้า –น้ำของหลวงฟรี ทำเอกสารเท็จ ปลอมแปลงเอกสาร ปลอมลายเซ็นต์ เบิกค่าใช้จ่ายเกินจริง ช่วยหัวหน้าทำเอกสารเท็จ มีส่วนร่วมในการทุจริตคอรัปชั่น เป็นกรรมมการตรวจรับพัสดุ แต่ไม่ได้ตรวจสอบจริงเซ็นต์แต่ชื่อ เป็นกรรมการตรวจงานจ้าง ไปตรวจแล้วไม่ตรงสเปคกับเอกสาร แต่ก็เซ็นต์ชื่อให้งานผ่าน เคยช่วยเพื่อนขนทรายของราชการเอามาถมที่ส่วนตัว นำวัสดุอุปกรณ์สำนักงานมาใช้
ส่วนตัว นินทาเจ้านาย นินทาเพื่อนร่วมงาน รู้สึกเหนื่อยจึงอยากทำงานให้เสร็จเร็วๆ ทำงานไม่รอบคอบ ขาดความระมัดระวัง เพราะ ขาดจิตเมตตา ทำให้งานขาดความถูกต้อง ส่งผลให้ติดกรรม ว่าเงินเดือนไม่พอใช้ ต้องเสียเงินกับค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็น ไม่มีสภาพคล่องทางการเงิน

 

9)ใส่ความคนอื่น ทำให้ถูกคนอื่นเข้าใจผิด
ตอนเรียนมัธยม เพื่อนในห้องทำของหาย อาจารย์ที่ปรึกษาเรียกไปสอบถามรายคน และสอบถามว่าสงสัยเพื่อนคนไหนบ้าง ดิฉันไม่รู้ว่าใครเป็นขโมย แต่ไม่กล้าบอกอาจารย์ว่าไม่รู้ จึงบอกชื่อเพื่อนที่ไม่ชอบไป
คงเป็นกรรมหลายๆกรรมรวมตัว ส่งผลให้ เวลาที่มีของหายจะถูกคนอื่นสงสัยอยู่เสมอ ว่าเป็นขโมย

 

10)สะสมโทสจริตไว้มาก ทำให้เป็นโรคผิวพรรณ
ดิฉันเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น ใครทำอะไรนิดหน่อยก็จะชอบโกรธ มีอารมณ์ขุ่นเคืองอยู่เสมอ ขี้เบื่อ ขี้หงุดหงิดและขี้รำคาญ เป็นคนอารมณ์ร้อนและรุนแรง ตั้งแต่เด็ก ชอบแช่งชักหักกระดูกคนที่มาทำให้เราเจ็บปวดหรือคนที่มาทำร้ายเรา ถ้าโกรธใครมากๆแล้วอยากจะฆ่าเขาให้ตาย ได้แต่คิดไม่ได้ทำจริง
ไฟโทสะที่เผาผลาญอยู่ในใจ ทำให้ ผมหงอกก่อนวัย แก่เร็ว ผิวหนังหยาบกร้าน ผิวไม่สวย และเป็นโรคสะเก็ดเงินที่บนศีรษะ จิตใจร้อนรุ่ม กังวล เศร้าหมอง ไม่มีความสุข เมื่อสะสมความโกรธไว้ในดวงจิตมากๆ หลายๆปี ทำให้มีจิตแว๊บอยากทำร้ายคน อยากฆ่าคน จิตแว๊บอกุศล อยากตัดคอ ทำลายพระพุทธ ทำลายพระธรรม ทำลายพระสงฆ์ ทำลายสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เป็นห้วงจิตที่นึกขึ้นมาเอง โดยไม่ได้ตั้งใจ
แก้ไขโดยการเจริญเมตตาภาวนา และรู้จักปล่อยวางความทุกข์ รู้จักให้อภัยคนได้ง่ายขึ้นกว่าเก่า แต่ก็ต้องฝึกทำไปเรื่อยๆ เพราะยังไม่เก่ง

 

ข้าพเจ้านางสาวอัมพิกา อภัยกุล ขอขมากรรม ขออโหสิกรรม ต่อ คุณพระพุทธเจ้า คุณพระธรรมเจ้า คุณพระสังฆเจ้า ที่ได้เคยล่วงเกิน ด้วย กาย วาจา ใจ ขอพระองค์ได้โปรดอโหสิกรรมให้แก่ข้าพระพุทธเจ้าด้วยเถิดพระพุทธเจ้าคะ ข้าพระพุทธเจ้าจักสำรวม ระวัง ต่อไป..

อยากให้เรื่องราวได้เป็นเครื่องเตือนใจ ให้ผู้คนเข้าใจบาปกรรมมากขึ้น และอยากให้เรื่องราวที่ได้เขียนอยากให้มีคนมาอ่านเยอะๆ เพื่อเป็นเครื่องดลใจไม่อยากให้เขาทำบาปเหมือนเรา เพราะยิ่งทำผิดศีล ก็ยิ่งมีความทุกข์ อยากขอขมากรรมต่อพระพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า พระสงฆเจ้า และอยากบอกว่า บ้านสวนพีระมิดนี่ของจริง และอาจารย์อุบล ศุภาเดชาภรณ์ เป็นอาจารย์ที่ใจดี มีเมตตา เป็นคนเก่ง ทำงานรับใช้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมานานแล้ว อาจารย์อุบล ศุภาเดชาภรณ์ และบ้านสวนพีระมิด สามารถปลดเปลื้องความทุกข์ให้ผู้คนได้จริงๆ แต่อาจารย์ฯไม่ใช่หมอรักษาโรค อาจารย์ไม่รับรักษาโรค แต่สิ่งที่อาจารย์ต้องการแสดงคือ กฏแห่งกรรมมีจริง อานิสงส์ของศีลมีจริง บารมีของพระพุทธเจ้ามีจริง หายจากโรคได้ฉับพลันทันทีเมื่อออกมาเล่าความชั่วของตัวเอง กล้าละอัตตา (เพราะถ้าสิ่งเหล่านี้ไม่มีจริง ก็จะไม่เกิดการหายจากโรคได้ฉับพลันทันที แต่คนนั้น ต้องเปิดใจรับ ศรัทธาท่านอาจารย์ฯ และไม่เคยทำอนันตริยกรรม)
ส่วนที่สื่อมวลชนเสนอข่าว ยังไม่ใช่ข้อมูลเชิงลึก จึงยังไม่เข้าถึง ความจริง สิ่งที่เกิดขึ้นมาเป็นปรากฎการณ์ใหม่ในวงการแพทย์เลยทีเดียว ถ้าแค่ฟังแล้วนำไปพิจารณา มันยากจะเชื่อได้ ต้องเข้ามาสัมผัสจริงๆ ใช้เวลา ดูนานๆ ดูหลายเคสๆ ยิ่งถ้าใครเป็นโรคแล้วได้ธรรมะบำบัดจากท่านอาจารย์จะเข้าใจ มันคือปาฏิหาริย์ ปาฏิหาริย์ในโลกนี้มันมีจริง เพียงแต่ใครโชคดีได้เจอ ยิ่งถ้าดูแต่ละคนที่ออกมาแสดงธรรมทาน(เล่าความชั่วของตนเอง) จะเห็นชัดเจนมาก เรื่อง การทำผิดศีล 5 และกฏแห่งกรรมมีจริง ฟังแค่สื่อมวลชนเสนอข่าวด้านเดียว ยังไม่ชัดเจนมากนัก อยากให้ท่านลองพิสูจน์ดูด้วยตนเอง....

เป็นสื่อมวลชนที่นำเสนอเรื่องราวได้อย่างมีจรรยาบรรณ https://www.youtube.com/watch?v=Ae39_5I56Qk

 

คู่มือหนีกรรมผิวพรรณ...

 

โฉมหน้าของคนสารภาพบาป นางสาวอัมพิกา อภัยกุล
ขอบพระคุณเวปพลังจิต...และเจ้าหน้าที่ทุกท่าน ผู้อ่านทุกคน
บุญกุศลที่ได้ทำมาในชาตินี้...ขอให้ทุกท่านได้มีส่วนในบุญกับข้าพเจ้าด้วยคะ

 

ผู้ที่ต้องการเข้ามาบ้านสวนพีระมิด ต้องศึกษากฎ กติกา มารยาท และเขียนอนุญาตเข้าบ้านสวนพีระมิดก่อน เพราะเป็นบ้านพักส่วนตัวท่านอาจารย์

 

https://www.youtube.com/watch?v=uXe_jYU2xoM
งานแถลงข่าวกระชากหน้ากากทนายลวงโลก หลอกใช้สื่อ

 

รหัสอาจารย์อุบลช่วยด้วย

รหัสลับจักรวาล ซึ่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์พระปฐม ทรงมีพระเมตตาประทานแก่ลูกหลานทุกๆคน ไม่ว่าเชืั้อชาติใด ศาสนาใด ก็ สามารถใช้ได้ผล --ถ้ามีศรัทธา--

ใช้ในกรณีใด : ใช้ได้ทุกกรณีที่มีทุกข์ ไม่ว่าจะปวดหัวตัวร้อน มีปัญหาสุขภาพ การงาน การเงิน การเดินทาง และอื่นๆ อีกมากมาย ในวันที่เกิดภัยพิบัติหรือในชีวิตประจำวันหากเราได้รับบาดเจ็บสาหัส แขน ขาขาด เสียเลือดมาก หรือบุคคลอันเป็นที่รักในครอบครัวได้รับบาดเจ็บ

---และในอนาคตอันใกล้ที่มีโรคระบาดร้ายแรงซึ่งไม่มียาใดรักษาได้ รหัสจักรวาลนี้ คือ ทางรอดของคุณเท่านั้น---

โดยเฉพาะอย่างยิ่งขอใช้รหัสอาจารย์อุบลช่วยด้วย ---ให้เรารู้สาเหตุของการทำผิด หรือสาเหตุของทุกข์ที่เกิดขึ้นอยู่ในปัจจุบันนี้ จะแก้ที่สาเหตุได้

ข้อยกเว้น: ห้ามใช้ในกรณีที่ผิดกฏหมาย หรือขัดต่อศีลธรรมทุกประการ

วิธีการใช้: อธิษฐานว่า

อาจารย์อุบลช่วยด้วย........แล้วตามด้วยเรื่องบที่ต้องการใช้ช่วย ตัวอย่างเช่น

-อาจารย์อุบลช่วยด้วยขอให้ให้ปวดเข่า
-อาจารย์อุบลช่วยด้วยขอให้ดูหนังสือตรงกับที่สอบ
-อาจารย์อุบลช่วยด้วยขอให้ข้ามถนนปลอดภัย
-อาจารย์อุบลช่วยด้วยขอให้หายไข้
-อาจารย์อุบลช่วยด้วยขอให้ไปทันเวลา
-อาจารย์อุบลช่วยด้วยขอให้คิดงานออก
-อาจารย์อุบลช่วยด้วยขอให้มีที่จอดรถ
-อาจารย์อุบลช่วยด้วยขอให้แข่งกีฬาชนะ
-อาจารย์อุบลช่วยด้วยขอให้ไขกุญแจออก

วิธีการที่จะทำหให้ได้รหัสจักรวาลนี้ได้ผลเต็มที่หรือใช้ได้ตลอดไปนั้นต้องประกอบด้วย

 

วิธีการที่จะทำให้ได้รหัสจักรวาลนี้ได้ผลเต็มที่หรือใช้ได้ตลอดไปนั้นต้องประกอบด้วย

1.ต้องศรัทธา "รหัสอาจารย์อุบลช่วยด้วย" ท่านอาจารย์อุบลอย่างไม่มีข้อสงสัย เพราะเวลาใช้รหัสฯ จิตเราจะเชื่อมญาณถึงท่านอาจารย์ และเทวดาที่รักษาตัวท่านทั่วจักรวาลจะไปช่วยเราทันที หากเราไม่ศรัทธาหรือสงสัยในตัวท่าน การใช้รหัสย่อมไม่มีผล สำหรับผู้สงสัยให้คิดว่า อาจารย์อุบลเป็นใครไม่สำคัญ แต่เป็นคนที่ทำให้เราหายได้ก็แล้วกัน เพราะไม่ต้องเสียเงิน ไม่ต้องเสียเวลา ใช้ได้ในทุกสถานการณ์ ทุกสถานที่ ที่คับขัน และเดือดร้อน

2.เมื่อใช้รหัสนี้ได้ผลแล้วต้องนำไปบอกต่อแก่คนอื่นๆ
บอกเรื่อยๆ ให้ได้มากที่สุด เป็นการสร้างบุญ ให้บอกด้วยความเมตตา ยิ่งเราบอกต่อไปมากเท่าไหร่เวลาที่มีเหตุคับขัน เราจะยิ่งขอใช้รหัสในสิ่งที่สำคัญได้มากขึ้นเท่านั้น เช่นบาดเจ็บสาหัสใกล้ตาย ขอให้รอดชีวิตและหายอย่างรวดเร็ว แบบนี้เป็นต้น ไม่ต้องกลัวหรือสนใจว่าใครจะเชื่อเราหรือไม่ หน้าที่เรา คือ การบอกต่อไปให้มากที่สุด ผู้ที่ใช้แล้วได้ผลยิ่งบอกต่อมากเท่าไร ยิ่งจะใช้ได้อย่างมหัศจรรย์มากเท่านั้น สามารถดลบันดาลสิ่งที่ไม่คาดฝันได้ในบัดดล

3.ต้องอุทิศบุญให้แก่เทวดาที่รักษาอาจารย์อุบล
เพราะท่านที่ไปช่วยเรา....คือเทวดาที่รักษาท่านอาจารย์อุบลทั่วจักรวาลซึ่งมีตั้งแต่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ จนถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกๆพระองค์และมนุษย์ต่างดาวทุกดวงดาว หากเราใช้แต่รัหส แต่ไม่เคยอุทิศบุญให้กับเทวดาที่รักษาท่านอจารย์อุบลเหมือนกับว่า กดแต่ATM ใช้เงินอย่างเดียว ไม่เคยฝากเงินเข้าเลข เงินก็หมด และเป็นการแสดงให้เห็นถึงว่า เราไม่มีความกตัญญูรู้คุณ หลังจากที่เราได้รับความสุขความเมตตาจากท่าน


การเติมบุญ ให้ทำทั้ง 2 วิธี ควบคู่กัน

1.บอกต่อ ให้มาก ผู้บอกจะมีฤทธิ์มาก คือ ใช้รหัสในเรื่องสำคัญมากได้
2.ทำบุญให้มาก คือ ทำความดีให้มาก ทุกครั้งที่ทำบุญ หรือ ทำความดี ให้รีบอุทิศบุญให้เทวดาที่รักษาตัวอาจารย์อุบล ซึ่งเปรียบเหมือนเมื่อท่านหาเงินได้ ก็รีบเอาเงินเข้าธนาคาร อย่าใช้เงินจนเพลิน เวลาจำเป็น จะได้ถอนเงินได้

ธรรมทานเป็นทานสูงสุด ถ้าไม่นับอภัยทาน เป็นทานที่ไม่ต้องลงทุน เล่าเรื่องของตนเองเรื่องไม่ดี ที่เคยผิดพลาดมา แล้วต้องได้รับทุกข์อย่างไร ปัจจุบันมีปัญหาอะไร แล้วแก้ไขปัญหาอย่างไร

หลังจากการทำบุญใดๆ ทุกครั้ง ให้ฝากสะสมบุญไว้ในธนาคารบุญ ท่านอาจารย์อุบล แนะนำไว้ดังนี้

"ข้าพเจ้า ชื่อ........นามสกุล........... ขอถวายบุญที่ได้ทำ คือ.................แด่องค์สมเด็จพระสัมมาพุทธเจ้า ทุกๆพระองค์ พระศรีอริยเมตไตร
ข้าพเจ้าขอฝากบุญนี้ไว้กับทุกๆพระองค์
และขอให้พระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์เป็นสักขีพยานบุญให้กับข้าพเจ้าด้วยเทอญ สาธุ"

ดังนั้นหลายๆท่านที่ใช้รหัสแล้วไม่ได้ผลหรือได้ผลไม่เต็มที่ ลองพิจารณาดูว่าเราขาดข้อใดข้อหนึ่งไปหรือไม่
เป็นรหัสที่ใช้ร่วมกับเมตตาและความดี

ใช้รหัสแล้ว ให้เบิกบุญ ทาน ศีล ภาวนา อุทิศให้กับเทวดารักษาตัวอาจารย์อุบลเพื่อแสดงความกตัญญูและตอบแทนบุญคุณ จะทำให้การใช้รหัสอาจารย์อุบลช่วยด้วยได้ผลตลอด

การใช้รหัส อาจารย์อุบลช่วยด้วย เป็นการช่วยเหลือในยามฉุกเฉินเท่านั้น

ไม่ได้ใช้เป็นการบำบัดอย่างถาวร

 

การบำบัดอย่างถาวร

"ให้ผู้ที่ป่วย หรือมีความทุกข์ ที่ต้องการบำบัด อธิษฐานถึง องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในบ้านสวนพีระมิด พระศรีอาริยเมตไตร ท่านท้าวเวสสุวรรณ องค์เทพสฟิงค์ และอาจารย์อุบล


ให้ตั้งจิตสารภาพบาปต่างๆ ที่ได้ทำมาตั้งแต่เด็กๆ สำนึกด้วยตนเอง โดยคิดว่ากำลังสนทนากับอาจารย์อุบล และสัญญาว่าจะไม่ทำบาปเช่่นนั้นอีกจริงๆ ถ้าสามารถรักษาสัจจะที่จะไม่ก่อบาปใหม่ได้ และถ้ามีกำลังบุญพอให้เจ้ากรรมนายเวรได้ ก็จะหายจากอาการป่วย หรือความทุกข์ ที่ต้องการบำบัด ได้ตลอดไป

การสารภาพบาป ระลึกถึงความผิดพลาดในอดีต และตั้งใจจะไม่ทำซ้ำอีก เป็นการสมาทานศีล เป็นเส้นทางสู่การเป็นพระโสดาบัน ให้ตั้งใจจะไม่ละเมิดศีล 5 อีก

ศีลแต่ละข้อ มีผลต่อการเจ็บป่วยของเรา

ปัญหาที่คนส่วนมากจะเกิด ก็คือ ขาดสภาพคล่องทางการเงิน เกิดจากเคยทำผิดศีล ข้อ 2 ลักขโมย ชอบของฟรี และเคยเป็นหนี้แผ่นดิน ชอบเลี่ยงภาษี และเคยผิดหนี้สงฆ์มา

ปัญหาการงาน เกิดจากชอบอิจฉาริษยาคนอื่น ไม่อยากให้คนอื่นได้ดี ไม่มีใจพลอยยินดีเมื่อผู้อื่นประสบความสำเร็จ

ส่วนเรื่องโรคภัยไข้เจ็บก็เกิดจากผิดศีลข้อ1-3 เป็นส่วนมาก ถ้ามีอาการเจ็บป่วย ไม่สบาย แต่ไม่รู้ว่าเกิดจากกรรมใด ก็ให้ลองสารภาพในใจ (อยากออกเสียง ก็ไม่ว่ากัน ) โดยไล่ศีลที่ละข้อ ตั้งแต่ข้อ1-ข้อ5

การสำนึกผิดและตั้งใจจะไม่ทำอีก เมื่ออุทิศบุญให้ เจ้ากรรมนายเวร จึงจะพอใจยอมรับและอโหสิกรรมให้ มากกว่าทำบุญอุทิศให้เพียงอย่างเดียว ดังนั้นการสำนึกได้ว่าเคยทำบาปอะไรมาบ้างจะช่วยเราหาย หรือมีทางแก้ไขปัญหา