ทำดีมักมีมารคอยผจญ. @มารคือผีในร่างคนใช่ไหม?

เคยฟังธรรมะ มา พูดถึง เรื่อง การทำความดี การทำกุศล คุณงามความดี ที่คนตั้งใจจะทำ ยิ่งเป็นความดี เป็นมหากุศล เท่าไหร่ จะยิ่งมีอุปสรรค ขวากหนาม มีมารผจญ มารทั้งในตัวเอง และมารภายนอก ต่างๆ นานา มาขวางกั้นมากมาย ขอฟังความเห็นท่านทั้งหลายค่่ะ ถ้าเมื่อท่านตั้งใจทำความดีแล้ว มีอุปสรรคกางกั้น บางทีก็เหมือนมด หมี่ แมลงวัน รบกวนทำให้รำคาญใจอยู่เรื่อย อย่าท้อในการทำความดี เป็นเรื่องธรรมดา ที่ต้องมีอุปสรรคกันบ้าง ยิ่งเราทำความดีมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีมารผจญ มากเท่านั้น เหมือนมีคนคอยอิจฉา กลั่นแกล้งให้อารมณ์เสียอยู่เรื่อย เพราะทุกคนเกิดมา มี บุญกรรม ติดตัวมา ระหว่างที่เราสร้างความดีนั้น ท่านจะผ่านอุปสรรคนั้นไปได้อย่างไร
ใช้ ธรรมะ ใด เป็นองค์ ธรรม ในการพิชิตอุปสรรคนั้น
ท่านที่เคย มีประสบการณ์ ช่วยเล่าให้ฟัง ว่าท่านผ่านมาได้อย่างไร เวลาทำงานกุศลใหญ่ ๆ

 

เอาง่ายๆเลย เวลาเช้าๆผมจะสวดพุทธคุณ สวดไปสักพักมาแล้ว เสียงรถประกาศโฆษณาเอย เสียงมอไซด์แว้นมาเสียงดัง บางทีต้องตั้งสมาธิสวดใหม่บ่อยๆ
และเวลาออกจากบ้านตอนเช้า ไปซื้อกับข้าว ผมจะชอบติดเหรียญบาท เอาไว้ให้ยายผีบ้า กับขอทาน
บางทีตั้งใจจะเอาเงินให้กับไม่เจอ บางทีไม่ได้ตั้งใจ
กับเจอ แต่ดันไม่มีเหรียญบาทพกไป มารมันจะคอย
ตามติดเราแบบนี้แหละ ยิ่งเมื่อก่อนนี้นะอยากทานเหล้าเบียร์เงินนี่หามากินจนได้ หาง่ายซะด้วย

 

เวลาที่ผมทำงานหรือการกุศลใด ๆ ที่เป็นส่วนรวม และเป็นงานใหญ่ ๆ และไม่ได้หวังผลตอบแทน ผมไม่เคยเจออุปสรรคใด ๆ ทั้งสิ้น มีแต่ความราบรื่น และสำเร็จลุล่วงด้วยดี เกินเป้าหมายที่คาดหวังไว้ทุกประการ เหมือนดังมีเทพยดาอารักษ์คอยช่วยคุ้มครอง

แต่ถ้าสิ่งใดเป็นการงานที่ผมทำส่วนตัวเพื่อประโยชน์ส่วนตัว งานการนั้นมีแต่อุปสรรค มีปัญหามากมาย กว่าจะแก้ได้ที่ละเปาะก็ยากเย็นต้องใช้เวลา เสียเวลา และก็ไม่ค่อยจะบรรลุเป้าหมาย และมีแต่เรื่องทุกข์วิตกกังวลใจ เหมือนดังมีมารมาผจญ

 

มีครับ ขนาดว่าอะไรกำลังเป็นไปได้ด้วยดีมันก็มีเรื่องงี่เง่ามาขัดขวางตลอด คราวนึงอะไรก็ไม่รู้ดลใจให้ตัวเองไปด่าหมู่คณะซะงั้น ยืนยันว่าไม่ได้ปองร้ายใครนะครับ พาซวยกันทั้งคณะ โดนเขาเข้าใจว่าตัวเองเป็นคนกลับกลอกซะงั้น กว่าจะแก้ลำได้เสียเครดิตไปพอควร แต่ก็จบกิจครับ ผมพบว่าสิ่งที่น่ากลัวจริงๆ คือ ปิศาจที่อยู่ในใจเราครับ

 

ค่ะ บางทีเราเจตนาดีต่อคนอื่น ทำดีโดยไม่คิดอะไรมาก. แค่คิดว่าขอให้ได้ทำดี.ก็พอ. แต่พอมีคนนิยมมาก. ก็มักโดนอิจฉา นินทาว่าร้ายค่ะ…
กลับโดนมองในแง่ร้าย ทำให้เสียชื่อ เพราะมีคนนิยมเยอะ… เพราะทำอะไรก็เด่นกว่าเขา..
บางทีพาลทำให้เสียพลังใจในการทำความดีค่ะ
… ถ้าเป็นเช่นนี้

 

การที่เราสูญเสียกำลังใจในการทำความดีถือว่าเราพ่ายแพ้ฝ่ายมารในจิตใจไหม?..
แต่พอเห็นอื่นลำบาก ..ก็จะอดใจที่จะไม่ช่วยไม่ได้..ค่ะ

 

@##การทำใจให้ร่มๆบางทีก็ดี.ไม่ต้องสนใจใครก็ดี… แต่บางทีเวลาทำมันก็เป็นเรื่องยากๆ

 

แต่แปลกนะครับ เวลาคนอื่นทำทำนองเดียวกับผมเนี่ย มีแต่คนแก้ต่างปกป้องให้ แต่ผมเผลอตัวทำมีแต่คนด่า เหมือนจะแกล้งกัน

 

…… ถ้าเป็นเรื่องที่ไม่มีผลประโยชน์มาเกี่ยวข้องค่ะ.
… .แต่คนที่หวังผลประโยชน์จากเราแล้วไม่ได้ดังที่หวัง…
กลายเป็นว่า..พาลหาเรื่องเราอยู่เรื่อยๆไม่ยอมเลิกลาค่ะ

 

ก็คงจะจริงอย่างที่ คุณ ubon2555 อ่ะครับ ผลประโยชน์เหนือเหตุผล มิตรชั่วคราวแล้วจากกันไป พอเราช่วยเขาเขาเห็นเรา พอเราหมดประโยชน์เขามองไม่เห็นเรา แต่พวกเดียวกันกับเกรงอกเกรงใจกันช่วยเหลือกันดี ต่างกับเวลาให้พวกคนอื่นช่วยแทบมาเกาะหัวเขาเลย พอเขาทำไม่ไหวแทบจะฆ่ากัน ทั้งที่เขาช่วยเต็มที่แล้ว อิอิอิ

 

@@@ชัดเจนมากค่ะ อิๆๆ

 

อันนี้ก็โดนมาเยอะ เหมือนกันฮ่ะ ขอให้เราช่วย เราก็ไม่อยากผิดคำพูดนะช่วยไป แต่เอาเราไปเผาว่า ชอบ ออก หน้า เสือ.... บ้าง โชว์พาวบ้าง ทั้งที่มาพึ่งเราเองน่ะ ทุกวันนี้เลยไม่อยากตอบรับความช่วยเหลือใครง่ายๆ ถือคติสบายกาย สบายหูดี สบายใจ กว่า เราไปช่วยเขาแล้วมันลำบากกาย ลำบากหู ลำบากใจ ถึงจะดูแล้งน้ำใจก็เถอะ ดีกว่าไปสร้างกรรมบ้าๆบอๆ

 

พี่เขยจะบวชค่ะ ช่วงปีใหม่ แต่บังเอิญว่าน้องๆของเมียเขาแอบมาขโมยเงินที่เขาเอาไว้โปรยอ้ะค่ะ ขโมยเยอะจนวันนึงพี่เขาจะเอามานับแต่เงินหายค่ะหลายบาทเลย คือพี่เขยไม่เคยโกรธ ใครขนาดให้ออกจากบ้านเลย เขาคงจะโกรธมากแหละค่ะ ที่สงสารคือ เขาต้องคอยเก็บสะสมเพื่อจะบวช ส่วนเมียต้องมาเอาริ้บบิ้นมาพับเงิน มันยากอยู่นะกว่าจะได้แต่ละอันเขาตั้งใจทำอ้ะค่ะ เป็นรูปดอกไม้อ้ะค่ะ ตัวหนูเองยังไม่รู้เลยว่ามีเงินบวชเขาไม่บอกกะเซอไพร์ไม่งั้นหนูก็ช่วยดูได้ นี่ก็คงจะมารจริงๆค่ะรู้ทั้งรู้ว่าเงินบวชยังเอา


อันนี้เรื่องของหนูนะค่ะ

คือแฟนเขาเก็บเงินใส่กระปุกออมสินค่ะเป็นกระเบื้อง มีวันนึงวันนั้นวันศุกร์ น้องคนนึงอยู่บ้านเป็นลูกพี่ลูกน้องกันนี่ละค่ะ ให้มันอยู่บ้านแล้วพวกหนูก็ไปซื้อของ แร้วมันก็อยู่บ้านคนเดียว พอกลับมาบ้านก็ปกติ จนมาถึงวันอาทิตย์ แฟนถามว่าแงะกระปุกหรอ ก็เรยบอกเปล่า แฟนไม่เชื่อค่ะ ก็แบบว่้านล้อมให้ยอมรับ แต่ไม่ยอม ก็ถามกลับว่าเมื่อไหร่รู้ได้ไงว่าหายกระปุกมันเปิดไม่ได้นิ แฟนบอกวันศุกร์พี่กลับมาตอนกลางวัน(เที่ยงเป๊ะ) พี่ทำสัญลักษณ์ไว้ กันหนูแง๊ะ (คิดในใจ แม่งมองเป็นนางมารดูดเงินไงว่ะ) ตอนนี้มันเป็นรอยข่วนขูดข้างปากรูกระปุก พยายามแงะเนียนด้วยนะ หนูคิดเลย น้องแน่ๆเพราะวันนั้นในใจร้อนคิดว่ามันต้องขโมยเงินเป็นแน่แท้ และคือมันอยู่คนเดียวทั้งบ้านเพราะไปซื้อของกันหมด และที่สำคัญเที่ยงหนูยังอยู่ที่ตลาดกันอยู่เลย คำตอบชัดเจนมากๆ แต่ก็นะมันไม่ยอมรับ ไอ้นี่ถ้าไม่จนตรอกจริงๆไม่มีเอ่ยปากความจริง หนูตัดสินใจทุบกระปุกผลคือหายไป สองพันกว่าได้ น้ำพักน้ำแรงคนที่เขาอยากให้ลูกเมียสบาย นี่ก็น่าจะเป็นมารนะค่ะ มารพี่น้อง เจ็บตรงที่ทำไรไม่ได้เพราะยังไงก็น้อง แฟนนี่รักมันมากจนตอนนี้ไม่ยุ่งแล้ว

มารแต่ละคนแตกต่างกันไปนะค่ะของหนูญาติพี่น้องทั้งนั้นมารเต็มๆ

 

บางทีมารในใจคนก็ร้ายกว่าผีหลายร้อยเท่านะค่ะ
… .ทำร้ายกันได้เลือดเย็นสุด...ฆ่ากันทั้งที่ยังหายใจ

 

@@@@@ค่ะ คนเราแปลกไม่อยากเห็นใครดีเด่นเกินตน. ถึงสิ่งที่เราทำนั้นเป็นสิ่งดีควร อนุโมทนา.. แบบประเภทว่ามือไม่พายเอาเท้าราน้ำ. ..ทำไม่ได้แบบเราเลยอิจฉาตาร้อน. นอนไม่หลับ..

 

มารที่ร้ายกาจที่สุดคือมารในใจเราครับ มันพาใจเราเขว ไปทางต่ำ ถ้าไม่มีสติ

ก็จะเผลอไปกับมัน ยิ่งปฎิบัติไปมากๆๆ มันชอบลบหลู่ครูอาจารย์ พระรัตนตรัย

ทั้งที่เราไม่ได้ทำ จิตมันคิดไปของมันเอง เราได้แต่ขอขมา หรือตัดความคิดทั้งทันที

ที่มีสติ ใช้สติสู้กับมัน ส่วนที่ล่วงเกินก็ขอขมา สู้ไปเรื่อยๆๆหวังว่าสักวันมันคงเบื่อ

เพราะว่าเราไม่ยอมแพ้แก่มัน

 

@@@@คนเราเหมือนมี2ภาพในกายเดียวนะค่ะ สีขาว กะ สีดำ. ถ้ารักษาสมดุลของสีขาวได้น้อยสีดำคงเข้ามากลืนเราในที่สุด… .มารไม่มีบารมีไม่เกิด ..อาจเป็นบททดสอบความพยายาม อดทน ของมนุษย์…

 

ตัวจิตเราเดิมมันสว่างไสวครับ...ที่ทำให้เรารู้สึก คิดได้ นึกได้
ปรุงแต่งได้ มันเป็นคลื่นกระแสภายนอกต่างๆ ที่หลายคนเข้าใจ
ว่ามาร เจ้ากรรมนายเวร อุปสรรคฯลฯ อะไรต่างๆนานานั่นหละครับ..
มันจะคอยส่งคลื่นมาแหย่เรา เพื่อจะดูว่า เราจะคอยเล่นด้วยหรือไม่..
ยิ่งถ้าเราพยายามที่จะวางมัน เพื่อทำให้มันออกจากตัวจิตเรา
หรือพยายามที่จะทำให้มันสงบ มันก็ยิ่งจะไม่สงบครับ เผลอๆจะทำ
ให้เรารู้สึกหงุดหงิดเข้าไปกันใหญ่..
เพราะจะกลายเป็น พยายามซ้อนพยายาม หรือตัณหาซ้อนตัณหา
เพราะว่า มันเข้ามาปรุงร่วมกับตัวจิตเราแล้ว ตั้งแต่ที่เราเริ่ม ระลึกได้
คิดได้ รู้สึกได้ และปรุงแต่งได้ครับ..
นอกจากว่าตัวจิตเรามีคลื่นกระแสที่แรงกว่าและเป็นคลื่นที่เป็นกุศล
พูดง่ายๆว่าไม่ได้หวังผลตอบแทนอะไรเหมือนๆคุณเจ้าคุณ.
ตัวจิตมันก็จะมีกำลังขยายออกไปภาย
นอกได้โดยไม่ไปเผลอดึง คลื่นภายนอกต่างๆที่คอยมาแหย่
เพราะมันจะเป็นคลื่นดีที่จะคอยผลักคลื่นที่มาแหย่ภายนอกอัตโนมัติ
จนกระทั่งเป็นสาเหตุที่ให้เราไประลึกได้
จนถึงขั้นปรุงแต่งเกิดเป็นอารมย์ต่างๆนาๆขึ้นมาได้
บางครั้งจนกระทั่งแสดงออกทาง กายและวาจา และยิ่งเรา
เอามาพูด ยิ่งเป็นการเพิ่มตัวปรุงแต่งซ้อนทับเข้าไปในคลื่นพวกนี้อีกชั้นหนึ่ง
กลายเป็นดับเบิ้ลซ้อนทับไปในตัวจิต จะทำให้ตัวจิตเรายิ่งมีตัวมาบิดบัง
เพิ่มมากขึ้นครับ...
วิธีแก้ก็คือ ถ้ามันเริ่มคิดได้ ระลึกได้ รู้สึกได้ ตลอดจนปรุงแต่งได้ กับเรื่อง
ต่างๆที่มาจากภายนอกเนื่องจากเราไปเชื่อมกระแสและเริ่มปะทุขึ้นมาในใจ
เรา เราต้องตัดกระแสพวกนี้ตั้งแต่เริ่มต้น คือ ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม
ก็คือ..การอโหสิๆๆๆๆ ให้ออกจาก
กลางตัวจิตของเราไปเลยครับ.ทำตอนที่เรารู้สึกว่าหน้าอกเรามันตึงๆ
ร้อนๆและเริ่มรู้สึกหนักๆนั่นหละครับ.หรือ
บางคนก็ใช้วิธีการหักดิบ ช่างหัวมันในทุกๆเรื่อง
ความคิด การระลึก การนึกได้ ปรุงแต่งได้...อโหสิๆออกจากกลางจิตบ่อยๆ
ไม่กี่ครั้งหรอกครับให้เต็มที่ไม่เกิน ๑๐ ครั้ง ตัวจิตเรามันจะเริ่มวางได้
เริ่มสงบแต่ว่ามันก็จะยังเฉยๆไม่เย็น(คล้ายๆอาการที่เราลืมเรื่องพวกนี้
ไปได้แบบชั่วคราว) แต่พอเราอโหสิๆๆ
จากกลางจิตเราแล้วและตามด้วยการอุทิศส่วนกุศล
ซ้ำตามไปด้วย ตัวจิตเราก็จะเริ่มกลับเข้าสู่ความไม่มีอะไรได้
มันก็จะโล่งๆโปร่งๆได้
ตามแบบตัวจิตดั้งเดิมที่มันเคยเป็นโดยธรรมชาติได้เองครับ..

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ไม่ใช่ว่าในระหว่างวันมันจะวางได้ตลอด..
มันก็ต้องดูว่าเรามีกระแสคลื่นภายนอกมากหรือกระแสวิบากกรรมมาก
เราก็ต้องทำบ่อยๆหน่อยครับ ยิ่งถ้าเราเมื่อก่อนมีเรื่องอะไรก็ชอบเก็บมาคิด
เก็บมาปรุงแต่ง จนเรื่องนั้นมันตกผลึก มันก็จะกลับขึ้นมาได้อีก
และก็เปลี่ยนเรื่องไปเรื่อย เกือบๆทุกๆเรื่องที่เราเคย เก็บมาคิด เก็บมาปรุง
ในอดีตทั้งหลายนั่นหละครับ..ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องปกติธรรมดานะครับ...
ประมาณนี้หละ..

 

จริงเลยฮ่ะพี่นพเวลาจะเกิดเรื่องที นี่เป็นช็อตเหมือนกับจัดฉากกับเราให้ไปอยู่ในสถานการณ์นั้นให้ได้ แล้วก็พยายามทำให้เรา fail ด้วย

 

เคยสงสัยกับคำถามนี้เหมือนกันค่ะ มารมันมาจากไหน 55555555

ล่าสุด ไปถือศีลมา ก่อนไปนี่ภูมิแพ้กำเริบ ปวดหัว ปวดตัว กระเพาะกับกรดไหลย้อนก็มาด้วย

สนุกสนานกันใหญ่เลย แต่ก็ไม่ได้สนใจค่ะ คิดว่า แหม ปกติก็ป่วย ป่วยแค่นี้ไม่เห็นเป็นไร

พอคืนก่อนจะไปวัด 1 วัน ก็มีเหตุให้ไปรับรู้เรื่องที่ไม่ชอบใจ อารมณ์เสีย คิดมากจนปวดหัว

นอนไม่หลับ กว่าจะได้นอนก็ตี4 ตี5 ต้องตื่น 7โมง เตรียมออกเดินทาง

สรุป กลับจากวัดทุกอย่างหายเป็นปลิดทิ้ง เรื่องแบบนี้ก็เกิดขึ้นหลายครั้ง ข้อธรรมที่

แนนคิดว่าใช้ได้ดีที่สุด คือ ปลง แค่รับรู้ว่า มันเป็นทุกข์ มันป่วย เดี๋ยวมันก็หายทุกข์ หายป่วย

ส่วนถ้าเรื่องมันมาจากคนอื่น ให้คิดซะว่า เป็นเรื่องของเค้า เรายิ่งทุกข์ไปตามเค้า เค้าก็จะยิ่งดีใจ

ทั้งอาการป่วย ทั้งอาการคิดมาก ยิ่งนึกถึง หรือคิดถึง มันยิ่งเป็นค่ะ (โดยส่วนตัว)