ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

สิงห์และเข้มนั่งริมน้ำ ใต้โคนไม้ใหญ่ ลมทุ่งพัดมาเป็นระยะ ช่วยคลายความร้อน
เข้มและสิงห์นำห่อข้าว และปลาแห้งที่ห่อด้วยใบตองมัดเป็นห่อแบนๆ
ทั้งคู่นั่งกินข้าวกันเงียบๆ กินแล้วสิงห์ก็ล้างมือ ล้างปากที่แม่น้ำ
เมื่อเดินกลับมาที่โคนไม้ใหญ่ เห็นเข้มกำลังนำกิ่งไม้มาขุดดิน ฝังใบตองที่ห่อข้าว
เข้มหันมามองสิงห์ เราต้องกลบรอย อย่าให้ใครรู้ อย่าทิ้งรอยไว้ให้ใครรู้
ว่าเรามา ว่าเราไปที่ได้ เข้มขุดหลุมเล็ก แล้วกลบและเกลี่ยด้วยฝ่าเท้า
จากนั้นจึงเดินไปล้างมือ ล้างปากที่ริมน้ำ แล้วตักน้ำใส่กระบอกไม้ไผ่
ที่อุดปากด้วยใบตอง เมื่อควบม้าน้ำจึงไม่กระฉอก

แล้วทั้งคู่ก็เดินทางต่อ
สู่เมืองพรหมบุรี ...

เมื่อครานั้น ระหว่างสิงห์บุรี พรหมบุรี อินทร์บุรี และเมืองลพบุรีนั้น แบ่งแยกด้วยแม่น้ำเจ้าพระยา ที่ไหลไปตามแนวขอบจังหวัด
มิได้แบ่งแยกชัดเจน เช่นปัจจุบัน

 

แค่นี้ก่อนนะ ซะงั้น

 

ดูรูปประตูมิติที่คุณจารุถ่ายมาเป็นวัน จ้องเป็นนานสองนานเพราะอยากเห็นแต่ก็ไม่เห็น สุดท้ายเลยอธิษฐานจิตถึงชาวโลกทิพย์ที่อยู่หลังประตู บอกอยากเห็นชาวบังบด ขอให้เราได้เห็นหน่อยเถอะ แค่อยากเห็นเฉยๆ แปลกค่ะ ไปดูรูปใหม่ เห็นใบหน้าคนทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ส่องแทบตายมีแต่ต้นไม้

 

เมื่อคืนฝันไป รู้สึกปวดคอ กำหนดจิตไป เห็นตัวเองยืนอยู่ข้างกำแพง
มีพวกผญ บังบัด ใส่เสื้อผ้าฝ้ายแขนสามส่วน กับผ้าถุง เรายืนแต่พวกเค้านั่ง
ผมเรายาวมากในฝัน พวกนางถามว่า ...เป็นอะไรเจ้าคะ เราบอกปวดคอ
เลยเอามือไปคลำที่คอตัวเอง ปรากฏว่า ดันจับไปเจอมืออยู่ที่คอตัวเอง
เป็นมือผู้หญิง เราเลยจับบีบแน่นเลย แล้วหันหลังไปดู ปรากฏมือโผล่มาจากกำแพง
เราก็อ้าว กำแพงเป็นประตูมิติ เราเลยบีบมือนั้นแน่น แล้วจับกระชาก
เราถามในฝันแบบเสียงโหดมาก ทำเราทำไม ต้องการอะไร มือนั้นพยายามดึงกลับ
แต่ในฝันเราแรงเยอะมาก เราหักข้อมือ ผู้หญิงคนนั้น เสียงดังกร็อบเลย ข้อมือหัก
ผญ คนนั้นร้องกรี๊ดดดด ดังมาก บอกปล่อยเรา ปล่อยเราไป เราไม่ฟังเสียง กระชากแรงมาก สงสัยกระชากแรงไป ตัวเองดันตื่น แทน 555

 

ตื่นมาจากฝัน ด้วยความเซ็ง
จริงๆมีฝันก่อนหน้าฝันโดนบีบคอจากด้านหลัง คือ ฝันว่าไปไล่ผี
ออกแนวโหด จับคอผีกระชาก ใช้เชือกอาคมจับผี

ไปช่วยชาวบังบดที่ไหนไม่รู้ จับผีมัดรวมๆกัน แล้วประชุมเพลิง เผาผี ส่งดวงวิญญาน

ตื่นมาก็เซ็ง ตูไปสร้างโจทย์อีกแล้ว เลยท่องชินบัญชร แบบนอนท่อง
กำลังจะเคลิ้มหลับ เห็นอสูรสี่กร ตัวดำมะเมื่อมเหมือนน้ำมันดิบ
มายืนข้างเตียง ในฝันด่ามันไปว่า เฮ้ย ไปไกลๆ เดี๋ยวเตียงเลอะ (ในฝันตูบ้าได้อีก)
แล้วก็ตะโกน เจ้าอสูรสีครามกับเจ้ายักษ์ไปไหน ทำไมไม่มาดูแลร่างเรา

ฝันบ้าบอมากเมื่อคืน แล้วก็หลับไป นอนลอยเท้งเต้ง อยู่กลางอวกาศ

 

บางทีตื่นมาก็ขำตัวเองนะ เหมือนได้ดูหนังสามมิติฟรี ก็สนุกดี
ไม่ต้องใส่แว่นสามมิติด้วย เวลาบู๊ก็บู๊ล้างผลาญ
เวลาไปเที่ยวที่สวยงามก็หนุกดี

แหม เหมือนได้ดูหนังฮอลลีวู้ด หนุกหนาน เมื่อลอร์ดออฟเดอะริง ผสมแฮรี่พอตเตอร์
ผสมสตาร์วอร์ ผสมกับตำนานสมเด็จพระนเรศวร 555
มันพะยะค่ะ

 

เมื่อคืน โดนกวนในฝัน ทั้งคืนเลยล่ะ รมเท้าทั้งสองข้าง ทั้งคืนเลย พวกหนอน จากนรก อิอิ
เนี่ย การทำร้ายคนอื่น มันก็เป็นอย่างนี้ ....ดีหน่อยคือ ให้เขาทำร้ายเราฝ่ายเดียว เราทนได้ เราไม่เดือดร้อน เราไม่โวยวาย แต่พอเรา กระทำ กลับ คืนบ้าง กลายเป็นว่า เราเป็นฝ่ายผิด ที่ไปทำร้ายพวกมัน ....พวกมันถูกเรารังแก ซะงั้น เนี่ย ...มีเรื่องกับพวกด้อยปัญญา พวกคนพาล กลายเป็นว่า เราเป็นฝ่ายผิดตลอดเลย โลก มิจฉา ก็งี้แหล่ะ โลกอวิชชา.....ตูละหน่าย กับพวกด้อยปัญญาในภพภูมิ ต่างๆ เสียจริงๆ

 

ไอ้พวกเก่งๆ ทั้งหลาย ในภพภูมิต่างๆ แม่ง มันกร่างกันซะจริง อวดเก่งกันมาก
ยิ่งมีพวกมาก ก็ยิ่ง ชูคอโห่ร้อง พวกมากทำอะไร ก็เข้าข้างพวกของตนเองว่า ทำถูกต้องในสิทธิแห่งพวกมาก ไม่สนคนพวกน้อย อ้างแต่ว่า พวกมากมาก คนพวกนี้ มันจะต้องตายรวมกันเป็นกลุ่มๆ มากๆ พร้อมๆ กัน ให้สาสมกับ มิจฉาทิฐิ ของพวกมัน

และก็ไม่ต่างกับ คนในโลก ที่ถือว่า ตนเองมีพวกมาก ความเห็นผิดตรงกัน ว่า มากคน พวกมาก แล้ว บอกว่า พวกตนเอง คิดถูก ทำถูก ถูกกว่าคนอื่น เนี่ย พวกที่จะต้องตายเป็นกลุ่มเป็นก้อน ตายพร้อมๆกัน เป็นหมู่คณะ พวก เห็นผิดทั้งหลาย....อิอิ แหง๋มๆ

 

แนะนำให้ไปเปิดกระทู้ตัวเองนะ ไปบ่นในกระทู้ตัวเองนะคุณขจรศักดิ์

ความคิดติดลบ ประจุลบเพียบเลย

 

เฮ้อ......
นิสัยเป็นเยี่ยงนี้ ไม่เปลี่ยนเลย
ดีมากูดีด้วย ร้ายมากูร้ายตอบเป็นสิบๆเท่า
เคยวางอำนาจเช่นใดก็เป็นเช่นนั้น

สติปัฏฐานสี่ที่ศึกษามา ไม่อาจระงับใจตนเองให้หยุดก่อนกระทำ
ก่อให้เกิดวิบากกรรมซ้ำซ้อน จนยากจะแกะออก
ผู้ฝึกสติปัฏฐานสี่ ได้ดี ย่อมสามารถควบคุมจิตและใจตนเองได้ แม้นในความฝัน

พ่อขาให้หนูช่วยงานพ่อบ้าง หนูมีฝีมือนะ แม้อสูร ยักษ์ มาร ก็สู้หนูไม่ได้

แต่หาก หากผู้เป็นพ่อให้อีหนูฃ่วยงานนี่ งานคงพังพินาศ ด้วยอีหนูตัดสิ้นผู้คน ผิดถูกเฉพาะหน้าเอาแต่ใจตนเป็นที่ตั้ง
หากผิดจากครรลองของใจตนเองแล้ว สิ่งนั้นๆล้วนผิดสิ้น

 

ด้วยความเคารพคุณหมอสุวิค่ะ

หนูแค่เล่าความฝัน แต่ในฝันนั้น ไม่อาจบังคับจิตได้จริงๆค่ะ ยอมรับ
ก็ไม่รู้ว่าทำไม หรือเพราะอะไร แต่รู้สึกโกรธมากตอนผู้หญิงคนนั้น
มาจับที่ท้ายทอย ซึ่งคุณหมอคงรู้ดีว่าจุดท้ายทอย มันสำคัญอย่างไร
ต่อการเดินพลังงาน

อย่างที่บอกไปหลายครั้งแล้ว ว่าเป็นเพียงผู้เล่าความฝัน
ส่วนคนในฝันเป็นใคร หรือเกี่ยวข้องกับเราจริงหรือไม่ ก็คงพิสูจน์ยาก

และก็เป็นคนชอบความสงบ และชอบเดินทางไปเรื่อยๆ ไม่รีบ เพียงลำพัง
หรืออาจจะเรียกว่า ตัดสิ้นผู้คนก็ได้ แต่เวลาเห็นคนน่าสงสารก็แค่อยากช่วยบ้างค่ะ แต่ช่วยได้หรือเปล่าไม่รู้ และไม่เคยคิดล่วงกรรมคนอื่นค่ะ

ในใจเคยอยากเลิกฝันหลายครั้ง แต่ยิ่งอยากมันยิ่งฝัน
ก็เลยปล่อยเลยตามเลย ส่วนเรื่องวางอำนาจนี่ ไม่ขอรับนะคะ

ส่วนเรื่องที่มาร อสูร ยักษ์ ถ้ามากันจริง คงสู้ไม่ไหวค่ะ
ชาตินี้ เก่งเรื่องเดียวคือฝัน กับถ่ายทอดฝัน เพื่อความบันเทิงเพียงเท่านั้น

ขอบพระคุณที่คอยดูแล และตักเตือนค่ะ
จารุ

ป.ล.ในจิตของหนูแล้ว มันโหดร้ายกว่านั้น ไม่แค่จะหักมือผญ คนนั้น
ที่มาจับท้ายทอยหนูค่ะ มันเป็นจุดศูนย์กลางพลังบางอย่าง
และอาจทำให้หนูเป็นบ้า หรือหมดพลังงานได้

ในฝันไม่ใช่แค่จะหักมือ แต่หนูเตรียมจะเผาผู้หญิงคนนั้น
แต่จิตที่เป็นตัวเอง ดึงให้ตื่นมาก่อน ไม่งั้นคงจะทำบาปอีก

มือนั้นมันไม่ใช่ดวงจิต หรือวิญญาน แต่เป็นคน เป็นมนุษย์ เป็นกายทิพย์
ซึ่งไม่ควรที่จะก้าวล่วงผู้อื่น กฏของภพภูมิก็มีอยู่ค่ะ

 

ข้อความที่อยู่ใน ปล.
จารุ เล่าความรู้สึกนึกคิดลึกๆในใจ ใน ปล. ให้หมอฟังหน่อซิ
แล้ว หากเกิดอีก หนูสามารถควบคุมได้หรือไม่

สติปัฏฐานสี่ คือสติที่สามารถควบคุมกายทิพย์ได้ เมื่อถอดจิต
หนูต้องฝึกให้มาก กายทิพย์จึงจะออกท่องเที่ยวได้อย่างปลอดภัย

 

ตอนที่เราทุกคนเกิดมา คนที่มีหน้าที่พิเศษ จะมีดวงจิตมาจุติด้วย
จารุเรียกว่า จุติจิต
เรามีดวงจิตสามดวงอยู่ในร่างเดียว ก่อนหน้านี้คิดว่ามีแค่สอง
ดวงแรก คือดวงจิตที่หลับไหลอยู่มาตลอด
ดวงที่สอง คือ ดวงจิตของนางพญามาร
ดวงจิตดวงที่สาม คือ ดวงจิตของผู้บำเพ็ญ

ดวงจิตดวงที่สามตื่นก่อน ดวงนี้ มีความสามารถ ในแบบภาษาสวยๆว่าอภิญญา
เช่น ระลึกชาติได้ ล่วงรู้จิตใจคน ได้ยินเสียงทิพย์ มองไปได้ทั่วทั้งจักรวาล

ดวงจิตที่สองเพิ่งตื่นไม่นานนี้ ดวงจิตของนางพญามาร
ความสามารถล้างผลาญ ทำลายสูงมาก เช่น ไฟนรกโลกันต์ ปฐวีกสิณ วาโยกสิณัง
เปิดประตูมิติได้ เป็นนายของอสูร ยักษ์ และมาร

ดวงจิตแรก ขอเรียกว่า ผู้รู้ เพิ่งตื่นไม่นานนี้ ถ้าขาดดวงจิตนี้
คงไม่สามารถสร้างความสมดุลย์ในจิตได้ และคงทำให้เรื่องมันยุ่ง
จิตใต้สำนึกมันมีพลังงานมากมายกว่าที่เรารู้

ช่วงนี้เมื่อหลับฝันไป มักเห็นตัวเองนั่งสมาธิ ล่องลอยไปในอวกาศ
ไม่มีจุดเริ่ม จุดสิ้นสุด

การเปิดจุดที่ท้ายทอย เป็นการกระชากดวงจิตคนอื่น
คนทำไม่รู้หรอก ว่ามันจะมีผลร้ายยังไง
การทดสอบพลังตัวเองก็มีตั้งมากมาย
แต่หาก มันทำแล้ว เกิดผลเสีย ทำร้ายคนอื่น จารุคิดว่าคนลองทำมันตื้นเขินเกินไป
และไม่ควรให้อภัย อย่างยิ่ง
แต่ที่เล่ามาทั้งหมด แค่ฝัน

 

การเขียนเรื่องนี้ อาจทำให้เกิดผลลบกับตัวจารุเอง
แต่เมื่อมีเจตนาเป็นที่ตั้ง ไม่ได้อวดอุตริ ไม่ได้เอาความสามารถมาตักตวง
หาผลประโยชน์ส่วนตน

ส่วนคนที่อยากรู้ อยากลอง ก็บอกเลยขอยอมแพ้
แค่คนชอบฝัน แล้วก็เอามาเล่า ขอย้ำ
ไม่ใช่หมอดู ไม่ใช่หมอธรรม เป็นเพียงคนเดินดิน
เจ็บจริง ตายจริง โปรดปราณีด้วย

 

แต่ที่หมอสุวิเคยพบเห็น
จิตจุติมีเพียงหนึ่ง
และมีจิตที่เป็นพี่เลี้ยงประกบติดมาอีกสาม รวมเป็นสี่
ไอ้จิตจุตินี่ก็เหมือนเด็กอ่อน ไม่ค่อยรู้อะไรมากนัก ก็ถูกจิตพี่เลี้ยงทั้งสาม ชักจูงไปมา ทำโน่นซิ ทำนี่ซิ
เมื่อจิตจุติรู้ตื่นบ้าง ไอ้จิตพี่เลี้ยงทั้งสามก็แย่งกันสอนวิชาการต่างๆให้ ตามทิฐิแห่งตน

บางครั้งพี่เลี้ยงทั้งสามก็รวมร่างเป็นร่างเดียวมีสามเศียร เศียรหนึ่งคืออสูร เศียรหนึ่งคือมาร อีกเศียรเป็นเทพ
บางครั้งก็แยกร่างกัน ชักนำจิตจุติไปในทิศที่ตนต้องการ ตามทัศนคติแห่งตน
ผู้ที่ฝึกตนได้ดีๆ จะพบว่าในจิตตนมีการทะเลาะกัน ใครถูกใครผิด (ปกติจะพบแค่สอง) และเราจิตจุติจะเป็นผู้ตัดสินใจ(ผู้ที่มีจิตละเอียดจึงจะพบทั้งสามท่าน)

 

3 IN 1 กันเลยทีเดียว
แล้วถ้าคนทั่วๆไป ปฏิสนธิจิต ที่มาอยู่ในร่าง จะมีกี่ดวงอะ

แล้วแบบนี้จะเหมือนหรือต่างยังไงอะ กับพวกที่ ถูกเข้าสิง ? แบบร่างเดียวมี ดวงจิตหลายๆดวง ไรทำนองนี้อะ

 

ก็แค่ ขู่ น่ะ ป้า เผื่อคนพวกนี้ จะ คิดอะไรขึ้นมาได้บ้าง น่ะ อิอิ เย็นๆ ร่มๆ

 

ปฏิสนธิจิต หรือจิตจุติ จะมีเพีบงหนึ่งเดียว ก็จิตประจำตัวของเรานั่นแหละ
จิตนี้จะลงจุติในกายผู้เป็นมารดา(ในมดลูก)หลังจากไข่และสเปอร์ม รวมตัวกันและฝังตัวลงในมดลูก อายุได้สักประมาณ ๒-๖ สัปดาห์(แล้วแต่กรณี)
จิตจุติตนนี้จะเป็นผู้สร้างกายเนื้อละเอียด ซ้อนกับกายเนื้อหยาบ(ที่มารดาสร้าง)
ฯลฯ
ท่านผู้มีสามเศียร จะเกาะติดมาพร้อมจิตจุติ และซ้อนอยู่ในส่วนลึกของมิติ ยากที่ผู้มีตาทิพย์ธรรมดาทั่วไปจะสัมผัสหรือเห็นท่านได้
เมื่อทารกคลอดแล้วและจิตจุติเริ่มตื่นรู้ (อาจจะอายุเท่าใดก็ได้)
ท่านทั้งสามก็เริ่มแนะนำชักจูกทุกๆสิ่งทั้งถูกและผิดให้กับคนผู้มีจิตจุตินี้
มนุษย์ผู้เป็นเจ้าของจิตุติต้องเป็นผู้ตัดสินใจในเลือกการกระทำ ตามคำแนะนำนั้นๆ ตัดสินใจเลือกทางที่ถูกต้องก็ได้บุญ เลือกผิดก็ได้บาป
หรืออาจไม่เลือกตามคำแนะนำใดๆเลยก็ได้ โดยถือตนเป็นใหญ่(ตามที่ฝึกตนมา)
ท่านสามเศียรก็จะค่อยหุบปากไป ไม่กล่าวสอนอันใดอีก

ส่วนจิตวิญญานอื่นๆที่เป็นแบบลมเพลมพัด จรมาพบเจอกัน เห็นท่านผู้มีจิตจุตินี้เข้าท่า ก็อาจเกาะติด กายเนื้อ และแสดงตนเป็นครูบาอาจารย์ สอนวิชาต่างให้
ส่วนท่านสามเศียรก็ถอยลึกเข้าไปอีก (เคยสงสัยว่า บรรดาครูบาอาจารย์ที่มาแบบลมเพลมพัดนี่ อาจเกิดจากการชักนำของท่านสามเศียร)

พวกจิตวิญญานต่างที่มาเกาะกายเนื้อนี่ เขาชอบเกาะที่ก้านสมอง ตรงจุดนิ่มๆตรงท้ายทอย
เคยพบพวกจิตวิญญานเข้ามาแทรกที่จุดนี้ในคนผู้เดียวเป็นร้อยๆดวงจิต
เลยจุดก้านสมองขึ้นไปอีกหน่อย เห็นเขาเรียกกันว่า กลางกั๊กศรีษะ จุดนี้ มีถ้ำเป็นที่สถิตของดวงจิต (อยู่ไม่ห่างจากก้านสมองสักเท่าใด)
ในถ้ำแห่งดวงจิตนี้ หากเราอธิบายให้เห็นภาพพจน์ นะ ก็ให้นึกถึงหนังญี่ปุ่น หุ่นยนต์ยักษ์ มีมนุษย์ขับขี่
มีกายมนุษย์เป็นหุ่นยนต์ มีดวงจิตจุติเป็นผู้ขับขี่ ให้กายมนุษย์ทำงานได้

และโพลงถ้ำแห่งดวงจิตนี้เป็นสถานที่สำคัญ หากดวงจิตใดเข้ายึดจับจองได้ ผู้นั้นก็จะเป็นผู้ขับเคลื่อนหุนยนต์มนุษย์
นี่คือความลับของการเข้าทรงหรือเข้าสิง

 

เขา ไม่เรียก ดวงจิต หรอกจ้า เขาเรียก เจตสิกหรือ สัญญาเก่า สามเรื่อง นั่นเองจ้า ซึ่ง ทั้งสามเจตสิก คือสัญญาเก่าที่ชำระสะสาง ปล่อยวาง ไม่ได้ เพราะ ฝึกสติปัฏฐานมาน้อย ตามที่หมอสุวิ ได้ กล่าวเอาไว้นั่นแหล่ะจ้า

ตามปกติ ถ้าฝึกสติรู้ตัว เกิดปัญญา ที่เรียกว่า เข้าถึงพระไตรลักษณ์ จึงจะสามารถ เข้าใจเรื่อง เหล่านี้ ทัน รู้ทัน ไม่หลงไปกับ เจตสิกเหล่านี้ จ้า

ที่สุด การทำร้ายคนอื่น ผู้อื่น ก็คือการทำชั่ว แบบหนึ่ง
ซึ่งพระพุทธองค์ได้ทรงกล่าวเอาไว้ว่า ขึ้นชื่อว่าความชั่ว อย่าได้กระทำเสีย จะดีกว่า จ้า อิอิ แหง๋มๆ

 

คนเราแต่ละคน พบเจอกับเรื่อง ที่ไม่เหมือนกัน นั่นเพราะ กรรมเป็นตัวจัดสรร กำหนดมาครับ ดังนั้น เรื่องทั้งหมด ประเด็นมันมีอยู่ แค่ว่า เราจะรู้ทันตนเอง เห็นตนเอง เข้าใจตนเอง อยู่กับความเป็นจริง ของตนเอง ได้เมื่อไหร่ (ชำระอวิชชาในตนได้) นั่นแหล่ะครับ จึงจะเรียกว่า เป็นอิสระจาก วัฏะสงสาร ที่มีนี้ครับ