เมื่อความรักเดินทาง(บันทึกการเดินทาง)จะทำตะกรุดหาเงินร่วมสร้างศาลา

เจอผีกะเทยแล้วจะทำยังไง... แทนที่มันจะกลัว มันจะหลงไหลเอาน่ะ พี่จัมโบ้

พูดถึงเรื่องผี ผมมีเรื่องเล่าให้ฟังในสไตล์บันทึกการเดินทาง...

สมัยผมอยู่รับใช้พระอาจารย์(ลป.ใส) พูดง่าย ๆ ก็เป็นเด็กวัดดี ๆ นี่เอง ลป.ท่านก็สอนธรรมะหรือเล่าประสบการณ์การปฏิบัติให้พวกผมได้ฟังหลายเรื่อง... ขอข้ามไปเพราะท่านเคยบอกว่ามันเป็นเรื่องที่รู้เห็นได้เฉพาะตน

มีอยู่เรื่องนึงที่ผมและศิษย์รุ่นพี่อยากจะพิสูจน์คือเรื่อง เทวดาในถ้ำแสงจันทร์ หลังวัด เพราะได้ยินแต่ ลป. เล่าให้ฟัง และมีชาวบ้านเล่าผสมมาว่า... คืนเดือนเพ็ญชอบมีลูกไฟสีเขียวสว่าง ๆ ลอยออกจากถ้ำแสงจันทร์ไปป่าหลังเขา

มีวันนึง (คือวันนั้น)... วันจันทร์เพ็ญขึ้น 15 ค่ำ พระจันทร์กลมดิ๊ก เมฆไม่มี ฟ้าเปิดมาก ๆ เห็นดาวเป็นทางเลย พระผมกับศิษย์รุ่นพี่รวม 3 คน ขึ้นไปนอนเฝ้าปากถ้ำกันเลย จุดธูปเทียนบวงสรวง สัคเค กาเม จะรูเปฯ กันเต็มที่ กะว่าวันนี้อาจจะได้เห็นอะไรอย่างที่เขาเล่า ๆ กันมาแน่นอน นั่งรอนอนรอจนเที่ยงคืนตี 1 ก็ยังไม่มีอะไร ก็เลยเดินลงเขามาเพื่อแก้ง่วง ผมมากับหลวงพี่อีกรูป ส่วนอีกรูปนั่งหน้าถ้ำรอสังเกตความคืบหน้า

เดินเล่นในวัดไปเรื่อย ผ่านศาลาเก็บศพ ตอนนั้นมีศพตายโหงมาสวดไปได้ 2 คืนแล้ว ผมและหลวงพี่เดินคุยกันไป ผ่านไป กลิ่นสาปศพเริ่มโชยมา ยังไม่ถึงกับเน่าแต่ก็ใกล้แล้วเพราะกลิ่นออก ไม่มีคนนอนเฝ้าศพ มีแต่ธูปใหญ่ ๆ จุดทิ้งไว้ เดินยังไม่ทันพ้นศาลามีเสียง โป๊ะ...เหมือนลูกโป่งเล็ก ๆ แตก 3-4 ครั้ง มองหน้ากับหลวงพี่ เอาไงดีหว่า คิดในใจ... ผีหลอกซะแล้วมั๊ง

เด็กวัดก็กลัวผี พระก็กลัวผี หลวงพี่ส่งเสียงขู่ "ต่างคนต่างอยู่น๊ะโยม" ก้าวเดินต่อไป ไม่กี่ก้าว โป๊ะ.. ดังอีก 3-4 ครั้ง เท่านั้นแหละ โกยเถิดโยม ของแท้ จ้ำอ้าวมาหาหลวงพี่อีกรูปนึง เล่าให้ฟัง ผีตายโหงมันแกล้งกันแล้ว

สรุปคืนนั้น ดวงไฟก็ไม่เห็น ไอ้ที่หลอกก็ไม่รู้ว่าผีหรือคน มานอนกันอีกทีตี 2 หลวงพี่บ่นกันใหญ่ เพราะตี 5 ต้องตื่นไปบิณฯ ที่ตลาดลำนารายณ์ เช้ามานี่ตาดำเป็นหมีแพนด้าเลย...

 

ผมพยายามสอนลูกไม่ให้กลัวผี เพราะถ้าไม่กลัวแต่เด็กมันจะดี จะมีความเชื่อฟั่งใจ
ลูกผมเคยพูดเรื่องผีผมถามว่ามันเป็นตัวยังไหง กลัวมันทำไม เด็กเล็กๆผมจะถามเสมอว่ามันเป็นตัวยังไหง กลัวทำไม มันกินข้าวไหม มันกินข้าวกับอะไร มันทอดไข่กินเองได้ไหม
เด็กๆจะหัวเราะสนุกสนาน กลายเป็นเรื่องตลก ผมไม่อยากให้ลูกผมกลัวกับสิ่งที่มองไม่เห็น

ใครจะสอนว่าไม่เชื่ออย่าหลบหลู่ก็ตามใจ ใครจะสอนให้ลูกกลัวผีก็ไม่ว่ากัน กลัวในสิ่งที่มองไม่เห็นกับกลัวในสิ่งที่เห็น........

ผมขับรถตอนกลางคืนดึกๆมืดๆตีสองตีสาม เที่ยงคืนตีหนึ่ง มาคนเดียว ผ่านเส้นทางกันดาร ถามว่าผมจะกลัวผีหรือกลัวคน............ดึกๆดื่นๆใครมายืนแก้ผ้าโบกข้างทางผมขับหนีถ้าขวางทางก็คงชน หมายังชนเลยเพราะถ้าหลบมากรูกูตกถนน มรึงไม่ตายกรูตาย ก็ต้องเลือกหมาก่อน...............แม้จะมีจิตเมตตาถ้าการตัดสินใจสุดท้ายเลือกชีวิตตนเอง.....

วันนี้ได้รับซองมา 20 ซอง ผ้าป่าหลวงพ่อกวย.......โทรไปหาท่านเฒ่า สุพรรณบอกจัดมา 20 ซอง ........แจกได้ไม่ได้เดี่ยวก็จัดการเอง ทำบุญถวายหลวงพ่อกวย ไม่กลัวอด

ผ่านมา1ปีแล้ว ยังสบายดี.........

พูดถึงเรื่องผี เรื่องของคุณไสย มันพานึกถึงพวกผัวหน่ายเมียหนีไปพึ่งไสยศาสตร์ แล้วโดนหลอก .......เสียทั้งเงินเสียทั้งตัวมั่วไปหมด .....

เล่นกับสิ่งที่มองไม่เห้นมันลงทุนง่ายกำไรดี พูดอะไรไปว่าอะไรไปมันก็พาลเชื่อกันไปหมด

รายการทีวีประเภทนี้แถบไม่ต้องลงทุนอะไร ไปหาที่ร้างมืดๆโลเกชั่นง่ายๆ ไม่ต้องมีอะไรมาก ถ่ายความมืด .........แล้วก็ตัวเห้นผีเล่าเรื่องคนสองคน พูดอะไรมันก้เห้นของมันคนเดียว ........ทั้งรายการก็มีไอ้ตัวเห้นผีคนเดียวที่เหลือๆก็อุปทานแดกกันตามๆไปลองมีใครสักคนไปบอกว่าไม่เห้นมีอะไรเขาคงไล่ออกจากรายการ..........

หมอผี ไอ้พวกเรียนน้อย สารรูปขี้ทูตกุดถัง ก็เรียกตัวเองพ่อหมอ หน้าตาหมอบอกตรงๆผมดูแล้วมันหน้าโง่ๆชัดๆ แต่กลับกลายเป็นคนที่มีความรู้ฉลาดๆตกเป็นเหยื่อไอ้หมอสัปรังเคพวกนี้ หรือไอ้พวกทรงเจ้าเข้าผี ไอ้พวกนี้เวลาองค์มันลงพูดจากเสียงดัง สถุนๆพิลึก พูดจากระโชกโหกหาก ไม่รุ้ว่ามันหูหนวก หรือบนสวรรค์ที่มันมาเขาต้องพูดเสียงดังๆ คุยกันไม่กี่คนส่งเสียงดังโวยวาย..........ก็ไม่รู้ว่าอะไร บางครั้งก็พอลงร่างแล้วอาการตายอดตายอยาก ตะกละตะกราม มาสิ่งสู่ ดูดบุหรี่ที่สามมวนสี่มวน กินหมากมูมมามหาสารรูปไม่ได้

ทำให้คิดว่าสวรรค์นั้นมันอิ่มทิพย์ เป้นทิพย์ไปหมดที่ฟังครูบาอาจารย์ท่านเทศน์สอน
นางฟ้านางสวรค์พูดจาไพเราะ ไหงเวลาลงมาประทับร่างมันดูสถุนสิ้นดี พูดจากโวยวายฟังไม่รู้ภาษา เหมือนอาการพวกเล่นยาหนัก............

ประเทศเราคือสุวรรรภูมิ แดนสุวรรณภูมิแต่คนในประเทศเราจะไม่สุวรรรณ ไม่รุ้ว่าจะอยุ่ได้ถึงยุคที่ประเทศเรายิ่งใหญ่ไม่เห็นคนโกงกินบ้านเมืองไหม......

ปีก่อนผมหมกหมุ่นอยุ่กับการเมืองประเทศไทยตลอดทั้งปี............จะหมดปีอีกปีแล้ว

ผมว่าไปเรื่อยอย่าถือสาการเวลาต่อไปความคิดผมก็อาจเปลี่ยนไปอีก.......

 

ได้รับมีดหมอแล้วครับ ขอบคุณพี่อาณัติมากๆ

ขนาดเล็กพกพาสะดวก ทรงช่างพยุหะ

เดี๋ยวคืนนี้จะอาราธนาท่านเลย ไม่ค่อยเห่อเท่าไหร่ อิอิ..

 

เรียบร้อยดีไหมครับ แพ็กซองกันกระแทกไป กลัวหักกล้วแตก

ติดตัวติดรถไว้ ดีครับ หลวงปู่ท่านดี ท่านรุ่นเก่าครับ

เบี้ยแก้ท่านผมก็เก็บไว้ ๒-๓ ลูก เสียดายเก็บตะโพนท่านไม่ทัน

 

คนเห็นผี............

ช่วงเดือนพฤษภาคม ผมไปงานสรงน้ำหลวงพ่อสิริ .........วันนั้นฝนตกแรงมากในงาน

ขากลับมาบ้านสระบุรี แวะไปหาไปเที่ยวดูพระเครื่อง ที่ๆไปประจำ พรรคพวกเพื่อนฝุงหลายท่านมานั่งเล่นเจอกัน ........อยู่ๆมีชายหญิงคู่หนึ่ง มาถามหาพระที่แผงบูชาพระ

ถามหาท้าวเวสสุวรรณ .....ถามถึงต้นสายปลายเหตุบอกไปถามจากสำนักทรงให้หาไว้บูชา ก็มีการถามกันลึกลงกว่านั้น .ปรากฎว่าหญิงสาวคนนี้เจอผีเห็นผี..........เล่าแล้วจะพาลน่ากลัว ....เจ้าหล่อนเธอเห็นผีตามที่ต่างๆจนกลัว ญาติพี่น้องที่ตายไปก็เห็น ขี่มอเตอร์ไซท์ ไปตามทางสามแพร่งก็เห็นผีมานั่งกินของกลางถนน.......บ้านไหนเคยมีคนผูกคอตายก็เห็นภาพ......ฟังเขาถามกันผมฟังดูก็เข้าท่า แต่ก็ไม่ให้ความสนใจอะไร เธอเห็นผมไม่เห็น

แล้วสิ่งที่เธอต้องการคือท้าวเสสุวรรณที่นั้นไม่มี ..........ก็จังหวะพอดีที่ผมเพิ่งกลับมาจากไปกราบหลวงพ่อสิริ แล้วผมทำบุญไปกับคณะ ของอาจารย์จเร แล้วได้ท้าวเวสสุวรรณมาด้วย 5 องค์ ........จังหวะเหมาะเจาะดีแท้ ผมกลับไปที่รถ เอามา1องค์ ไม่ได้ให้ฟรีหรอกเพราะของผมก็เช่าบูชามาเหมือนกัน ก็เลยให้บูชาต่อไป 200 บาท บอกเจ้าหล่อนว่าแท้แน่นอนเพิ่งกลับมาจากวัด .....ไปทำบุญมา .....หล่อนคงโชคดีที่อยู่ๆมาเจอผมไม่เจอผีและผมก็โชคดีเจอหล่อนคนเห็นผีเพราะว่าผมก็ได้เงินคืนมา 200 บาทถือเป็นค่าน้ำมันไปทำบุญ

คนเห็นผีมาเจอกับคนเจอคนเห็นผี .......

 

ปีใหม่ไม่ได้ไปไหน อยู่กับลูก กลับจากบางกอก ๒๗ พาแม่ไปงานยกพระเกศพระพุทธกตีญญูที่วัดหลวงพ่อเพี้ยน ๒๘ ธ.ค. ๕๗ มีผู้ใจบุญมาร่วมงานพอสมควร อยุ่จนงานเสร็จ กลับบ้านเกือบ๔ทุ่ม แล้วกลับเข้าเมืองกรุงอีก วันที่ ๒๙ ไปร่วมบุญทอดผ้าป่าวัดราษฎบูรณะ เขาทำบุญถวายเกี่ยวเนื่องกับหลวงปู่สรวง บ้านละลม ศรีสะเกษ ๓๐ เข้าไปอีกครั้งเห็นเขาจะมีสวดมนต์ข้ามปีซื้อกาแฟกระดาษทิชชู ไปถวาย แล้ว ก็กลับบ้าน อีกครั้งสระบุรี รถติดสุดๆเหมือนกันอาศัยเข้าทางคู่ขนานเอาตัวรอดไปได้ ทำงานเสร็จ ๓๑ เข้าเมืองกรุงอีกครั้ง .......

ลูกอยากไปไหว้ศาล หลักเมืองพระประแดง แถวบ้าน เขาพูดขึ้นมาเอง ผมเคยพาเชาไปไหว้หลายครั้งอยุ่ วันนั้นเขาไม่รู้นึกยังไหง พูดบอกขึ้นมาเอง กับยายและแม่เขา .........ผมเลยอุ้มมั้งจูงเดินมั้งพาไป ........คนเยอะมากมายไปขอพร ปีใหม่ เดินผ่านร้านขายเสื้อกันหนาวลูกอยากได้เลยซื้อให้1ตัว เสื้อผ้าเด็กนี้ราคาแพงกว่าของผู้ใหญ่อีก.....

ตกเย็น ก็พาลูกใส่รถเข็นไปวัดแถวๆบ้านเป็นวัดหลวงเดินเข็นรถสองคนพ่อลูกไปทำบุญเอาเงินใส่ตู้ ค่าน้ำค่าไฟ และพวกน้ำมันตะเกียง ปกติมีทำบุญโรงศพด้วยแต่ไม่รู้ว่าวัดยกตู้หนีไปไหน แล้วก็ไหว้พระ พาลูกไปดูเต่าในสระน้ำ ในสระน้ำมีวิหารพระ กลางน้ำพระไม่เคยได้ขึ้นไป แต่ลูกชี้บอกว่าพ่อข้างบนมีพระ เลยเดินไปดู เป็นพระเศรษฐีนวโกฎิ ก็ได้ไปจุดธูปไหว้บูชาพระ........

ใจอยากไปวัดอาวุธ แต่ผมไปไม่ถูกกลัวไม่มีที่จอดรถ เอาไว้สงกรานต์คงได้ไป อาจจะได้ไปวัดระฆังและไปไหว้พระแก้ว 2-3ปีหลังไปไหว้พระแก้วประจำ แต่จริงๆคนแบบผมและพี่ๆน้องๆในนี้ก้คงไปไหว้พระทำบุญกันประจำ .......มีความสุขที่ได้ไปเที่ยวแบบนี้

ผมทำบุญใส่เงินไม่ได้มากมายอะไรมีเหรียญบาทเป็นกำๆ เหรียญห้าบาทแบ๊งค์ยี่สิบ

เดี่ยวอีก2-3วันเคลียร์งานเสร็จว่าจะไปวัดโนนขุนชัย ที่ปักธงชัย และวัดวชิราลงกรณ์

ปากช่อง............


ปีใหม่แล้วขอให้พี่น้องทุกท่านสุขภาพกายสุขภาพใจสุขภาพทรัพย์ แข็งแรง .....

ส่วนไอ้เรื่องปีชงปีไม่ถูกโฉลกฉลำอะไรก็พอทำเนาหนะอย่าไปหมกหมุ่นมาก ปล่อยผมไปคนเดียวพอแล้ว

สวัสดีปีใหม่ครับ

 

สวัสดีปีใหม่ พี่ ๆ ทุกท่านครับ

ขอบคุณพี่อาณัติ มอบมีดหมอมาให้เป็นของขวัญปีใหม่ ผมเหน็บติดกระเป๋าเสื้อเลย เห่อนิดหน่อย...

ก่อนปีใหม่ไปวัดบ้านพาด (ลพ.ฟ้อน) เขาว่ากันว่า... ขุนแผนท่านเมตตานักแล ก็เลยอยากมีสะสมไว้บ้าง ไปที่วัดพอมีพระเครื่องท่านให้บูชาแต่ราคาสูงกว่าที่ปล่อยตามเวปที่เคยเห็น ถามท่านเจ้าอาวาสก็บอกว่าคนในท้องที่เขาเล่นหากัน คนนอกอาจจะไม่ค่อยสะสมกันเท่าไหร่ เลยไม่ได้เช่า ไหว้ท่านและทำบุญเสร็จก็ถอยหลังออกมา

ไม่รู้จะไปไหนก็ขับรถทำบุญอยู่แถวอยุธยา-อ่างทอง วัดเดิม ๆ ที่เคยไป วัดบ้านแพน วัดมารวิชัย วัดโพธิ์กบเจา วัดพระขาว วัดโคกทอง ฯลฯ เยอะ จำไม่หมด อยากเข้าวัดไหนก็แวะไม่ได้ระบุวัด ได้ทำบุญส่งท้ายปีร่วม ๆ 20 วัดได้ ทำตามศรัทธาและกำลัง เศษเหรียญที่เอาไปด้วยประมาณร้อยกว่าบาทหมด วัดละ5บาท10บาทตามกำลัง

เห็นพี่จัมโบ้วางแผนไปเที่ยว ผมให้พี่ไปดูก่อน ถ้าดีจะไปบ้าง เพราะช่วงนี้คิวเดินทางยาวเลย อาทิตย์นี้ไปขอนแก่น อาทิตย์หน้าไปเพชรบูรณ์(ผาซ่อนแก้ว) อาทิตย์ต่อไปก็เดินทางขึ้นเขาคิชฌกูฎ อาทิตย์ต่อไปก็ไปผาน้ำย้อย ยาวเลย...

 

เพิ่งอ่านช่าว ลป.ผาด มรณภาพแล้วเมื่อวาน อีกไม่นานวัตถุมงคลท่านราคาคงสูงขึ้น เพราะคนแห่เก็บกันเยอะ ดีที่วัดนี้เขาไม่ต้อนรับพวกนายทุนสร้างพระ ขนาดว่ามีรุ่นนึงที่ออกวางขายตามเซเว่น วัดพิมพ์ข้อความประจานกันว่าวัตถุมงคลรุ่นนี้ไม่เกี่ยวกับวัด ฉีกหน้าพ่อค้านายทุนกันจัง ๆ เลย

 

เพิ่งไปกราบท่านเมื่อปีที่แล้ว .......ได้ทำบุญกับท่าน สร้างมหาเจดีย์ ที่เหลือก็ต้องลูกศิษย์ช่วยกัน ยังคิดอยุ่ว่าถ้าไปแถวนั้นอีกครั้งจะไปกราบท่านอีก ......วันเวลาไม่คอยใครความตายไม่ละเว้นใคร ..........

อยากทำอะไรต้องรีบทำแล้ว.........

 

เสาร์นี้ ญาติทางเมียเขาอยู่มหาสารคาม ไปได้ดิบได้ดีที่นั่น เขาเป็นโต้โผจัดงานให้เด็ก ๆ ในชุมชน เขาเชิญครอบครัวผมไปด้วย เมียผมก็บ้าจี้ อยากไปซะงั้น... พลขับอย่างผมก็ต้องรับกรรมไป

ว่าจะแวะเที่ยววันอาทิตย์แถว ๆ นั้น แนะนำด้วยครับ มหาสารคาม กับ ร้อยเอ็ด มีพระป่าที่ทำบุญได้แบบสบาย ๆ บ้างไหม เรื่องของขลังไม่เน้น เน้นทำบุญให้ลูกสาวได้ซึมซาบในพุทธศาสนา เพราะว่าจะเอาถังสังฆทานไปซัก 10 ชุด

 

ร้อยเอ็ดวัดในเมืองวัดที่มีสังกจายน์องค์ใหญ่ จำชื่อไม่ได้เคยไปไหว้ ถ้าสมัยก่อนสมัยก่อนก็จะให้ไปกราบหลวงพ่อพรหมา วัดพูลเกษม ร้อยเอ็ด ตอนนี้ไปกราบหลวงพ่อล้อม วัดป่าเมตตาธรรม ท่านเมตตาหลายอยู่

สารคามให้ไปแวะ ม.สารคาม .............เอาเมียเอาลูกไว้ที่งานก่อน

 

หลวงพ่อล้อม วัดป่าเมตตาธรรม

ศิษย์หลวงปู่ทองมา วัดสว่างท่าสี ท่านก็เก่งมากนะ หลวงน้าผมเคยไปจำพรรษากับท่าน บอกว่าวัตถุมงคลท่านดีทุกอย่าง ที่ท่านแนะนำเป้นพิเศษคือ "ตะกรุดเงิน" ท่านว่าดีทุกทางโดยเฉพาะ เมตตา โชคลาภ ตอนนั้นออกให้ทำบุญ ๖๐๐ บาท ตอนนี้ไม่แน่ใจว่าท่านทำไว้หรือเปล่า ลองถามท่านดู

 

แหวกม่านเล็ก เดินทางโดยEMS บ่ายเมื่อวานนี้

ชุดนี้สภาพสวยมากๆ ตามอายุ............ส่องดูแล้วอย่างซึ้งเลย

 

15 องค์คงหมด ถ้าไม่หมดจะเอาไว้งานหน้า ..........

ตะกรุดผมคงเดินทางเสกช่วง มีนาคม จะได้หาเงินอีกสักก้อน ช่วยสร้างศาลาไป

ตั้งเป็นกองผ้าป่า .......หลังจากนั้นกฺรอโน้นเลยปลายปีค่อยว่ากันไป รับผิดชอบ

เรื่องเงินบ่อยๆไม่ดี .........เดี๋ยวของจะเข้า

 

สวัสดี พี่ ๆ ทุกท่านครับ

เงียบไปหลายวัน อากาศกำลังหนาวดี ชีพจรเลยลงเท้า ช่วงปีใหม่ทำงานไม่ได้หยุด พ้นปีใหม่แล้วเลยไปเที่ยวพักสมอง

ผมไปใกล้ๆนี่เเหละครับ ลพบุรี เพชรบูรณ์ 2 จว.นี้ก็3-4วันแล้ว ไปงานx-speedเกี่ยวกับพวกบิ๊กไบค์ ช่วงก่อนผมเคยอยู่ในกลุ่มนินจา ว่างก็ไปเที่ยวกับเขา หลังจากหลานชายเอาไปแว้นที่ลำปาง ยึดไปไม่เอามาคืน ผมเลยเปลี่ยนแนวไปถอย msx มาแต่งสนุกๆ ภรรเมียด่าว่ายังไม่รู้จักโตซักทีชอบทำอะไรแบบเด็ก แหม๋...ก็คนมันชอบน่ะครับ เขาไม่เข้าใจ

แต่ไปนี่ผมไม่ได้เอามอไซด์ไปน่ะครับ ไม่งั้นคงนวดขานวดหลังกันสนุกเลย แวะไปเดินในงานดูของแต่งmsxมานิดหน่อย แล้วยาวๆไปจุดหลักเลยก็วัดผาซ่อนแก้ว เพื่อนสาวเขาอยากไป เขาว่าเป็นวัดunseen ผมก็ว่าธรรมดา หรือว่าเจอที่แบบunseenมากกว่านี้ก็ไม่รู้ แต่ก็สวยดีน่ะครับ จุดขายก็คือพระมหาเจดีย์ที่เอาลูกแก้วและเครื่องลายครามมาประดับ และอีกจุดคือโบสถ์พระเจ้า5พระองค์ น่าจะเสร็จแล้ว แต่ยังไม่เปิดให้เข้าชม การเดินทางก็เรียบๆ ถึงเช้าตรู่ประมาณ6โมงเช้าวัดยังไม่เปิด ผมเลยเดินถ่ายรูปแบบเต็มที่ พอ8โมงแล้วนี่คนไม่รู้มาจากไหนเลย มากันที3-4คันรถตู้ และพวกขาจรมาเป็นครอบครัวกันอีกหลายคณะ ทริปนี้เดินทางไปสุดถึงเชียงคาน จะพาเพื่อนสาวไปแก้เคล็ด จะได้ไม่ขึ้นคาน 555++

ฝันผมก็ไม่เป็นจริงซักที ไปไม่ถึงวัด ลป.ชอบ สงสัยจะไม่มีบุญกับท่าน ไปหลายรอบแล้วแต่ไม่ถึงวัดท่านซักที ผมศรัทธาในนิสัยของท่าน ผมชอบพระธุดงค์ ผมเคยเดินธุดงค์ ถึงจะเป็นช่วงสั้นๆ และระยะไม่ไกลแต่ทำให้จิตใจผมแข็งแกร่งดีมาก ลดทิฐิของตัวเองและความกลัวต่างๆ ไปได้มาก

ขอโม้นิดนึงครับ สมัยผมบวชเรียนอยู่กับครูบาอาจารย์ ผมเรียนกับท่านว่าอยากออกธุดงค์ ท่านก็สนับสนุนและให้ข้อคิดมากมาย ผมเลยตัดสินใจเอาว่า... ผมจะเดินจากวัดไปไหว้พระพุทธชินราช ไปใกล้ๆ เอาแบบสบายๆ ไปเรื่อยๆเหนื่อยก็พัก ก็ไปชวน ล.พี่ที่บวชด้วยกันไปด้วย ก็ไปกันพระ 3 รูป โยม 1 คน ตกลงกันก็ไปกราบลาหลวงปู่ฯ ท่านก็ให้พรให้โอวาท เสร็จก็ออกเดินไปไปเรื่อยๆ ไปนครสวรรค์ พิจิตร จนถึงพิษณุโลก ใช้เวลา 24 วัน ได้ประสบการณ์เยอะมากๆ แต่ขากลับนี่โบกรถกลับเลย รถอะไรผ่านมาโบกหมด เดินกลับไม่ไหวเพราะตัวขี้เกียจมันจับใจซะแล้ว 555++

โม้มาพอสมควร ผมมีรูปสวยๆมาฝากกันชมครับ

 

ประเทศไทยสถานที่สวยๆเยอะ นั่งดูข่าวกรณีพิพาทที่เขาคิชกูฎิแล้ว ......
ชาตินี้ไปกราบแค่พระพุทธบาทสระบุรีบ้านเราพอแล้ว หรือที่พระพุทธฉายก็มี
ไม่ไปไกลแล้ว ตอนนี้จะไม่ไปไหน มีนาค่อยเดินทาง วันอาทิตย์นี้เข้าเมืองหลวง ไปศิริราช พาแม่ไปหาหมอ ไปฟังผลอาทิตย์ก่อนพามาตรวจ

ตอนนี้วุ่นกับเรื่องส่งพระงานบุญวัดซับลำใย ตะกรุดผมตั้งใจใหม่แล้วหลังจากเอาไปขอเมตตาครูบาอาจารย์ท่านเสกให้ จะเอาเงินแบบครึ่งๆ อยากไปไปช่วยบ้านเด็กกำพร้า ช่วยสร้างวัดสร้างวาและงานศาสนามาพอควร ขอสร้างโอกาสให้คนมั้ง เด็กๆขาดโอกาสขาดความอบอุ่นจะโทษเรื่องกรรมไปก็ไม่มีประโยชน์มันอดีต นี้ชาติปัจจุบัน เด็กๆชอบลูกโป่ง อยากได้ของเล่น อารมฌ์เด็กๆของผมช่วงนี้กำลังจะกลับมา นั่งคิดนอนคิดมาหลายวันแล้ว อยากหาเงินให้เด็ก อะไรที่เด็กชอบ เขาบอกว่าสถานที่เลี้ยงเด็กเหล่านี้อยากได้เงินมากกว่าเพราะเอาไปใช้อะไรได้หลายอย่าง แต่ผมอยากจะให้แบบของผม เงินผมก็จะหาให้แต่อาจไม่มาก ผมอยากให้ความสุข .......คอยดูผมหนะ เดี๋ยวผมจะทำให้ดู
ผมทำอะไรตามใจตัวเองแล้วมันสบายใจ ............หลายปีมานี้ป่วนเปี้ยนแต่งานบุญถวายวัด ......รู้ว่าอานิสงค์มากมายแต่ อยากทำแบบอานิสงค์ไม่มากแต่มากความสุขใจอีกอย่าง.......

 

มีไรให้ผมช่วยก็บอกได้ มากน้อยขึ้นอยู่กับสภาวะทรัพย์ในขณะนั้น เรื่องเสกตะกรุดที่จะฝาก ผมก็จะดำเนินการให้ ศิษย์พี่ผมลงมาจากเชียงใหม่ มางาน ลป.ดู่ เมื่อ 17 ที่ผ่านมา ผมเกริ่นๆถามเรื่องครูบาทางเหนือ ยังมีอีกหลายรูปที่เก่งเงียบ จากคำบอกของ ล.พี่ผมเลย

ครูบาท่านนึงอยู่แถวสันกำแพง ผมจำชื่อท่านไม่ได้ ครูบาศรีวิชัยท่านบวชเณรให้ ของแท้เลยครูบาท่านนี้ เคยอยู่ในเหตุการณ์สร้างทางขึ้นดอยสุเทพ เคยโดยจับสึกด้วย อายุจะ 100 แล้ว หรือเกินไปแล้วก็ไม่รู้ ท่านยังสบายดีอยู่ ท่านได้สืบทอดวิชาทางล้านนาไว้เยอะ ผมขอให้ศิษย์พี่เอาตะกรุดกาสะท้อน กับ มีดสะหลี (อะไรนี่แหละ) มาฝาก ล.พี่รับปากจะเข้าไปขอให้ แต่ไม่รู้ท่านจะให้หรือเปล่านี่อีกเรื่อง... (ฮา)

เผื่อจะฝากท่านเสกตะกรุด เร็วๆนี้ผมจะเดินทางขึ้นสันกำแพง ไปซัก3-4วัน จะไปตีสนิทกับท่านก่อน พระระดับนี้แล้ว คงไม่บวชเสียข้าวสุกของโยมตั้ง80-90ปีมาเป็นแน่แท้

ล.พี่ผมไปเปิดทางไว้แล้ว รอวันผมขึ้นไปกราบท่าน จะนอนวัดท่านซัก2คืน น่าจะได้สนทนากับท่านนานๆ เพราะวัดท่านอยู่เป็นวัดบ้านเล็กๆ หลังเขา เงียบมาก ล.พี่ผมว่าอย่างนั้น...

 

น่าไปกราบท่านจัง แต่ตังค์ไม่มีเดินทางรอ มีนาคม อยากไปขอเมตตาหลวงปุ่สาย วัดตะเคียนราม กับหลวงตาสา ขอเมตตาท่านล้วนๆผมไม่มีปัจจัยไปถวายเวลาขอท่านเสกหรอก จะบอกท่านตรงๆ ผมไม่ได้เอาไปขายหาเงินใช้เองผมจะทำเพื่อคนอื่น ถ้าได้ก็ได้ไม่ได้ผมก้ไปที่อื่น ผมอจะขอเมตาหลวงพ่อเพี้ยนได้
ไม่ต้องใช้เงิน หลวงปู่เร็ว วัดหนองโน หลวงพ่อบุญชู วัดพระธาตุโนนใหญ่ เมืองอุบล ได้เงินสักสามหมื่นแบ่งครึ่งๆ ที่เหลือจะไปขอบริจาคคนที่เขาอยากจะทำจริงๆ ..............
เมื่อวานไปเดินๆดูร้านขายของเล่นแบบเป็นแผงๆ ซื้อเยอะจะไม่แพง ลูกโป่งตกลูกละ 3-5บาท มันจะยากตอนมานั่งเป่าลูกโป่ง ใช้เครื่องก็จะยาก ของเล่นนั้นงบไม่น่าเกิน 3พัน พวกปากกาดินสอยางลบสีไม้ สมุดภาพระบายสี ของที่เด็กอยากจะเล่น.......ตอนนี้จะไม่บอกว่าไปที่ไหนเพราะเดี่ยวเขาจะว่ามาเอาชื่อเขาหากิน ถึงเวลาไปเลย ไม่มีฤกษ์มียาม มีอย่างเดียวคือถ้าพร้อมนึกจะไปก็ไป

ชีวิตคนที่เกิดมาแล้วไร้ครอบครัวไม่มีโอกาส ......เคยนั่งดูอ่านเขาว่าเวลาไปบ้านเด็กกำพร้านี้ บางทีเขาไม่อยากให้อุ้ม เพราะ....มีเหตุผลที่ฟังดูแล้วอึ่งน้ำตาจะไหล เด็กๆมีความสุขมากเวลาถูกอุ้มน่าจะจริงผมเคยไปเลี้ยงบ้านเด็กกำพร้ามาแล้ว เด็กหลายคนต้องการให้อุ้มครับ แต่อุ้มได้ไม่หมด เขาต้องเอาไปใส่แปล แล้วให้นมใส่ขวดไปดูดกัน ........มันเป็นภาพที่เวทนามาก และมันก็มีมานานแล้วด้วย

ผมไม่ใช้นักสังคมสังคังสงเคราะห์อะไร จะทำเพราะนึกอยากจะทำไร้เหตุผล

 

2-3วันนี้วนเวียนอยู่กับ อนิจจัง ทุกข์ขัง อนัตตา สังขารไม่เที่ยง เกิดแก่เจ็บตาย

รุ่นน้อง ผูกคอตาย ......สงสารแต่ลูก 3 คน ไม่รู้ทำไมมันจะต้องไปผูกคอตาย ถ้ายังอยุ่จะถามมัน ......เขาชอบคุยกับผม ถ้าเจอผมอยู่ที่ไหน จะปลี่เข้ามาทักทายและคุยยาว...เล่าเรื่องคับแค้นใจ.......ผมก็ได้แต่อารมฌ์ขันให้คุยกันสบายๆ เพิ่งได้ข่าวว่าได้แฟนใหม่ไม่นานรู้อีกที ผูกคอตาย.......เห็นกันมาตั้งแต่สมัยเรียน ผมไม่ได้ไปงานเผาศพเพราะต้องพาแม่เข้ากรุงเทพ หมอนัดฟังผล ที่ศิริราช หมอบอกแม่ไม่มีโรค มะเร็ง หลังพาเมื่อตรวจเมื่อสองอาทิตย์ก่อน โล่งใจไป.... พาแม่ไปไหว้พระวัดโพธิ์ พระนอนองค์ใหญ่ แม่บอกไม่เคยเข้าไป ผมก็ไม่เคยเข้าเคยแค่เดินผ่านรู้ว่าพระนอนอยุ่ในวิหารก็หยุดและยกมือไหว้...
รถลาวุ่นวายในเมืองกรุง แถวสนามหลวง ใจอยากจะเข้าไปไหว้พระแก้ว มาครั้งที่แล้วอุ้มลุกไปด้วย ลูกหลับ ไปไหนไม่ได้เลย ลูกโตแล้วแต่ให้อุ้ม น.น.เกือบ 20 โล มีผมอุ้มได้คนเดียวตอนนี้ในบ้าน ......หลายครั้งเวลาไปไหนผมมักจะอุ้มลูกเดิน แต่พวกย่ายายมักจะให้นั่งรถสามล้อ .....ผมให้เหตุผลว่า ผมไม่รู้ว่าจะอุ้มเขาไปได้นานขนาดไหน เพราะเมื่อเขาโต ผมก็ไม่มีโอกาสได้อุ้มแบบนี้และถ้าให้อุ้มผมก็คงอุ้มได้ไม่ไกล...

จำความได้เด็กๆแม่เคยอุ้มไปเที่ยวงานวัดหรืองานเทศกาลอะไรสักอย่างแถวศาลากลาง
จำความได้ว่าพ่อเคยอุ้มไปนอนที่นอน ตอนเด็กๆเพราะผมหลับ .....จำความรู้สึกแบนั้นได้ครั้งสองครั้งเอง.....แต่ก็จำได้ถึงทุกวันนี้

เห็นสนามหลวงแล้วนึกถึงเด็กๆ สมัยก่อนตอนวันพ่อ ๕ ธันวาคม พ่อกับแม่ผมเคยพานั่งรถจากสระบุรี มาเที่ยวดูไฟ ดูหนัง100จอ ปัจจุบันไม่มีแล้ว จำความได้ว่านอนมันกลางสนามหลวงเลย พ่อกับแม่ปลุกให้ตื่นแล้วเดินไป......ทั่ว สนามหลวงกว้างใหญ่นัก

วันนี้ไปงานเผาศพพ่อเพื่อน ....... อายุ 80 กว่า ประเพณ๊งานศพแต่ละพื้นที่ก็ต่างกันไป

ชาวไทยพุทธ พุทธแบบไทยๆมีวิถีชีวิตในการดำชีวิตซับซ้อนเข้าไปเรื่อยๆ พระพุทธเจ้าท่านสอนให้ใช้ปัญญา แต่ตอนนี้ ผมเริ่มใช้อย่างอื่นมากกว่าปัญญาวิเคราะห์

อยากไปชัยภูมิชวนเสี่ยหนึ่งไม่ยอมไป......รออาทิตย์หน้า

 

รอคอยบูชาตะกรุดจากคุณจัมโบ้เออยู่นะครับ
การนำเงินไปช่วยเหลือเด็กผมเห็นด้วยมากๆเลยครับ
มีอะไรเดี๊ยวช่วยกัน นะครับ