ขอคำปรึกษาเรื่องการแก้ไขในสิ่งที่เคยทำผิดครับ

ผมขอเริ่มเลยนะครับ ตั้งแต่เกิดมาจนถึงปัจจุบัน ตอนยังไม่รู้ว่า " กฎแห่งกรรม" เป็นเช่นไร ก็ได้ละเมิดหรือลงมือทำเยอะแยะ ยิ่งมารับรู้ว่าตายไป จะต้องพบต้องเจอะอะไรบ้าง และชาติต่อ ๆ ไป จะเป็นอะไรก็ยิ่งกลัว ถึงปัจจุบันจะได้ลงมือปฏิบัติธรรมและทำกรรมดีแล้วก็ตาม และอยากทำให้กรรมที่ไม่ดีที่เราไม่ได้ตั้งใจทำหรือลงมือทำไปโดยรู้เท่าไม่ถึงกาล ให้เจือจางลง เพราะรู้ว่าทำอย่างไรก็ต้องรับผลของ "กฎแห่งกรรม" อยู่ดี
1.คดโกงเงินแผ่นดิน รู้เท่าไม่ถึงกาลครับ เป็นวัยรุ่นเลยทำไป แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยอมรับว่าผมผิดนะ ถึงจะไม่เยอะและชดใช้ไปแล้วบางส่วน แต่ก็คงไม่หมด เพราะจำไม่ได้ว่านำไปใช้เท่าไหร่ และชดใช้ไปเท่าไหร่
2.ศีล 5 ทุกข้อขาดหมด ปัจจุบันก็เลิกหมดแล้ว แต่ก็ไม่ครบร้อย คือ ข้อ 1.ปานา ฆ่าสัตว์นั้นยังไม่ครบถ้วนไม่ค่อยระมัดระวังตัวเลยเหยียบสัตว์หรือตบสัตว์ตายอยู่ ข้อ 2. ลักขโมยของผู้อื่น เลิกเด็ดขาดแล้ว บางครั้งยังขออนุญาตคนอื่นก่อนจับของเขาเลย ข้อ 3. กาเม เลิกเที่ยวผู้หญิงและไม่กระทำผิดต่อลูกเมียผู้อื่น ข้อ 4. พูดปด ยังเว้าแหว่งอยู่ คือปากยังเร็วอยู่ ไม่ถึงกับโกหกแต่พูดไม่ตรงประเด็น แต่ก็พยายามเลิกโดยการไม่ค่อยพูด ข้อ 5.สุราเมลัย เลิกเด็ดขาด ไม่กินแล้ว
ขอคำแนะนำแบบตรงจุดเลยนะครับ จะได้นำไปปฏิบัติ จนกว่าจะลาจากชาตินี้ไปครับ ขอบคุณมากครับ

 

ว่ากันว่ามันไม่มีวิธีแก้กรรมที่เรากระทำไว้ในอดีตได้ ไม่ว่าจะรู้เท่าไม่ถึงการณ์ หรืออารมณ์แบบว่ารู้แต่ก็ยังทำ ซึ่งการที่เราจะทำการบางอย่างบางทีตรงนี้มันก็วัดเราด้วยนะคะ ว่าเราจะผ่านจุดที่ทำให้เราทำความชั่วไปได้ไหม? (น่าจะแรงกรรมน่ะค่ะ มันเหมือนเป็นตัวกำหนดเรา สิ่งที่เราเป็น สิ่งที่เรากำลังจะทำ ถ้าคุณมีสติ ไม่หลงมัวเมาไปตามสิ่งเร้าต่างๆ คุณก็จะตระหนักได้ว่าหลายอย่างไม่ใช่สิ่งที่ควรทำ ทั้งคำพูด คำจา การกระทำ อื่นๆ)

แต่การกระทำใดที่ทำลงไปแล้ว มันก็คือทำไปแล้ว การที่เรารุ้สึกไม่ดี รู้สึกเสียใจ เครียด นั่นก็หมายความว่าเราได้รับผิดกับสิ่งที่เราทำไปบางส่วนแล้ว และการที่คุณสำนึกได้ และตั้งมั่นว่าจะไม่ทำอีก ถือว่าเป็นเจตนาที่ดีค่ะ ส่วนจะลบล้างกรรมยังไง อันนี้ไม่ทราบค่ะ กรรมส่วนกรรม บุญส่วนบุญ และบางทีกรรมมันอาจจะเห็นผลชาตินี้ก็ได้ ไม่ต้องไปรอชดใช้ที่อื่น หรือชาติหน้า ยังไงก็แล้วแต่ขอให้เร่งสร้างความดีเข้าไว้

(มนุษย์ทุกคนทำสิ่งไม่ดีมาแล้วทั้งนั้นค่ะ ผิดศีลหมดทุกข้อก็ยังปกติอยู่ดี และการที่คุณตระหนักได้ และสำนึกผิด อันนี้ถือว่าดีมาก ๆ แล้ว เพราะคนส่วนใหญ่ไม่เคยตระหนัก ไม่สนใจ จะด้วยความเห็นแก่ตัวหรืออะไรก็แล้วแต่)

ถ้าคุณกำลังหาวิธีมุ่งนิพพาน เท่าที่ทราบคือต้องลองฝึกกรรมฐานดูค่ะ เห็นว่ามี 40 กอง ถ้าจำไม่ผิด คุณก็เลือกอันที่ทำถนัดมากที่สุด ก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าฝึกแล้วจะเป็นยังไง จะไปถึงนิพพานยังไงแบบไหน อันนี้ต้องลอง ไม่ก็ให้ท่านผู้รู้มาตอบค่ะ เพราะยังไปไม่ถึงจุดนั้น...ยังไงก็ขอให้คุณตั้งมั่นและลองใช้ความพยายามดูค่ะ

ปล. ขออนุโมทนาที่คุณไม่อยากกลับมาเวียนว่ายตายเกิดอีก

 

กรรมแก้ไม่ได้เน้อ ...

แนะนำว่า สร้าง กุศลกรรม ให้มากๆ ครับ

 

..บุคคลผู้เคยทำผิดบาปแล้ว ต่อมาภายหลังสำนึกได้ ตั้งใจจะแก้ไขตน .นับว่าเป็นผู้มีธาตุแห่งปัญญาสั่งสมมาดี เพราะเขาสามารถตรวจสอบตนเองได้ตามความจริง ไม่หลงระเริงในสิ่งมีโทษด้วยอาการบอดเขลาว่าสิ่งนั้นเป็นคุณ หรือเป็นประโยชน์...

ท่านจขกท. ไม่ใช่คนเดียวในโลกหรอกที่พลาดพลั้งในธรรมฝ่ายบาปมามากมาย ชนส่วนมากก็เป็นเช่นกัน...

บัดนี้ สิ่งเหล่านั้นสำเร็จลุล่วงกลายเป็นอดีตไปแล้ว ท่านพึงละความวิตกกังวลเดือดร้อนใจลงไปเสียก่อน เพราะนี่เป็นบาปใหม่ทางใจที่มีโทษมากหากยังไม่ละ..
ความวิตกกังวลย่อมไม่ใช่ทางเพื่อการแก้ไขสิ่งผิดพลาดที่ผ่านมาสิ่งใดเป็นอดีตแล้วก็ไม่มีใครจะไปแก้ไขอะไรๆได้อีก แต่เราแก้ไขตนใหม่ได้ใน"ปัจจุบัน"เพื่อผลที่ประสงค์ใน"อนาคต"..คำว่าอนาคตนั้น หมายเอาตั้งแต่วินาทีข้างหน้าที่จะมาถึงเป็นต้นไป ..กาลใดที่ยังมาไม่ถึง ทั้งหมดนั้นเรียกว่า"อนาคต"ทั้งสิ้น...นะครับ..

ท่านไม่ควรพยายามที่จะจดจำหรือรื้อฟื้นสิ่งไม่ดีที่เคยทำมา...ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดๆก็ตาม.....เพราะการทำเช่นนั้นจะเป็นการตอกย้ำความจำของตนให้หนักแน่นขึ้นกับเรื่องที่เสียหาย หากทำบ่อยๆจะกลายเป็น"อาจิณกรรม"ที่มีกำลัง สามารถไปปรากฏส่งผลได้ในยามใกล้ตาย จะเข้าถึงความ"หลงตาย"ได้ง่าย ..อันตรายนัก!

ท่านเมื่อจะคิด ก็พยายามนึกถึงเรื่องดีๆที่เป็นไปกับบุญ มีทาน ศีล หรือภาวนาที่ตนเคยทำมาบ้างแล้วจะดีกว่า..ไม่มีใครเลย ทำแต่สิ่งชั่วเลวร้ายมาตลอดเวลาในชั่วชีวิตหนึ่ง..ทุกคนต่างทำมาสลับคละเคล้ากันทั้งดีและชั่ว.....หากและเมื่อพยายามคิดถึงสิ่งดีแล้ว ใจไพล่นึกถึงบาปกรรมตามความเคยชิน ก็ให้ปรับท่าทีว่า .."แม้บาปเช่นนี้ข้าพเจ้าก็จะละเว้นเสีย ไม่ทำผิดเช่นเคยอีกตลอดไป.." อย่างนี้ก็เป็นการสั่งสมกำลังของ"หิริโอตตัปปะ"ให้กล้าหาญตั้งขึ้น..ในคราวที่มีโอกาสจะทำผิดบาปอีก ย่อมสามารถมีความละอายชั่วกลัวบาป ละเว้นได้เพราะนึกได้ว่าตนเคยตั้งใจว่าจะไม่ทำอีก...

ต่อคำถามว่าจะให้ทำอย่างไรนั้น...ท่านจขกท. พึงทราบว่า ผู้ที่จะพ้นทุกข์ได้อย่างแท้จริงนั้น มีได้"เฉพาะในพระพุทธศาสนา"เท่านั้น..หาได้มีทั่วไปในลัทธิอื่นใดไม่..ดังนั้น สิ่งแรกที่ท่านควรใส่ใจ คือการได้สดับศึกษาพระธรรมของพระพุทธเจ้าให้มาก..เว้นจากการศึกษา พระธรรมเสียแล้วย่อมไม่ใช่ฐานะที่ใครๆจะบรรลุธรรมพ้นทุกข์ได้เลย ยกเว้นเสียแต่พระปัจเจกพุทธเจ้า...และพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเท่านั้นที่ตรัสรู้ได้ด้วยพระองค์เอง..

เมื่อท่านได้สดับศึกษาพระธรรมแล้ว ท่านย่อมสามารถประพฤติตนตามมรรคมีองค์๘ อันเป็นหนทางเพื่อความพ้นทุกข์ได้อย่างถูกต้องและเหมาะสม..ก็มรรคมีองค์๘นั้น โดยสรุปคือ การเจริญศีล สมาธิและปัญญา ซึ่งเป็นทางเพื่อความไม่เกิดอีกในที่สุด...

เวลานี้ ท่านพึงหาที่พึ่ง คือพระรัตนตรัยเสีย แล้วประพฤติศีล๕ให้บริบูรณ์..หมั่นให้ทานตามโอกาสตามกำลังของตน ...เข้าหากัลยาณมิตร เพื่อสอบถามข้อธรรมที่ตนไม่ทราบไม่เข้าใจ..เมื่อปัญญาของท่านแข็งแรงขึ้น ก็ย่อมสามารถทราบการเจริญสมาธิและวิปัสสนา ได้อย่างถูกต้องเหมาะสม ตามที่พระพุทธเจ้าตรัสสอน ไม่ตกไปสู่การปฏิบัติในลัทธินอกศาสนาโดยไม่รู้เพราะตนได้ศึกษาพระธรรมมาดีแล้ว..

ในที่สุดนี้ ท่านจขกท. คงพอจะได้คำตอบสำหรับการดำเนินชีวิตบนเส้นทางสายใหม่บ้างไม่มากก็น้อย..ขอให้ท่านอย่าได้ท้อแท้เสีย แม้จะยากลำบากกับแนวทางชีวิตใหม่ที่ต้องทวนกระแสความเคยชินของชีวิตที่เคยมีมาแต่ก่อนก็ตาม เเต่ผลที่ได้คือความเกษมปลอดภัยที่ท่านไม่อาจได้มาด้วยวิถีทางอื่นๆเลย...และเป็นผลที่จะตามรักษาท่านเป็นระยะยาวไกลคุ้มค่ากว่าทรัพย์ใดๆในโลกทีเดียว..

เป็นกำลังใจให้ครับ..

 

อดีตที่ผ่านไปแล้วคงกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ค่ะ..สิ่งไม่ดีที่เราเคยกระทำเราก็รู้แล้ว..อยู่กับปัจจุบันแล้วทำปัจจุบันให้ดี..เอาอดีตมาเตือนปัจจุบันบ่อยๆ..แล้วจงเตรียมรับมือกับผลการกระทำของตัวเองอย่างมีสติ..เมื่อนั้นคุณจะไม่มานั่งกังวลกับอดีตของตัวเองอีกค่ะ

 

ผิดไปแล้วลืมมันไป คิดแต่แก้ไขในสิ่งที่ผิด ทำดีให้ถึงพร้อม เคยทำอย่างไรมา มีโอกาสรีบแก้ไข เช่น หนี้แผ่นดิน เราเคยปริ้นสิ่งที่เราอยากอ่านอยากเรียน หลายปี กระดาษกองกันเป็นตั้ง เมื่อเรารู้สึกสำนึกในกรรมนั้น เราทำงานที่ใหม่ เราซื้อปริ้นเตอร์ใช้เอง พยายามใช้ของส่วนกลางให้น้อย มีโอกาสซื้อกระดาษไปคืน หรือมาทำงานด้วยความตั้งใจ เกินเวลาก็อยู่ได้ หรือมีอะไรที่หลวงขาด เราก็ออกเอง เช่น จัดประชุม แต่ขาดน้ำยาล้างจานเราก็ซื้อมาเอง ถ่ายเอกสารบางทีหลายชุด เราก็เอาออกไปถ่ายข้างนอก มีหลายวิธีนะ อะไรที่จะช่วยลดความรู้สึกผิดในใจ และสร้างบารมีใหม่ อย่าไปคิดว่าไม่มีวันใช้หมด มีโอกาสสงเคราะห์ใครได้ให้รีบทำทันที อย่ารีรอ บุญคือความสุขที่ใจเราเองค่ะ รักษาศีล 5 แล้ว อย่าลืมกรรมบถ 10 อย่าลืมสงเคราะห์ผู้อื่น ไม่ว่าด้วย กาย วาจา ใจ

ผู้ที่เห็นความผิด เห็นโทษตนแล้วปรับปรุงแก้ไข ถือว่ามีปัญญาแล้ว เพราะยังรู้ตัวทัน ลมหายใจนับจากนี้ หมั่นทำความดี สงเคราะห์ผู้อื่น ให้ไม่หลงผิดแบบที่เราเคยผิด และเป็นแบบอย่างที่ดี ประเสิร์ฐแล้วค่ะ ถึงแม้จะมีสายตาของคนที่ไม่เข้าใจบ้าง แต่สุขอยู่ที่ใจเราค่ะ

 

ฝึกอบรมจิตด้วยสมาธิครับ กรรมใดๆเกิดได้เพราะมีกิเลสเป็นเหตุต้น
กิเลสเกิดที่จิต จะยั้บยั้งก็ยั้งยั้งที่จิต เมื่อกิเลสเบาบาง การสร้างกรรมก็จะน้อยลง
ฆ่าสัตว์ได้ใจต้องเหี้ยม ไม่ได้ลงนรกเพราะฆ่าเขา แต่ลงนรกที่จิตเหี้ยม
ถ้าจิตไม่เหี้ยม มันก็ฆ่าใครไม่ได้ ลงนรกได้ยาก
การกระทำที่ขาดเจตนา คือจิตไม่เหี้ยม เช่น เหยียบมดตายไม่เจตนา
ก็ไม่ทำให้ลงนรก ถ้าว่าเรื่องศีล ก็ไม่ได้ขาด เพราะขาดเจตนาเป็นที่ตั้ง
กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม แม้จะมีสามกรรม แต่จุดเริ่มต้นก็มีแค่ มโนกรรม
ไม่มีมโนกรรม ก็ไม่มีวจีกรรม ไม่มีกายกรรม
ฝึกสมาธิอบรมจิต อบรมมโนกรรม ดับมโนทุจริตได้ ก็เท่ากับดับวจีกรรม ดับกายกรรม
กรรมเก่าทำแล้ว บาปแล้ว แก้ไม่หาย แต่มโนกรรมปัจจุบันจะนำพาง
แม้กรรมเก่ามากโขเลวทราม หากภาวนาจิตดี ทิ้งมโนทุจริตจิตแจ่มใส
อดีตจรรลัย ปัจจุบันทำใจให้เมตตา ก็ห่างลาอบายภูมิได้

สมาธิ ทำให้มีปัญญา มีปัญญาก็เห็นถูกผิด ก็เกื้อหนุนการรักษาศีลให้ดีขึ้น
ศีล สมาธิ ปัญญา ทั้ง 3 ธรรมเกื้อหนุนกลับไปมาเสมอ

 

มีกรรมมีทางดับกรรม นั่นคืออริยสัจและมรรคมีองค์แปด

 

คนที่รู้ตัวว่าผิด และพร้อมจะแก้ไข แบบนี้ เค้าเรียกว่ายังเป็นคนที่สอนได้ คนแบบนี้แหละที่แนะนำได้

กรรมแก้ไม่ได้ครับ แต่ทำให้มันเจ็บจางลงได้ เกลือถ้ามันมากมันก็เค็มมาก กินไปก็ฝืดคอ คอแห้งทรมาน แต่ถ้าเอาน้ำมาละลายเกลือแล้วดื่มลงไป มันก็จะดื่มง่ายขึ้น ยิ่งเติมน้ำให้มากขึ้นแต่เกลือเท่าเดิม ความเค็มมันก็จะลดลง เกลือมันก็คือกรรมชั่วที่เรากระทำ เมื่อกรรมมันสนองก็เหมือนเราจำเป็นต้องกินเกลือนั้นเข้าไป ส่วนน้ำก็เหมือนกรรมดี เราสร้างกรรมดีมากๆ น้ำก็มาก นำมาละลายเกลือแล้วดื่มไปด้วยกันความเค็มมันก็จะลดลง แต่ปริมาณเกลือนั้นยังคงเท่าเดิม ไม่ได้หายไปไหน

ทำความดีให้มาก ฝึกภาวนาและรักษาศีลให้สม่ำเสมอ มันจะทำให้เราปลงและสามารถทนรับกรรมนั้นได้ด้วยใจอุเบกขา ปวดก็ให้รู้ว่าปวด จะไปทรมานกับมันทำไม เจ็บก็ให้รู้ว่าเจ็บจะไปยึดติดกับมันทำไม

 

แก้ไม่ได้ครับ

ผิดก็ต้องขอขมา

โกงเงินหลวง ก็ควร บริจาคเงินให้ การกุศลในส่วนที่เป้นของหลวง

ผิดศีล ก็ควรตั้งใจรักษาศีล

ทำให้มากกว่าที่เคยทำผิดเยอะๆล่ะกัน

 

ขออนุญาติเล่าเรื่องของตัวเองล่ะกันครับ

เมื่อประมาร 2 ปี ก่อน ตามมือและเท้าของผมจะพุพอง และมีหนังลอกออกมาเป็นแผ่นๆ

เจ็บปวดมาก

นั่งสมาธิดู ได้ความว่า เกิดจากที่ตอนเด็ก ผมเอาน้ำร้อนไปราดรังมดแดง

ช่วงนี้ก้มีเหตุเกิดอีก คือไม่สามารถนอนที่นอนได้ นอนกับพื้นที่เป้นพื้นเรียบๆก็ไม่ได้

จะมีอาการเจ็บปวดไปทั้งตัว ต้องนั่งหลับกับเก้าอี้ เป้นมาเดือนกว่าแล้ว

นั่งสมาธิดู ได้ความว่า ตอนวัยรุ่น ได้ไปดำน้ำยิงปลา

เราไม่รุ้ว่ากรรมที่เราทำไว้ จะหมุนวนมาถึงเราเมื่อไร ทำใจไว้ ยังไงก็ต้องมา

แต่วาระใดไม่รู้

เมื่อก่อนไม่รุ้ความ เดี่ยวนี้ระวังมากที่จะไม่สร้างกรรมชั่วทั้ง กาย วาจา ใจ