ลูกแก้วในจิตเวลานั่งสมาธิ

คือผมได้ลองนั่งสมาธิมาก็ เกือบ 1 ปี ฝึกตามความสะดวกไม่ได้นั่งบ่อยหรือทุกวัน
เวลานั่งผม พุทโธ ไปพอนานไป 1 ชั่วโมง หู หัว ตัวจะหนัก หูจะคล้ายๆหูอื้อ สักพักจะเบาแล้วเริ่มนิ่งนั่งได้นานถ้าผ่านช่วงนี้ไปแต่จะมีบางครั้งที่นั่งแล้วจะเห็นลูกแก้วหรือน้ำ ผุดขึ้นเป็นกลมคล้ายลูกแก้มพอเพ่งเข้ามันมันจะเกิดอาการเหวี่ยงๆหมุนเหมือนโดนดูด บางทีก็หลุดไปไหนไม่รู้แต่ส่วนมากจะหลุดไปตามที่จิตระลึกได้
คำถามคือ 1 .อยากถามว่าเราจะทำไงให้เราระลึกหรือเห็นลูกแก้วแล้วเกิดอาการเหวี่ยงๆนี้ได้ตามที่จิตเราต้องการครับ?
2.เราสามารถใช้ช่วงเหวี่ยงหมุนๆนี้ไปที่จิตเราต้องการได้มัย ต้องฝึกยังไงหรือทำไงต่อ?
3.สงสัยว่าทำไมเวลาจิตจะหลุดหรืออยากนึกไปที่ไหน มันต้องให้เห็นลูกแก้วก่อนถึงจะไปได้-กลับได้? ทุกคนจะเป็นเหมือนเรามัย? อย่างของเพื่อนเขาบอกว่ากายสงบแล้วระลึกเห็นพระพุทธรูปใสๆสว่างๆ

 

1.ทำอย่างที่ทำอยู่นี้แหละครับ

2.วิธีฝึกย้าย
2.1 เริ่มนั่ง ท่านั่งเอาให้เหมาะที่สุด ท่านั่งสำคัญมาก
2.2 สำรวจอวัยวะ เริ่มระลึุกที่ ปลายเท้าบ้าง ปลายนิ้วก้อยบ้าง ไหล่บ้าง สะดือ ก้น หัวเข่า ค่อย ๆ ระลึกทีล่ะจุด ไม่เจาะจงนะครับ ตรงไหนก็ได้
2.3 ระว่างระลึกที่จุดแต่ล่ะจุดจากข้อ 2.2 ก็ทำความรู้สึกตรงจุดนั้น ๆ ว่ามีอาการเกร็งไหม ถ้าหากว่าเกร็งให้คลายอาการเกร็ง เคล็ดลับ หากท่านั่งยังไม่เข้าที่ระหว่างนี้ให้ปรับท่านั่งไปด้วย เพื่อไม่ให้เกร็ง
2.4 หากทำได้อย่างดี ตัวจะล็อคเป็นหุ่นปั้น ย้ายจุดไปตามที่ warm up ไว้ในข้อ 2.2 ได้เลย
ข้อคิดเห็น: การเหวี่ยงหมุน ควรให้หยุดหมุนเสีย แล้วจะดี ขืนยังควงอยู่แบบนี้มันก็จะหลุดลอยไป เห็นโน้นนี่นั่นไปเรื่อยๆ

 

คุณ nite ลองอ่านวิธีการแนะนำที่ผมจะกล่าวต่อไปนี้ดูก่อนนะครับ..
คำถามข้อ ที่ ๑ และ ๒ นั้นไม่ควรทำอย่างยิ่งครับ.ยิ่งมีเป้าหมายเพื่อการเหวี่ยง
หมุนแล้วให้จิตไปยังที่อื่นๆยิ่งไม่สมควรทำครับเพราะไม่มีประโยชน์ครับ
ส่วนคำถามข้อที่ ๓ ยังเข้าใจคลาดเคลื่อนอยู่เล็กน้อย
เด่วจะเล่าให้ฟังนะครับ..กรรมฐานพวกลูกแก้วหรือว่าน้ำที่ขึ้นมาตอนที่จิตเรา
เริ่มสงบนี้เป็นกรรมฐานเดิมเก่าในอดีดชาติที่เราเข้าถึงได้เร็วกว่ากรรมฐาน
กองอื่นๆ ณ ปัจจุบันนี้...ปกติถ้าเราสังเกตุดีๆถ้าเราเข้าใกล้นิมิตรมากเกินไป
เราจะถูกดูดไปอยู่อีกมิติหนึ่ง..แรกๆแค่เราโผ่ลไปก็มีภพภูมิอื่นๆมารอคอยพบ
แล้วครับหรือไม่ก็ไปที่ไหนก็ไม่รู้ที่เราไม่เคยรู้จักหรือรู้จักบ้างตามแต่เหตุ.
ซึ่งต่อจากอารมย์นี้พูดง่ายๆก็คือ
เราแทบจะฝึกอะไรต่อไม่ได้และก็ไม่มีการพัฒนาอะไรเลย...ส่วนถ้าเราอยู่
ห่างจากนิมิตรนี้มากเกินไป เราก็จะไม่สามารถบังคับหรือทำอะไรนิมิตรนี้ได้เลยอีกด้วยครับ

วิธีแก้ไขหากจะมีการพัฒนานะครับคือ..ให้เราสร้างสติทางธรรมด้วยการเจริญสติ
ในชีวิตประจำวันให้มากที่สุดให้ต่อเนื่อง..เพิ่มระยะเวลาสะสมในการทำสมาธิ
ระหว่างวันให้บ่อยขึ้น คือ ๕ นาที ๑๐ นาทีสงบแล้วก็พอ..
ทำตรงนี้ได้เราก็จะมีกำลังสติทางธรรมที่มากพอที่จะควบคุมจิตไม่ให้เข้าใกล้
นิมิตรนี้ได้และกำลังสมาธิสะสมเพียงพอที่จะรักษาอารมย์ตรงนี้ให้นานขึ้น.
โดยที่จะไม่ถูกดูด..ถ้านิมิตรเป็นลูกแก้วให้ใช้จิตบังคับให้ลูกแก้วมีขนาดใหญ่ขึ้น
และย่อให้เล็กลงให้ได้...ถ้านิมิตรเป็นน้ำสีใส ให้ใช้จิตบังคับนิมิตรน้ำให้หมุนให้ได้
สิ่งที่จะได้ตามมาก็คือเรื่องของกำลังจิต..ช่วงนี้อาจทำได้แม้เวลาแค่ไม่กี่เสี้ยววินาที
จะทำให้จิตเรามีกำลังจิตขึ้นมาได้..และครั้งต่อไปหลังจากทำตรงนี้ได้ แม้ว่าเราจะ
เผลอไปใกล้นิมิตรและโดนดูดไป เราก็จะสามารถมีกำลังสติและกำลังสมาธิเพียง
พอที่จะไปฝึกบังคับนิมิตรตัวนี้ได้ในอีกภพภูมิครับ....

การพัฒนาขั้นต่อไปหลังจากที่เราบังคับนิมิตรได้แล้ว จะปรากฏว่านิมิตรจะเปลี่ยน
เป็นนิมิตรที่มีความสว่างในตัวเอง หรือถ้าเป็นน้ำก็มีจุดเล็กๆหลายๆจุดที่มันสว่างใน
ตัวเองแล้วรวมๆกันทำให้ดูสว่างทั้งหมด...
ถึงจุดนี้เราจะเริ่มใช้งานในขั้นของการอฐิษฐานจิตได้..หากนึกเรื่องที่เราต้องการ
อฐิษฐานเช่น ขอให้มีน้ำฝนตกรอบๆตัวเรา..ในขณะที่เรากำลังอฐิษฐาน นิมิตรมัน
จะย้อนถอยลงมาสู่นิมิตรที่เราเคยฝึกบังคับมัน..เราก็รักษาอารมย์แล้วย้อนกลับ
เข้าไปในนิมิตรที่สว่างอีกรอบช่วงที่ย้อนกลับ ก็จะปรากฏผลที่เราอฐิษฐานได้
ลองลืมตามาพิสูจน์ได้ด้วยตัวเอง..หรือเราจะอฐิษฐานไปดูที่นั้นที่นี้ ย้อนดูเรื่องราว
ในอดีตหรืออนาคตอะไรก็ตาม ก็ใช้หลักการเดียวกัน.เพียงแต่จะปรากฏเป็นภาพ
ให้เราดูเหมือนเรามองผ่านช่องตาแมว..ส่วนการอฐิษฐานรอบที่ ๒ เราแค่นึก
เรื่องอฐิษฐานได้มันจะเปลี่ยนเรื่องราวไปได้เองโดยที่อารมย์ไม่ได้ถอยลงมาสู่
นิมิตรที่เราต้องใช้กำลังจิตบังคับครับ...
ปล.ประมาณนี้ครับ ลองอ่านดูก่อนว่าพอจะเข้าใจไหมครับ

 

5hาเป้นผมผมจะฝึกใช้คาถาจักรพรรดิ์
ประสบการณืส่วนตัวใช้ได้ดีแม้แต่ไม่มีสมาธิ ไม่มีสติก็ใช้ได้ จะว่าเมาเหล้าก็ได้
แต่ถ้ายิ่งอยู่ในสมาธิมีสติรู้ตัว ก็เก่งมากแล้ว
ผมจะอธิษฐานขอพรคาถาจักรพรรดิ์ ผมใช้วิธีตามแบบวัดถ้ำเมืองนะ
ผมว่าอย่าไปบริหารจัดการนิมิตเองเลย
ถ้าผมอยากบริหารจัะดการนิมิต ผมจะขอพรคาถาจักรพรรดิ์ให้จัดการให้
จะไม่ทำเองเด้ดขาด
ประสบการณ์ ทางจิตผมทรมารเลวร้ายมาก แนะนำให้หัดใช้คาถาจักรพรรดิ์ตามแบบวัดถ้ำเมืองนะ

 

พวกนิมิต ติดจิต ติดใจ ถ้าเป้นผม
ผมก็ไม่ได้เป็นคนดี หรือเก่ง หรือสำคัญ พูดด้วยความเห้นส่วนตัวล้วนๆ
ส่วนตัวผมไม่ชอบเลยผมมีประสบการณืหลอนๆกับเรื่องพวกนี้
หลายท่านอาจจะให้ความเห้ฯว่าผมชอบผิดศีล ทุกข้อแหละ
ผลการปฏิบัติกรรมฐานของผมจะไม่ให้ความสุขความเจริญ
อันนี้ผมเลวเองไม่เถียง

แต่ถ้าเป้นผม ผมจะภาวนาคาถาชินปัญชร เยอะๆ ให้นิมิตพวกนี้หมดไปจากใจให้หมด
แล้วดูเฉพาะ ทุกข์ ในนิวรณ์ แล้วอุทิศกุศลโดยใช้คาถาจักพรรดิ์แทน
สำหรับผมเวิร์คมาก
ไม่มีแอฟเฟคอะไรตกค้างทั้งสิ้น
สำหรับผมมีแต่ดีกะดี

 

ผมเป้นคนขี้กลัว กลัวตาย ในนิมิตก็โดนดูดบ่อยๆ
ผมกลัวตาย ไม่มั่นใจในตัวเอง
ผมพึ่งคาถาจักรพรรดิ์กะคาถาชินปัญชรแทน

 

ยังไงก็ลองดูก่อนนะครับ เคล็ดลับอยู่ที่ท่านั่งจริง ๆ ครับ
หลังจากตัวล็อค จะเห็นปฏิภาคนิมิตปรากฏขึ้นมา
อดทนหน่อย แต่วิธีนี้ง่ายทีสุดแล้ว

หลังนี้คงไม่เข้ามาอีกล่ะครับ จะไปหา content ใหม่ๆ ศึกษา ไม่เข้าหูเข้าตาอย่างไรก็ขอขมาไว้ตรงนี้ โพสต์สุดท้ายแล้ว
ลาทุกท่านด้วยครับ

 

ขออภัยขอรับ อย่าหาว่าข้าพเจ้าขัดคอเลยนะขอรับ
ข้าพเจ้าใคร่ขอถามว่า คุณไปเอาลูกแก้วที่กล่าวถึง มาจากที่ไหนขอรับ ถ้าคุณเอามาจากความคิด หรือสร้างภาพ นั่นคือ การสร้างภาพหลอนขอรับ อันตรายต่อร่างกายของคุณนะขอรับ
คิดถึงหลักความจริง เถอะขอรับ อย่ามัวเมา ไม่เข้าที จะดีแน่ขอรับ

ไม่ต้องตอบที่ถามมานะขอรับ เพราะแค่ลูกแก้ว ก็ บ้...แล้วขอรับ (ขออภัยขอรับ)

 

ไม่เหมือนค่ะ ของเราไม่เป็นอย่างนั้น
แล้วทำไมถึงอยากเหวี่ยงคะ?

 

มันเหมือนเวลาจิตเราสงบ มันจะมาเองคล้ายๆเรา มโนไปเองมั้งครับพอจ้องนานๆก็จะเกิดการหมุนๆสักัพกก็หยุดและสงบ....

 

อ่อ ความรู้สึกมันตื่นเต้นเหมือนเรานั่งรถไฟเหาะ...พอผ่านจุดนี้ไปจะนิ่งมาก เลยแค่นึกๆว่าถ้าควบคุมมันไม่ให้เกิด หรือ ควบคุมมันให้เกิดตามใจต้องการ จะเกิดจะดีมัย ฮ่าาา...

 

ครูบาอาจารย์ท่านไม่ให้ไปสนใจมันน่ะค่ะ แต่ให้มีสติรู้ตามว่าเกิดอะไรขึ้นเท่านั้น ไม่ปรุงต่อ

 

เรื่องปกติ ทุกคนที่ฝึกสมาธิไปแล้ว พอจิตนิ่ง เข้าฌานได้ จนจบฌาน4 และเข้าบ่อย สักพัก ก็จะเห็นดวงแก้ว นั้นก็คือ จิตสังขาร หรือดวงธรรมภายในตัวเรา หรือเรียกอีกอย่างว่า จิตเรานั้นเอง ส่วนอาการ เหวี่ยงๆ นั้นเป็นอาการปิติ คือเป็นส่วนที่จิตกำลังใช้พลังของจิต หรือถ่ายพลีงจิตมาให้เรา ส่วนที่ นึกไปไหนก็ไปได้นั้นก็เพราะ มันเป็น มโนมยิทธิ หรือ ถอดจิตได้ นั้นเอง การจะไป มีหลายแบบ แบบที่ไม่ต้องมีดวงแก้วมาก็ไปได้ หากชำนาน กับแบบที่มีดวงแก้วมาก่อน แล้วจึงไปได้ สองวิธีนี้จะต่างกันหน่อยคือ แบบที่มีดวงแก้ว ขึ้นมา จะสามารถหายแว็บไปในที่ๆเรา อยากไปได้เลย คือ ถึงปุ๊บเลย ส่วนแบบไม่มีดวงขึ้นมาก่อน จะไปแบบ ค่อยๆลิยออแกจากร่าง แล้วลอยออกไป

 

ตอนนี้ ดวงแก้ว ไม่ค่อยเห็นแล้วครับ เป็น น้ำ แทน มองนานจิตจะนิ่งสักพักน้ำก็จะหมุนคล้ายดวงแก้วที่เคยเป็น -*- ถือว่าพอไปถูกทางมัยครับ หรือว่า จิตผมมันวนเวียน แบบนี้ไม่ดีบางคนบอกว่ามันคือการหลอกของจิต?