ธรรมะคือธรรมชาติหรือเปล่า

จากที่ได้อ่านเรื่องราวต่างๆในพุทธศาสนานะคะ หนูก็ได้มองเห็นว่าได้สอนเกี่ยวกับเรื่องชีวิตไว้มากมาย แต่หลายคนอาจมองข้ามไปเพราะถือว่าเป็นเรื่องสามัญ หนูเพิ่งมาถึงบางอ้อเมื่อไม่นานมานี้เองว่า ธรรมะที่พระพุทธเจ้าท่านทรงสอนเรานั่นก็คือ ธรรมชาติ มีอยู่ทั่วไป เป็นเรื่องสามัญ
มีเกิด ก็แก่ เจ็บ ตาย ไม่มีใครหนีพ้น ถึงจะอายุยืนไป ก็ยังต้องตายอยู่ดีว่าไหมคะ ร่างกายก็มีส่วนต่างๆมาประกอบกัน แล้วสักวันก็ต้องแยกกลับไปเป็นอย่างเดิม อย่างนี้ถูกไหมคะ
หนูมักใช้เวลาว่างนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนกระทั่งมาสรุปความคิดได้อย่างนี้ แต่หนูแย่ตรงี่ว่าไม่มีใครที่สามารถให้คำปรึกษาได้เลย บางครั้งหนูก็คุยกับพ่อแม่ แต่สำหรับคนอื่นเขาจะว่าหนูพูดอะไรไม่รู้เหมือนคนแก่ แต่หนูยังไม่แก่เลยนะ พิ่งยี่สิบสองเอง หลายครั้งก็งงอยู่ว่าความคิดเหล่านี้มาจากไหน บางครั้งเหมือนนึกขึ้นมาได้รวบรวมสติอยู่ บางครั้งก็เลือนหายไปเฉยๆ
แต่หนูดีใจมากที่ได้มาเจอเว็บของแม่ชี เพราะอย่างน้อยหนูก็มีครูที่คอยชี้แนะหนูได้ หนูเป็นคนที่มักจะนึกอะไรได้และสรุปตามความเข้าใจของตัวเอง ดังนั้นคนคิดว่าหนูเข้าใจยากแต่ที่แท้แล้ว เขาไม่เข้าใจหนูเองต่างหาก
แม่ชีขา จะเป็นไปได้ไหมคะ ทีคนธรรมดาสามัญที่ไม่ได้บวชอย่างหนูจะมีดวงตาเห็นธรรมอย่างว่านะคะ

 

ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นหน่อยนะจ้า

มีเกิด ก็แก่ เจ็บ ตาย ไม่มีใครหนีพ้น ถึงจะอายุยืนไป ก็ยังต้องตายอยู่ดีว่าไหมคะ ร่างกายก็มีส่วนต่างๆมาประกอบกัน แล้วสักวันก็ต้องแยกกลับไปเป็นอย่างเดิม อย่างนี้ถูกไหมคะ

เข้าใจได้อย่างถูกต้องแล้วครับ...แต่มันไม่จบแค่นั้น ถ้าตายแล้วมันยังไม่จบนะสิครับ มันยังต้องเดินทางกันต่อไปอีก หากยังมีเชื้อแห่งกิเลสอยู่ ความยึดมั่นถือมั่น ภพชาติก็ย่อมเกิดอีก จะหมดเชื้อได้เราต้องมาเข้ากรรมฐานวิปัสสนา รักษาศีล คลายวงจรอุบาทนี้ออกให้ได้...

เจริญในธรรมครับ

 

ขออนุญาติให้กำลังใจหนู Nidsy ครับ ตอนผมอายุเท่าหนู ผมยังคิดไม่ได้ถึง10% ของหนูเลย กระทั้งตอนนี้ผมก็ว่าหนูยังจิตใจดีกว่าผมอยู่มาก ที่นึกถึงความตายได้ ยอมรับได้ว่าต้องตายแน่ อันนี้เป็นหลักใหญ่ที่พระพุทธเจ้าทรงอยากให้ทุกคนคิดแบบหนูให้ได้

แต่จริงๆก่อนจะมีพระพุทธเจ้านั้น เกือบทุกคนก็รู้เหมือนกันนะ ว่ายังไงก็ต้องตาย ก็พยายามหาสารพัดวิธีที่จะชะลอความตายออกไป ที่จะไม่ต้องตาย แล้วก็ไม่มีใครหาวิธีพบ มีแต่พระพุทธเจ้าของเรานี่แหละที่พบว่า ยังไงเกิดมาแล้วก็ต้องตาย ก็จริง หนีไม่พ้นก็จริง แต่พุทธองค์ทรงมีวิธีที่ทำให้การตายครั้งนี้เป็นการตายครั้งสุดท้ายได้ ทรงพบสัจธรรมที่งดงามยิ่งว่า ตราบใดที่มีความเกิดขึ้น ย่อมหนีความตายไปไม่พ้น ดังนั้นถ้าจะหนีความตายให้พ้น ก็ต้องหนีความเกิดให้ได้ก่อน

พระพุทธเจ้าที่ท่านเลิศกว่าปราชญ์ทั้งมวล ก็ตรงที่มีแต่ท่าน ที่สอนว่า ทำอย่างไรจึงจะไม่เกิดอีก เมื่อไม่เกิดอีกก็ย่อมไม่มีการตายอีก ถ้าเราปฏบัติตามคำสอนของท่านจริงๆ เกมส์กรรมของการเวียนว่ายตายเกิดมาเจอทุกข์นับภพนับชาติไม่ถ้วน ก็จะยุติ Game Over

การปฏิบัตินั้นหนู Nidsy ต้องเปลี่ยนความเคยชินของจิตเรา ที่มันทะยานอยากเกิดมา เพราะกิเลส ตัณหา อุปปาทาน อกุศลกรรม มันลวงให้จิตเชื่อว่า การเกิดมาเสพสุขเวทนาในโลกใบนี้ เป็นสิ่งดีที่สุด เมื่อจิตเชื่อตามนั้น ก็เลยขยันเกิดมาจังเลย เกิดมามีร่างกายก็พบว่าความสุขที่เกิดมาเจอนั้น มันไม่เคยจะแน่นอนเลย สุขแปบเดียว เดี๋ยวก็ทุกข์อีก แล้วก็วนไปวนมาอย่างนี้ จิตที่หลงเชื่อว่าความสุขต่างๆมันจะทรงตัว มันเป็นของเรา พอเจอความแปรเปลี่ยน ที่เป็นธรรมดาโลก มันก็ทำใจยอมรับไม่ได้ มันก็ทุกข์ ทุกข์เพราะเข้าใจธรรมชาติของความสุข ความทุกข์ในโลกใบนี้ผิดไป คิดว่ามันจะเที่ยงแท้ คิดว่าเราควบคุมมันได้

การปฏิบัติธรรมก็คือ การทำให้จิตเข้าใจสัจธรรม ว่าใดๆในโลกนี้ มันไม่เห็นมีอะไรดี จนเราน่าจะไปอยากได้ อยากมี อยากรักษามันไว้เลยซักอย่างเดียว
--วัตถุภายนอกใดๆ ที่เห็นว่าสวยงามวันนี้ มันก็จะต้องเก่าไปเรื่อยๆ พังไปในที่สุด
--คนที่หล่อๆที่เห็นวันนี้ วันนึงเค้าก็จะหนังเหี่ยว ฟันหัก เหมือนคุณปู่คุณตาเรา
--คนที่เคยชมเรา วันนึงเค้าก็อาจจะด่าเรา คนที่ด่าเรา วันนึงก็อาจจะชมเรา
--ข้าวและกับข้าวอร่อยๆ ที่เรากินวันนี้ มันก็มาจากซากสัตว์ มูลสัตว์ที่ปลูกมันมา เมื่อเรากินไปแล้ว กับข้าวหอมๆ มันก็จะกลายเป็นขี้เหม็นๆ
--หนังมันส์ เพลงเพราะๆ มันก็ทำให้เรารู้สึกดีได้ไม่นาน ติดในมันเมื่อไร ตายไปก็ต้องกลับมามีร่างกายเพื่อเสพมันอีก มามีความสุขกับมันจิ๊ดเดียวแต่ต้องกลับมาเผชิญความป่วยไข้ไม่สบาย โรค ภัย ภาระกิจการงาน ความแก่ ความตาย มันคุ้มมะ

และที่สุดแล้วเราก็ต้องแก่ ต้องเจ็บ ต้องตาย ต้องสลายไป กระทั่งเศษธุลีของร่างกายเราก็จะไม่มี ทุกสิ่งที่เราทำมา ที่เป็นของเราในชีวิต มันก็ไม่ได้ตามเราไปด้วย เราจะพอใจกับการเกิดมาเพื่อลงท้ายด้วยความล้มละลาย ความเหนื่อยฟรี ความไม่มีอะไรจะเหลือแบบนี้ต่อไปอีกหรือ

พระพุทธเจ้าทรงตรัส จิตเป็นหัวหน้า จิตเป็นใหญ่ ทุกอย่างสำเร็จได้ด้วยจิต พระพุทธองค์เมื่อทรงเป็นมนุษย์ เมื่อทรงปรินิพพาน ร่างกายพระองค์ก็สลายไม่เหลือเช่นกัน เหลือแต่จิตที่ฉลาดแล้วของพระองค์ ที่ไม่ต้องการเกิดมามีร่างกายเลวๆ ที่แสนสกปรก ที่ต้องพังไปไม่มีเหลืออีก จิตของพุทธองค์จึงทรงเลือกที่จะไม่เกิดอีก เพราะทรงรู้ว่า เมื่อไม่เกิด ย่อมไม่ทุกข์
การเกิดไปเป็นเทวดา เป็นพรหม ก็ไม่ทรงต้องการเช่นกัน เพราะหมดบุญวาสนาเมื่อไร ก็ต้องมีวันที่ได้กลับมาเวียนว่ายตายเกิดเป็นมนุษย์ที่มีแต่ความทุกข์อีก

จิตของพระพุทธองค์จึงทรงเลือกพระนิพพานเป็นที่ไปเท่านั้น แล้วจิตของเรา เราต้องการพระนิพพานเหมือนพระองค์หรือไม่ ถ้าใช่ ให้ตัดสินใจไว้ทุกวันว่า ถ้าเราตายวันนี้ เราไม่ขอเกิดเป็นคน เทวดา พรหมอีก ต้องการไปพระนิพพานจุดเดียว

 

เจริญธรรม...

หนูเอ้ย...แม่ชีขอชมจริงๆที่หนูเข้าใจธรรมชาติในเบื้องต้นได้ ภาษาธรรมเขาเรียกว่า ดวงตาเห็นธรรม
คือเข้าใจความเป็นจริงของธรรมชาติที่มีอยู่เกิดอยู่บนโลกนี้จริง

มันธรรมดาที่คนเราเกิดมาต้องมีร่างกายเพื่อรองรับความคิด การกระทำ คำที่พูด ส่วนใครจะทำดีมากน้อยมันขึ้นอยู่กับการเรียนรู้จริง นำไปปฏิบัติจริง ผลที่ได้ย่อมเป็นที่ประจักษ์แก่บุคคลผู้กระทำ

ทำดีก็ได้ดี ทำชั่วก็ได้ชั่ว นี่คือกฏความเป็นจริง ที่เรียกว่า กฏแห่งกรรม

การเกิดเป็นมนุษย์นั้นพระพุทธองค์ทรงยกย่องว่าประเสริฐกว่าสัตว์ชนิดใด ภูมิใจเถอะที่ได้เกิดเป็นคนครบ ๓๒ประการ แล้วอาศัยอาการทั้ง ๓๒ นี้กระทำในสิ่งที่ดีเพื่อให้เกิดผลดีแก่ตน
แล้วยุติการเกิดภพชาตินี่เป็นภาษาธรรม ภาษาที่พูดกันคือ ยุติความอยากมากที่เกินพอดี

เมื่อยุติความอยากที่เกินพอดีได้ ชาติภพก็ไม่เกิด เมื่อมันไม่เกิดมันก็ไม่มีอะไรจะดับ คงมีแต่ความว่างซึ่งเป็นความบริสุทธิ์สะอาด

การบวชคือการนำหลักธรรมคำสอนที่ดีงามของพระศาสดามาประพฤติปฏิบัติดี ชำระกายวาจาใจให้สะอาด

เครื่องแบบหรือเครื่องหมายจึงเป็นสัญลักษณ์ที่ชี้ให้คนโดยรวมเข้าใจความหมายนั้นร่วมกัน เหมือนดังกฏจราจร

ฉะนั้นการที่จะมีคนแหกกฏบ้างนั้นมันก็เป็นเรื่องธรรมดา เพราะสภาวะจิตใจคนไม่เหมือนกัน

ถ้าพร้อมที่จะมาใส่เครื่องแบบก็มา ถ้าไม่พร้อมก็ทำใจทำกาย ทำวาจาให้เหมือนเครื่องแบบก็ได้

แม่ชีไม่ได้มองและศรัทธาคนแค่เครื่องแบบนะ แค่คำพูดคำเดียวที่ดีของคนหัวดำก็ทำให้แม่ชีก้มลงกราบได้แล้ว

แต่ถ้าคำพูดแย่ๆแต่ใส่เครื่องแบบอำพรางไว้อย่างนี้แม่ชีกราบหมาดีกว่า...อย่าเพิ่งตกใจที่แม่ชีพูดอย่างนี้

ดูอย่างในหลวงสินำคุณทองแดงมาสอนให้คนตระหนักถึงความกตัญญู ซื่อสัตย์สุจริตรู้หน้าที่ มีวินัย มีการพัฒนา
แต่คนแปลความหมายของพระองค์ท่านไม่ออก พระองค์จึงทรงจูงหมามาให้คนกราบซะเลย...

เอาละ...แม่ชีหวังว่าความคิดของหนูจะก้าวหน้าและพัฒนาไปเรื่อยๆ แต่อย่าคิดอย่างเดียวนะ นำไปปฏิบัติ ตัวรู้ความกระจ่างชัดจะเกิดกับหนูที่เรียกว่า
บรรลุธรรมเพราะมีปัญญาญาณนั่นเอง
คนอื่นไม่เข้าใจช่างเขา แม่ชีเข้าใจแล้วกันจ้า...
บุญรักษา/ธรรมะสวัสดี

 

สาธุ สาธุ สาธุ
ถ้าไม่มีบุญเก่า อย่างคุณ nidsy คงไม่สามารถ คิดได้แบบนี้นะครับ
โมทนาด้วย จะเป็นกำลังใจ และเป็นเพื่อนคุย ครับ หากต้องการ
แต่ต้องขอบอกก่อนว่า ผมมีความรู้น้อยมาก ถึงขั้นไม่รู้เลย
ผมเองแต่ก่อนก็มีความคิด แบบที่คนอื่นเขาเรียกว่า แปลกๆ
กว่าจะเข้าใจตัวเอง เข้าใจคนอื่น และปรับตัวเข้ากับสังคม
ได้อย่างมีความสุขก็แทบตายเหมือนกันครับ
ขอให้ทบทวน กฏของธรรมดา แบบนี้ไปเรื่อยๆนะครับ
เป็นกำลังใจให้
เมล์มาคุยกันไดครับ addnow18@windowslive.com
ถ้าต้องการเพื่อนคุยนะ
ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปครับ

 

ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆท่านครับ
สาาาาา...ธุ

 

อยากไปก่อนได้ไหมคะ อาจารย์แม่ชีขา จะได้เกิดอยากเรียนรู้และปฏิบัติเพื่อให้ถึงอย่างนั้นบ้าง..อิอิ...อยากได้ทางลัดบ้างจัง ขออาวุธทางปัญญาเจ๋ง ๆ สักอันเถอะ...สาธุ