สนทนาสบายๆ ตามประสา

ครับ ผมก็จำไม่ค่อยได้ครับ ขอบคุณ พี่พี ที่เพิ่มเติมครับ

อีอย่างที่ผมพลาด คือ ในเนื้อเรื่องกล่าวถึงสงครามอินโดจีน ว่าเคยผ่านมา ผมดันมองข้ามไป สงครามอินโดจีนก็อยู่ปี 85 เนื้อเรื่องก็น่าจะเขียนหลังปี 85 แต่ก็คะเนว่าน่าจะไม่ถึง 2500หรือใกล้นั้น เพราะไม่มีการกล่าวถึง บางขุนพรหมเลย ซึ่งถ้าจะคะเนเวลาก็น่าจะอยู่ประมาณ 70 ปี ประเด็นมันอยู่ที่ว่าราคาพระสมเด็จเมื่อเทียบกับพระกริ่งปวเรศ หรือพระกรุอย่างนางพญา ราคาดูจะสูงกว่านิดหน่อย มันก็เลยจะแก้ข้อกล่าวของ พี่ชาติ ชาววัง ได้ว่าสมเด็จมีราคาอยู่ 70ปี เพราะสมัยเเรก จะนิยมพระกรุมากกว่าพระเกจิ พระกรุก็เป็นพระที่อยู่ในกรุเป็น ร้อยปี พระเกจิก็คือพระที่สืบได้ว่า หลวงพ่อหลวงปู่ท่านใดหรือวัดใดสร้าง แต่พระที่มาเก่าก่อน อย่างพระกริ่งจีน อันนี้ไม่ทราบเหมือนกัน แล้วพระที่พอรู้ว่าใครสร้าง แต่มีการบบรจุกรุ จะเป็นพระเกจิหรือพระกรุ อันนี้คงจะต้องพึ่งกูรูอย่าง พี่พีละครับ ว่าจะเรียกว่าอะไร

ผมก็มัวแต่โม้ไปเรื่อยยังไม่เข้าเรื่องเก๊เก่าซักที

 

พูดถึง "บักเจิด" ของผมมันเรื่องเศร้าระดับโศกนาถกรรมเลยทีเดียวเชียว 555+ ว่าในเรื่องสามเกลอดีกว่า นี่น่าจะก่อนปี2500อย่างที่จารย์ธนตว่าหละคับ จะเอ่ยถึงเรื่องพระมากที่สุด ก็น่าจะตอนสามเกลอถอดวิญญาณ ที่กล่าวถึง กริ่งปวเรศ, แร่บางไผ่ กับกริ่งคลองตะเคียน ที่เจ้าแห้วพยายามนำมาหลอกขายให้กับนิกร แต่เจ้าคุณปัจจนึกฯบอกว่าเก๊ จนเจ้าแห้วโมโหและพาไปพบกับอาจารย์ทอง กับตอนที่สามเกลอไปหาเช่าพระท่าพระจันทร์ และนิกรได้ ปิดตาหลวงพ่อแก้วมา แล้วมาทดสอบกับท่านเจ้าคุณปัจจนึกฯว่ามีเมตตามหานิยมจริงหรือไม่... ถ้าตอนพลทหารสามเกลอ นี่ก็ต้องเสี่ยหงวน ที่มีสมเด็จวัดระฆัง (ที่หักคอลูกหนี้มา 2,000บาท) ก็จะเห็นได้ว่าไม่ได้พูดกล่าวถึงบางขุนพรหมเลยจริงๆ ชึ่งค่าเงินในสมัยนั้นคงจะไม่แพงเท่าไหร่ แต่ว่าหา(เงิน)ยากมากกว่า ค้าขายอะไร ก็ไม่เท่าค้าฝิ่น 5555+ เอ้าว่ากันต่อเลยคับ อยากฟังเรื่องเล่า หนุกๆๆ

 

ไหนๆก็ไหนๆ คุยเรื่องเก่าอีกเรื่องมันก็เกี่ยวกับพระสมเด็จปลอมแต่โบราณเหมือนกัน

เรื่องสมเด็จยายขำ ตามที่เล่าขานกันมานะครับ ยายขำเป็นข้าหลวงนางในมาก่อนและเป็นโยมอุปัฏฐากสมเด็จโต คอยทำธุระต่างๆ ให้กับสมเด็จท่าน รวมถึงได้ช่วย เหลือในการทำพระสมเด็จ ไม่ว่าผสมเนื้อกดพิมพ์ เมื่อสมเด็จท่านมรณะภาพ ยายขำก็ได้ แม่พิมพ์สมเด็จไป รวมถึงเนื้อมวลสารด้วยยายขำ ก็นำไปกดพิมพืออกจำหน่ายให้กับผู้สนใจ และต้องการสมเด็จจนมีฐานะร่ำรวย จนเป็นที่มาของสมเด็จยายขำ

ถ้าเป็นตามนั้นก็เเสดงว่าสมเด็จเป็นที่ต้องการมาตั้งแต่ครั้งสมเด็จโตท่านมรณะภาพไปไม่นาน

แต่ถ้าตามความเห็นส่วนตัวผมนะครับ

ถ้ายายขำอยู่ในฐานะโยมอุปัฏฐากพระระดับสมเด็จพุฒาจารย์ ย่อมไม่ธรรมดา เรื่องทรัพย์สินก้คงจะมีมากพอตัว ไอ้เรื่องที่จะทำพระปลอมมาหลอกขายชาวบ้านเพื่อเห็นแก่เงินนิดหน่อย จะทำหรือ ถ้าทำก็น่าจะเป็นสองเรื่องคือ แกโลภ กับ สมเด็จท่านสั่งเสียไว้
แล้วตามที่เล่าๆกัน แกทำมาเป็นสิบปี มวลสารที่ได้ไปจะเยอะขนาดนั้นเหรอ เป็นไปได้มั้ยที่แกช่วยกดพิมพ์แล้วเมื่อได้ พระที่ออกมาสภาพไม่ได้ไม่สวย แกก็เก็บๆไว้เมื่อสมเด็จท่านไม่อยู่ก้นำพระที่มีออกมาให้คนที่สนใจอยากได้มาเอาไป

แล้วมาโม้กันต่อนะครับ

 

จำได้เยอะกว่าผมอีกแหะๆ ครอบครัวของผมคือแฟนพันธ์แท้ของท่าน ป อินทรปาลิต ตั้งแต่เสือดำ เสือใบ ซุปเปอร์แมนแกละ ( สนุกมากก สนุกโคตร ) เนื่องจาก ท่าน ป. เป็นนักเรียนนายร้อยเก่า ( เรียนไม่จบ ) รู้เรื่องและนิยมพระเครื่องพอสมควร

คนยุคนั้นนิยมพระเหนียวๆครับ พระเมตตา ชิดซ้าย แร่บางไผ่ ปิดตาวัดทอง กริ่งคลองตะเคียน ส่วนกริ่งปวเรศนี่ดังมาก ด้านเหนียวแบบสุด ( ทั้งๆที่เป็นพระกริ่ง คนเชื่ออีกแบบยุคนี้ แต่หาของไม่ได้เลยไม่ต้องคุยกัน ) พระหูยานหน้ายักษ์ พระหลวงพ่อโต ( หลวงพ่อโป้ หูไห ) วัดตะไกร ส่วนเครื่องรางผมจำไม่ค่อยได้ว่าท่าน ป นิยมอะไร

ส่วนเงินคงจะหาง่าย เพราะท่านอาเสี่ยกิมหงวนที่ใส่แว่นตาขอบกระ ( สมัยนี้แทบไม่เห็นใครใส่ ) ชอบฉีกแบงค์เล่นน่ะครับ

ในเรื่อง ท่านพระยาปัจจนึกพินาศ พ่อตา ของ ท่านนิกร และ ดร. ดิเรก ดูพระเก่งระดับเซียนครับ

 

กรุยายขำนี่เป็นตำนานเลยล่ะครับ ถ้ามีจริงตอนนี้ คงราคาหลาย

ตอนเด็กผมเห็นพระที่เขาเรียกกรุยายซิ้ม ขาวๆมันๆ ส่วนกรุผู้กองไม่มีโอกาสได้เห็นน่ะครับ

เคยแต่เห็นรูปพระ ผงสุพรรณ กรุ ผุ้กองพยุง ( ที่จริงเขาว่าท่านเป็นหมวด ) ที่ท่านใช้หัวแม่เท้ากดพิมพ์ เพื่อให้ดูเป็นหัวแม่โป้ง อันใหญ่ๆ ยุคนั้นมีเก๊ เลียนกรุผุ้กองพยุงออกมา แถวท่าน้ำอยุธยา เป็นเข่งๆ ผมยังซื้อมาเล่นองค์ สององค์ คิดแบบเด็กๆห่ามๆ เอาไปใส่ไว้ในเจดีย์ร้างแถววัดราชบูรณะ ยุคนั้นไม่คนเปลี่ยว แต่เจดีย์ ถูกเจาะเป็นรูๆ ไปหมด ดีไม่ถูกงูกัดตาย..แหะๆ

 

ผมตั้งข้อสังเกตุนิดนะครับ อย่าโกรธกันนะครับ ไม่ได้หมายความถึงบุคคลท่านใดจริงๆ

พระสมเด็จแต่ดั้งแต่เดิมถือว่าหายากจริงอยู่ในรุ่นที่นักสะสมพระก่อนหน้าผมซักรุ่นหรือสองรุ่นจะเล่นหาสะสมพระกรุมากกว่า แต่ก็ยังถือว่าหายากอยู่ การปลอมพระสมเด็จจึงมีการทำกันตั้งแต่ระดับครัวเรือนถึงอุสาหกรรม ตอนผมรุ่นๆสิ่งที่ขาดไม่ได้คือริมรั้ววัดมหาธาตุ กับตลาดนัดสนามหลวงตรงหัวโค้งวัดพระแก้วก่อนจะเลาะท่าช้างข้างศิลปากรแล้วถึงจะเข้าท่าพระจันทร์ ไม่ได้ไปคุยกะเซียนที่ไหนหรอกไปนั้งคุยๆกะพรรคพวกผีสนามนะครับ

เล่ายาวน่ารำคาญ คือจริงๆเรื่องที่ผมจะบอกคือสิ่งหนึ่งที่ผมเห็นจนชินตาคือตั้งแต่จุดตั้งต้นคือข้างรั้ววัดจนจบที่ท่าพระจันทร์คือทุกแผงต้องมีพระสมเด็จยืนพื้นไม่ว่าเล็กใหญ่ลงรถเมล์ปั้บก็รูเลยว่าถึงไหนกลิ่นน้ำมันตั้งอิ้วโชยมาแต่ไกล ในท่าพระจันทร์ทั้งด้าซ้ายด้านขวามีโรงงานทำหมด
แต่ในทางกลับกันในตู้พระกลับมองไม่เห็นซักองค์อย่างดีก็มีแค่รูปถ่ายไม่ใหญ่นักติดที่ข้างฝา
ทีนี้ถ้าพระในยุคนั้นหรือก่อนหน้านั้นเดินทางมาถึงยุคนี้ละความเก่าความเก๋าก็มีมากขื้นจนบางคนดูเป็นแท้ไปแล้ว
แล้วผมจะสื่ออะไร

ผมก็แค่ตั้งข้อสังเกตุว่าพระสมเด็จที่เราๆท่านๆเอามาอวดมาโชว์มาถามกันตามเวปต่างๆเอาแค่ครึ่งเดียวที่แท้จริงๆผมว่าสมเด็จคงไม่ใช่พระที่หายากแน่ๆ เอ หรือว่าหาไม่ยากแต่เซียนเขาอำพรางไว้ไม่เอาความจริงมาบอก เอาแค่พระที่ลงๆกันในเวปต่างๆขอแท้แค่หนึ่งในสามและราคาแค่หนึ่งในสิบที่เล่นหากันผมว่ามูลค่ารวมคงมหาศาลแน่

ก็แค่บ่นๆไปตามประสา แต่อยากฝากไว้นิดนึงนะครับ

ไอ้ที่ว่าเซียนไม่บอกความจริง มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ หรือเราไม่รับความจริงครับ

 

นั่งตบยุงรอพี่ ธณต อยู่นาน รอฟังประสบการณ์ดีๆของพี่ธณต อยู่ครับ (k)(k) สบายดีนะครับ คิดถึงๆ

 

ผมชอบจังที่ท่านธนตบอกว่า "ไอ้ที่ว่าเซียนไม่บอกความจริง มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ หรือเราไม่รับความจริงครับ" อยากกดให้ซักแสนไลค์ ความจริงแล้วเกินครึ่งคือไม่ยอมรับความเป็นจริงที่เขียนบอกไว้เป็นตำรา และก็พยายามที่จะบอกว่าเซียนเขียนเอง เออเอง อย่าไปเชื่อ ซึ่งจริงๆแล้วมันก็มีส่วนถูกอยู่เหมือนกันเพราะบางครั้งในหนังสือตำรา ก็เอาภาพสมเด็จที่บางทีก็ไม่ตรงกับที่เขาเขียนแต่บางองค์ก็ไช่จริงๆ นั้นหมายถึงทุกอย่างมันไม่ร้อยเปอร์เซ็น แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นมันก็ขึ้นอยู่กับประสพการณ์และการเรียนรู้ด้วย เรียกว่าตำราครึ่ง ประสพการณ์ครึ่ง ผมว่าจะดีกว่า อยู่ในเวปนี้มาก็หลายปีทุกวันนี้มองดูสมเด็จที่คนเอามาลง เอามาโชว์ ผมว่าคนที่โชคดีคือคนที่เอาสมเด็จเก๊เก่า เอามาขาย ให้คนที่อยากได้สมเด็จ ผมก็ได้แต่มอง เพราะไม่รู้ว่าจะเปลี่ยนแปลงเขาอย่างไร ตำราก็มีอยู่แล้ว แต่ก็พยายามที่จะไปบิดเบือน ผลเสียก็คือตัวเขาเอง ตำรามีรายละเอียดเยอะมาก แต่ขึ้นอยู่กับว่าเราตีความไปทางไหน ตำราสรุปว่า"พิมพ์ เนื้อหา อายุ" ง่ายๆ แต่ก็ยังมองไปคนละแบบ พิมพ์ถูก แต่เนื้อหาไช่มั้ย เนื้อหามีอะไรบ้าง มวลสารมีอะไรบ้าง พิมพ์ถูก เนื้อหาถูก แต่อายุพระถึงมั้ย สีสรรค์วรรณะ ถูกต้องมั้ย และอะไรเป็นตัวบ่งบอกว่าเนื้อหาอายุของพระนั้นๆว่า"ถึง"ตำรามีบอกไว้หมดขึ้นอยู่กับว่าใครจะเข้าถึงมากกว่า.. ถามว่าพระสนาม มีสมเด็จแท้มั้ย ตอบว่ามีคับ แต่ตอนนี้หายากมาก จะเห็นได้ว่าเซียนใหญ่ยังลงในสนามพระเล็กๆ แต่สังเกตุไว้เถอะเขาเดินรอบเดียว เดินไปดูไปราวกับเดินในสนามเด็กเล่น อะไรเข้าตาปุ๊บ เขาเอาเลย ทำไมเขาทำได้หละ ก็เพราะประสพการณ์ยังงัยละคับ ไม่ต้องนั่งส่อง มองออร่า จากองค์พระ ให้เสียเวลา แค่อยากระบายเฉยๆ นะคับ

 

ครับผม บางทีก็เบื่อๆอยากๆนะครับ

แล้วบางทีผมก็บ่นอะไรของผมไปเรื่อยๆนะครับ

นี้ก็มีอีตาเบนเทเก้ เอ๋ย คุณliverpool rak มาช่วยบ่นโน้นนี้อีกคนรู้สึกดีครับ

น่าเปลียนจากกระทู้สนทนาเป็นบ่นตามประสาดีกว่านะครับ

อย่างน้อยห้ามกันไม่ได้ก็พอจะกระตุกแขนเสื้อหน่อยก็ยังดีนะครับ

 

5555+ ก็คงได้แค่บ่นไปคุยไปหละคับ ว่าแต่ว่า อยากให้ท่านธนตบ่น เอ๊ย แนะนำกันกระทู้นี้ เรื่อง สมเด็จเก๊เก่า และสมเด็จถอดพิมพ์ ที่ทำกันในอดีตที่ตอนนี้กลายเป็นพระแท้ติดรางวัลที่ทำให้พระสมเด็จเหล่านั้นขายดีเป็นเทน้ำเทท่า เอามาคุยกันสนุกๆ ดีกว่าคับ จะปูเสื่อนอนรอ เลยคับ 555+

 

สวัสดีคะ

สวัสดีคะ พี่ๆทุกคนสบายดีนะคะ แวะมาทักทายคะ

 

ปูเสื่อรอฟังอีกคนคะ

สบายดีนะคะ ไม่เข้ามานาน แต่แอบส่องเรื่อยๆ จำรหัสเข้าไม่ได้คะ โน๊ตบุ๊คก็เจ๊งไปนาน เล่นแต่มือถือ เข้าเวปก็ยาก เลยทำให้ไม่ค่อยได้เข้ามาบ่อยๆและทักทายพี่ๆเลย (f)

 

สวัสดีครับคุณยา สบายดีนะครับ ^^

 

สวัสดีคะ คุณทิพย์มงคล สบายดีนะคะ (คุณทิพย์คนมีน้ำใจงามยาไม่เคยลืมคะ ) ยาก็สบายดี มีเจ็บๆปวดๆแผลผ่าตัดนิดหน่อยคะ 55555 ให้คุณหมอตัดเครื่องนงเครื่องในทิ้งเผื่ิอจะผอมๆลงบ้างคะ ว่าแต่ว่ากระทู้คุณธณต น่าสนุกนะคะ หากมีเวลาจะตามอ่านแต่หน้า1 มีเรื่องเล่าน่าสนใจมากๆ อ่านผ่านๆตาบางเนื้อหาไม่เคยรู้เลยคะ แบบนี้ต้องติดตามคะ

 

ได้มาใหม่ พอไหวไหมครับ

 

น่าจะไหวนะครับระดับตาพี่ทิพย์

 

พระเก๊เก่าเหรอครับ

เอาเรื่องเก่ามาเล่าใหม่แล้วกันนะครับ

พระสมัยก่อนที่นิยมทำปลอมกันมากก็หนีไม่พ้นพระตระกูลสมเด็จนะครับ กรรมวิธีก็ไม่ได้มีอะไรมากมายก็นำพระที่แท้หรือรูปพระชัดๆมาเกะแม่พิมพ์ พระสมเด็จเส้นสายลายระเอียดไม่ได้มีมากมายการเกะเเม่พิมพ์ก็ทำกันแบบตั้งแต่ระดับง่ายๆถึงค่อนข้างมีฝีมือคือลอกแบบกันเลยเรียกว่าก๊อปการทำพระดั้งเดิมกันมาเลย แล้วก็ผสมเนื้อตามสูตรกัน ของเดิมมีอะไรก็ใส่เข้าไปแล้วแต่ใครจะรู้มากน้อยแค่ไหน แล้วก็ใส่สูตรความเก่าแล้วแต่เทคนิคของแต่ละคน เช่นผสมน้ำปูนใสบ้างกาวผสมขี้เถ้าบ้าง แล้วเอาไปอบไปตากสมัยก่อนไม่มีไมรโคเวฟ ก็อบกันตามธรรมชาติบ้างอบโดยเร่งบ้าง แต่พระพวกนี้สมัยก่อนจะดูง่ายเพราะทำอย่างไงความเก่าก็ไม่ถึง ต่อมาเมื่อผ่านกาลเวลามาพอสมควรผ่านการใช้ผ่านมือที่จับหลายมือเนื้อพระผงก็จะดูดีมีอายุขึ้น แต่ก็ยังมีจุดให้ดูคือพระพวกนี้จะมีจุดที่ผิดเพี้ยนไปจากพิมพ์ ทำให้เกิดประโยคเด็ดว่า
เนื้อดีพิมพ์ไม่ใช่ อีกอย่างพระพวกนี้มักจะโชว์ในส่วนที่เรียกว่าจุดเด่นของพระมากเกินไปจนทำให้เด่นเกินชัดเกินเช่นเม็ดเเร่ลอยจนเกือบทิ่มตำตา หรือเส้นผ้าทิพย์วงแขนซอกรักแร้ อะไรทำนองนั้น แต่ในส่วนเล็กๆน้อยที่สำคัญกับไม่มีเช่นรอยเว้าในฐานล่างของพิมพ์ใหญ่

ต่อมาการเกะแบบก็เปลี่ยนจากการดูด้วยตาเกะด้วยมือมาเป็นลอกแบบด้วยคอมเกะด้วยเครื่องทำให้ดูยากขึ้นเมื่อผ่านเวลามาอีกพระก็ดูเก่าขึ้น ทำให้พระยุคนี้น่ากลัวจริงๆ แต่ร่องรอยของธรรมชาติที่ผ่านกาลเวลามันก็ยังทำให้พอแยกออกได้ เพียงแต่เราเข้าใจมันมากน้อยแค่ไหน

 

ตามอ่านครับ....สนุกสนานดีครับ

 

หลวงพ่อแดงไปไม่ทันเหรียญรุ่นนี้ครับ ไปเป็นเด็กตีกรับ วงตีกลองยาวแล้ว เสร็จแล้วไปกราบท่าน ท่านเอาเหรียญโยนมาให้คนล่ะเหรียญ ท่านแก่หง่อมมากแล้วครับ แต่วรรณใสติดตามาก คนไปกวนท่านมาก ท่านเอาไม้เท้ามาขยับขู่เลย เพราะเป่าให้ทุกคนคงไม่ไหว สมัยนั้นท่านดังสุดขีด

 

ขอบคุณครับพี่ธณต(k)(k)

ได้รับจากมือท่าน ถือว่าสุดยอดมากๆแล้วครับพี่พี