ู^^หลงในอัตตา ^^

แต่ก่อนเคยคิดนะคะ ว่าตัวเองเป็นคนเก่ง ฉลาด ไหวพริบดี แต่พอเข้ามาในนี้แล้วรู้เลยว่า เมื่อก่อนเราหลงมากจริงๆ ..อ่านในนี้ต้องแปลไทยเป็นไทยค่ะ มิน่าถึงอ่านสำนวนแบบพระไตรปิฎกไม่เข้าใจ

 

ประสบการณ์การปฏิบัติธรรมของข้าพเจ้าไม่มีอะไรน่าสนใจมากหรอกครับ
เพียงแต่อาศัยว่ามีจิตโพธิสัตว์ ปฏิบัติธรรมไปพร้อมกับการช่วยเหลือผู้อื่นไปด้วย...
ตามแต่กำลังความสามารถจะช่วยได้ และโดยส่วนมากจะได้รับคำแนะนำจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์
และบารมีธรรมจากครูบาอาจารย์ที่ละสังขารไปแล้ว....
..โมทนาคับ

 

หลงในอัตตาเป็นเช่นไร

************************************************

มีหลายระดับครับ...

มีตั้งแต่ ไม่คิดว่าตัวเองมีอัตตาในบุคคลทั่วๆไปในโลกหรือ รู้ว่าตัวเองมีอัตตา

รู้ว่าตนเองมีความยึดมั่นถือมั่นในร่างกายตัวเอง พยายามละมัน จนความยึดมั่นถือมั่นในร่างกายตนเองไม่มีแล้ว

มีคุณสมบัตินี้ในผู้ปฏิบัติในศาสนาพุทธ,นักบวชในบางลัทธิของอินเดีย

************************************************

แต่ทั้งหมดที่กล่าวมา ทั้งผู้ที่ไม่รู้ว่าตนเองยึดอัตตาอยู่,ผู้ที่รู้และพยายามละ หรือละได้แล้วนั้น ยังไม่รู้ว่าอัตตาตัวสุดท้ายที่ตนเองยึดไว้ยังมีอยู่

นั่นคือ การยึดใจว่าเป็นตัวตน ยังเข้าใจผิดๆว่า ใจตนยังเป็นของตนอยู่ ซึ่งการทำลายความเห็นผิดนี้

ไม่สามารถขบคิด พิจารณาใดใดได้ ทำได้โดยวิธิเดียว คือการปฏิบัติในศาสนาพุทธเท่านั้น

ผู้ที่ทำลายความเห็นผิดนี้ และรู้ว่าความจริงมันเป็นเช่นใด คือพระโสดาบันครับ...

แต่พระโสดาบันกำลังของจิตยังน้อยยังต้องอาศัย เกาะเกี่ยวกับความเป็นตัวตนของจิตไปก่อนครับ...

จะละทิ้งขาดไปทั้งหมดได้นั้น ต้องปฏิบัติต่อๆไปอีกครับ...

โปรดพิจารณา...

 

ตราบใด ที่ยังเห็นว่ามีเรามีเขา นั่นแหละอัตตา

 

ก่อนที่จะตัดอัตตาได้นั้น ต้องมองเห็นและเข้าใจในตัวตนของอัตตานั้นอย่างลึกซึ้งก่อน กล่าวคือก่อนที่จะหลุดพ้นได้ก็ต้องหลงไหลใคร่รู้ก่อนเป็นธรรมดา ...

 

อัตตามันไม่มีตัวตน เป็นแค่ความไม่รู้ ยังจะไปอุปโลกน์ใส่ตัวตนให้มันเสียอีก

ในเมื่อมีนิสัย เห็นสภาวะธรรมชาติไม่เป็นไปตามจริง ไปบิดเบือนมันให้เป็นอย่างอื่น
เห็นสิ่งที่ไม่มีตัวตน กลายเป็นตัวตน มันก็เพี้ยนไปตั้งแต่แรก เกิดอัตตาตั้งแต่แรกแล้ว

 

.....การหลงในอัตตาก็คือหลง คิดว่า จิตคือเรา
.....การออกจากจิต เข้าใจว่าจิตไม่เป็นเรา ก็คือการออกจากอัตตา
.....การออกจากจิตก็คือ การทำวิปัสสนาให้เกิดญาณ ให้ญาณเห็นว่า จิตเป็นเพียง ตัวผู้รู้ที่อยู่ในขันธ์ห้า หาได้เป็นเรา หาได้เป็นอัตตาไม่ เกิดญาณแค่แวบเดียวก็จะได้บรรลุธรรม ละสักกายะทิฏฐิได้ก็คือละอัตตาได้
.....ประสพการณ์ผมยังอ่อนมากๆ ทำได้แค่รู้สติ ตามด้วยสัมปชัญญะ ผมกล้าพูดได้ว่าผมรู้จักสัมปชัญญะ ผมกล้าพูดว่า ผมเคยเอาสัมปชัญญะดูการเกิดดับของจิต มันเกิดได้เอง การเกิดดับของจิตก็ง่ายๆ เห็นมันคิดได้เอง เห็นมันโกรธได้เอง เมื่อมีสิ่งกระทบ แต่ดูด้วยสัมปชัญญะ มิได้ดูด้วยจิต ผมพูดไม่ผิด อยากให้นักเลงปฏิบัติลงมือ หาสัมปชัญญะ แล้วเอาสัมปชัญญะมาดู จิต...

 

.............ศึกษา อริยะสัจสี่ และ การทำกิจในอริยะสัจสี่ แหละ ครับ..

 

ต่างคนก็ต่างมุมมอง อ่านดูแต่ละท่านแล้วได้มุมมองอันหลากหลาย
และสัมผัสได้ถึงพลังธรรมอันแก่กล้าที่ได้สั่งสมบารมีกันมาในอดีต ...
อย่างไรก็ตามสัจธรรมย่อมเป็นจริงอยู่ของมันอย่างนั้นเอง
เราเพียงปรับความเข้าใจให้ตรงกับหลักความเป็นจริงของธรรมชาติ
ไม่จำเป็นต้องเข้าใจให้ตรงกับคำพูดหรือหลักการของใครๆ...
ธรรมชาตินี้เองเป็นครูสอนสรรพสิ่งให้ได้เรียนรู้และเข้าใจในสัจธรรมแห่งชีวิตได้ดีที่สุด..
โมทนา...

 

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าตัดอัตตาได้สนิทไม่เหลือเชื้อ

 

ตอนมาเกิดไม่เห็นจะมี ตอนจะกลับจะเอามันติดตัวไปทำไม

 

เท่าที่สำรวจดูด้วยญาณทัศนะและจากการอ่านโพสในเว็บพลังนี้ มีหลายท่านที่น่าสรรเสริญถึงการฝึกฝนปฏิบัติธรรมอย่างจริงจัง เพื่อการละวางอัตตาแห่งตัวทุกข์นี้
เชื่อว่านิพพานนั้นอยู่ไม่ไกลเลย ซึ่งบางท่านก็สัมผัสถึงรสแห่งนิพพานได้ก็มีไม่น้อย
โมทนาคับ

 

อย่าเป็นแค่เด็กเล่นเกมส์SCRABBLE

 

คือหลงตัวเอง
เป็นอาหารชนิดหนึ่งของจิต
มันจำเป้นต้องให้จิตกิน
มีร่างกายมันก็หิว ง่วงมันก้นอน เงี่ยนมันก็หาทางเสพกาม

ดูมันทำเหมือนสารคดีชีวิตสัตว์โลกก็ได้
ประมาณว่า โดนบังคับให้ ดูภาพยนต์สารคดี

ถ้าจะให้เพอเฟค ดูแล้วกำหนดรู้ว่าทุกข์เกิด เพราะมีความทำยานอยากที่จะ กับจะไม่

ไม่งั้นแล้วสารคดีชีวิตสัตว์ จะกลายเป้นอะไรที่เหนือจริง
เหนืออริยะสัจจะ

มันจะโหยศีลสมาธิปัญญาอะไรกันยกใหญ่
ถ้าไม่กำหนดรู้อริยะสัจจะ ไปเกินจริง

ถ้าปรงได้ว่าจิตจะกินความหลง ความโกรธความโลก
จิตอื่นก็กิน จิตไหนๆก็กิน เพราะมันจะดิ้นรนให้พ้นจา่กความทุกข์

บ้างก็เอาโลภโกรธหลง ไปใส่พานถวายอวิชชาเพราะมันเหนือกว่าจริง
ก็กำหนดรู้ทุกข์

 

อ่อ ๆ แวบนั้น ตอนนั้น เราไม่มีอัตตา แต่ตอนนี้มี

 

ตัวสมมุติบัญญัติต่างๆล้วนแฝงไว้ด้วยอัตตาทั้งสิ้น
โมทนา....

 

ทำไมต้องอยู่ใน สมณเพศ เท่านั้นล่ะท่าน

 

การบรรลุธรรมนั้น ไม่ขึ้นอยู่กับ บุคคลว่าอยู่เป็นเพศใด อยู่ในสถานะใด นักบวชหรือ มนุษย์ธรรมดา ก็สามารถบรรลุได้ ทั้งนี้เพราะบรรลุที่จิตใจนี้ มิใช่ภายนอกเลย ....
โมทนา ...

 

ความหมายอัตตาอีกนัยหนึ่ง คือ ตัวตนแห่งความไม่รู้ ตัวตนแห่งความสงสัย ....
อย่างนี้เป็นต้น... ^_^..

 

........สาธุ.....^__^