ช้างเผือกในป่าอีสาน หลวงตาสมหมาย วัดป่าสันติกาวาส คำสอน/ประสบการณ์/วัตถุมงคล/ (ช่างชิต)

แวะมาอ่านและเยี่ยมชมครับ

ประทับใจคำสอนของหลวงตาในประโยคที่ว่า "เสมือนสอนเด็กน้อยให้อย่าไปหวังอะไรที่บางทีมันไม่ได้มีตัวแปรแค่ว่า "ทุ่มเททุ่มทุนแล้วจะได้มา"มันมีเรื่องบุญพาวาสนาของเราด้วยว่าจะได้จะมีในสิ่งนั้นไหม"

อ้างอิงโพสต์ #420 หน้า 21
ลตส "เฒ่าสองนั้นพากันอยากได้เหล็กไหลก็หวังจะเอาไปขายได้เงินเป็นล้านคุยกัน งวดนี้ไม่ได้ไปเอาที่ใหม่งวดหน้าได้แน่ๆเราจะร่ำรวยๆ สุดท้ายก็ไม่ได้ ก็เหมือนลอตตารี่ ออยเห็นมัน เห็นใบลอตตารี่ เห็นคนที่เขาถูก ออยไปซื้อแต่มันไม่ได้แปลว่าออยจะถูก เราไม่รู้ว่ามันจะถูกตอนไหน ซื้อเท่าไรจะถูก อีกที่งวดถึงจะถูก หรือจะซื้อทั้งชีวิตแล้วไม่ถูกเหมือนสองเฒ่าตามตัดเหล็กไหลแบบนี้ก็ได้" หลวงตาสาทท่านพูดแล้วก็ยิ้ม เสมือนสอนเด็กน้อยให้อย่าไปหวังอะไรที่บางทีมันไม่ได้มีตัวแปรแค่ว่า "ทุ่มเททุ่มทุนแล้วจะได้มา"มันมีเรื่องบุญพาวาสนาของเราด้วยว่าจะได้จะมีในสิ่งนั้นไหม (ตีความเอาเองนะครับ) สู้ตั้งหน้าตั้งตาทำมาหากินดีกว่า"

 

สวัสดีค่ะ เข้ามารอชมภาพงานกฐินและรออ่านธรรมะของหลวงตาค่ะ

 

ขอร่วมอนุโมทนาบุญกับพี่ๆ ทุกท่าน ที่ร่วมบุญกฐินในครั้งนี้ และพี่ช่างชิตที่เป็นสะพานบุญให้พวกเราได้ร่วมบุญกับพระอริยสงฆ์ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ สาธุ สาธุ สาธุ

​

 

แวะมานั่งเล่นยามพลบค่ำครับ วางใจสบายๆ
และกราบหลวงตาสมหมาย ด้วยความเคารพยิ่งครับ..

ชอบชื่อเหรียญรุ่นนี้มากครับ..ฝ่าฟัน..

..ทุกวันทุกวันปัญหามีมากหลาย
เหน็ดเหนื่อยกายทดท้อก็ต้องฝืน
ได้แรงใจจากหลวงตาให้หยัดยืน
ทุกวันคืนตื่นมา...ต้องฝ่าฟัน

สวัสดีครับ..

 

กลับมาถึงไซร์ แว้ววววววววววววววว วันนี้เอาภาพคืนก่อนวันทอดกฐินมาให้ชมกันก่อนนะครับ แม้จะยังไม่ใช่คืนงานแต่คนก็มากมายจริงๆ บารมีหลวงปู่หลวงตาแท้ๆ คืนวันนั้นก็มี หลวงปู่บุญมา วัดป่าสีห์พนมประชาราม อ.สว่างแดนดิน จ.สกลนคร มาเป็นประธานเทศน์ 1 กัณท์พร้อมนำทำวัตรสวดมนต์เย็น และต่อด้วย หลวงตาสาท วัดปาหนองแวง ศิษย์น้องหลวงตา เทศน์อีก 3 ชั่วโมงครึ่ง ช่างชิตนั่งหลับไปสามรอบ 55555 แต่ก็ไม่วายหูดีจำดีเรื่องที่น่าสนใจและจะนำมาเขียนเล่าสู่กันฟัง(ขอบอกว่า มันมากกกก รับรองไม่เคยได้ยินที่ไหนแน่ๆ รอกันนะครับ ว่างๆก่อนตอนนี้เหนื่อยฝุดๆ) วันนี้ดูภาพคืนวันงานไปก่อนนะครับ

 

ดูภาพภายในศาลาแล้วมาดูด้านนอกบ้างครับ โรงทานกำลังพากันจัดของและส่วนหนึ่งก็พร้อมสำหรับผู้คนมา กิน อิ่ม อร่อย ได้บุญ กันแล้วครับ

 

มาชมกันต่อครับ บรรยายกาศช่วงเช้าตอนตักบาตรครับ นำต้นองค์ คือ หลวงปู่ดำ หลวงตาสมหมาย หลวงตาสาท ครับ
คนเยอะมากๆ หลวงปู่หลวงตาเดินปวดบ่ากันถ้วนหน้าเลย

 

โห้! มาทิ้งระเบิดต่อมอยากไว้ เอามาลงให้อ่านไวๆ นะครับช่างชิต ท่าจะมันส์จริงๆ 555+

 

มาต่อกันสำหรับภาพถ่ายวันงาน ตามมาในศาลาเลยครับคราวนี้
ดูญาติโยมมาถวายฉันหันปะเคนอาหารและถวายกองกฐิน ยอดรวมกฐิน 3,145,655 บาท พร้อมด้วยไฮไลค์ของวันนั้นหลวงตาแจกวัตถุมงคล

 

เมื่อวันเสาร์ที่ ๑๘ ตุลาคม ๒๕๕๗ ที่ผ่านมา

ผมมีโอกาสเข้ากราบร่วมงานฉลองอายุวัฒนมงคล ๘๑ ปี

หลวงปู่สุพีร์ สุสญฺญโม แห่งวัดถ้ำซับมืด นครราชสีมา

ซึ่งในวันนั้น ผมมีโอกาสได้นำคณะเดินทางไป ณ ที่แห่งนี้
แต่ด้วยเหตุบางอย่างทำให้ไปถึงช้ากว่ากำหนดที่วางไว้ข้างต้น
ทำให้ไปถึงวัดประมาณเกือบ ๑๑.๐๐ น.

ซึ่งเมื่อไปถึงผมก็ได้สอบถามพระที่อยู่บริเวณนั้น ได้ความว่า....
หลวงปู่ท่านเข้าพักแล้ว ไม่สามารถเข้ากราบได้ ให้ขึ้นไปกราบที่เจดีย์แทน
เมื่อผมเดินขึ้นไปกราบด้านบนเจดีย์เรียบร้อยแล้ว
ก็ลงมานั่งพักหลบแดดแถวๆหน้าศาลากุฏิที่พักของหลวงปู่

ในเวลานั้นเอง ที่ผมไม่คิดจะได้เข้าหลวงปู่เพราะว่าท่านพึ่งเข้าพัก
แต่องค์หลวงปู่ท่านก็ลุกออกมาด้านนอกห้องพักเพื่อให้คณะเราได้เข้ากราบเป็นกรณีพิเศษ
ซึ่งเวลานั้นผมคิดว่าได้กราบหลวงปู่ก็ดีมากๆๆๆแล้ว

เพราะว่าเกรงว่าท่านจะเหนื่อยอยากให้ท่านพักผ่อนมากๆๆ
แต่แล้วหลวงปู่ท่านก็เมตตาให้นำขันน้ำ พานรอง เพื่อมารดน้ำ สรงน้ำท่าน
มันเป็นเรื่องที่ไม่คิดว่าจะได้ทำมาก่อน

เพราะหลวงปู่ท่านเข้าพักก็แล้ว ออกมาให้กราบก็แล้ว ยังได้มาสรงน้ำอีก ^___^
ศรัทธาญาติโยมที่มาด้วยกันก็เลยเข้าไปสรงน้ำกันตามลำดับจนไกล้หมด

ผมก็เลยเข้าไปกราบท่านและกราบขอโอกาสสรงน้ำที่มือของท่าน
ระหว่างสรงน้ำก็ไม่ไม่มีการสนทนาแต่อย่างไร กระทำให้อยู่ในความสงบโดยตลอด
พอสรงน้ำหมดแก้วแล้ว ผมก็พนมมือก้มหัวเล็กน้อยเพื่อจะได้ถอยออกไป

ขณะนั้นรู้สึกเหมือนมีน้ำไหลลงบนหัวผม ผมก็ งง งง ?
มันคือน้ำที่อยู่บนมือหลวงปู่ท่านเอามือวักน้ำในขัน ขึ้นมาพรมบนหัวของผม
ขณะนั้นผมรู้สึกดีใจแบบ งงๆ เพราะคนก่อนหน้าหลวงปู่ท่านก็ไม่ได้พรมน้ำให้

และหลังคนจากนั้นก็ขอให้หลวงปู่ท่านพรมน้ำให้แบบผมอีกสามสี่คน จนคนสุดท้าย
พอผมออกมาจากแถว ญาติโยมที่สรงน้ำหลวงปู่ก่อนหน้าก็มาถามผมว่า....

ทำไมหลวงปู่ถึงเอาน้ำมาพรมใส่หัวของผมทำแบบนั้น ???
ผมก็เลยตอบไปว่า..ไม่ทราบเหมือนกันครับ ???

แล้วผมก็คงคิดไปคิดมาได้ว่า...

ครั้งหลวงช่วงต้นปีที่ผ่านมาหลวงปู่ท่านลงไปงานที่มณฑลพิธีท้องสนามหลวง

แล้ววันนั้นผมก้มีโอกาสได้คอยติดตามถวายงาน หลวงปู่คำบ่อ ฐิตปัญโญ
และหลวงปู่คำบ่อ และหลวงปู่สุพีร์ ท่านก็มีความคุ้นเคยกันอยู่

วันนั้นตอนที่ประเคนอาหาร หลวงปู่คำบ่อท่านบอกให้ผมไปดูแลหลวงปู่สุพีร์แทน
เพราะโยมที่ตามหลวงปุ่สุพีร์ไม่อยู่ และหลวงปู่สุพีร์ก็ค่อนข้างลำบากในธาตุขันพอควรอยู่
ผมก็เลยได้เข้ามาดูแลหลวงปุ่สุพีร์จนส่งท่านขึ้นรถกลับ

ผมก็เลยคิดว่าเป็นเหตุที่หลวงปู่สุพีร์ท่านจะได้
เพราะว่า...ตั้งแต่แรกที่ผมเข้าไปหลวงปู่ท่านมองมาทางผมอยู่ตลอด
แต่ว่าท่านไม่ค่อยสะดวกในการพูดเท่าไร เลยไม่มีโอกาสได้สนทนากับท่าน

สุดท้ายนี้...
ลูกหลานขอน้อมกราบ พ่อแม่ครูอาจารย์หลวงปู่สุพีร์ สุสญฺญโม ด้วยเกล้าครับผม

 

อนุโมทนา สาธุด้วยครับ ช่างเป็นบุญวาสนาโดยแท้

 

มาและครับเขียนก่อนจะขึ้นเหนือไปงานกฐินครูบากฤษดา
วันเสาร์ที่จะถึงนี้เหนื่อยมากมายเดินทางตลอดเลยไปอย่างกับรถขายโอ่ง
วันนี้ช่างชิตจะเล่าเรื่องที่ได้เกริ่นนำเสนอ ในงานกฐินปีนี้ที่หลวงตาสาทได้เทศน์สั่งสอนญาติโยม ต้องบอกนะครับว่าช่างชิตจำไม่ได้ทุกคำพูดหรอกแต่ก็จะเขียนเท่าที่จำได้และให้ความหมายตรงตามที่ หลวงตาสาทท่านสื่ออกมา ในการเทศน์ครั้งนี้หลวงตาสาท จะแทนตัวเองว่าหลวงพ่อนะครับยังไงลองมาอ่านกันดู ผิดพลาดประการใด ช่างชิต ขออภัยพ่อแม่ครูบาอาจารย์ไว้ ณ ที่นี้ด้วยแต่เพียงผู้เดียวครับ

"คืนนี้หลวงตาสมหมายให้หลวงพ่อขึ้นเทศน์ หลวงพ่อเองไม่เคยร่ำเรียนตำหรับตำราอะไรมาก็ไม่รู้จะเทศน์อะไร
งั้นหลวงพ่อจะเทศน์สอนตามที่ตัวหลวงพ่อเองได้ปฏิบัตอยู่กับครูบาอาจารย์หลวงปู่บุญจันทร์เราก็แล้วกันนะ
สมัยก่อนตอนหลวงพ่อมาอยู่กับหลวงปู่เราก็ได้หลวงปู่อบรมสั่งสอนเรื่อยมาจนปี 2523 ช่วงนั้นประมาณ 2-3 พรรษา หลวงพ่ออายุ 23 ปี ก็กำลังเป็นหนุ่มใหญ่ไปบิณฑบาตในบ้านแถวบ้านตูมนี้ละ(หมู่บ้านเล็กๆในตำบลไชยวาน)ก็ไปเห็นผู้สาวสองพี่น้อง เขามาตักบาตรก็เกิดชอบเขา พอเห็นก็มักหลายในใจคิดปรุงแต่งแบบนั้นแบบนี้ในจิตตลอดทางกลับวัด นึกคิดไปว่าจะอยู่กินกัน รักกันมีลูกมีเต้า ทำไร่ทำสวน จิตก็คิดว่า "โอ้ชีวิตคือมาสุขแท้มีเมียสองคนไม่ทะเลาะกันมีลูกมีเต้ากันมีความสุขเด้" พอกลับมาถึงวัดก็เตรียมบาตรจัดเข้าที่นั่งกัน หลวงปู่ท่านปรกติท่านจะไม่รีบนะจะเทศน์สั่งสอนโยมไปเรื่อยๆประมาณ 8.00 น ท่านถึงให้จัดอาหาร วันนี้พอหลวงพ่อกลับมาถึงวัดได้นั่งเข้าทีเข้าทาง หลวงปู่กำลังเทศน์สอนโยมอยู่ก็พูดขึ้นมาเลยว่า "อ้าว ไปบิณฑบาตรมาก็เอาลูกเอาเมียกลับมาด้วย" หลวงพ่อตกใจเลย หลวงปู่รู้ได้ไง ละอายมากตอนนั้นละอายจริงๆ ได้แต่บอกตัวเอง "โอ้ หลวงปู่ท่านรู้ท่านสอนเรา จิตเราไม่นิ่งยังปรุงแต่ง เราจะต้องสู้กับมัน งั้นตั้งแต่วันนี้ไปจะไม่นอนกลางวันถ้าไม่เจ็บไม่ปวดจะไม่นอนจะนั่งกำหนดจิตภาวนาสู้กับมันสู้กันไป" แต่พอวันหลังไปบิณอีกเจอสองพี่น้องอีก หลวงพ่อก็คิดอีกเหมือนเดิม แต่พอกลับมาวัดวันนี้หลวงปู่ท่านเอาจริงฝึกจริง ของจริงเลยละ ถ้าแบบทหารซ้อมรบก็ต้องบอกว่ากระสุนจริง ตายเป็นตาย วันนี้พอกลับมาศาลาหลวงปู่รีบฉันเลย มันไม่เหมือนทุกวัน วันนี้สาวสองคนพี่น้องก็มาวัดมาช่วยกันล้างถ้วยล้างจามด้วย พอฉันเสร็จแล้วหลวงปู่เรียกเลย "อีนางสองคนตามไปหาหลวงปู่ที่กุฏิหน่อยเด้อ" หลวงพ่อก็ตกใจ "เอ้ หลวงปู่เรียกทำไม ใจก็ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มักเขาเด้ มักสาวหลาย" ก็ตามหลวงปู่ไปพอไปถึงก็นั่งสำรวมหลับตากำหนดจิตให้นิ่ง หลวงปู่ก็เอาเลยนะถามเลย "อีนางอยู่ชั้นไหนแล้ว" "ป 4 จร้า" ผู้สาวตอบเลย(สมัยก่อนไม่มี ป6 ป4 แล้วก็ ม1 ม2 ม3 เลย) หลวงพ่อได้ยินเสียงก็วุ่นวายในใจอีกแล้วคิดปรุงแต่งไปอีกแล้ว หลวงพ่อก็เอาสู้กำหนดจิตนึกถึงอสุภะ มองผู้สาวให้เป็นกระดูก ให้เห็นน้ำเหลือง ให้เห็นเนื้อหนังแดงๆ พอจิตใจลง หลวงปู่ก็เอาอีก ถามอีก หลวงพ่อได้ยินเสียงก็วุ่นอีกฟุ้งอีก สู้กันโอ้ยเอากันเราก็กำหนดสู้เลยอสุภะสู้ มีแต่ของเน่าของเหม็นว่างั้นไม่มีอะไรน่ายินดีจนนิ่งอีก หลวงปู่ก็ถามอีกแต่ถามคราวนี้ หลวงพ่อจิตไม่วุ่นแล้ว หลวงปู่ก็หยุดถาม แล้วหันไปบอกหลวงตาเรานิหลวงตาสมหมายเรา "หมายๆจัดรถเราจะไปกราบครูบาอาจารย์" ไปเลยหลวงปู่พาหลวงพ่อและหลวงตาไปวัดป่าบ้านตาด สมัยนั้นเรายังไม่ได้เรียกหลวงตามหาบัวว่าหลวงตา หลวงปู่ท่านก็เรียกหลวงตาบัวว่า พระอาจารย์ พอไปถึงวัดก็นั่งรอท่านออกมา พอหลวงตาบัวออกมาก็ใส่หลวงพ่อเลย ท่านไม่ได้เอ่ยชื่อนะแต่หลวงพ่อรู้ จิตมันรู้ จริงๆคิดว่าท่านจะสอนเรื่องอสุภะแต่กับไม่ใช่ ท่านว่าเลย "สร้างกุฏุิเขาบ่ได้เอาไม้ทั้งต้นมาสร้างเด้อ เขาเอามาเลื่อยมาตัดมาแต่งให้เป็นแผ่นๆก่อนสร้าง มันถึงจะสร้างเป็นกุฏิได้" หลวงพ่อลงใจเลย สั้นๆแค่นั้น พูดในใจ "พอแล้วพระอาจารย์พอแล้ว" หลวงตาบัวท่านก็หยุดทันทีนะ หยุดสอนเลย เหมือนท่านได้ยินเรา ท่านก็ถามหลวงปู่ "อาจารย์บุญจันทร์จะไปไหนต่อ" "กระผมจะไปกราบหลวงปู่ขาวขอรับ" "งั้นก็พากันไปซะ" หลวงปู่ก็พาพวกเรากราบลาท่าน ไปวัดหลวงปู่ขาวต่อ หลวงพ่อนั่งพิจารณานะ หลวงตาบัวท่านไม่ได้มองแค่เหตุสั้นๆแค่เรื่อง ผู้สาว ท่านมองข้ามภพข้ามชาติว่า หลวงพ่อเคยเป็นเคยทำอะไรมา แล้วเอาตรงนั้นมาสอนมาเตือนสติหลวงพ่อ หลวงพ่อมานั่งพิจาณาทีหลังถึงรู้ว่า เราเองเคยมีบุญสร้างกฏุิสร้างศาลาเมื่อชาติปางก่อน พอท่านเทศน์เราถึงลงใจเลย ลงใจหมดใจง่ายๆเลย ตอนนั้นรู้เลยนะ หลวงตามหาบัวท่านเป็นพระอรหันต์แท้แน่นอนท่านถึงสามารถรู้เห็นทุกอย่างได้ นั้นมันเป็นแบบนั้น คราวนี้พอไปถึงวัดถ้ำกลองเพล หลวงปู่ขาวท่านก็นั่งรออยู่นะ หลวงปู่บุญจันทร์พาพวกเราเข้าไปกราบท่าน พอหลวงพ่อกราบท่านเท่านั้นละ จิตมันก็นึกไปอีกมันห้ามยากนะจิต "เอ้ หลวงปู่ขาวจะเป็นพระอรหันต์เหมือนหลวงตามหาบัวไหมหน้อ" มันคิดไปแบบนั้นอีก เท่านั้นละหลวงปู่ขาวหันหน้ามาทางหลวงพ่อเลย แล้วเหมือนแฟลตเข้าตาเหมือนแสงกล้องถ่ายรูปเข้าตา เห็นท่านสว่างมากๆเป็นแสงสีขาวสีเขียวอ่อนๆ หลวงพ่อคิดเลยนะ "โอ้ หลวงปู่ขาวท่านก็สำเร็จแล้วบารมีท่านมากล้นสว่างไสวแท้ๆ" แล้วหลวงพ่อก็กำหนดจิตเลย พิจารณาอสุภะนั่งมองเพ่งพระที่นั่งอยู่ด้วยกันให้เป็นกระดูก พอจิตมันลงเท่านั้นละ หลวงพ่อเห็นแต่ โครงกระดูก คือ เห็นทุกคนเป็นโครงกระดูกหมด จิตมันนิ่งมันเป็นแบบนี้เอง ของเน่าของเหม็นไม่มีอะไรสวยงามเลย หลวงพ่อนั่งไปนานเท่าไรไม่รู้ จนครูบานั่งข้างๆมาสะกิด บอกหลวงปู่จะไปกราบหลวงปู่อ่อน(หลวงปู่อ่อน ญาณสิริ)ต่อหลวงพ่อลุกไม่ได้เลยนะขาชาไปหมดต้องค่อยๆไถ่ลงบันได้กฏิท่าน พอลงมาขึ้นรถหลวงพ่อบอกในใจเลยว่า "ครุบาอาจาย์จิตท่านลึกซึ้งยิ่งนักเราต้องระวังจิตตัวเองอย่าไปตำหนิหรือสงสัยท่าน ไปกราบหลวงปู่อ่อนจะไม่สงสยอะไรในตัวครูบาอาจารย์อีกแล้ว" นี้บอกตัวเองเลยแต่พอไปถึง เห็นหลวงปู่อ่อนท่านนั่งอยู่ หลวงปู่ก็พาพวกเราจะเข้าไปกราบ คราวนี้หลวงปู่อ่อนท่านก็จะครองผ้าจีวรแต่ท่านนั่งอยู่ไง ถ้านั่งอยู่ครองผ้ามันก็จะไม่เรียบร้อย จิตเอาอีกแล้วตำหนิเลยไม่ใช่แค่สงสัยนะตำหนิเลย "หลวงปู่ทำไมไม่สำรวมแบบนี้หลวงปู่ไม่ใช่พระอรหันต์เหมือนหลวงปู่ขาวหลวงตามหาบัวหรอก" จิตมันว่าแบบนั้นเลย เท่านั้นละหลวงปู่อ่อนหันมาหาหลวงพ่อท่านเอ็ดเลยนะ "อ้าว ลูกศิษย์ลูกหามันดูครูบาอาจารย์แต่ภายนอก ใช้แต่ตานอกดู มันไม่ดูข้างในไม่ดูจากภายใน" หลวงพ่อตกใจมากหลวงปู่ท่านรู้ "โอ้ยเราพลาดอีกแล้ว จิตเผลอไปตำหนิครูบาอาจารย์อีกแล้ว" ต้องกำหนดพิจารณากันไม่ให้จิตฟุ้งจิตส่งออกไป หลังจากนั้น จากเหตุการณ์คราวนั้นที่หลวงปู่พาไปกราบพ่อแม่ครูบาอาจารย์มา หลวงพ่อมา พิจารณาดู นั่งกำหนดจิตจนเกิดตัวผู้รู้ในตัวเรา จึงถามตัวผู้รู้ว่า "ที่เห็นหลวงปู่ขาวสว่างแบบนั้น หลวงปู่ท่านเคยทำกับใครไหม" จิตตอบเลย "หลวงปู่ทำไม่กี่คนไม่ถึง 10 คน" พอจิตผู้รู้ตอบเท่านั้นละ หลวงพ่อรู้สึกปลื้มปิติที่ครุบาอาจารย์ท่านทำให้เราดู สอนเราแบบนั้นให้เราได้รู้ว่า ทำแล้วได้จริง ทำแล้วเห็นจริง ไม่ให้เราไปยึดไปหลงกับของทางโลกอีก เหมือนหลวงปู่บุญจันทร์นะ พระ เณร ทุกรูปหลวงปู่ท่านก็จะไม่บอกไม่สอนแบบหลวงพ่อนะเพราะอะไรรู้ไหม เพราะหลวงปู่ท่านดูว่าคนๆนี้ท่านสามารถบอกสอนได้ไหม ถ้าไม่ได้ท่านจะไม่สอนเพราะถ้าสอนเขาไม่เชื่อไม่ทำตาม เขาจะตกนรก นี้มันเป็นแบบนี้ พ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านเมตตากับเรามาก มันดีใจมันตื้นตันใจตรงนี้ แต่ก็ไม่ใช่ทุกองค์ ทุกรูปปฏิบัติแล้วจะได้ญาณแบบ พ่อแม่ครูบาอาจารย์ หลวงปู่ หลวงตา นะแล้วแต่วาสนาบารมี แต่หลวงปู่บุญจันทร์จิตท่านละเอียดและเร็วมาก ที่หลวงพ่อสัมผัสและอยู่กับท่านมา ให้เราพ่อออกแม่ออกปฏิบัติเอาเด้อ ของมันมีจริง อยู่จริง ทำเองรู้เอง เห็นเอง" ..........(บลาๆยาวไป)

แล้วหลวงตาสาทก็เทศน์อีกเยอะเลยครับ ช่างชิตก็จำได้บ้างไม่ได้บ้าง ถ้านึกออกได้ก็จะมาเขียนมาเล่าสู่กันฟังนะครับ ตอนนี้ปวดนิ้วละพักก่อน ก่อนวันเสาร์นึกอะไรได้จะมาเขียนอีกนะครับ

 

ไม่เสียทีที่เฝ้ารอเรื่องเล่าจากช่างชิตครับ หลวงตาสาทท่านเทศน์มันส์จริงๆ
อ่านไปเพลินยังกับอ่านนวนิยาย จบแบบไม่รู้ตัว พ่อแม่ครูบาอาจารย์สุดยอดจริงๆ..

 

ดูภาพแล้วอิ่มอกอิ่มใจ เสียดายไปวัดไม่มีโอกาสได้พบท่านเลย

 

สุดยอดจริงๆ ครับ อ่านเพลินมาก
อนุโมทนา บุญกฐินครูบากฤษดาล่วงหน้าด้วยครับ
ผมยังไม่เคยได้ไปกราบท่านซักที

 

เชิญฟังธรรม
พระครูเมตตากิติคุณ (สมหมาย อัตตมโน)
วัดป่าสันติกาวาส อำเภอไชยวาน จังหวัดอุดรธานี
วันพุธที่ ๕ พฤศจิืกายน ๒๕๕๗
เวลา ๑๘.๐๐ น. - ๒๐.๐๐ น.
ณ ห้องพระ บริษัท เอไอเอ จำกัด ชั้น ๗ อาคาร เอไอ ทาวเวอร์ ถนนสุรวงศ์ มุนถนนเดโช เขตบางรัก กรุงเทพฯ


แผนที่การเดินทางไปห้องพระบริษัท เอไอเอ จำกัด




ท่านใดสนใจเรียนเชิญครับ

 

กลับมาจากกฐิน ครุบากฤษดา แล้วครับผม เหนื่อยมากมายแต่ก็ จิตใจอิ่มเอิบมากเช่นกัน
เอาบุญมาฝากๆทุกๆท่านด้วยนะครับวันนี้ ช่างชิตเอาภาพมาให้ชมกันก่อน
และที่สำคัญจะมีเรื่องความประทับใจมาเล่าสูกันฟังด้วยนะครับ อดใจรอแป๊ป
หายเหนื่อยจะรีบมาเขียนให้ไว

 

พักพอหายเหนื่อยแล้ว รีบเขียนให้ไวเลยนะช่างชิต อย่าให้ต้องรอนาน (หลายๆวัน)

 

อนุโมนาบุญกับช่างชิตด้วยครับ
เข้ามานั่งห้องนั่งเล่นคอยแล้วจ้า..อิอิ

 

มาแว้วววครับ วุ่นวายทางโลกมากมายน่าเบื่อหน่ายที่สุด
วันนี้เอาภาพ หลวงตาได้รับตำแหน่งเป็น เจ้าคณะอำเภอ ไชยวาน จังหวัด อุุดรธานี
มาให้ชมครับ ในความเห็นส่วนตัว ช่างชิต มีความรู้สึกว่าหลวงตาจะต้องเหนื่อยอีกเยอะกว่าเดิมแน่นอน ไม่อยากให้ใครเอาตำแหน่งอะไรมาให้ท่านเลย (ย้ำว่าความคิดส่วนตัวนะครับ)